Tien manieren waarop Israël anders wordt behandeld     

Natuurlijk mag er kritiek op Israël zijn – net als op elk land. Maar het verdient ook gelijke behandeling; niets meer, niets minder. Hieronder echter de tien manieren waarop Israël wel anders wordt behandeld.

  1. Ten eerste is Israël de enige staat waarvan de hoofdstad Jeruzalem door bijna alle andere landen niet wordt erkend. Terwijl het Joodse volk er toch al meer dan 3.000 jaar nauw mee verbonden is.
  2. Ten tweede is Israël de enige VN-lidstaat waarvan het bestaansrecht voortdurend in twijfel wordt getrokken. Dit ondanks het feit dat Israël een eeuwenoude band heeft met het Joodse volk, dat het opnieuw geboren is op basis van de aanbeveling van de VN uit 1947 en dat het sinds 1949 hiervan lid is. Niemand trekt het bestaansrecht van willekeurig welk ander land in twijfel, zelfs als de grondslagen daarvan veel twijfelachtiger zijn dan die van Israël. Denk aan landen die ontstaan zijn door bruut geweld of door ver van hen afstaande mensen die lijnen op kaarten trokken. Kijk maar eens hoe veel landen in die categorieën vallen. Daaronder is trouwens een flink aantal Arabische landen.
  3. Ten derde is Israël de enige VN-lidstaat die het doelwit is van vernietiging door een andere VN-lidstaat. Want de leiders van Iran en de aan hen verbonden terreurgroepen in Libanon en Gaza roepen herhaaldelijk op om Israël van de kaart te vegen. Toch blijft een meerderheid van landen ‘gewoon’ zaken doen met Teheran.
  4. Ten vierde heeft de VN twee agentschappen die zich bezighouden met vluchtelingen. Het ene richt zich op alle vluchtelingen in de wereld op één na. Het andere (UNRWA) werkt uitsluitend voor Palestijnen. Dit vluchtelingenprobleem mag als enige in de wereld ook niet worden opgelost. Toen John Blanford, de toenmalige directeur van UNRWA, in 1951 voorstelde om 250.000 vluchtelingen te laten integreren in de Arabische landen, reageerden die landen woedend. Zij weigerden, wat leidde tot zijn vertrek. Geen enkele VN-functionaris heeft daarna nog aangedrongen op integratie.
  5. Ten vijfde is Israël het enige land dat veel grote oorlogen heeft moeten winnen om te overleven. Vervolgens wordt het geconfronteerd met verslagen agressors die de vredesvoorwaarden willen dicteren.
  6. Ten zesde is Israël het enige land in de wereld met een apart, permanent agendapunt bij de VN-Mensenrechtenraad in Genève.Geen enkele andere lidstaat heeft dat, ook niet walgelijke mensenrechtenschenders zoals Noord-Korea, Syrië, Iran of Soedan. Alleen enige democratische rechtstaat in het Midden-Oosten wordt Israël op deze schaamteloos bevooroordeelde manier behandeld. Want de dictaturen beschermen elkaar. Tegelijkertijd vormen zij samen een verbond tegen Israël die een automatische meerderheid heeft.
  7. Ten zevende is Israël het enige land dat door de Wereldgezondheidsorganisatie wordt veroordeeld als een “schender” van gezondheidsrechten. Deze fabel wordt gelanceerd ondanks het feit dat:
    Israël medische hulp van wereldklasse biedt aan Syriërs die gewond zijn geraakt in de burgeroorlog;
    – net als aan de Palestijnen in het door Hamas bestuurde Gaza;
    – het een van ’s werelds hoogste levensverwachtingen heeft gerealiseerd voor al zijn burgers – zowel voor Joden als niet-Joden;
    – een van de allereerste medische hulpverleners is bij humanitaire crises, waar deze zich ook voordoen, van Nepal tot de Oekraïne;
    – dagelijks de grenzen van de geneeskunde verlegt, wat ten goede komt aan iedereen. Iets dat van veel andere landen niet kan worden gezegd.
  8. Ten achtste is Israël het enige land dat het voortdurende doelwit is van drie permanente VN-organisaties die uitsluitend zijn opgericht met het doel de Palestijnse zaak te promoten en Israël te beschadigen: het Comité voor de uitoefening van de onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk; het Speciale Comité voor onderzoek naar Israëlische praktijken die van invloed zijn op de mensenrechten van het Palestijnse volk en de Afdeling voor Palestijnse Rechten.
  9. Ten negende is Israël het enige land dat jaarlijks het doelwit is van ten minste 20 resoluties van de Algemene Vergadering van de VN. Daarnaast is Israël het mikpunt van talloze maatregelen in andere VN-organen, zoals de Mensenrechtenraad. Het is bepaald verbazingwekkend dat Israël elk jaar vaker wordt geselecteerd dan de andere 192 VN-lidstaten samen. Niemand kan serieus beweren dat dit ook maar enigszins gerechtvaardigd is. Het is echter de realiteit omdat in elk VN-orgaan – met uitzondering van de Veiligheidsraad – de meerderheid beslist.
  10. Ten tiende is Israël de enige staat waar de boycot-beweging zich op richt. Heeft iemand serieuze activiteiten waargenomen die gericht zijn op echte mensenrechtenschenders (waaronder sommige in de buurt van Israël)? Landen die christenen onthoofden, met geweld bekeren en verdrijven; die chemische en vatenbommen op (eigen) burgers laten vallen; rechten aan Palestijnen volledig ontzeggen; LGBT-gemeenschappen vervolgen en massaal de doodstraf toepassen?

Je hoeft zeker geen pro-Israël activist te zijn om je te storen aan de onrechtvaardige behandeling van Israël die alle proporties te buiten gaat.

Wat nodig is, is de morele verontwaardiging dat dit nog mogelijk is in de wereld van vandaag.



Likoed Nederland

info@likoed.nl
Steun ons via Paypal

Reageren kan op:

Facebook of LinkedIn

Twitter: @likoednl


0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

1 Reactie
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Rieks
1 jaar geleden

Is weinig in te brengen tegen deze 10 beweringen c.q. feiten. Toch moeten ook de Joden zich afvragen of ze wel genoeg doen om een vreedzaam samenleven met de buren te bewerkstelligen. En of bv. meer nederzettingen die kloof niet juist breder maken. Wat Begin heeft bereikt met Egypte moet toch nog eens mogelijk zijn met de andere buren. Die maar aanhoudende aanslagen zijn een zeer hoge tol. Zeker, militair heeft men niks te duchten maar wil je dat dit maar blijft voortduren?!