In de huidige oorlog tussen terreurorganisatie Hamas en Israël circuleert een aantal misverstanden over het oorlogsrecht. Hieronder de belangrijkste feiten.
Agressie, terreur, genocide, gijzeling en menselijke schilden
In strijd met het oorlogsrecht is:
1. Het bewust aanvallen van burgers met raketten of anderszins.
Dit geldt des te meer voor het doodmartelen van burgers, het nemen van seks-slavinnen, het levend verbranden van gezinnen, het gijzelen van kinderen, het onthoofden van baby’s enzovoort. Wat Hamas allemaal massaal deed toen het drie weken geleden de grens met Israël overstak.
3. Het niet dragen van een uniform, waardoor geen onderscheid gemaakt kan worden tussen soldaten en burgers.
4. Het misbruiken van (eigen) burgers als menselijk schild. Dit doet Hamas welbewust en massaal, voor hun jihadistische idealen. Hamas is daar trots op. Volgens Hamas gaan Palestijnse doden direct naar het islamitisch paradijs. Volgens Han ten Broeke, directeur politieke zaken van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies, beschouwt Hamas hen ook nog eens als instrument van hun PR.
5. Het verhinderen dat burgers zich in veiligheid kunnen brengen. Hamas bouwt geen schuilplaatsen voor burgers. Alleen ‘strijders’ mogen in de vele aanvalstunnels schuilen. Het wordt Palestijnse burgers door Hamas afgeraden om Israëlische veiligheids-oproepen te volgen. Vluchtpogingen worden soms zelfs verhinderd.
6. De inzet van kindsoldaten; in de statistieken van vorige gevechten bleken veel gedode kinderen in Gaza mannelijke tieners 15+ te zijn.
Voor dit alles is overvloedig bewijs. Dat Hamas voortdurend vele oorlogsmisdaden pleegt, staat daarmee vast.
Civiele gebouwen
Hamas gebruikt woonhuizen, scholen, moskeeën en ziekenhuizen als dekking voor hun commandocentra, militaire opslagplaatsen en raketlanceerinstallaties.
Zo’n civiel gebouw wordt daardoor volgens het internationaal oorlogsrecht door Hamas tot een legitiem militair doelwit gemaakt.
Zolang de aanval een militair doel dient en burgers geen opzettelijk doel zijn, geeft het oorlogsrecht veel vrijheid[1]:
“Het hangt af van de omstandigheden van het moment of een object een militair doel is. De definitie laat de nodige vrijheid aan het oordeel van de commandant ter plaatse.”[2]
“De voorwaarde voor een ernstige schending is de intentie; de aanval moet dan bewust gericht zijn op de burgerbevolking of individuele burgers.”[3]
Overigens bleek bij de vorige oorlogen tegen Hamas achteraf steeds dat meer dan de helft van de slachtoffers strijders waren geweest. Dit als gevolg van de precisiebombardementen en de (in de wereld verder unieke) Israëlische waarschuwingen aan burgers.
Nederlandse en andere geallieerde strijdkrachten maakten daardoor relatief meer burgerslachtoffers in hun oorlogen tegen terreurorganisaties als de Taliban en IS. Dat is de mening van bijvoorbeeld de voormalige Britse commandant in Afghanistan, kolonel Kemp.
Belegering
Een belegering is toegestaan in het oorlogsrecht.[4]
Uiteraard staat in het oorlogsrecht nergens dat je vijandelijke troepen van voedsel en elektriciteit zou moeten voorzien.
Het is daarom aan Egypte om humanitaire hulpverlening doorgang te verlenen en vluchtelingen toe te laten. Waarbij Hamas hulpgoederen steelt.
Oorlogsdoelstelling Israël
Zoals hoogleraar internationaal recht aan Cambridge Guglielmo Verdirame vorige week uitlegde aan het Britse parlement:
“Vanuit juridisch perspectief zijn de oorlogsdoelstellingen consistent met de proportionaliteit van het recht op zelfverdediging, gegeven wat Hamas zegt te doen, wat Hamas heeft gedaan en wat het nog steeds doet.”
Zodat Hamas geen nieuwe pogroms of zesde, zevende enz. oorlogen kan beginnen.
[1] Dit betreft het militaire begrip ‘proportionaliteit’. Het militaire voordeel moet in proportie staan. Dat gaat in het oorlogsrecht verder dan veel mensen denken.
