Vandaag staat de eerste zitting in het proces tegen PVV politicus Geert Wilders op het programma. Wilders wordt vervolgd, zo heet het in de pers, voor de “Minder, minder, minder” uitspraak. De gewraakte uitspraak kwam tot stand op een verkiezingsavond in 2014, waarbij Wilders de aanwezigen een keuze voorhield: “Willen jullie meer of minder Marokkanen?” Het aanwezige publiek scandeerde vervolgens “Minder, minder, minder!” Per saldo wordt Wilders dus vervolgd voor iets wat hij niet zelf heeft gezegd. De werkelijke daders lopen nog vrij rond en hebben het programma ‘Opsporing Verzocht’ niet gehaald. Deze rechtszaak voelt voorshands eigenlijk al aan als typisch Nederlands.
Geert Wilders. Afb: flickr.com
Wilders wordt dus vervolgd voor het stellen van een vraag. Maar wat als hij de keuze had voorgehouden: “Willen jullie meer of minder geld betalen aan subsidie voor windmolens?” Dan zou het antwoord vermoedelijk hetzelfde zijn geweest. Of de Groene Khmer het in ons land ook zou aandurven een rechtszaak te beginnen om die reden, staat nog maar te bezien. Zo zijn er nog wel wat voorbeelden te bedenken die onmiddellijk het belachelijke van deze kwestie duidelijk maken. Bijvoorbeeld Samsom die zijn PvdA publiek een uitspraak vraagt over: “Willen jullie meer of minder automobilisten?” Vermoedelijk zou Wilders nog vervolgd zijn wanneer hij zijn gehoor had gevraagd of zij witte- of bruine basterdsuiker in de thee wilden. Afhankelijk van de keuze van het publiek uiteraard, maar de keuze voor witte basterdsuiker zou waarschijnlijk desastreus voor hem zijn afgelopen.
De rechtszaak tegen Wilders is om meerdere redenen toch interessant. Vooral omdat ook andere politici zich negatief uitlieten over burgers met een Marokkaanse achtergrond. Voorzitter Spekman van de PvdA riep jaren terug ook op om hen publiekelijk te vernederen, voor zoveel zij ‘niet wilden deugen’. Zijn collega en fractievoorzitter van dezelfde partij, ventileerde zonder problemen de beschuldiging dat ‘Marokkanen het etnisch monopolie hebben op straatgeweld”. Soms komen dus ook andere politici tot opmerkelijke uitspraken over één bepaalde bevolkingsgroep. Maar ook in voetbalstadions worden termen als ‘Kankerjoden’ of ‘boeren’ met grote regelmaat in liederen opgenomen, vergezeld van weinig vleiende teksten en bijzinnen. Over het algemeen blijven dergelijke koren ongemoeid evenals hun dirigenten, noch worden de voetbalclubbestuurders vervolgd.
Een ander aspect is het opmerkelijke fenomeen dat veel van de aangiften op industriële schaal tot stand kwamen. Politiebureaus organiseerden ‘inloopavonden’ voor dit feest en bleven voor andere zaken, zoals aangifte van diefstal of molest, hermetisch gesloten. Bovendien bleek uit een klein onderzoek onder 15 van de 6400 aangevers, dat velen van hen totaal geen benul hadden wat een aangifte inhield en veelal konden zij zelfs niet eens lezen. Moskeegangers kregen een vooraf ingevuld formulier in de handen gedrukt, met de opdracht die getekend weer in te leveren. Opdrachten in ‘gebiedende wijs enkelvoud’ uiteraard. Weer een ander gaf op dat de voorganger in de moskee daartoe nu eenmaal had opgeroepen. Of de betrokken imam en zijn makkers nog worden vervolgd voor het uitlokken van valse aangiften is niet bekend.
Deze rechtszaak is niets meer of minder dan een machinatie van de Links-orthodoxe Kerk, wiens ouderlingen voortkomen uit de communistische bolwerken van krakers, anti-kernwapen demonstranten en Makro verbranders. Hun voorhoedes in de politiek en het semi-publieke domein kijken tevreden toe hoe hun succesvolle politieke tegenstander (ca 40 zetels in de peilingen) aan de schandpaal wordt genageld, ook al is het met leugens en list. Weinig fraai, maar van hen zijn we nu eenmaal niet anders gewend.
De Linkse Kerk heeft nu eenmaal het ‘etnisch monopolie op list en bedrog’.