Prikbord nr 919

Sommige commentatoren verwarren een bestand met een vredesverdrag. Ook president Biden lijkt daarvan uit te gaan, waarbij het onbegrijpelijk is dat hij in zijn Gaza-voorstel naar verluidt slechts de vrijlating van een deel van de gijzelaars verwacht in de ‘eerste fase’.

De vrijlating van alle gijzelaars en de overdracht van de overblijfselen van de gedode gijzelaars had een absolute voorwaarde moeten voor zelfs maar een wapenstilstand. Nu geeft Biden de Hamas-top volledig zijn zin: de gijzelaars mogen als ‘ruilmiddel’ worden gebruikt tegen gevangen terroristen; Hamas wordt niet vernietigd en Gaza wordt weer opgebouwd., waarbij het inkomen van de Gazanen volledig moet worden gefinancierd. We weten inmiddels wat dit betekent voor de terreurmanagers van Hamas.

Over het terechtstaan daarvan of over de tunnels of over het bestuur van Gaza kennelijk geen woord. Dat Israël hiermee zou hebben ingestemd, zou een blunder zijn, omdat dan altijd gijzelaars een rol gaan spelen in de onvermijdelijke nieuwe oorlogen, zoals nu al de humanitaire situatie in Gaza en de weigering van Hamas om zich over te geven. Want voor terroristen is het aantal (eigen) doden onbelangrijk, net als voor Poetin en zijn Noord-Koreaanse bondgenoot Kim Jong-un.

Chantage of kritiek

De media-aanvallen op het nieuwe kabinet gaan onverminderd door, hoewel dit zelfs nog niet in functie is. Kennelijk hebben vorige kabinetten dergelijke vileine kritiek ‘afgekocht’ met het absurde budget voor de publieke omroepen. Nu lijkt het erop dat de verborgen agenda is om de voorziene korting te voorkomen door ongeremd en ongegrond de coalitiepartijen de maat te nemen. Verkapte chantage heet dat; ongekend bij de blunders en schandalen van de Rutte-kabinetten. Intussen hebben vooral de linkse Kamerleden hun gebrek aan niveau gedemonstreerd tijdens de openbare discussie en vragen; is het alleen kinnesinne of zijn ze werkelijk bang voor de ontmaskering van hun netwerken en agenda’s?

Inmiddels blijken ook de slavernij-activisten hun arrogantie te tonen door eisen te stellen aan de voorzitter van de Tweede Kamer bij een uitnodiging om op de jaarlijkse herdenking aanwezig te willen zijn. Dat laatste wil de voorzitter wel, maar niet op hun voorwaarden. ‘Moslims in dialoog’ wil ons eveneens hun verwerpelijke gedachtegoed opdringen, maar uiteraard wordt deze vorm van haatzaaien door het OM genegeerd, net als leuzen tegen Israël en het zwaaien met een Palestijnse vlag.

Eed

Minister Yesilgöz (VVD) heeft kennelijk weinig vertrouwen in de beëdiging van ministers, gezien haar ‘zorgen’ over mevrouw Faber. Wordt dit cynisme veroorzaakt door haar ervaringen met haar ministerie van Justitie en Veiligheid? Of door de activiteiten van premier Rutte (VVD) die niet eens beëdigd zou kunnen worden, omdat een politieke functie niet mag worden verkregen door omkoping of financiële toezeggingen en andere beloftes. Doch dit blijkt in de EU al niet te gelden, dus waarom zou dat bij de NAVO anders zijn?

Halve waarheid is hele leugen

Volgens het ‘groene’ nieuws is het EU-herstelplan voor de Europese natuur wel nodig, omdat naar verluidt ongeveer 80% daarvan in (zeer) slechte staat zou zijn. Dit zou een gemiddelde moeten zijn, maar dat is het niet; zelfs niet als we Polen, Hongarije, Oostenrijk, Griekenland, Spanje en Frankrijk buiten beschouwing laten. Want dan zouden de cijfers voor de dichtstbevolkte landen dat gemiddelde veel sterker bepalen. Doch wat blijkt voor Nederland en Duitsland, dat van de 35% aan Duitse natuur bijna alle gebieden (33% van het landoppervlak) onder strenge beschermingsregels vallen. Dus dat 80% van het totaal er slecht voorstaat, is volstrekt ongeloofwaardig. De rest is landbouwgebied (51%) resp. bebouwd/verkeer (13,5%).

