Prikbord nr 882

Ik hoop dat de illegale acties op de A-12 nog lang doorgaan, want het is een les voor heel Nederland.

Niet alleen over de domheid en ondemocratische methoden van activisten en meelopers, maar ook over de onmacht (onwil) van de politiek, het OM en de rechterlijke macht, die daardoor ‘handlangers’ zijn geworden van wetsovertreders en activisten die een fictief doel nastreven. De slachtoffers van deze misstanden wisten dit al jaren, maar krijgen geen gehoor in de media. Nu dragen diezelfde media bij aan de ontmaskering van de klimaatterreur.

Adviseurs

Weer een stichting die een leugenachtig rapport produceert om de politiek te beïnvloeden. Of heeft de minister de opdracht aan Natuur en Milieu gegeven om een negatief rapport over de waterkwaliteit te produceren, want het is wel toevallig dat er tegelijkertijd berichten verschijnen over de vervuiling van de Rijn waardoor drinkwaterwinning problematischer zou zijn. Afgezien van het feit dat daarmee een Europees verdrag over het Rijnwater wordt geschonden, rijst de vraag waar al het regenwater blijft vóórdat het in de Rijn vloeit. Daarvan moet drinkwater gemaakt (kunnen) worden, zoals ook van het Maaswater, tenzij we zelf de vervuilers zijn. En dat de sancties tegen vervuilende industrieën veel zwaarder moeten zijn, hadden al die adviseurs jaren eerder kunnen bedenken na de schandalen in Vlissingen (met medeweten van de provincie), Delfzijl, Beverwijk, Dordrecht, Schiphol, Geleen, biomassacentrales en vuilstortplaatsen.

Bureaucratie

Niet de samenleving, maar de overheid is ziek, want de bureaucratie kost ons land 280 miljard per jaar volgens prof. Berkhout; vooral door overbodige banen in sectoren van toezicht, uitkeringen, toeslagen, belastinginning, adviezen, regelgeving, fraudebestrijding en de uitvoering van allerlei ingewikkelde (administratieve) regels voor bedrijven, zorgverleners en subsidieslurpers naast fiscale adviseurs, verzekeraars, pensioenbeheerders en woningcorporaties. Het pleidooi van Annemarie van Gaal (de Telegraaf) is dan ook niet nieuw; klokkenluiders als P. Quekel schrijven al jaren over het ‘kostbanencircus’ dat in stand wordt gehouden door de politiek en door 6 miljoen mensen in productieve banen.

Het dit jaar verschenen boekje van Guus Berkhout (emeritus hoogleraar) en Hans de Jongh (MKB-er) over Verstikkende Bureaucratie bevat alarmerende cijfers. De Centrale Overheid harkt jaarlijks ongeveer 400 miljard binnen, waarvan 200 miljard naar de zorg en de sociale zekerheid gaan. Daarbij is een leger aan ambtenaren, (incompetente) stichtingen, adviesbureaus (subsidies), advocaten en ‘management’ betrokken. Daardoor komt veel geld terecht waar het niet hoort, wat resulteert in extra controle-organen, commissies en – uiteraard – nog meer regels.

Daar komt bij dat mensen die beleid ‘maken’ veel meer verdienen dat de productieve werkers; zelfs in gesubsidieerde vluchtelingenorganisaties, Rode Kruis, jeugdzorg e.d. Bij de Nederlandse Bank en de AFM wordt gemiddeld € 125.000 verdiend en ook Kamerleden hebben niet te klagen. Mensen met echte banen zijn onderworpen aan administratieve verplichtingen, protocollen, vergunningen en financiële verantwoording.

Van de 14 miljoen staatsburgers vanaf 18 jaar zijn ca. 5 miljoen ‘inactief’, waarvan 1,4 miljoen met een uitkering (830.000! WAO’ers, 150.000 WW’ers en 400.000 bijstandontvangers). Dit wil niet zeggen dat er bijna 9 miljoen werkers zijn met een productieve baan; dat zijn er slechts 6 miljoen die de welvaart of bestaanszekerheid moeten waarborgen voor ca. 4,5 miljoen anderen; jongeren en AOW’ers niet meegerekend.

