Prikbord nr 886

De IND, net als het COA, kan de instroom van immigranten niet meer aan. Hoe is dit mogelijk; er waren toch EU-afspraken dat niet alle asielzoekers naar Duitsland en Nederland zouden worden ‘doorgestuurd’? En hoe komen die Palestijnse Hamas-aanhangers hier; welk land in het Midden-Oosten was voor hen niet veilig genoeg?

Duitsland heeft inmiddels besloten het uitzetbeleid te verscherpen; terecht, want bepaalde wijken in grote steden zijn compleet ‘overgenomen’ door werkloze gelukszoekers en illegalen. In Rotterdam en Den Haag is dit niet anders, waarbij vooral het gedrag van mannen opvalt. Geen (moslim-)vrouw op straat te bekennen en een vrouwelijke taxichauffeur voelt er zich ook overdag niet echt veilig. Intussen vereist de crisis draconische maatregelen, maar de regering komt niet verder dan de gemeentes te (moeten) dwingen opvangplaatsen en huisvesting te regelen. Uiteraard is dit door vluchtelingenhelpers en mensensmokkelaars al rondgebazuind.

En dan die aardige, geïntegreerde man uit Syrië, die eerst met zijn gezin in Turkije woonde, maar het hier ‘beter’ vond en dus werd toegelaten, terwijl juist Turkije wordt betaald om dit te belemmeren. Uiteraard mocht daarna ook zijn gezin komen. Door wie worden we nu bedrogen: de EU, de regering, de Kamer, de IND, de Turken of de asieladvocaten?

Chantage

Terwijl we van politie en leger verwachten dat ze ons tegen terreur beschermen heeft de Tweede kamer zich laten chanteren om een motie aan te nemen, die was geëist door Extinction Rebellion. Nu niet beweren dat men dit toch al van plan was, want dan had het weken eerder gekund vóórdat die voorwaarde werd gesteld. Hoeveel chantage valt nog te verwachten nu de leiders van XR kennelijk niet worden vervolgd? Want hun vermeend ‘geweldloze’ acties raken wel degelijk burgers in de uitoefening van hun beroep of het nakomen van andere verplichtingen. En de langdurige inzet van de ME beperkt de capaciteiten voor de (verkeers)veiligheid en misdaadbestrijding, naast het toebrengen van grote financiële schade.

Ook in Vlaardingen heeft het bestuur zwakke knieën en ‘onderhandelde’ met de Palestijnse gemeenschap(!) over het tonen van de Palestijnse vlag. Uit de wazige uitleg van de burgemeester valt af te leiden dat dit door die niet-geïntegreerde immigranten is afgedwongen, ondanks de betekenis ervan als terreursymbool. Ook in Rotterdam is die vlag niet verboden, in tegenstelling tot Duitsland waar kanselier Scholz een indrukwekkende toespraak heeft gehouden.

Duitsland

De antiterreur-toespraak van Bondskanselier Scholz in het Duitse parlement, waarbij geen enkele tolerantie tegenover terreurverheerlijking door Hamas-aanhangers werd aangekondigd – ook niet met vlaggen in Duitse straten en verenigingen – is met herhaald applaus ontvangen Het was beschamend te zien dat een aantal parlementsleden weigerden om aan dit goedkeurende applaus deel te nemen. Kennelijk zijn die dezelfde mening toegedaan als Jesse Klaver die meent dat er ‘ruimte’ moet zijn voor uitingen van emoties, ook pro Hamas. Hiermee onthulde hij zijn gebrek aan normen en waarden, alsmede politieke onbenul over zijn eigen voorbeeldfunctie. Doch ook hij is daarin niet de enige hier.

Grenzen

Mensen vragen zich hier af hoe 2 miljoen Palestijnen uit de Gaza-strook kunnen vluchten als Israël de grens sluit. Het is beter dat die krantenlezers eerst op de kaart kijken om vast te stellen dat Egypte evenmin nog meer Palestijnse vluchtelingen wil, terwijl er al 120.000 onderweg zouden zijn naar de gesloten grens. Bovendien is dat ook niet de bedoeling; ze moeten Gaza-stad verlaten, waar raketaanvallen vandaan komen en waar de Hamas-leiders zich bevinden. Dan blijft er genoeg ruimte buiten de hoofdstad over voor VN-kampen, voedselopslag, waterbevoorrading en noodziekenhuizen. Voorts gaat het van de 450.000 inwoners alleen over de vrouwen, kinderen en bejaarden. De 50.000 tot 80.000 mannen – vooral de terroristen – mogen blijven en zich overgeven of sterven.

