Mag ik dat zeggen? … Ja, dat mag ik!

Satellieten meten de temperaturen sinds januari 1979 en hebben al tien jaar geen significante opwarming van de aarde waargenomen.

“Er is geen klimaatcrisis!” Mag ik dat zeggen? Mag ik zeggen wat echte wetenschappers mij al langer dan een decennium in het oor fluisteren?
Vermoedelijk vinden politici en activisten dat vloeken in de klimaatkerk en vinden dat ik door mijn oppervlakkige kennis van het fenomeen klimaat gewoon mijn mond moet houden. Alsof zij denken het beter te weten dan ik, moet ik in hun ogen als vanzelfsprekend aannemen en uitdragen wat zij mij proberen aan te smeren: de mens is verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde. Verantwoordelijk voor het dreigende uitsterven van het Australische vogelbekdier; voor het afsterven en verdwijnen van het Great Barrier Rif; voor de krimp van het bestand aan poolberen, dat correleert met de krimp van de Noodpoolkap; voor het stijgen van de zeespiegel waardoor atoleilanden als Tuvalu en Kiribati binnen tien jaar zullen verdwijnen.

Klimaatmodellen als bevestiging van een klimaatcrisis

Natuurlijk vinden ze dat ze gelijk hebben en baseren dat gelijk op….op wat eigenlijk? Op anekdotische informatie, overtuigingen en onderbuikgevoelens die als feiten worden gepresenteerd? Op de strekking van Klimaatmodellen van het IPCC?

Het IPCC is een instantie die de politiek dient. Een verkapt politiek lichaam dat opinies en stellingnames van politici – en in hun spoor volgende activisten – moet onderbouwen en daarvoor de hockeystick curve van Michael Mann als vertrekpunt gebruikt. Velen vergeten echter dat het IPCC in zijn technisch rapport TAR3, hoofdstuk 14, op blz. 771 zelf heeft erkend: “The climate system is a coupled non-linear chaotic system, and therefore the long-term prediction of future climate states is not possible”. Je kunt je dan ook afvragen waarom het IPCC de wereld herhaaldelijk vermoeit met voorspellingen die nooit realiteit kunnen worden.

Feitelijke waarnemingen wijken nogal af van de uitkomsten van IPCC-klimaat modellen. De huidige met veel lawaai aangekondigde opwarming is lager dan in de tijd van de Minoïsche beschaving (3500-3200VC), Romeinse klimaatoptimum (250VC-400) en het Middeleeuwse Klimaatoptimum (950-1250). Het probleem van de IPCC-modellen is dat het grote aantal relevante factoren dat van invloed is, niet zijn respectievelijk niet kunnen worden verwerkt, maar dat er wel een substantieel aantal verwachtingen is ingesleuteld.

Opwarming van de Aarde en stijging van de zeespiegel

Voortdurend worden twee aspecten op tafel gegooid om mij ervan te overtuigen dat de mensheid in barre tijden verkeert en dat ikzelf daarvan de oorzaak ben: opwarming van de Aarde en stijging van de zeespiegel.

Politici en activisten negeren in hun betweterigheid de invloed van de zon, wolken, stand van de aardas, waterdamp en atmosferische schommelingen, (ESON; NAO, PDO·, AMO, AO, IOD) die een cyclisch karakter hebben en interacteren met andere veranderende ontwikkelingen op aarde zoals El Nino. Als de CO2 uitstoot inderdaad de hoofdschuldige is van de opwarming van de aarde, waarom worden CO2 regulatoren gekapt voor CO2 uitstotende biomassa centrales en waarom wordt groen geruild voor beton, nota bene als al bevestigd is dat urban heat islands de CO2 uitstoot enorm bevorderen. Toen dat effect in de periode 1980-2002 wel werd meegenomen in de “berekeningen”, bleek de opwarmingstrend in die periode met 50% naar beneden bijgesteld te moeten worden.

Klimaatkenners komen ook herhaaldelijk met het doemverhaal dat de zeespiegel komende decennia wellicht een meter, sommigen beweren zelfs twee meter zal stijgen. Een collega met enige wiskundige kennis heeft daar een berekening op losgelaten. Hij kwam – aangenomen dat de aardbol inderdaad een bol is en niet is afgevlakt rond de beide polen – met het volgende resultaat: er zou 357838,73 kubieke kilometer ijs moeten smelten om de zeespiegel 1 meter te doen stijgen. Dat is een gebied van 600 x 600 km met een dikte van 1 kilometer. Grofweg de oppervlakte van Duitsland met een dikte van een kilometer. De smelttijd om uiteindelijk een stijging van de zeespiegel wereldwijd van een meter te realiseren is afhankelijk van een aantal factoren zoals omgevingstemperatuur, temperatuur van het water als ijs al in water ronddrijft resp. de ijslaag op land ligt etc. Die onduidelijke factoren maken een berekening van de smelttijd een nogal complex geheel. Zoals alles wat met klimaataanpassingen of -wijzigingen te maken heeft nogal moeilijk helder gemaakt kan worden voor niet-klimaat wetenschappers.

