Onlangs verscheen het rapport over de kosten en baten van immigratie voor de schatkist dat dr. Jan van de Beek schreef, samen met Hans Roodenburg, Joop Hartog en Gerrit Kreffer. Totale netto-kosten over de jaren 1995-2019: € 400 miljard. Dat is evenveel als alle Nederlandse aardgasbaten.
Het rapport “Grenzeloze verzorgingsstaat” brengt de kosten en baten van immigratie voor de Nederlandse schatkist in kaart. Het is een actualisatie van het onderdeel overheidsfinanciën in de immigratiestudie van het Centraal Planbureau uit 2003. Kern van de toegepaste methode is dat de kosten en baten over de hele verdere levensloop van immigranten in kaart worden gebracht. De baten verminderd met de kosten noemen we de nettobijdrage. De berekeningen zijn gebaseerd op geanonimiseerde data van alle 17 miljoen Nederlandse ingezetenen. De Nederlandse bevolking groeit door immigratie. Van de 17 miljoen Nederlanders eind 2019, is 13% in het buitenland geboren (eerste generatie) en 11% kind van immigranten (tweede generatie).
De overheidsuitgaven voor immigranten zijn nu vooral bovengemiddeld bij posten als onderwijs, sociale zekerheid en toeslagen. Immigranten betalen daarentegen gemiddeld minder belastingen en sociale premies. Opgeteld blijken de netto-kosten van immigratie aanzienlijk: alleen al voor immigranten die binnenkwamen in de periode 1995-2019 liggen deze in de orde van grootte van de totale aardgasbaten vanaf de jaren ‘60. Die kosten zijn vooral het gevolg van herverdeling via de verzorgingsstaat. Voortgaande immigratie met de huidige omvang en kostenstructuur zal de overheidsfinanciën toenemend onder druk zetten. Afbouw van de verzorgingsstaat en/of inperking van de immigratie zijn dan onvermijdelijk.
De gemiddelde kosten en baten van verschillende migrantengroepen verschillen sterk. Het rapport brengt de verschillen in kaart. Migratie voor arbeid en studie uit de meeste westerse landen en een aantal niet-westerse – met name Oost-Aziatische – landen tonen een positieve uitkomst. Alle andere vormen van immigratie, zijn op zijn best min of meer budgetneutraal of pakken negatief uit. Dat laatste geldt vooral voor de motieven gezin en asiel.
Het opleidingsniveau van immigranten en de citoscores van hun kinderen zijn cruciaal. Als de ouders een positieve nettobijdrage leveren, is de tweede generatie doorgaans vergelijkbaar met autochtonen. Als de ouders een sterk negatieve nettobijdrage leveren, is er bij de tweede generatie meestal ook nog een forse achterstand. Het adagium ‘het komt wel goed met de tweede generatie’ gaat dus niet op.
Immigratie is geen oplossing voor de vergrijzing. Als men het percentage 65-plussers constant wil houden met immigratie groeit de Nederlandse bevolking extreem snel naar circa 75 miljoen eind deze eeuw. Vergrijzing is vooral ontgroening. Er worden veel minder kinderen geboren dan nodig om de bevolking op peil te houden. En immigratie lost de ontgroening niet op. De enige structurele oplossing is een toename van het gemiddeld kindertal. Met migratie de kosten van vergrijzing opvangen lijkt ook geen begaanbare weg. Daarvoor zouden grote aantallen bovengemiddeld presterende immigranten nodig zijn met alle gevolgen voor de bevolkingsgroei van dien.
Immigranten die gemiddeld een grote negatieve nettobijdrage leveren aan de overheidsfinanciën, zijn vooral te vinden onder degenen die gebruik maken van het asielrecht, in het bijzonder als zij afkomstig zijn uit Afrika en het Midden-Oosten. De totale bevolking in deze gebieden zal toenemen van 1,6 miljard nu, tot 4,7 miljard aan het eind van deze eeuw. Handhaving van het bestaande juridische kader, in het bijzonder betreffende het asielrecht, lijkt onder deze omstandigheden geen realistische optie.
Dr. Jan van de Beek is zelfstandig onderzoeker, voor dit project gedetacheerd bij Amsterdam School of Economics;
dr. Joop Hartog is emeritus hoogleraar economie aan de Faculteit Economie en Bedrijfskunde van de Universiteit van Amsterdam en nog als gast-onderzoeker aan die faculteit verbonden;
drs. Hans Roodenburg was voor zijn pensionering onderzoeker bij het Centraal Planbureau;
drs. Gerrit Kreffer adviseerde voor zijn pensionering als ambtenaar over arbeidsmarkt- en personeelsbeleid.
