Onlangs is het boek ‘Waarom haten ze ons eigenlijk’ verschenen. Het boek bestaat uit een aantal essays van diverse auteurs, waaronder prof. dr. David Pinto. Zijn bijdrage verschijnt op onze website in twee delen, e.e.a. ter promotie van dit boek dat in ieders boekenkast thuishoort. Hieronder deel 1.
Afb: bol.com
Haten terroristen en sommige moslims ons westerlingen? En zo ja, waarom? Wat staat ons te doen om die haat weg te nemen als haat inderdaad aan de orde is? De vraag is ook om suggesties te doen voor oplossingen. Het is een interessant en belangrijk thema, ook omdat de vraag ‘haten terroristen en sommige moslims ons westerlingen?’ angst herbergt. De aard en omvang van deze haat, naast de handelingen van de haatdragers, boezemt vrees en onzekerheid in voor de toekomst. Het is interessant en belangrijk genoeg om hier bij stil te staan. In mijn bijdrage ga ik eerst in op het begrip ‘haat’. Dan de vraag of er sprake is van ‘haat’. Vervolgens de grond en ‘rationale’ van deze haat. Tot slot doe ik enkele suggesties voor oplossingen; zoals de opdracht luidt.
Haat
Bij het voorwoord van deze bundel is de Amerikaan Paul Ekman aangehaald over de definitie van haat. Ekman, pionier op het gebied van onderzoek naar emoties en gelaatsexpressies was (tot 2004) hoogleraar psychologie van de afdeling psychiatrie aan de University of California Medical School. Volgens Ekman (in zijn boek “Emotions revealed”, 2004) is haat een blijvende, intense antipathie die gepaard gaat met afschuw en minachting als gevolg van al dan niet vermeend aangedaan leed.
Duidelijk een rationele benadering van het begrip haat. Was het maar zo dat de voeding van haat terug te brengen is tot een ‘al dan niet vermeend aangedaan leed’. Dan zou haat te ‘behandelen’ zijn. Je zou de ‘patiënt’, de hater in dit geval, begeleiden en behandelen door samen ‘de bron’ aan te pakken: Nagaan of er sprake is van ‘aangedaan leed’ en zo ja, daar wat aan doen. De definitie van Ekman dekt niet de diepe haat van vele moslims jegens Joden, met en zonder een eigen staat (Israël).
Collectieve en individuele haat
Mij dunkt dat haat twee belangrijke aspecten kent: Een collectief en een individueel aspect. De collectieve haat kan gevoed worden door religie en/of cultuur. De individuele haat kan onder andere voortvloeien uit jaloezie, een minderwaardigheidscomplex of het onvermogen om met bijvoorbeeld (grote) tegenslagen en woede om te gaan.
In het kader van de probleemstelling zal ik mij hier beperken tot de collectieve haat en de volgende vraag behandelen: Haten terroristen en islamieten ‘ons’ (niet-islamieten en ongelovigen)?
Dat deze vraag überhaupt wordt gesteld komt door twee verschijnselen. De ene is algemeen menselijk en de andere is typisch ‘Westers’ van deze tijd.
De attributietheorie
De eerste – algemeen menselijke – is de in de psychologie bekend staande ‘attributietheorie’: De neiging van ieder mens om zijn/haar normen en waarden aan de ander toe te schrijven. Een doorgaans vredelievend persoon (zeker in het Westen) schrijft ook deze eigenschap van vredelievendheid aan anderen toe en vraagt zich dus af: Zou de ander anders zijn dan ik en rondlopen met haatgevoelens? Moslims zijn wel migranten, maar zouden zij zo anders zijn dan wij? Dit beeld wordt ook nog vertroebeld door de geschiedenis. Nederland heeft immers eeuwenlang migranten en migratie gekend. En het ging weliswaar niet rimpelloos, maar het ging wel – uiteindelijk.
Het ‘policorvirus’
De tweede reden voor het stellen van deze vraag is meer Westers en eigen aan het huidige tijdperk. Het is een hardnekkig virus dat het welvarende en in rust en liefde ondergedompelde Nederland (en andere Westerse landen) van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw ernstig heeft geïnfecteerd: De hang naar politieke correctheid, hierna aangeduid met de term ‘het policorvirus’. Dit virus maakt de geïnfecteerde doof, blind, non-realist en vals redenerend. Het gaat zover dat als keiharde controleerbare cijfers over werkloosheid, drop-outs en criminaliteit aan Leo Lucassen worden voorgelegd over de hedendaagse migranten en hun kinderen, dat deze zwaar geïnfecteerde man het presteert om ‘de cijfers te corrigeren’ zoals hij dat noemt. Zonder blikken of blozen. De eveneens ernstig geïnfecteerde interviewer Matthijs van Nieuwkerk van DWDD neemt deze verkrachting van de feiten voor zoete koek aan. Dat moslims onevenredig zwaar vertegenwoordigd zijn op de verkeerde lijsten mag niet waar zijn, kan niet waar zijn en is dus gewoonweg niet waar. Alle statistieken en harde gegevens ten spijt. Als de praktijk niet overeenkomt met de theorie van het zo vurig gewilde ideaal van ‘gelijkheid’, dan is dat jammer voor de praktijk.
