Volgens voormalig D66 leider Jan Terlouw (84) moet zijn partij een andere weg kiezen in de zorg. De D66-prominent neemt daarmee fors afstand van het partijstandpunt dat tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen (APB) deze week hartstochtelijk werd verdedigd door huidig partijleider Pechtold.
Jan Terlouw. Afb: wikipedia
Pechtold kwam deze week in aanvaring met SP-leider Roemer, die eveneens van de ‘marktwerking’ in de zorg af wil, maar daarbij geen financiële onderbouwing kon leveren. Het ziet ernaar uit dat Terlouw zich meer op de lijn van Roemer bevindt. In het dagblad De Stentor van donderdag 22 september j.l. zegt Terlouw: “Veel van het onbehagen over de politiek komt naar mijn idee voort uit het feit dat de politiek haar sturing heeft weggegeven. Dat zie je op veel terreinen, ook in de zorg”.
Met de Gelderse oud-gedeputeerde Marian Louppen diende Terlouw eerder met succes twee amendementen in op het verkiezingsprogramma van de partij. Daarin spreken zij zich uit tegen marktwerking in de zorg en tegen de mogelijkheid voor ziekenhuizen en zorgverzekeraars om winstuitkeringen te verstrekken. Terlouw verwijst daarbij naar een internationaal onderzoek van de OESO, waarin wordt vastgesteld dat marktstelsels in de zorg duurder uitvallen dan de publieke. “Dat het marktstelsel niet werkt, heeft minister Schippers zelf bewezen door tot tweemaal toe ‘productieplafonds’ in te stellen om de kosten te drukken. Daarmee zegt ze dat het systeem niet werkt”.
Samen met veiligheid en voedselvoorziening, behoort de zorg tot de meest basale taken van een overheid. De voedselvoorziening vormt geen enkel probleem door een groot en pluriform aanbod naast een gezonde concurrentie tussen de distribuerende bedrijven. Op het gebied van veiligheid kan geen concurrentie door de staat worden geduld vanwege haar monopolie op de toepassing ervan. De zorg is een geheel andere problematiek, waarin notabene slechts vier grote aanbieders 90% van de verzekeringsmarkt in handen hebben. Hun afzet is gegarandeerd doordat de overheid van de burgers eist zo’n verzekering af te nemen en wanbetaling compenseert vanuit de schatkist of onder dwang incasseert namens de (particuliere) verzekeraar. De macht van de farmaceutische industrie is immens en het kennisverschil tenslotte tussen de eigenlijke aanbieders (artsen) en hun patiënten is enorm. Kortom: in deze korte uiteenzetting alleen al is simpel te lezen waarom de zorg ongeschikt is voor marktwerking. Het is een overheidstaak.
Gelukkig ziet ook Terlouw dat nu in en het is te hopen dat zijn partij wijs genoeg is om dat ook in te zien.