De kosten voor 1,4 miljoen mensen met een uitkering bedragen alleen al aan netto-inkomen 30 miljard per jaar, naast de bijzondere zorg-, woon- en begeleidingskosten. Maar dit verklaart niet het merkwaardig hoge bedrag dat de staat jaarlijks besteedt aan deze doelgroep: 100 miljard, d.w.z. dat 70% aan die andere ‘kosten’ wordt rondgepompt. Dit alles zet vraagtekens bij de overheid als grote verspiller met dure banen en weinig verantwoording; een bizarre wereld waar de politiek kennelijk geen greep op heeft. Ook de Algemene Rekenkamer trekt dergelijke conclusies, zoals over minstens 40 miljard aan subsidies die volslagen nutteloos zijn. Bij het afschaffen van dit kostbanencircus zou niet alleen een besparing van bijna 300 miljard worden bereikt, maar een groot aantal mensen vrijkomen voor de productieve banen. Geraamd wordt alleen al 1,2 miljoen ambtenaren op een totaal van 3 miljoen overbodige banen, die niet meer nodig zijn als alle regelingen worden afgeschaft en iedere volwassen Nederlander een basisinkomen (lees: netto-uitkering) en een gratis zorgpas zou krijgen. Uiteraard vervallen dan alle andere generieke uitkeringen/toeslagen en – zo mogelijk – ook schuldsanering, studiebeurzen, ‘rugzakjes’ en regelingen voor sporters, artiesten en de kinderopvang.

Voor een echtpaar zou dit staatsinkomen 30.000 euro per jaar kunnen bedragen, volgens de auteurs, waaraan echter een groot risico is verbonden: iedereen wil Nederlander worden en de EU zou kunnen afdwingen dat ook andere ‘ingezetenen’ dezelfde rechten moeten hebben. Bovendien kan het gratis inkomen – voor een van de partners – een reden worden om juist minder te gaan werken, met name indien de kinderopvang geheel zelf moet worden betaald. Of werklozen daarvan zullen (kunnen) profiteren, valt af te wachten, want nu al is er voldoende vraag naar arbeidskrachten. Kortom, de politieke partijen die zich nog niet hebben verdiept in de gigantische verspilling aan werkkracht en geld in ons land, doen er goed aan dit boekje te lezen.

Demonstranten

De inzet van gehersenspoelde kinderen door klimaatdemonstranten die hun morele superioriteit willen bewijzen, is jammerlijk en misplaatst.

Als je dit middel nodig hebt, geloof je kennelijk niet in je eigen boodschap en in de aandacht die je van de media verwacht of noodzakelijk vindt als er juist geen regels en normen worden overtreden. Anders gezegd: het onhaalbare doel heiligt de onwettige middelen? Niet dus.

Het is dan ook zielig om te (willen) demonstreren voor iets wat niet kan; met name als je daarbij de zelfbedachte inhoud moet camoufleren door de vormgeving om te voorkomen dat je wordt uitgelachen. Droom maar lekker verder, want de echte wereld kunnen jullie niet aan; zelfs niet in Nederland.

Lijken in de kast

Het nieuwe kabinet wordt opgezadeld met een begrotingstekort van naar verluidt tenminste 17 miljard en dan zijn Groningen, Oekraïne, Frontex-uitbreiding en asielopvang nog niet concreet Zoals gewoonlijk zal niemand hiervoor aansprakelijk worden gesteld, maar dat het ‘schip’ zinkende is werd al eerder merkbaar. Nog meer belasting heffen is geen optie; de volgende regering zal serieus moeten snijden in de eigen organisaties, allerlei subsidiepotten, de fondsen voor het IMF en de Wereldbank, de ICT-verspillingen, evenals in de regel- en controlebrij op lagere niveaus.

Marktwerking

Van de befaamde marktwerking in de zorg is weinig te merken. De verzekeraars zijn de baas en hun kosten en winsten maken onderling weinig verschil. Integendeel; de schijnconcurrentie bij het afsluiten van contracten met 30.000 zorgverleners levert alleen bureaucratie op, die door de verzekerden wordt betaald met soms onbegrijpelijke tarieven en zorgbeperkingen. Zoals het uurtarief van een tandarts (€ 250 en meer), een beugelbekkie van € 4000 totaal gedurende 2 jaren (valt niet onder normale tandartsverzekering, terwijl de latere gevolgen van het nalaten ervan hier wel onder zullen vallen) en een offerte van € 600 die in de stoel wordt verhoogd naar € 1400. En wat te denken van het weigeren van een scan aan iemand die ouder is dan 75 jaar! En ook de vele ‘standaard-onderzoeken’ met dure apparatuur moeten worden betaald, evenals de onnodige operaties. Bij het RIVM werken naar verluidt 2000 ambtenaren, maar hun bijdrage aan een betere gezondheidszorg lijkt nihil, terwijl hun bijdrage aan de bureaucratie zelfs tot de bedreiging van huisartsen heeft geleid die anti-coronamedicatie voorschreven, waarbij het gebruik van (goedkope) ionisatie-apparatuur nooit goed werd onderzocht.

