Toenmalig Minister Stef Blok had het ooit over ‘failed state Suriname’.  Als je echter nadenk over de politiek in Nederland, dan zijn wij inmiddels afgegleden tot niveau bananenrepubliek of toch…. NeDDRland. 

Ironisch of hypocriet

We hebben het afgelopen week kunnen aanschouwen tijdens het debat ‘omgangsvormen’. Het debat was een vervolg op het debat dd. 9 maart 2022 over de versterking functies van de Tweede Kamer en over de parlementaire omgangsvormen. 

Ter voorbereiding op het debat vorige week was het Kamervoorzitter Vera Bergkamp (D66) die de Kamer een notitie ‘De geest moet weer in de fles’ stuurde. Het debat van afgelopen week ging tevens over een initiatief van D66-fractievoorzitter Jan Paternotte en ChristenUnie-voorman Gert-Jan Segers. Zij willen in het reglement van orde van de Tweede Kamer op laten nemen dat ‘het bedreigen van een persoon’ ongeoorloofd is. Tot nu toe staat er dat Kamerleden geen beledigende uitdrukkingen mogen gebruiken en dat ze geen instemming mogen betuigen met, of aansporen tot, onwettige handelingen.

Als een Kamerlid zich schuldig maakt aan een van deze gedragingen, kan de voorzitter hem/haar het woord ontnemen en hem die dag uitsluiten van de rest van de vergadering. Paul van Meenen en Vera Bergkamp hebben respectievelijk Gidi Markuszower (vanwege ‘enge ministersploeg’), Thierry Baudet (school Sigrid Kaag benoemen), Gideon van Meijeren (was het een oud vrouwtje aan de deur) al laten ervaren hoe D66 dit invult. De ‘halfbroer’ van Maarten van Rossem deed er buitenparlementair nog een schep bovenop.

Niet naar NeDDRland

En of het nu de ironie is, hypocriet of waar D66 met NeDDRland naartoe wil, laat ik voor wat het is. De partij van ‘niet op de persoon’ en ‘laten we het over de inhoud hebben‘ die nu vindt dat ‘het bedreigen van een persoon’ strafbaar moet zijn.

Een bedreiging met bepaalde zware misdrijven is in artikel 285 van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht strafbaar gesteld als delict tegen de vrijheid. Deze vrijheid is niet slechts beperkt tot de fysieke vrijheid of de handelingsvrijheid van het slachtoffer, maar omvat ook zijn morele vrijheid en veiligheidsgevoel. Een bedreiging is een handeling waarmee iemand of iets door woorden of daden dreigend wordt bejegend. Door iemand te bedreigen wordt hem iets onaangenaams, bijvoorbeeld leed of geweld, in het vooruitzicht gesteld. 

Het Openbaar Ministerie brengt verdachten voor de strafrechter. Het OM is ook de enige instantie in Nederland die kan bepalen of iemand voor de strafrechter moet verschijnen, en zo ja, voor welk strafbaar feit. Vervolgens onderzoekt de strafrechter wat er precies aan de hand is; hij kijkt naar alle informatie die hij daarvoor krijgt en wat erover in de wet en andere rechtsbronnen staat. Op basis daarvan doet hij een uitspraak en beslist over de strafmaat.

Maar in het hart van de democratie is het, als het doorgaat, de voorzitter van dienst die bepaalt wat bedreiging is, wie wel of niet een vergelijking mag maken. Hij of zij spreekt tevens meteen de straf uit.
Dus Vera Bergkamp, die deel uitmaakt van het presidium dat unaniem heeft besloten haar voorgangster niet vooraf in te lichten over de anonieme klachten over ‘een onveilige werkomgeving’, ‘machtsmisbruik’ en zelfs ‘een schrikbewind’. En precies dit presidium heeft nu dus besloten onderzoek te doen.

En Vera Bergkamp heeft dan nu toch aangifte gedaan vanwege het lekken. Daar heeft ze natuurlijk gelijk in. Want naar dit NeDDRland moeten we niet toe willen. Die geest moet weer in de fles. De aangifte van Vera Bergkamp volgt op de aangifte die haar partijgenoot Ernst Kuiper deed. D66 minister Ernst Kuiper vindt dat Pepijn van Houwelingen strafrechtelijk moet worden vervolgd. Samen met minister Karien van Gennip heeft hij ‘in persoon’ aangifte gedaan tegen de gekozen volksvertegenwoordiger Pepijn van Houwelingen. 

Wie het allemaal nog kan volgen? De beide bewindslieden vinden dus ‘in persoon’ dat er sprake is van ‘belediging en/of smaad en/of laster van iets dat ze deden als minister. En hoe zat het ook alweer? Niet op de persoon maar op inhoud?

Telkens als je denkt:
“lelijker kan het niet“

Inmiddels heeft het e.e.a. geleid tot het opzeggen van het Kamerlidmaatschap door Khadija Arib. De oud-Kamervoorzitter vond dat ze niet meer normaal zou kunnen functioneren als parlementariër. Dit komt volgens haar door de handelswijze van het presidium, het dagelijks bestuur van de Kamer. Het presidium dat unaniem had besloten tot een onderzoek naar haar functioneren. En dat een dag voor bovengenoemde debat door een tot nu toe onbekend iemand was gelekt naar de pers. 

