Gelul van niks, Prosper Ego revisited

‘Gelul’ is zo’n lelijk woord waar P.J.G.A. Ego formeel niets van moest hebben. Dat wil zeggen: als het om een opinieartikel ging. De ontelbare keren dat we elkaar spraken waren de krachttermen niet van de lucht, maar die mochten beslist niet in zijn StaVast-artikelen terechtkomen.

Toch denk ik dat Prosper in een artikel over de huidige informatieperiode zou noteren: ‘Haags gelul van niks’. Ik durf er wel wat onder te verwedden dat hij in een mondelinge toelichting (mits vertrouwelijk) flink van leer zou trekken;
“Kijk: die Omtzigt is natuurlijk een beste jongen, beter waarschijnlijk dan het spul waarmee het CDA zichzelf de laatste jaren compleet naar de gallemiezen heeft geholpen, maar als hij een beter fatsoen denkt te hebben dan het CDA, dan moet hij nu eigenlijk heel rap helpen dat er een rechts kabinet komt. Zo hebben de mensen namelijk gestemd. Die willen van dat politieke gekonkel en die rooie milieugekken af, die willen dat er een fatsoenlijke regering komt te zitten, met fatsoenlijke mensen aan boord en die nu eens gewoon voor de eigen bevolking opkomen. Zoals het hóórt! En als je ziet dat Geert Wilders met z’n PVV op 37 zetels komt, dan is de zaak toch simpel? Dat is gewoon een miljoen stemmen méér dan die rooie Timmermans met z’n krankzinnige klimaat- en milieugezwets.

En dat komt omdat zo’n man niet meer gewend is om door een stad te lopen, zoals jij en ik. Dat is iemand die denkt dat de temperatuur op de Noordpool belangrijker is dan de temperatuur in de maatschappij. En wat dan ook nog eens niet klopt hè, want ik loop hier nu al zo lang dat ik wel weet dat het klimaat continue verandert. En trouwens: als de zeespiegel nu werkelijk zou gaan stijgen, dan zet je daar toch verdomme geen windmolens neer! Dan ben je toch steilgek?

Die Timmermans weet niet dat de jeugd, die oh zó begaan is met het milieu door zijn domme gelul, nog niet in staat is om de lege bakjes van die waardeloze patat gewoon in een prullenbak te gooien. Als ze er al zijn hè? Want in de politiek kunnen ze wel regenboogzebra’s aan laten leggen door een bevriend aannemer, maar voldoende bankjes en prullenbakken plaatsen: nee, dat is wat te moeilijk. Dan past het niet in ’t budget of ze kunnen het niet eens worden over de straat waar die moeten staan. Snap je? En dan moet die straat ook nog niet naar De Ruyter zijn vernoemd, want dan moet die eerst ‘Mensenrechten allee’ gaan heten of zoiets. Knettergek die lui. Dát moet veranderd worden en dáár gaat het de gewone Nederlander om.

Ik hoorde dat ze in Amsterdam zelfs een stuk fietspad in die regenboogkleuren hebben laten aanleggen. Moet je je voorstellen; dat een volwassen vent, een schilder, ’s morgens op pad gaat naar z’n werk en daar van zijn baas te horen krijgt dat hij vandaag een fietspad op moet schilderen. En dat ‘ie dan ’s avonds thuiskomt en tegen zijn vrouw moet zeggen dat hij vandaag een fietspad heeft staan verven. In regenboogkleuren! Nou, dan praten ze aan die tafel echt niet meer over dat fietspad, maar wel over de halve gekken die dat verzinnen. Die mensen vragen in het stembureau waarschijnlijk of ze niet iets hebben wat nog rechtser is dan Wilders hoor!

Moet je nou eens luisteren: de gewone Nederlander gaat het er natuurlijk om dat er eens normaal wordt nagedacht over hoe dit land er over pakweg 25 jaar uit moet zien. En al die mensen die op Wilders en de club van Omtzigt hebben gestemd, die willen het anders: gewoon Nederland terug. Die willen dat alles wat de laatste dertig, misschien wel veertig jaar is afgebroken, de komende tijd weer wordt opgebouwd. Dat mensen die alleen maar naar ons land kwamen om het als een flappentap te gebruiken, resoluut de deur wordt gewezen. Werken of wegwezen.

Weet je: ik heb zo goed als 60 jaar gewerkt, zelden ziek geweest en belastinggeld betaald, AOW-premie afgedragen, ziektekosten premies en God mag weten wat allemaal nog meer. In de goede tijd ging dat geld naar Nederlanders die niet in staat zijn geweest om te werken, invalide geboren, geestelijk gehandicapt of van de steiger af donderden en invalide werden, enzovoorts. Tegenwoordig gaat het naar de eerste de beste die zich ‘vluchteling’ noemt. Ze hebben nooit iets bijgedragen aan de reserveringen, maar snuiven het over de longen op. Dat loopt een keer spaak en dan hebben onze eigen kinderen het nakijken.

Jenny Arean en die Frans Hals of zoiets, die zongen het al ‘Vluchten kan niet meer’. Tja: dat kunnen wij ook niet meer. En weet je wat mensen doen die niet meer kunnen vluchten, die geen kant meer op kunnen?  Die slaan de boel kort en klein. Nou: daar zijn we dan klaar mee. Maar dat gebeurt vroeg of laat, want vluchten kan niet meer.”

En op dat moment zou Prosper peinzend naar buiten kijken, over de daken van Breda waar hij het laatst woonde. Met een treurige blik in zijn ogen waar je in kon lezen dat hij dacht dat alles voor niks was geweest. Het hele land en de unieke cultuur; uitgedeeld aan wat toevallig passerende hand-ophouders door de Joop den Uylen, Mient Jan Fabers, de Wim Kokken, Arie Groenevelts en consorten. Die dachten dat ze veel beter waren en wisten dan Gerrit de metselaar op de steiger en Japie met de waterpomptang. Die met list en bedrog de mensen een rad voor ogen draaiden en er zelf beter van werden, met miljoenenbedragen tegelijk. En daar staan we nu: midden in een puinbak van wonder en geweld waarin niemand ons nog als Nederland herkent.

“Je hoopt het natuurlijk niet, maar ik zou het me wel kunnen voorstellen. Dat zo’n jongen als Omtzigt dat niet inziet, dat is zó verschrikkelijk jammer hè.”