In de woorden van de meest invloedrijke psycholoog van deze tijd en Nobelprijswinnaar Daniel Kahneman in zijn prachtige boek ‘Ons feilbare denken’ (Uitgeverij Business Contact, 2015) schrijft hij:
“De ideologie vertroebelt en vertekent de waarneming. Het kán niet waar zijn en dus besluit men dat het niet waar is. Liever de werkelijkheid ontkennen dan hem onder ogen zien.”
Kortom, de attributietheorie en het policorvirus staan het in de weg, maar de realiteit is dat islamitische terroristen ons (niet-islamieten en ongelovigen) haten.
Drie vragen
Drie vragen dienen zich nu aan:
-
1. Waar blijkt dat uit
2. Waarom is dat zo en
3. Wat is daaraan te doen.
- Waar blijkt dat uit
Ten eerste: De lange lijst van Islamitische terreurgroepen, verantwoordelijk voor reeks aanslagen over de hele wereld: Islamic Jihad, ISIS, Al-Qaeda, Taliban, Hezbollah, Hamas, Boko Haram, Al-Nusra, Abu Sayyaf, Al-Badr, Muslim Brotherhood, Lashkar-e-Taiba, Ansaru, Jemaah Islamiyah, Abdullah Azzam Brigades en vele anderen. Allen beroepen zij zich op de heilige geschriften van de Islam. Islamitische terreur is dus niet exclusief behouden aan één extreme groepering of slechts een aantal gekken.
Ten tweede: Moslims hebben overal problemen met naburige volkeren, wie dat dan ook zijn: Hindoes, Sikhs, Boeddhisten, Christenen, Joden, Baha’is, Shintoe’s en zelfs onderling (moslims met andere moslims). Terwijl ieder andere combinatie van genoemde groepen geen probleem oplevert. Samuel Huntington telt in ‘The Clash of Civilisations’ (Foreign Affairs, 1993) 130 gewapende conflicten over de hele wereld. 95 Procent daarvan gaat tussen moslims en aangrenzende landen.
Ten derde: Moslims zijn bijna nergens gelukkig. Niet in Gaza, Egypte, Libië, Marokko, Iran, Iraq, Yemen, Afghanistan, Pakistan, Syrië, Libanon, Nigeria, Kenya of Sudan. Waar zijn ze wel gelukkig? In Australië, Groot-Brittannië, België, Frankrijk, Italië, Duitsland, Sweden, Verenigde Staten, Canada, Noorwegen en Indië. Ze zijn bijna in ieder land gelukkig dat niet islamitisch is en eenmaal daar verzetten zij zich tegen de aldaar heersende moderniteit.
- Waarom is dat zo?
Religiebenadering
Het antwoord hierop bestaat uit twee delen. Het eerste deel is die van de religiebenadering.
Velen, niet alleen de PVV, schrijven de misdragingen en achterstand van moslims toe aan de Islam, de religie van betrokkenen. Veel wijst er ook op dat dit zo is, zoals bijvoorbeeld de teksten in de heilige geschriften.
Koran[1]
Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, doodt dan de afgodendienaren (ongelovigen) waar gij hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen en loert op hen uit elke hinderlaag (koran 9;5); Doodt eenieder die Allah of Mohammed beledigt (koran.33; 57-61); Plicht tot strijd (Jihad), “ook al is het met tegenzin”, (koran.2;216); Joden en christenen kunnen geen vrienden zijn van moslims (Koran.5;51); Moslims moeten anderen doen vrezen, hun hoofden en toppen van hun vingers af slaan (koran.8;12). En over vrouwen: ’Uw vrouwen zijn een akker voor u, zo komt dan tot uw akker zoals gij maar wilt’ (soera 2:223); ‘Maar zij van wie jullie opstandigheid vrezen, vermaant haar, laat haar alleen in bed en slaat haar’ (soera 4:34).
Hadith
Dood de afvalligen (Koran.4;89). Het volgende hierover komt uit de ahadieth collectie van Boechari (ook wel: al-Bukhaari), het meest bevoegde boek in de soennitische Islam na de Koran (Sahieh Al-Boechari, 9 volumes vertaald door Dr. Muhammad Muhsin Khan, Al Nabawiya: Dar Ahya Us-Sunnah, n.d.).
