Omgekeerde vlag

Vanmorgen ontving ik een kort mailtje van Leo Dorrestijn; “kijk hier eens naar”. Het bleek de website van Gerard de Boer, waar in het kort de ‘omgekeerde’ vlag werd toegelicht. Van daaruit nog even verder gezocht en boeiende dingen tegenkomen…

Er is in het land een – soms felle – discussie gaande over het omkeren van de Nederlandse driekleur, zoals de boeren tijdens hun demonstraties regelmatig doen. Zoals gebruikelijk worden de marsorders via de NPO wereldkundig gemaakt op een ‘journalistiek volstrekt onafhankelijke wijze’ en aan het einde van de maand maakt de Minister van Financiën de gebruikelijke subsidie weer over naar Hilversum. Die massage leidt ertoe dat een beeld in NPO-programma’s ontstaat alsof de publieke opinie tegen het omgedraaid ophangen van de Nederlandse vlag zou zijn. Maar als ik door het dorp loop, zie ik toch echt wat anders; Oost-Nederland is momenteel een zee vol omgekeerde vlaggen en rode (boeren) zakdoeken. Daar zouden ze in het westen ook aan mee moeten doen, want als dit malafide overheidsfeestje zomaar door kan gaan, zijn zij straks ook nog wel aan de beurt.

Vlagbetekenis

Volgens sommige onderzoekers zijn de kleuren van de Nederlandse vlag gebaseerd op de jachthoorn op het wapen van Willem van Oranje. Volgens de meest gangbare theorieën (waarvoor overigens geen wetenschappelijk bewijs is) staan de kleuren op onze vlag echter symbool voor wat mensen vroeger zagen als de ‘natuurlijke’ opbouw van de bevolking. Het rood zou staan voor het volk, het wit voor de kerk en het blauw voor de adel. Ook in andere westerse landen (Frankrijk, Kroatië en de Verenigde Staten) werd deze symboliek mooi gevonden en werden dezelfde kleuren gebruikt in de vlag. Een vlag refereert aan een nationalistisch gevoel van één volk te zijn en straalt saamhorigheid uit.

Marine

In vroegere tijden werd de vlag op zee door onze marine ook nog wel eens omgedraaid gehesen om aan te geven dat er een noodsituatie was ontstaan. De 26-jarige matroos Philipp Wilhelm Bender bevestigde op zaterdag 1 augustus 1846, terwijl zij over de Middellandse Zee voeren, een zeil aan de stuurboordzijde (voor niet-zwemmers: dat is de rechterkant van het schip) van het marine fregat Zr.Ms. Prins van Oranje, maar verloor zijn evenwicht en viel in zee. Het schip waarschuwde de andere schepen van de vloot door middel van het visueel noodsignaal; de nationale driekleur werd naar beneden gehaald, omgekeerd en weer gehesen. In plaats van rood-wit-blauw was de volgorde nu blauw-wit-rood.

Nood

Dat is, kort gezegd, ook de betekenis van het huidige gebruik van de omgekeerde vlag. Demonstranten vinden dat ons land in nood verkeert en dat zaken niet lopen zoals het zou moeten. Dat de autochtone bevolking op de laatste plaats komt en de boerenstand wel in het bijzonder. Families die al eeuwenlang hebben geboerd op hun land en generaties lang volgens de beste Nederlandse tradities zuinig zijn geweest op hun bezit en hard hebben gewerkt voor hun inkomen. Ze moeten van het familiebezit vertrekken omdat de vluchtelingenindustrie de subsidie-omzet op peil wenst te houden. Let wel: boeren hebben jarenlang meebetaald  aan het salaris van de mensenhandelaren waar ze nu door verdreven worden. Dat die pannenkoeken in het westen dat allemaal prima vinden moeten ze zelf weten, maar ze zien wel over het hoofd dat wat nu met open armen ontvangen dreigt te worden op tot cement en asfalt omgevormde weilanden tweeledig in hun nadeel is. Natuur wordt – net als bomen in de biocentrales van Timmermans – opgeofferd en de nieuwe gewassen zijn straks hun nieuwe buren; gefeliciteerd!

Doek

In zekere zin roepen de vlagomdraaiers om hulp, net als de bemanning van dat schip bijna twee eeuwen geleden. Het is een symbool van protest die geen belediging van de vlag inhoudt, integendeel. Een omgedraaide vlag is niet de nationale vlag, maar een doek met toevallig dezelfde kleuren en als functie het afgeven van een noodsignaal.

Dat onze pers dat niet ziet en iedere scheet uit een overheidskantoor met tromgeroffel over het voetlicht brengt, zegt alles over de journalistiek: gevangen in de gouden ketenen van Pecunia.