Milieurechtspraak

Ondanks een referendum of inspraakronde lijken diverse gemeentes voorbereidingen te treffen voor nieuwe windturbineparken. Zo zou naar verluidt een investeerder reeds gronden hebben aangekocht in de regio Waalwijk. Dat het (leef)milieu daarbij op de tweede plaats komt blijkt onder meer in de Duitse deelstaat NRW waar 1000 gigantische windturbines worden gepland. Indien daarbij de minimale afstand van 1000 mtr tot bewoond gebied wordt gehandhaafd, zou dat aantal volstrekt onmogelijk zijn. Dus is die afstand gereduceerd, waardoor het bureaucratische voortraject van jaren met vele rapporten en vergunningen nog langer wordt. Sinds het uitschakelen van de kerncentrales moeten in Duitsland 1800 Windräder per jaar worden gebouwd, doch realiseert men niet meer dan 40% daarvan zonder dat er een meetbare vertraging in de klimaatverandering wordt bereikt. Daarvoor zorgen ook de gas- en kolencentrales die nog onmisbaar zijn, maar evenmin invloed hebben op de temperatuurstijging. En dit wisten de groene activisten en politici al heel lang.

Wellicht wordt het tijd om hier eens een rechtszaak te voeren tegen financiële verspillingen van de overheid, die geen enkel redelijk (milieu)doel dienen, maar alleen de ‘belangen’ van een groep drammers en profiteurs. Daarmee kunnen meteen de tv-leugens van GroenLinks worden onthuld.

Nieuwe partij

Wilders heeft gelijk gekregen met zijn beslissing destijds om geen invloed toe te kennen aan partijleden. Nieuwe partijen krijgen namelijk te maken met figuren die in andere partijen niet (meer) welkom zijn, opportunistische baantjesjagers die Kamerlid willen worden, infiltranten die een eigen agenda hebben (soms zelfs het ‘opblazen’ van de partij door ruzie en lekken) en activisten die invloed op het beleid/programma willen krijgen. Het lijkt erop dat Omtzigt nu al voldoende integere medestanders mist om de rotte appels buiten de mand te houden. Ook Wilders heeft beginnersfouten gemaakt, maar heeft daar kennelijk alleen zelf van geleerd.

Noodhulpteam

Een Telegraaf-lezer vraagt zich af waarom er geen noodhulpteam van de VN bestaat, zodat er bij rampen snel kan worden ingegrepen. Wordt hier bedoeld dat de VN verantwoordelijk is voor de rampenbestrijding en dit beter kan dan de overheid van een land? Waarmee dan wel: dames en heren die een 4-sterren hotel gewend zijn en nog niets hebben gedaan tegen de ramp in Oekraïne? Rusland is zelfs nog lid van de Veiligheidsraad.

En wat doen we met aardbevingen, overstromingen en bosbranden; gaat de VN dan een leger van hulpverleners in stand houden – met blusvliegtuigen, (lucht)transportmiddelen, hospitaalschepen, tolken, tenten, aggregaten, voedselvoorraden, watertankauto’s, graaf- en hijsmiddelen, ambulances, wegherstelteams, medische hulp- en zoekteams en geld, heel veel geld – zodat de nationale overheid op zijn handen kan blijven zitten? En waarom zou de VN sneller zijn dan lokale overheden en capaciteiten of internationale organisaties zoals het Rode Kruis; wanneer is dit ooit bewezen? Overigens zijn 1 miljoen euro voor de Marokkaanse halve maan en een tv-inzamelingsactie volstrekt ontoereikend en slechts een druppel op de gloeiende plaat, gelet op het vermogen van de Marokkaanse koning.

Schiphol

Waarom zou het vliegverkeer van Schiphol niet gereduceerd mogen worden, ook als dit hier ten koste van arbeidsplaatsen gaat? Uitwijken naar andere vliegvelden kan KLM ook en dat daarmee de CO2-productie en luchtvervuiling niet verminderen heeft meer te maken met de goedkope vliegtickets, de ‘subsidie’ op de vliegtuigbrandstof en de prijs van treintickets dan met een wereldwijde inspanning voor het klimaat. In tegendeel; de meeste landen hebben allang begrepen dat dit zinloos is met de huidige groeicijfers van de wereldbevolking. Zelfs in Afrika heeft men liever 500 miljard om de gevolgen van de temperatuurstijging op te vangen, dan aan een virtuele reductie te verspillen.

Overigens weggegooid geld gezien de corruptie, wapenaankopen, bevolkingsgroei, toename van het autoverkeer en de industrie alsmede van de schulden (‘kredieten’) die deze landen al hebben bij het IMF en de Wereldbank. Het Amerikaanse pleidooi om die schulden te verminderen betekent niets anders dan honderden miljarden te schenken en is een stimulans om nieuwe schulden te maken, net als in de EU, én om de problemen juist niet aan te pakken.