In Nederland gaat het volgens internet om totaal 13% natuur, waarvan een deel beschermd gebied is, 54% landbouwgrond en ca. 9-13% bebouwd + verkeer. Twee-derde van Nederland is dus ‘groene ruimte’, naast ca. 19% binnenwater. Ook hierbij is duidelijk dat onze bijdrage (in hectares) van niet-beschermde natuur aan het Europese gemiddelde minimaal is; geraamd slechts 50% van ons zeer geringe natuuroppervlak. Hoe men dus Europa-wijd aan die 80% komt is een raadsel of een leugen. Bovendien is niet duidelijk hoe en waarom 90% herstel nodig is en wie dit straks zullen vaststellen. Terwijl niet ondenkbaar is dat het probleem veel minder groot is dan beweert, kunnen we straks weer rechtszaken verwachten van activisten die menen dat ze de wereld in Nederland kunnen redden. Wellicht omdat ze daarvoor betaald worden? Auteur Jaspers zal het antwoord wel kennen; Lees diens boeken de Klimaatoptimist, de Stikstoffuik en Niet het einde van de wereld.

Hulpgoederen

En weer maken de hulporganisaties melding van het gebrek aan hulpgoederen voor Gaza, alsof ze niet weten waar die naartoe gaan. Hamas is absoluut niet geïnteresseerd in dat probleem en laat het graag aan de beschaafde wereld over. Dat zal bij een eventuele vrede niet anders zijn, of nog erger worden, als de Israëlische troepen zich terugtrekken. De VN laat in het midden welke veiligheidstroepen dan de terroristen gaan arresteren en de politietaken uitvoeren; ook ter bescherming van hulpverleners.

Daar komt bij dat bij vrijlating van Hamas-leden de schaarse, bewoonbare huizen uiteraard niet voor de vluchtelingen bestemd zijn, net als brandstof en medische voorzieningen. Doch de zieligheidsindustrie heeft het liever over de boeman Israël, dan over Egypte, Iran en Libanon (Hezbollah). Die oorlog gaat dan gewoon door, conform de wensen van de VN.

Intussen maakt niemand zich druk over de goederenstroom naar Oekraïne, die door Poolse sabotage wordt afgeremd. Is dit wel volgens EU- of NAVO-beleid; of heeft Brussel de oogkleppen opgezet, zodat alleen Orban wordt gezien?

KLM

De KLM probeert ons wijs te maken dat Nederland moet kiezen voor KLM/AirFrance, omdat er anders meer dan 200.000 banen op het spel zouden staan(?) Hoezo, vermindering van het aantal vluchten vanaf Schiphol en duurder maken van de tickets betekenen toch niet dat de KLM zich moet opheffen? En als al die genoemde, dan wel gesuggereerde getallen waar zouden zijn, dan is het onbegrijpelijk dat de KLM destijds voor een habbekrats werd verkocht. Gewoon afslanken en ‘consolideren’; dat is goed voor het personeelstekort, de verkeersstromen en voor het milieu. Dat de peperdure verbetering van de metroverbinding dan wellicht op losse schroeven komt te staan, is een ‘blessing in disguise’.

Krijgsmacht

Duitsland gaat – naar verluidt – ruim 100 Leopard-tanks bestellen voor een bedrag van € 30 miljoen per tank, inclusief reservedelen, munitie etc.

Nederland zou dit elk jaar kunnen doen van de zorgfraude of de meerkosten van het asielbeleid of de kosten van de Natuurherstelwet of de kosten van EU/ECB of de meerkosten van de Laurentien-stichting, maar de benodigde 3 miljard ‘verdampt’ jaarlijks bij meerdere ministeries waar niet op de ‘kleintjes’ wordt gelet.

Kwaliteit (klein leed)

Onze spreekwoorden – zoals ‘goedkoop is duurkoop’ en ‘voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten’ – geven onder meer aan dat kwaliteit geld kost. Waar ik vroeger met ‘koud scheren’ een mesje per week nodig had, blijkt er nu een mesje van een minder bekend – dus goedkoop – merk te zijn, dat al een half jaar meegaat.

Doch waar vroeger een auto meestal kon worden gestart door met het slot te draaien, is er nu een elektronisch signaal nodig en een mobiele monteur bij een storing in het systeem. Kosten voor 15 minuten: € 50,-.

Maar het kan nog gekker, indien je auto verplicht naar een dealer-garage moet. Wat te denken van € 120,- per uur! Kwaliteit heeft zijn prijs, maar dit riekt naar oplichting, met name indien er alleen een lamp moet worden vervangen in een (opzettelijk?) weggestopte constructie. Het resultaat is dat er veel auto’s met slechts een frontlicht rond rijden, omdat zelf vervangen een onmogelijke klus is/lijkt.

