Het Oekraïense abattoir

Wie mijn artikelen volgt en leest zal zich er niet over verbazen dat in die artikelen regelmatig onderstreept wordt dat het met de berichtgeving over het Oekraïense slachthuis verdrietig gesteld is.

Helaas is het merendeel van de doorsnee kijker, lezer en luisteraar in grote mate afhankelijk van de informatie in de hard copy uitvoering en websites van de gevestigde media en diens inhuur van kenners en experts van het militaire handwerk. De argeloosheid en het kopieergedrag van dat segment van de bevolking  is begrijpelijk door het gebrek aan kennis, inzicht en overzicht van resp. over het militaire optreden. Daarom is het niet verrassend dat het gros er van overtuigd is dat Kiev wint en Moskou verliest en het overheidsnarratief ondersteunt dat de oorlog in de Oekraïne ook onze oorlog is. Het gegeven dat lichamen aan beide zijden zich opstapelen, is in de discussie over winst en verlies blijkbaar irrelevant.

Onlangs sprak ik met een voormalige klasgenoot die er ook nog steeds van overtuigd is dat Kiev in de winning mood is en de criminelen in Moskou op korte termijn het onderspit zullen delven. Zijn mening over de ontwikkelingen op de Oekraïense jachtvelden wordt – niet verrassend –  gevoed door de MSM berichtgeving en de veronderstelde wijsheden die talloze militaire kenners regelmatig de huiskamers ingooien. Hoewel mijn verbazing op mijn gezicht te lezen was, persisteerde hij in die visie en ik constateerde dat het geen zin had om te proberen hem van de onjuistheid van die geschoten kompasrichting te overtuigen.

Ik las onlangs een aardig artikel over de dwalingen van de MSM waarmee zij het merendeel van de westerse samenleving voortdurend willen overtuigen dat er nog steeds rek zit in het Oekraïense tegenoffensief; dat de voortdurende stroom van geld, wapens en munitie dient om het nobele doel te bereiken Kiev uit handen van die boze man in het Kremlin te redden; het anti Moskou sanctieregime een succes is en de Russische economie op instorten staat; dat Moskou zich door de inval op Oekraïens territoir mondiaal geïsoleerd heeft en stevig aan de poten van de troon van de kleine Tsaar gezaagd wordt.    

Voor serieuze volgers van de slachtpartij op Oekraïens territoir is het al een jaar duidelijk dat de berichtgeving in de MSM en de voorspellende wijsheden van kenners/experts misleidend zijn en hoofdzakelijk het narratief cementeren dat “Kiev is goed en Moskou is slecht”. Dat werd tijdens die korte ontmoeting met mijn voormalige klasgenoot opnieuw bevestigd. Tijdens die korte verbale botsing bleek mij dat voor het vormen van een mening de traditie om platformen van de gevestigde media te gebruiken nog steeds verankerd is in de gevestigde mentaliteit. Dat beeld is niet alleen herkenbaar bij de Oekraïne crisis, maar ook in discussies over klimaat, migratie en asielbeleid, veiligheid, islam en christendom etc.

Terug naar de Oekraïne. Het is vooral het Amerikaanse imperialisme en diens streven naar een uniepolaire wereld met de Amerikaanse president aan het hoofd van de dinertafel die m.b.v. de MSM berichtgeving het Westen voortdurend probeert te overtuigen dat het in de Oekraïne wel goed zit. Zolang er maar zakken geld, vrachtschepen, transportvliegtuigen, treinen en vrachtwagens vol materieel, munitie en materiaal naar Kiev gaan, Net als tijdens de Bosnische Burgeroorlog maken media zich schuldig aan journalism of attachment en wordt alleen die informatie gebruikt om de eigen visie op de problematiek te onderbouwen. Vooral de informatie uit Kiev blijkt gewild te zijn.

De ruil van bloed versus meters grondgebied is de dagelijkse realiteit in Oekraïne. Volgens Kiev zijn eenheden van zijn krijgsmacht, de AFU, er na weken in geslaagd om Robotino in handen te krijgen. Het inmiddels met de grond gelijkgemaakte oord zou de sleutel zijn om de deur naar Melitopol te kunnen openen. In de afgelopen weken zijn tussen de 30.000 en 40.000 Oekraïense mannen/jongeren van 17 tot 75 jaar daar op het slagveld achtergebleven om een deuk in de dekkingszone, de minst sterke Russische verdedigingslinie, te forceren. Onafhankelijke bronnen (die niet door de overheid worden gesubsidieerd) hebben dat resultaat bestreden en wijzen erop dat de uitgangen en een deel van het centrum nog steeds door Russische eenheden beheerst worden.

In het Pentagon beginnen ze inmiddels het licht te zien en wijzen op mogelijke oorzaken voor de problemen op de Oekraïense slagvelden zoals de hoge effectiviteit van de Russische gelaagde en genetwerkte luchtverdediging (92 tot 98%), Russische gevechtsvliegtuigen die in de lucht door de F-16 niet gedetecteerd kunnen worden; het Russische menselijke potentieel. Het ligt aan de begrensde operationele kennis, inzicht en ervaring van AFU leiders, die ook nog operationele adviezen uit de Pentagon- en NAVO- boezem naast zich neerleggen. Het komt door de slechte moraal en motivatie op de Oekraïense werkvloer. Daardoor werden niet de verwachte militaire resultaten bereikt. Het ligt zeker niet aan het operationele analfabetisme van militaire autoriteiten binnen NAV0 en westerse denktanks die zich te buiten zijn gegaan aan een structurele onderschatting van de Russische gevechtskracht, diens onverwachte grote aanpassingsvermogen aan veranderende omstandigheden in de gevechtsruimte; voortzettingsvermogen en de 24/7 op oorlogsstand draaiende wapenindustrie. Nee, het ligt altijd aan hullie.

Gelet op de uitspraken van een RINO (Republican in Name Only) Senator Mitt Romney is dat licht nog niet op Capitol Hill aan gegaan: “de oorlog in de Oekraïne is een enorm goede investering; Hij kost de Verenigde Staten nog geen vijf procent van het defensiebudget en er komt geen enkele Amerikaan in een lijkzak thuis”. Tussen de regels door is te lezen dat hij het prima vindt dat Oekraïne zware offers brengt voor de Amerikaanse politieke idealen. Hij is niet de enige met die mening. Bij zowel de Democratische als de Republikeinse Partij propageren ze het gevecht tot de laatste Oekraïner en zoals de strijd nu verloopt hoeven ze niet lang te wachten.

Terwijl de Oekraïense personeelsbron opdroogt en Kiev wanhopig naar mensen en materieel zoekt, staan de sterkste drie en in sommige gebieden zelfs vier en vijf Russische verdedigingslinies op de uitgeputte Oekraïense eenheden te wachten. Traditionele media bronnen blijven desondanks optimistisch over de kansen van Kiev berichten om als winnaar uit de bus te komen, niet beseffende dat aan westerse en Oekraïense zijde nu al alleen maar verliezers te noteren zijn. Dat media-optimisme werd onlangs door Nederland en Denemarken weer nieuw leven ingeblazen door juichend met toestemming van de VS de operationeel verouderde F-16 versie (50 jaar oud) aan de Messias van Kiev aan te bieden. Het tellen van lichamen in die regio gaat nog wel even door.