T-deal

Wie verwacht dat de Tunesië-deal ooit gaat werken, met een dictator die over lijken gaat, moet eerst eens naar de deal met Turkije kijken, waar een veelvoud van het aangeboden bedrag nog steeds niet het gewenste effect heeft. De EU kan beter zorgen dat de mensensmokkelaars en hun Europese helpers worden vervolgd en bestraft, dat die straffen worden gepubliceerd (nooit iets gelezen) en dat ook het illegaal binnendringen van een land strafbaar wordt onder gelijktijdig verlies van het asielrecht. De tijd van chantage door onbetrouwbare staatshoofden, ‘humanitaire’ handlangers en naïeve media moet snel voorbij zijn vóórdat hier de afkeer van nog meer gelukszoekers Griekse vormen gaat aannemen. Want de asielleugens werden reeds lang geleden onthuld in een rapport van de Landsadvocaat, waaruit bleek dat 90-95% van de immigranten geen recht heeft op asiel.

Vervolgens werd de auteur van het rapport ontslagen.

Vergrootglas

Indien mijn ochtendblad het nieuwe lettertype handhaaft, ben ik voornemens de krant op te zeggen. Sommige rubrieken waren al ‘onleesbaar’, maar nu heb ik letterlijk een vergrootglas nodig.

Vleermuizen en pinguïns

Waarom zijn er zo veel beschermde diersoorten in ons land? Dreigen die allemaal wereldwijd uit te sterven of zijn het ‘verdienmodellen’ voor biologen en activisten die zich met subsidies levenslang kunnen bezig houden met de bescherming, studies en internationale contacten?

Het begon al met de nauwelijks gebruikte wildviaducten en eindigt nu met een onzinnige uitspraak van de Raad van State over spouwmuren. Wat heeft de Raad onderzocht en wie zijn de adviseurs geweest? Want welk ecologisch nut hebben vleermuizen als ze ‘s nachts niet uitvliegen? En als ze dat wel doen, waarom dan niet ‘s avonds isoleren?

Hoe onbetrouwbaar bepaalde rapporten van deskundigen zijn, blijkt wel uit het onderzoek van de stikstofneerslag bij pinguïnkolonies. Wat is het effect van warme poepstikstof in een koude omgeving; slaat die sneller neer of stijgt die sneller op? En wat is het probleem als er veel stikstof neerslaat binnen 500 mtr van een stal; komt er dan minder in beschermd natuurgebied, omdat de rest opstijgt en door de wind wordt verspreid?

Welke partij durft het aan om de gevestigde orde van ‘natuurbeschermers’ buiten spel te zetten, Natura-2000 in de prullenbak te gooien, de beschermde diersoorten te heroverwegen – evenals hun nieuwe, natte agrarische – en diversiteitsgebieden – en aan Brussel te melden dat het stikstofprobleem niet bestaat. Die partij zou wellicht beseffen dat we ons zelf hebben gegijzeld met te beweren dat de klimaatverandering kan worden gestopt. Dit voorkomt dat er straks ook nog eens honderden miljarden worden geclaimd voor onzinnige systemen om – wereldwijd ! – het zonlicht te blokkeren en zo een temperatuurdaling te veroorzaken. Die ‘deskundigen’ hebben kennelijk wel ingezien dat hun eigen Akkoord van Parijs onmogelijk is, maar nog steeds geen besef hoe groot de wereld is en hoe hard de wereldbevolking groeit; vooral in landen die geen boodschap hebben aan klimaatmaatregelen en geboortebeperking of alleen geld willen zien voor de bestrijding van de gevolgen ervan, zoals de toename van emigratie naar westerse landen.

Wadden

Niet alleen is de Waddenzee heel groot, maar heeft ook weinig met unieke natuur te maken. In het deel van Duitsland en Denemarken komen eveneens zeehonden voor, net als op tientallen andere plaatsen in NW-Europa.

En de voedselvoorziening voor vogels – door eb en vloed – is wel belangrijk in de ogen van vogelliefhebbers, maar geen zinnige reden om gasboringen in zee te verbieden. Naar verluidt overweegt de UNESCO om de Wadden van de lijst van unieke natuurgebieden te halen; niet onbegrijpelijk, gezien de vele (zee)vogelgebieden in de rest van Nederland, Duitsland, Schotland, Ierland, de westkust van Engeland en rond de Oostzee. Kan het zijn dat natuuractivisten te veel macht hebben gekregen in de Nederlandse politiek, zoals nu weer blijkt bij de wolvenplaag, de vleermuizenuitspraak, de bouwstops, de hertendiscussie, de grondwaterstanden en de duingebieden? Eén Hedwige-polder is meer dan genoeg.