Koranverbrandingen

Er is, in het bijzonder in de enclave ‘Arnhem’, een wat langduriger ophef ontstaan omtrent het fenomeen koranverbranding. Burgemeester Marcouch van Arnhem, slaagde erin om een dergelijke verbranding onder zijn toeziend oog compleet uit de hand te laten lopen.

Wanneer het om dergelijke verbrandingen gaat, moet toch eerst en vooral geconstateerd worden dat de ophef niet door de verbranding zelf ontstaat, maar door de ongenuanceerde reacties daarop. Met name moslims zijn klaarblijkelijk kinderlijk eenvoudig te bewegen om er, mits met voldoende gelijkgestemden bijeen, meteen maar op los te slaan en hun directe omgeving in een complete chaos te dompelen. Er is geen enkel land waar veel moslims wonen, waar nu eens gewoon rustig en zonder al teveel trammelant kan worden samengeleefd, onverschillig voor wat de buren in het kampvuur gooien.

Het betreft hier echter gewoon een verbranding van een of ander papieren boekwerk en welk heilig belang sommigen in specifiek dat boek stellen is volstrekt irrelevant; als Wagensveld in Arnhem een zomerboek van Donald Duck in brand zou hebben gestoken, is bijvoorbeeld de milieuschade even groot. Dat er bij het verbranden van een bepaalde editie van de al even fantasierijke Donald Duck nog wel eens een kinderziel zal worden geteisterd is vervelend, maar niet verboden. “Ieder mens heeft recht op ontberingen”. Die uitspraak van Stalin moet toch elke socialistische burgemeester aanspreken.

Er zijn wel andere, meer belangrijker zaken die de Arnhemse burgemeester te doen staan. Het monitoren van een nogal sneue boekverbranding behoort daar zeker niet bij. Als Marcouch als eerste burger samen met zijn stadgenoten deze kwestie gewoon had genegeerd en Wagensveld zijn boekje had laten verbranden, dan had iedereen deze man na afloop de hand kunnen schudden onder dankzegging voor de indrukwekkende prestaties en hem een goede thuisreis kunnen wensen. Dat is niet gebeurd en dat valt Marcouch kwalijk te nemen. Als Wagensveld een daad van enige importantie had willen etaleren die zich in de bijzondere belangstelling van een burgemeester zou kunnen verheugen, dan zou hij toch tenminste op het nabijgelegen vliegveld Terlet een vliegtuig hebben kunnen kapen om zich vervolgens neer laten storten op de Arnhemse moskee. Dat zet meer zoden aan de dijk immers.

Dat is niet gebeurd maar dankzij burgemeester Marcouch werd de actie van Wagensveld alsnog een groot succes. En daarmee kunnen wij ons niet aan de indruk onttrekken dat de Arnhemse burgemeester, net als zijn collega in Rotterdam, “toch ook een beetje een salafist is”, door nu juist deze kwestie te laten ontsporen.

Religies zijn eigenlijk gewoon criminele organisaties die een samenleving misbruiken; uitzonderingen daargelaten. Niet de verbrandingen moet worden verboden, maar het optreden van degenen die menen daar aanstoot aan te moeten nemen, inclusief de burgemeesters.