Macht

Oostenrijk heeft ervaren wat er kan gebeuren als milieu-activisten macht krijgen. De minister voor Klimaat diende liever haar achterban dan het land of het kabinetsbeleid en maakte de onbetaalbare Natuurherstelwet van de EU mogelijk. Of ze daarmee haar ministeriële eed heeft geschonden, zal moeten blijken. Gezien de onhaalbaarheid van de wet in het overbevolkte Nederland, zal de woningbouw dan helemaal op slot (moeten) gaan, want ons demissionaire kabinet wenste geen ‘opt-out’ te bedingen. Ook de macht van de Duitse financiële maffia heeft zich weer laten gelden. Een effectieve klokkenluidster raakte niet alleen haar baan kwijt, maar ook andere (financiële) werkgevers weigeren haar in dienst te nemen. Intussen werd zelfs haar wettelijke klokkenluiderspremie geweigerd, terwijl de Duitse of Amerikaanse overheid gemakkelijk 10% van de opgelegde boetes had kunnen afstaan. Doch daar worden sommige wetten niet gemaakt om ze uit te voeren, maar om het volk te misleiden omtrent de ‘rechtsstaat’. Misschien moet De Nederlandse Bank haar maar in dienst nemen, gezien haar unieke expertise?

Nareizenden

De vermeende misleiding door minister Yeşilgöz over het aantal nareizende familieleden van statushouders, blijkt te berusten op getallen die kennelijk bij Vluchtelingenwerk wel, maar bij de IND niet (nauwkeurig) bekend waren. Het zou nu daadwerkelijk gaan om ‘slechts’ 780 personen in 5 jaar, maar wie kan dit verifiëren? Het zou de eerste keer niet zijn dat cijfers worden gemanipuleerd door ambtenaren en waarom is daarover contact nodig met Vluchtelingenwerk? Indien van 75.000 asielzoekers er hier 60.000 (80%) worden toegelaten en elders in Europa gemiddeld ongeveer 40.000, dan gaat het om jaarlijkse verschillen van tienduizenden. Uiteraard zijn daar andere verklaringen voor dan alleen de nareizigers, maar of hun aandeel werkelijk zo klein is, weten we pas als van die andere 20.000 de redenen van statustoekenning eveneens bekend zijn. Tot die tijd kan worden uitgezocht of de IND de cijfers wel op orde heeft en welke invloed Vluchtelingenwerk daarop heeft (gehad).

Overigens kunnen de eerdere – te hoge cijfers – niet aan minister Yeşilgöz als opzettelijk worden toegeschreven. Gezien haar ministeriële verantwoordelijkheid onderstreepten ze immers haar eigen falen. Haar ‘zorgen’ over de opvolger van ‘haar’ staatssecretaris Van der Burg zijn dan ook belachelijk, waar ze zelf politiek verantwoordelijk is voor alle misstanden bij de IND, COA, arrestantenvervoer en in de gevangenissen. Voorts voor de aanwezigheid van ‘voormalige’ IS-terroristen, het tekort aan financiële rechercheurs, het tbs-beleid, het personeelstekort onder meer door managementterreur, het gedrag van het OM bij demonstraties, het niet handhaven bij opgevoerde fatbikes, het gebrek aan onderzoek naar de zorgfraude (naar verluidt 4 miljard per jaar), de ontbrekende wetgeving rond lachgaspatronen, de open inrichting bij Ter Apel, de falende uitzetting doordat ook de VVD illegaal verblijf niet strafbaar wil stellen (bij gebrek aan gevangeniscapaciteit na alle sluitingen), het ‘vervolgingsbeleid’ van het CJIB, de weigering van het OM om oplichting te vervolgen of daarover een formeel besluit te nemen zodat een art. 12 procedure kan worden gestart, de kennelijke overbelasting van de rechtbanken waardoor brieven pas na 6 weken worden geopend en een procedure bij de bestuursrechter een jaar duurt, de absurde boetes die ook andere ministeries mogen opleggen zodat de bestuursrechtspraak overbelast raakt etc. etc. Daar had de minister zich zorgen over moeten maken.

Schadevergoeding

Het is absurd om te denken dat de UvA geen potje heeft om de € 130.000 activistenschade te kunnen betalen. Bovendien is het bestuur mede aansprakelijk door het slappe beleid en de eigen (activistische) cultuur Doch het wordt iets anders als het OM weigert onderzoek te doen naar de identiteit van de daders, waardoor nu geen schadeverhaal kan plaatsvinden. Daar had de minister kunnen ingrijpen, maar die is niet de ‘baas’ op haar ministerie. Nu een schadevergoeding door de belastingbetaler laten voldoen vormt echter een precedent voor alle gevallen waarin schade niet kan worden verhaald door de weigering van het OM om na een aangifte tot vervolging over te gaan. Daardoor mag het slachtoffer het zelf uitzoeken en hoge kosten maken voor een civiele rechtszaak en een advocaat. En zelfs die kosten kunnen niet worden verhaald op de Staat, terwijl een beroep bij het hof op art. 12 veelal kansloos is; met dank aan de minister en de Kamer wegens mankerende wetgeving. Dus ook de UvA moet gewoon op de blaren zitten en eens flink aan zelfreflectie doen, want wie wind zaait…