Als voorbeeld kan dienen de NAVO-bombardementen op Belgrado in 1999 waarbij 520 burgers werden gedood. Het Internationaal Tribunaal voor Joegoslavië oordeelde dat er geen sprake was van opzet, dus het kon niet aangemerkt worden als oorlogsmisdrijf.
Een tweede voorbeeld is een NAVO-bombardement op een Servische radio- en televisiestudio in 1999. Het station werd volgens de NAVO ook gebruikt om militaire commando’s door te geven. Bij het bombardement kwamen zestien mensen om het leven, op één na allemaal burgers. De uitzendingen werden binnen een etmaal alweer hervat van een andere, geheime locatie. Toch oordeelde het Tribunaal ook hierbij dat dit een legitiem militair doelwit was geweest. Het aantal burgerslachtoffers was weliswaar hoog, maar niet buitensporig.
Nu al beweren dat Israël oorlogsmisdaden zou hebben gepleegd, geeft daarmee blijk van onkunde over het oorlogsrecht. Zoals twee Nederlandse topjuristen schrijven:
“Dat kan pas worden beoordeeld aan het einde van de operatie, als alle beschikbare informatie op onafhankelijke wijze is beoordeeld. Ook het handelen van Hamas moet daarin onder de loep zijn genomen, om na te gaan of burgers als menselijk schild zijn gebruikt en hun woningen voor militaire doeleinden zijn aangewend.”
[2] Nederlandse Militaire Handboek.
[3] Handboek van het Internationaal Humanitair Recht.
[4] Oorlogshandboek (VS).
Likoed Nederland, dank voor het plaatsen van dit bericht. Voor mij onnodig met bewijs en volksrecht etc te komen. De wereld heeft er gelukkig voor gekozen een joodse staat op te richten en dat is een groot succes geworden.
De column van Leon de Winter van gisteren beschrijft dit alles veel beter dan ik ooit kan doen.
Ik sta 100% achter Israel en ga ervan uit dat ze deze klus ook weer klaren.
De franssprekende mevrouw uit een kibboetz verwoordde precies mijn gedachten: ‘de palestijnen die ons dood willen hebben moeten dood. Met alle anderen kunnen we samenleven’. Heldere taal.
Oorlogsrecht gaat uit van 2 of meer partijen die elkaar formeel de oorlog hebben verklaard en verondersteld worden zich dan aan die spelregels te houden. Dat in W.O.II Japan geen boodschap had aan de Conventie van Geneve leidde tot moordpartijen op ongewapende krijgsgevangenen en wat de Duitsers en de Russen hebben gepresteerd is volkomen vergelijkbaar met wat de door Iran ingehuurde huurmoordenaars van Hamas en Hezbollah uitspoken, zogenaamd met het doel van “de bevrijding van Palestina”.
Dat is uiteraard één grote farce, want de enige drijfveer die achter de recente slachting zit is de uiteindelijke vernietiging van Israel. Een formele oorlogsverklaring zou in feite alleen maar aan Iran gericht moeten zijn, niet hun weerzinwekkende huurmoordenaars die een luxe leventje leiden dankzij alle buitenlandse hulp die nooit ter plekke komt, waaronder die van Nederland.
Likoed Nederland hoeft zich niet te verontschuldigen voor Isreal’s reactie met verwijzing naar het oorlogsrecht, want als wij die idealistische rompslomp terzijde schuiven ligt het voor de hand dat Israel Hamas tot de laatste man liquideert, “oog om oog” zoals het oudtestamentische gezegde luidt. Inclusief de corrupte leiders van Hamas die veilig in Turkije en Qatar buiten schot blijven. Zo niet, dan is het over 5 jaar twee keer zo erg, daar zorgt Teheran wel voor en de stompzinnige hulp van de EU is ook uit den boze. Dat zou Sigrid met het gat in haar hand zich langzamerhand ook wel eens mogen realiseren.
De ayatollahs in Teheran interesseren zich geen ros voor het leed van de Palestijnse bevolking, dat zij juist bewust veroorzaken, en de collaborerende, zakkenvullende proleten die de leiding van Hamas vormen zien hun eigen bevolking ook slechts als ‘quantité négligeable’. Die stakkers zijn slechts wisselgeld in het hysterische streven van Teheran naar de annihilatie van Israel. Bombardementen van de Iraanse olieinstallaties zouden hier volledig op hun plaats zijn en dat is, voor alles, een moreel recht.