Het verwijt dat Gaza afhankelijk is van Israël voor water, stroom en gas toont precies aan waar de prioriteiten van Hamas en de hulporganisaties liggen: wel bevolkingsgroei en wapens, maar geen werkgelegenheid, basisvoorzieningen en scholen zonder haatindoctrinatie. Zelfs het gebrek aan medicijnen kan door de VN worden opgelost, maar die heeft kennelijk andere belangen… waarbij ook VN-medewerkers omkomen.

Intussen lijkt de corridor over de Egyptische grens ook niet te worden benut voor brandstofbevoorrading van de elektriciteitscentrale, wellicht omdat Hamas geen verbetering wil van de humanitaire situatie.

Iran

De (herhaalde) oproep om de Iraanse Revolutionaire Garde als terreurorganisatie aan te merken, doet de vraag rijzen waarom dit niet allang is gebeurd en welke invloed dit heeft. Een politicoloog met kennelijk een Palestijnse achtergrond, beweerde op tv, dat Iran en Hezbollah ook ‘gegijzeld’ zijn door de Hamas-oorlog. Waarom vuurt Hezbollah dan op Israël? En wat heeft bijv. Hezbollah dan te vrezen van Europese sancties of de Taliban? Is dit allemaal voor de bühne of betekent het dat eindelijk de financiële hulp voor ‘humanitaire’ projecten/behoeften stopt. In Duitsland is de politieke discussie begonnen over de honderden miljoenen die jaarlijks door de EU aan Gaza worden gespendeerd, terwijl in Nederland Joodse instellingen moeten worden beveiligd. Hoeveel miljoenen gaan er eigenlijk naar andere terreurstaten, corrupte regimes en dictaturen zoals Iran, Turkije, Pakistan, Myanmar, Bosnië, Libanon, Suriname, Venezuela, Zuid-Afrika, Haïti, Malta, Ethiopië, Cuba, Marokko en vele andere?

En als een land als India kernwapens heeft, meer inwoners dan China, een gigantische milieuvervuiling veroorzaakt en miljarden aan technologie-projecten besteedt, moeten er dan toch miljoenen voor humanitaire doelen naartoe? De vraag stellen, is hem beantwoorden…

Oorlogsrecht

Op de toepassing van het oorlogsrecht bij de strijd tegen terroristen (die geen staat hebben of vertegenwoordigen) zijn twee visies: ook tegenover terroristen (en guerrilla’s) moet een beschaafd land zich gedragen volgens het oorlogsrecht, maar het valt te betwijfelen of Israël aan ‘Gaza’ of Hamas formeel de oorlog heeft verklaard. De uitspraak van Netanyahu dat Israël ‘in oorlog’ is, diende vooral om de nationale oorlogstoestand af te kondigen, een oorlogsregering te vormen en reservisten op te (mogen) roepen.

De andere benadering valt onder ‘het recht op retaliation‘ waarbij een land in oorlog alle drie componenten van de oorlogscapaciteiten van de tegenstander mag aanvallen en vernietigen: de militaire gevechtskracht, inclusief de (politieke) commandovoering, de economische kracht en het moreel van de bevolking. In alle gevallen eindigt de strijd doorgaans met de bezetting van het grondgebied, de guerrillabasis of het politieke centrum van de verslagen tegenstander. Wat daarna gebeurt is afhankelijk van vredesbesprekingen en het gedrag van de verliezende partij, waarbij de wensen van de plaatselijke bewoners nauwelijks een rol spelen. Zelfs hun toekomstige lot is dan geen reden om van de inlijving of overdracht van grondgebied af te zien: Oost-Pruisen, Elzas-Lotharingen, gemeente Selfkant (Limburg), Hong Kong etc. De annexatie van de Westelijke Jordaanoever is volstrekt in overeenstemming met het oorlogsrecht; ook indien de bevolking geen schuld droeg aan de oorlog tegen Israël en er geen vredesovereenkomst was. Dat de VN dit anders ziet, omdat Israël zelf wilde bepalen wat veilige grenzen waren en geen nieuwe ‘vluchtelingenkampen’ (steden) op zijn grondgebied wilde, had moeten leiden tot een 2-statenovereenkomst die echter door Arafat werd geweigerd. Doch dit heeft verder niets te maken met de haat tegen Israël, de terroristische aanslagen en opeenvolgende oorlogen; ook al willen Hamas-sympathisanten hun beschuldigingen blijven herhalen. Israël wordt terecht gesteund door de meeste westerse landen en zal hopelijk de bevolking in de Gaza-strook niet uitroeien, tenzij dit de enige manier is om de gijzelaars vrij te krijgen, de moordenaars te doden en ook aan Hezbollah en Iran duidelijk te maken dat hun streven gedoemd is te mislukken. Maar dit kan ook zonder het bloed van duizenden Israëli’s (soldaten en burgers) te vergieten. De schijnheilige beweringen van activisten en journalisten op de Nederlandse televisie, bijv. dat Hamas heeft opgeroepen tot wereldwijde demonstraties, terwijl het naar verluidt om aanslagen gaat, dragen niet echt bij aan een oplossing.

