Sinds enkele maanden bestaat er formele vrede tussen de Verenigde Arabische Emiraten en Israël dankzij een vredesverdrag dat de regering-Trump heeft aangedragen en uitgewerkt, en waarover onze nutteloze, linkse pers een panische stilte bewaart.
Na generaties van geweld en ellende in het Midden-Oosten, waaraan onze minister Kaag nog steeds meent actief te moeten bijdragen door haar financiële hulp aan bevriende Palestijnse terroristen – waarnaar onze al evenmin erg integere premier Rutte geen nader onderzoek wenst – lijkt er toenemende rust te zijn in die regio. Sterker nog, de Emiraten hebben Israëlische èn Amerikaans-Israëlische delegaties bijzonder hartelijk ontvangen en hun burgerij, met succes, gemaand om gastvrij te zijn.
Hoewel er eerdere vredesverdragen zijn met Egypte en Jordanië, hebben die landen niets ondernomen om de haat jegens Israël onder hun bevolking te dimmen, terwijl er volledige diplomatieke betrekkingen zijn sinds 1979 van Israël met Egypte, zelfs militaire samenwerking en in de inlichtingen-sector, maar de Egyptische samenleving heeft Israël decennia lang gedemoniseerd.
In Jordanië is het niet veel beter ondanks een vredesverdrag in 1994 is de officiële positie naar Israël nog steeds de tweestatenoplossing, school-boeken tonen de staat Israël niet eens op de kaart, maar slechts een land genaamd Palestina. Zionisme, de nationale beweging in Israël, wordt geduid als ‘racistisch kolonialisme’, volkomen langs de racistische lijnen van de morbide Verenigde Naties. Vertalingen van ‘Mein Kampf’ zijn op elke straathoek in Amman te koop met Hitler op de omslag!
In Abu Dhabi is nu een ‘Abrahamic Family House’ gepland voor een mos-kee, een synagoge en een christelijke kerk en de overheid heeft hotels gevraag koosjer voedsel te serveren. Aan goede wil dus geen gebrek, maar is het een ééndagsvliegje of een blijvertje? Als het aan Barack Obama en Sigrid Kaag ligt, het eerste, maar hoewel de Emiraten, Egypte en Jordanië geen democratieën zijn, zijn de leiders wèl gevoelig voor (westerse) kritiek en bespelen daarom de eigen publieke opinie, ten koste van het eerder door de Egyptische en Jordaanse staat gesponsorde antisemitisme.
In de Emiraten gaat dat anders en worden zelfs actief pro-Israëlische en pro-Joodse gevoelens gestimuleerd, omdat zij daar behoefte hebben aan de steun van het eigen publiek in de strijd tegen de pro-islampropaganda van hun islamitische vijanden. Daarmee worden zij de facto ook onze bondgenoten in onze strijd tegen de subversieve sharia van D66 en GroenLinks, omdat zij hun internationale profiel ook willen verbeteren, in het bijzonder in de USA. Ook de relaties met het moderne en veelzijdige Israël zijn van belang om de eigen veiligheid en het economische fundament te verstevigen. Dat is hard nodig, omdat slechts een 46% van de bevolking een goede indruk van Israël heeft, zij het dat dit gunstig afsteekt bij 31% van de Bahreini’s, 23 % van de Saoedi’s en 16% van de Marokkanen – dit laatste zien wij helaas ook dagelijks terug in Nederland. Omgekeerd kijkt 2/3 van de Israëli’s positief naar de Emiraten.
In de USA moet de Biden-kliek af van de rancuneuze gevoelens van de geborneerde zielepoot Obama jegens Israël, om deze hoopvolle lijn vast te houden. De Emiraten kunnen en willen het Midden-Oosten leiden in de strijd tegen het antisemitisme, maar dan houden wij nog steeds D66, GroenLinks, Qatar, Saoedi, Pakistan en een aantal kleinere sharia-hard-liners over.
Dit initiatief van Trumps regering, dat bewust genegeerd wordt door onze benepen linkse pers en politiek, kan een heilzame invloed hebben op de beteugeling van de sharia in de wereld, met name in Europa, dus wij mogen Trump dankbaar zijn voor één van de grootste coups in de wereldpolitiek die angstvallig wordt verzwegen door zijn globalistische vijanden, die daarmee de deur voor de sharia alleen maar wijd open houden, Mark Rutte voorop, met de vele tienduizenden migranten die dankzij hem ons land jaarlijks overspoelen.
Alweer een prima en gedegen stuk journalistiek.