“Doodt degene die zijn religie verandert.” (al-Bukhaari, 3017, 6922). Waarom staat op geloofsafval de doodstraf? Sjeik Muhammed Salih Al-Munajjid zegt op de website Islam Q&A dat een persoon die bekend was met de openbaring van Allah en deze heeft gepraktiseerd en vervolgens de rug toekeert, het niet verdient om op de aarde van Allah te leven en te eten van alles wat Allah ons geschonken heeft. Bovendien opent de afvallige bij het verlaten van de Islam, de weg voor iedereen die het geloof wil verlaten. Daarmee wordt volgens de sjeik afvalligheid gestimuleerd en verder verspreidt en dat moet coûte que coûte voorkomen worden.
Verklaringen van experts door de eeuwen
Vele getuigenissen van en waarschuwingen door de eeuwen heen aangaande de Islam door befaamde geleerden, experts, wetenschappers, filosofen. Iconen die allen hartgrondig negatief zijn over de Islam. Hier slechts een aantal ter illustratie:
Maarten Luther: “De Islam brengt chaos teweeg op de drie levensterreinen: de religie, het politieke leven en dat van huwelijk en gezin.”
Ernst Renan, groot Frans intellectueel: “Een ramp, een bron van haat en fanatisme”.
Baruch Spinoza: “Ik zou niet geloven dat ook maar één kerk meer geschikt is voor het bedriegen van de mensen en het controleren van de geest van mensen, behalve van de mohammedaanse kerk, die haar hierin ver overtreft”.
Alexis de Tocqueville, schrijver van ‘Democratie in Amerika’ schrijft in een brief aan zijn vriend Gobineau: “Ik heb de koran goed bestudeerd. Ik beëindigde die studie met de overtuiging dat er weinig religies op de wereld zo dodelijk zijn als die van Mohammed”.
Winston Churchill noemt ‘Mein Kampf’ “de nieuwe koran vol met geloof en oorlog”. In ‘The river war’ schrijft hij: “Hoe verschrikkelijk de vloek die de Islam op zijn volgelingen legt! Behalve van fanatieke razernij, gevaarlijk in een mens als hondsdolheid bij een hond, is er sprake van een verschrikkelijke fatalistische apathie. Individuele moslims kunnen weliswaar uitstekende kwaliteiten tonen, maar de invloed van deze religie verlamt de sociale ontwikkeling van alle mensen die haar aanhangen. Er bestaat geen sterker remmende kracht ter wereld”.
De volgende heeft een bijzondere waarde en grote betekenis, want van niemand minder dan:
Christiaan Snouck Hurgronje. Afb.: Wikipedia
Christiaan Snouck Hurgronje, nog altijd Nederlands beroemdste islamgeleerde, die zover ging in zijn verdieping in de Islam dat hij de Hadj (pelgrimstocht naar Mekka) praktiseerde. Hij schrijft:
“De meeste moslims zijn absoluut onwetend wat betreft de details van de leer van de Jihad. Maar zolang geen enkele gerespecteerde moslimleraar er maar van droomt deze middeleeuwse wetten als ingetrokken te beschouwen, terwijl een groot deel van de mensen de sterkste neiging vertoont om de omstandigheden die enkele eeuwen geleden prevaleerden te herstellen, zal het tot die tijd onmogelijk blijven, ondanks het feit dat we het misschien eng vinden, om de Jihad weg te laten uit onze berekeningen bij de vorming van een oordeel over de relatie van de Islam tot andere religies”.
Islam is niet het hele verhaal
Alle reden dus om de Islam aan te wijzen als oorzaak voor terreur, haat, wandaden, misdragingen, achterstand en de enorme kloof tussen moslims en Europa. Toch is dit niet het hele verhaal. Religie bevat doorgaans religieuze regels en voorschriften en niet de dagelijkse gedragingen en omgang tussen individuen. Dit laatste wordt, naast de genen, voornamelijk bepaald door de omgeving waar men opgroeit. Mijn gedragingen worden overwegend bepaald door het feit dat ik geboren en getogen ben in een plattelands-Berberstadje in Marokko (Midelt) en niet door mijn jood zijn. Hetzelfde geldt voor Job Cohen, Ed van Thijn en Jacques Wallage. Die zijn ook jood, maar gedragen zich Nederlands en niet ‘joods’.
———————————–
[1] ‘De Koran’ uit het Arabisch vertaald door Prof. J.H. Kramers, 13e druk, 1956