Intussen beroepen commentatoren zich op de ‘humanitaire’ rechten van de Palestijnse burgerbevolking alsof hun recht op overleven groter is dan van Israëlische burgers en militairen. Waar waren hun argumenten toen Hamas de eigen bevolking terroriseerde of Hezbollah 40.000 raketten installeerde? Naast het Vluchtelingenverdrag zijn er nauwelijks humanitaire rechten in een oorlog tegen guerrilla’s en terroristen; ook niet in het oorlogsrecht, waar is vastgelegd dat alleen ‘open’ steden waarin geen militaire activiteiten plaatsvinden, niet gebombardeerd mogen worden.

Het is dus begrijpelijk dat Israël de Palestijnse burgers weg wil hebben uit de steden, voordat Hamas wordt vernietigd. Anders zou het aantal gesneuvelde soldaten bij straatgevechten het tienvoudige kunnen bedragen.

En dat Egypte de grens niet wil openen, valt moeilijk Israël te verwijten.

Twee paspoorten

De loyaliteit van immigranten met twee paspoorten wordt weer eens zichtbaar in de uitspraak: “wij Marokkanen (moslims?) moeten achter Hamas staan”. Of is het gewoon Jodenhaat; net als Palestijnen hier, die niet alleen met de terreurvlag van een niet-bestaand land zwaaien, maar tevens duidelijk maken zich niet te willen onderwerpen aan Nederlandse wetten?

Ook Nederlanders die in Israël wonen en nu plotseling hun nieuwe landgenoten in de steek laten, tonen weinig solidariteit. Maar Den Haag zal hen wel beschouwen als ‘echte’ vluchtelingen, net als die Palestijnen, derdelanders uit Oekraïne, gelukszoekers uit Syrië en (oorlogs)misdadigers uit Afrika en het Midden-Oosten.

Westelijke Jordaanoever

Waarom zou de Westelijke Jordaanoever Palestijns gebied (moeten) zijn? Na een oorlog bepaalt de overwinnaar de (nieuwe) grenzen en onderhandelen daarover met terroristen is te gek voor woorden. Er is bovendien geen Palestijnse staat, zoals er ook geen IS-staat is. En de Palestijnse Autoriteit heeft geen enkele zeggenschap meer in Gaza resp. over Hamas. Kortom, de PA wordt door Israël getolereerd, net als Hezbollah wat in Libanon is gevestigd. Geen enkele reden om daar grondgebied aan af te staan of een paspoort te verstrekken. Ook de Koerden in Turkije en de Serven in Kosovo krijgen geen eigen gebieden. De Palestijnen die zich op Israëlisch grondgebied bevinden dan wel een paspoort hebben gekregen, moeten hun eisen beperken en zeker niet achter terreurorganisaties aanlopen. Klagen over discriminatie is helemaal absurd, indien we kijken naar het lot van de burgers in Gaza, Libanon, Syrië of van immigranten en minderheden (Koerden, christenen) in Turkije. Bovendien hoeven ze niet in het Israëlische leger te dienen, mogen/kunnen er werken en profiteren ze van ziekenhuizen, scholen en minder corrupt bestuur.

Dat er in de Westelijke Jordaanoever steeds meer Joodse nederzettingen ontstaan, land wordt ontgonnen, wegen aangelegd, scholen gebouwd en economische activiteiten plaatsvinden ten koste van een paar Palestijnse boeren, is zuur en wellicht onrechtvaardig, maar van onteigening is pas sprake als die grond juridisch eigendom was. Uiteraard bepaalt dan de Israëlische rechter welke compensatie daar tegenover moet staan; en niet Hamas, de VN, de EU, activisten in Nederland of de PA.

Ziekenhuizen

Als ziekenhuizen beweren dat ze geld tekort komen, moeten ze hun boekhouding naar de Algemene Rekenkamer sturen of een reisje naar België maken. Want al die ambtenaren van het ministerie zijn kennelijk niet in staat dit fenomeen te doorgronden, de verzekeraars te controleren, de nieuwbouwprojecten te monitoren, de onnodige operaties te registreren, de ict-kosten te halveren en de falende managers aan te wijzen. En als de ‘oplossing’ daadwerkelijk uit robots bestaat en een hogere zorgpremie, dan betaal ik toch liever voor betere lonen op de werkvloer dan voor de ict-maffia.

Zweden

De Zweedse rechter heeft laten zien hoe illegale demonstraties en bezetting van wegen moeten worden aangepakt. Arrestatie en geldboetes, ook al heet je Thunberg.