Stijging van de zeespiegel is een politieke verhaaltje om aan te tonen dat de opwarming van de aarde de oorzaak is van een verhoging van de zeespiegel. Betrouwbare onafhankelijke studies hebben aangetoond dat eilanden als Tuvalu in oppervlakte gelijk zijn gebleven en een aantal zelfs iets groter zijn geworden. Uit een studie van Paul Kench die gebruik maakte van satellietfoto´s blijkt dat acht van de negen atollen en 75% van de koraal rif eilanden van Tuvalu in de periode 1971-2014 zijn gegroeid.

Greenpeace voorspelde in zijn rapport van 2000 A.D. dat de economieën van (13) eilanden (vooral Tuvalu en Kiribati) in de Stille Oceaan verwoest zouden worden door degeneratie van koraalriffen en daling van visserij inkomsten. Time Magazine toonde in juni 2019 een voorplaat waarop SGUN Guterres ergens in de Stille Oceaan bij een van de eilanden staat te somberen. Het betreffende eiland dreigde volgens hem net als Tuvalu en Kiribati in de oceaan te verdwijnen. Twintig jaar later blijken volgens Greenpeace eigen berekeningen dat Tuvalu en Kiribati een enorme stijging van de inkomsten uit de visserij (in Tuvalu van M$ 10 Aus in 2014 naar M$30 Aus in 2018) hebben en genieten al een vijf (Kiribati) resp. zes jaar (Tuvalu) lange economische groei. Tuvalu heeft in 2021 een paar vliegstrips aangelegd op de grond die verdwenen zou moeten zijn. Dankzij de sponsoring van het Westen om de gevolgen van klimaatverandering te bestrijden!

Scepsis

Mag ik een gezonde dosis scepsis hebben als ik voortdurend doemuitspraken over opwarming van de aarde, terugdringen van de CO2, Stikstof uitstoot en depositie, stijging van de zeespiegel moet aanhoren en lezen? En moet constateren dat er maatregelen getroffen worden die contraproductief blijken te werken? Die scepsis vloeit voort uit drie effecten van dat doemdenken: complexiteit van de klimaatwetenschap, het gegeven dat voorspellingen niet meer zijn dan dat (en vrijwel nooit uitkomen) en verarming van de doorsnee burger.

Klimaat is een uitermate ingewikkeld fysisch-chemisch systeem dat door activisten, fanatici en politici herhaaldelijk gesimplificeerd wordt. Uit eigenbelang. Om te kunnen begrijpen hoe en waarom het klimaat zich gedraagt en ontwikkelt zijn nogal wat vaardigheden nodig. Het is een complex systeem, waarin diverse actoren elkaar in mindere en meerdere mate wederzijds beïnvloeden. Een onvolledige lijst zou in elk geval de subdisciplines astronomie, thermodynamica, statische fysica, atmosferische chemie en zonnefysica, statistiek, oceanologie, geologie, geochemie, glaciologie, paleoklimatologie, dendrologie, moleculespectroscopie, archeologie, geschiedenis, modellering van complexe systemen, en dateringtechnieken omvatten. Een deskundige die al deze terreinen beheerst, bestaat niet. Dat betekent ook dat er geen klimaatdeskundigen bestaan en alleen een verzameling van diverse deskundigen het klimaat vraagstuk kan en moet bestuderen.

“Klimaatwetenschap is verworden tot een discussie die is gebaseerd op overtuigingen, niet op degelijke wetenschap (WCD)…Klimaatwetenschap zou minder politieke moeten zijn en klimaatbeleid meer wetenschappelijk (WCD)…mensen die beweren experts te zijn en de wetenschap te begrijpen zijn de mensen die blind zijn voor het bewijs (Freeman Dyson)…ik zie met lede ogen aan hoe de wetenschap verandert in een hoer van de politiek (Knut Löschke)

Klimaatalarmisten voorspellen al meer dan 50 jaar onheil en hun voorspellingen komen maar niet uit. Gelukkig. Hoewel het redelijk is om aan te nemen, dat de uitstoot van CO2 door de mens een effect kan hebben op het wereldwijde klimaat, is er weinig concreet bewijs voor. Bijna elke voorspelling die op basis van die hypothese wordt gedaan, is onjuist gebleken. Voorbeelden:

⦁ Uitstoot in India en China zal dalen. Volgens eigen uitspraken (2009) zou China zijn uitstoot met 40 tot 50% verminderen, maar de uitstoot is juist met 168% gestegen. India beloofde de uitstoot met 20-25% te verminderen, maar de uitstoot steeg met 200%.
⦁ Geen sneeuw op de Kilimanjaro. Een door Lonny Thompson geleverde voorspelling (2001), geoloog van de Ohio Universiteit; ondersteund door een 2006 Al Gore voorspelling in zijn film “An inconvenient Truth”. De werkelijkheid: er is nog steeds afgrijselijk veel sneeuw op de Kilimanjaro.
⦁ Zeespiegel bij Florida stijgt 2 foot of 61 centimeter. Een Jim Titus, Environmental Protection Agency, 1986 voorspelling. Volgens NOAA was de stijging 9 centimeter.
⦁ Het aantal bosbranden groeit. Er is geen wereldwijd stijgende trend in bosbranden. Het jaar 2020 was zelfs het jaar met het minste aantal bosbranden. Dat zegt een studie – op basis van wereldwijde satellietmetingen – van Copernicus, gesponsord door de Europese Commissie. 
⦁ Sneeuw in de winter wordt zeldzaam. Een voorspelling van David Viner uit 2000, onderzoeker Van de Universiteit van East Anglia. Zware sneeuwval is nog steeds een normaal verschijnsel in de USA en UK.
⦁ Einde van het Arctische ijs. In 2013 zouden onderzoekers van de NOAA hebben voorspeld dat er tussen 2020 en 2040 grote gebieden op de Noordpool ijsvrij zouden zijn. Althans dat beweert de Lancaster Eagle Gazette. Volgens het National Snow and Ice Datacenter (NSIDC) van de Universiteit van Colorado-Boulder was er 2020 minimaal 3,9 miljoen m2 op een wereldtotaal van 13,6 miljoen m2 in de Noordelijke IJszee. De ijsmassa van Groenland, gemeten via surface mass balance, is stabiel. Er ligt nog steeds 2000-3000 meter dik ijs. Er is geen sprake van een dalende trend. De berenpopulatie is een criterium om vast te kunnen stellen dat de ijskap aan het smelten is. In tegenstelling tot de standaardboodschap in de MSM is het Noordpoolijs niet verdwenen en zijn de ijsberen bepaald niet uitgestorven. Hun populatie is sinds 1950 zelfs meer dan verdrievoudigd. Ze zijn bovendien vetter geworden.
⦁ Gletsjers in het Glacier National Parc verdwijnen. Een Daniel Fagre, een US geologische onderzoeker, 2009 voorspelling, maar de gletsjers zijn er nog steeds prominent aanwezig.

Klimaatakkoorden zijn producten van deugmensen, van een elitocratie. Mensen die vanuit een veronderstelde morele superioriteit menen anderen hun wil te moeten opleggen om iets te doen aan ons probleem. Die blind zijn voor feiten of weigeren zich erin te verdiepen; die zich laten overspoelen door zogenaamd onafhankelijk onderzoek door gesubsidieerde of gesponsorde onderzoekers en onderzoeksinstantie; die niet ontvankelijk zijn voor onderbouwde kritiek en zelden de bal, maar vrijwel altijd op de man spelen. Hun voorspellingen zijn negatieve uitingen van wensdenken om de samenleving angst aan te jagen om hun bestuursmodel op te kunnen dringen.

Het deugdenken heeft de westerse samenleving vergiftigd en verdeeld. In hun drang naar meer macht accepteren politici klakkeloos en kritiekloos de propaganda van klimaatfatalisten als juist en waar. Afhankelijk van de door dat segment verkondigde “waarheden”, kunnen ze net zo snel van mening veranderen als de doorsneeburger van rijbaan op een drukke A2. Overijverige ambtenaren bedenken een verdienmodel voor de overheid, media melken alles tot in den treuren uit en de commercie staat klaar met hun oplossing die ze als de optimale oplossing uitdragen. Hoe flinterdun het deugdenken wel is wordt pijnlijk duidelijk als de deugdenker zélf geconfronteerd wordt met de schadelijke en nadelige gevolgen van zijn deugdenken.

Onjuiste politieke besluiten en maatregelen die gebaseerd zijn op overtuigingen en anekdotische informatie, duwen de samenleving steeds dieper een verarmende ellende in. De huidige politieke generatie is een verzameling leeghoofdige luchtfietsers die de verregaande negatieve strekking van hun besluiten niet kunnen en willen overzien.