Voor dit project stelde het CBS data beschikbaar ingevolge Projectovereenkomst 8290 Budgettaire gevolgen van immigratie in Nederland (Universiteit van Amsterdam en CBS Microdata Services, 19 juni 2018).
Het onderzoek werd mede mogelijk gemaakt door een subsidie van het Renaissance Instituut.
Correspondentie: Dr. Jan van de Beek, info@demo-demo.nl
Als je gaat berekenen wat eigenlijk de kosten zijn die veroorzaakt worden door de met de migranten meekomende ideologie van bekeren of anders beroven, uitbuiten en vermoorden van andersdenkenden, dan voorspel ik een veelvoud van dat bedrag van 400 miljard euro, afgezien daarvan dat je generaties lang te maken krijgt met grote aantallen verwoeste mensenlevens, afbraak van cultuur, vlucht naar veiliger oorden van o.a. ondernemingen, en uiteindelijk de total loss verklaring van Nederland. De huidig heersende politiek wil dit gevaar niet zien en maakt zich er aldus medeplichtig aan. Mogelijk komt er een moment dat deze Schreibtischmorder berecht worden in een Internationaal Strafhof wegens genocide en misdaden tegen de mensheid en de menselijkheid.
Dat immigranten uit Afrika en Midden-Oosten een grote negatieve nettobijdrage aan de overheidsfinancien leveren is niet te wijten aan deze immigranten maar aan de creatief/competentieloze/verzuilde ambtenarij en ouderwetse overheidsregels, ook in internationaal verband. Een snellere opname ih land van asiel of doorstroming (met een doorstroompremie voor de immigrant) naar een land met vraag biedt perspectief (baan of studie) voor deelname aan de maatschappij en een snellere inburgering. Verder kampen deze immigranten vaak met mentale problemen door oorlogen, vervolging, onderdrukking van regimes e.d. Aandacht hiervoor bij asielaanvragen (w.o. psychische hulp mn voor gezinnen) kan integratie bevorderen. Een snellere deelname aan de maatschappij (arbeid, studie e.d.) des te minder de kosten en een toename van baten. Door toekomstige robotisering van maatschappijprocessen zijn geschoolde krachten voor onderhoud e.d. hard nodig. Bij eventueel (vrijwillig) terugkeer naar land van herkomst -indien veilig- niet gierig zijn maar terugkeertegoed meegeven zodat ih moederland, de verworven welvaart in het land van asiel, voortgezet kan worden eventueel met begeleiding. Overigens vloeit van die €400 miljard zeker 45% terug in de schatkist en wordt een gedeelte gedekt door (europese en internationale) subsidies. De immigratie levert lucratieve werkgelegenheid op voor een zeker deel van het ambtenarenapparaat en aanverwante disciplines. Een verdienmodel. Het asielrecht zal daarom blijven bestaan ten koste van deze immigranten.
De huidige immigratiewetgeving is niet bedacht voor de import van jaarlijkse een kleine stad aan mensen die overwegend afkomstig zijn uit culturen die volkomen vreemd zijn aan, of vaak uitgesproken vijandig staan jegens, de cultuur waar zij naartoe migreren. Dergelijke wetgeving is er niet op bedacht om de ontvangende cultuur te ontwrichten en te verwoesten. En je kan culturen niet verplichten om zelfmoord te plegen. Wat er gaande is op het gebied van immigratie is uitgesproken crimineel van karakter. En als de gewone burger dat eenmaal beseft, dan mag je hopen dat de verantwoordelijken niet spontaan gelyncht worden.
Procentueel 24% immigrant tegenover 76% autochtoon NL wat dat ook mag zijn? Asielzoekers zijn geen immigranten (NL is geen immigratieland) en vallen onder een andere wetgeving. Een permanente verblijfsstatus (na jaren van procederen) maakt ze dan NL, helaas met een dubbel paspoort, wat door wetgeving moet veranderen.
Als ik het goed begrijp, dan zorgt die asielwetgeving al voor woningnood in Nederland. De aantallen armen nemen toe, de aantallen mensen die een beroep doen op voedselbanken, de aantallen daklozen. Die asielwetgeving is bedacht uit menslievendheid, niet om cultureel zelfmoord te plegen, zoals in bijvoorbeeld Libanon. Wie het niet bevalt in Nederland, die krijgt tegenwoordig al geld om op te rotten naar het paradijs naar keuze. Niemand houdt je tegen.