Zover nu bekend wisten alleen dus de anonieme melders, het presidium en de landsadvocaat Pels-Rijcken van het onderzoek. De landsadvocaat die zeker niet neutraal is, een reputatie heeft van lekken en berispt in fraudezaak.

De vraag is dan ook niet alleen wie heeft er gelekt? Het gaat er ook om waarom Vera Bergkamp (D66) de landsadvocaat heeft ingezet tegen een ander Kamerlid. Terwijl de Tweede Kamer een eigen advocaat heeft. En wisten de andere leden van hart presidium dit? Een presidium waar ook Arib’s partijgenoot Henk Nijboer deel van uitmaakt. Het gaat voor zover nu bekend dus om anonieme klachten over ‘een onveilige werkomgeving’, ‘machtsmisbruik’ en zelfs ‘een schrikbewind’. 

En niet om het te bagatelliseren. Zeker niet omdat de er te weinig officiële informatie beschikbaar is. In het echte bedrijfsleven is dit echter een aanklacht die een ontevreden werknemer tegen elke strenge leidinggevende gebruiken kan. Hoe is het dan mogelijk dat dit ervaren presidium er op deze wijze mee omgaat?

En telkens als je denk lelijker kan politiek niet worden. Komt er deze tweet van de fractievoorzitter en een fractiegenoot van haar eigen PvdA. En niet te vergeten de fractievoorzitter van D66.

De positie van Kamervoorzitter

Nu functioneert een Kamervoorzitter niet als lid van de volksvertegenwoordiging, ze heeft een procedurele functie. Dat betekent dat de mening van de voorzitter over de inhoud geen invloed mag hebben op de discussieruimte van Kamerleden. 

En juist nu heeft de Kamervoorzitter een procedurele fout gemaakt zo lijkt het. Benadert ze bovendien de landsadvocaat. De landsadvocaat die de staat vertegenwoordigt. Terwijl de Tweede Kamer een eigen advocaat heeft.

Gecensureerde Kamer

Wanneer iets onbetamelijks wordt gezegd, is er een mogelijkheid tot interruptie of eventueel zelfs een motie door Kamerleden. Ik wil niet dat MIJN volksvertegenwoordiging niet kan zeggen wat die wil. Een gecensureerde Kamer is niet democratisch. 

En dan zou het beperken van spreekrecht verder persoonsafhankelijk moeten worden. Zoals het nu is de telkens opzichtig falende Vera Bergkamp. Vera Bergkamp die na een treurig machtsspel door Mark Rutte (VVD) en D66-leider Sigrid Kaag op deze procedurele post is neergezet ten koste van Khadija Arib. 

Khadija Arib die het vak van voorzitter beheerste. En zij was niet een Kamervoorzitter op basis van alleen procedures.

De mening van het volk is uitbesteed aan 225 volksvertegenwoordigers die een min of meer onaantastbare positie innemen. Als die mening een strafbaar feit oplevert, kan worden vervolgd. Daar hebben we in MIJN Nederland afspraken over. Deze zijn weliswaar voor verbetering vatbaar, er worden aantoonbaar politieke uitspraken gedaan. Maar werken vooralsnog beter dan alleen persoonsafhankelijk maken. En op voorhand verbieden is zeker niet toegestaan.

Snelle democratische druk

Het wordt dan ook tijd voor echte verandering. Verandering via de democratische weg, met democratische middelen. Parlementaire democratische druk, buitenparlementaire druk.

Wie dan wel

Ondanks dat de overheid zich steeds meer ‘almachtig’ gedraagt. De overheid die zich oppermachtig gedraagt, zich tegen ons het volk lijkt te keren. We het totalitaire beginnen te benaderen. Het totalitaire omdat de staat zich bemoeit met alles en iedereen.

En toch, ondanks dat door het gedrag van de overheid onze democratie onder druk staat. De democratie zal altijd overwinnen. Het is dan wel zaak dat democratisch gekozen volksvertegenwoordigers eindelijk doen waarvoor ze zijn gekozen.

Wij moeten ons daarbij goed realiseren dat het pas stopt als wij willen dat het stopt. 

NLinNood vlag

NLinNood heeft een eigen vlag ontworpen en vervaardigd. Niet omdat we de omgekeerde vlag intimiderend vinden maar omdat we er aanstoot aan nemen of omdat het een Duitse vlag is.

Nee, gewoon volgens de democratie en in het kader van keuzevrijheid. Wil je de vlag bestellen? Mail naar……..

#NLinNood #WegMetDitKabinet

Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Nederland / Enschede is het waard

Erwin Versteeg is zelfstandig ondernemer en sinds maart 2018 voorzitter van ‘Verbindend Enschede’. De columns die hij schrijft, zijn op persoonlijke titel en bedoeld om een discussie op gang te brengen. Onderwerpen in de columns zijn lokaal, landelijke, geopolitiek of maatschappelijk, en daarmee lokaal en/of landelijk mogelijk geen onderdeel van hun (politieke-) verkiezingsprogramma.

.