Waarom heeft ons land ‘banenmotors’ nodig als er een groot tekort is aan arbeidskrachten? Hoe erg zijn dan ontslagen bij Tata Steel, KLM, Schiphol, VDL, banken of de horeca?
Ook de argumenten voor het hier bouwen van datacentra, het aantrekken van buitenlandse studenten, het subsidiëren van innovaties (‘voorop lopen’) en het uitbreiden van havenactiviteiten en van (gratis) kinderopvang zijn discutabel. Met name als er nog steeds honderdduizenden arbeidsmigranten en gastarbeiders nodig zijn – zoals in de zorg, wegenbouw, tuinbouw, woningbouw en industrie – terwijl urgente zaken stagneren door gebrek aan vakmensen: (computer)beveiliging, criminaliteitsbestrijding, bouw van elektriciteitsnetwerken/kerncentrales/ wijkverwarming/zonneparken, installeren van warmtepompen en bij Defensie. En die tekorten worden eerder groter dan kleiner; zelfs als de studienormen worden verlaagd. Want aan nog meer ‘managers’ gaat dit land ten onder.
Dekolonisatie-onderzoek
Het kabinet, minister Dijkgraaf en zelfs de koning hebben zich min of meer positief uitgelaten over het verslag van het door de regering opgedragen en gefinancierde dekolonisatie-onderzoek betreffende Nederlands Indië en de militaire operaties daar na WO-II. In het licht van de zeer ernstige kritiek op de strekking en het wetenschappelijke gehalte van dit verslag, rijst de vraag wie die teksten van het kabinet heeft opgesteld? En daarnaast, wat hiermee verhuld moest worden: de kosten van het onderzoek, de dubieuze kwaliteit van het verslag of het niet uitvoeren van de oorspronkelijk opdracht?
Energiebuffer
Het pleidooi om de energiebuffer die benodigd is voor het wegvallen van wind dan wel zon, te laten bestaan uit hoge torens met (elektrisch) opgehesen gigantische gewichten die ‘dynamo’s’ kunnen aandrijven, is te zot voor woorden en zeker niet origineel. Waterkracht doet immers hetzelfde, maar dan zonder een stroomverbruik dat tenminste gelijk is aan de stroomproductie, en gedurende een zeer veel langere tijd. Bovendien zijn er onbetaalbaar veel torens nodig – naast de duizenden windturbines en zonneparken – om enige tijd als buffer te kunnen dienen en daarmee kerncentrales te vervangen. De klimaathype moet niet tot dergelijke dwaasheden leiden, die de twijfel aan het gezond verstand verder doen toenemen.
Gijzeling door wetten
Hoe een land zich laat gijzelen door de eigen wetten en politieke constructies, is niet alleen zichtbaar bij het bestrijden van ‘ziekteverzuim’, asielmisbruik en uitkeringsfraude, maar ook in de rol die de Raad van State zichzelf heeft toebedacht en in de macht van activisten. Dit laatste niet alleen over de samenleving, economie en chantabele (grote) bedrijven, maar ook over de wetenschappelijke instituten, de politiek en de begroting in strijd met onze democratische beginselen en de rechtsstaat.
In België is dit fenomeen vooral merkbaar in de macht van de Franstalige Socialisten (P.S.) die iedere kabinetsvorming kunnen saboteren als ze niet hun zin krijgen. Dat macht corrumpeert is daar voortdurend zichtbaar tot in de justitiële dossiers en de rechtszalen.
Kwetsbare ouderen
Het begrip ‘kwetsbare ouderen’ heeft in de moderne (digitale) wereld een extra dimensie gekregen. Banken hebben zich teruggetrokken in ivoren torens die alleen via internet bereikbaar zijn en zelfs dan krijg je vaak een onbenullige chatbox aan de ‘lijn’. Voor het digitale gebruik van een creditcard is ook een mobieltje nodig. Oplichters weten hen telefonisch te intimideren met spookverhalen over hun ‘gehackte’ rekening of vervallen pasje. Ook bij DigID-gebruik moet tenminste een sms kunnen worden ontvangen en toegepast. Verzekeraars sturen geen polis meer of groene kaart, maar dwingen hen een account aan te maken. Mobiele telefoons worden steeds veelzijdiger en ingewikkelder, maar ook duurder, en het 2G netwerk wordt door sommige providers niet meer gebruikt. Gelukkig is er voor het laatste een sympathieke oplossing: een ‘simpele’ telefoon van € 16 of € 30 (grote toetsen). En een sim-kaart (prepaid) voor € 5 met nummerbehoud; daartoe moet je natuurlijk wel een computer hebben voor de benodigde verbinding met de website en kinderhandjes om het simkaartje in de telefoon te prutsen. Plus een e-mailadres en 20-30 verschillende wachtwoorden voor alle ‘onmisbare’ contacten.
Doch hoe kwetsbaar de rest van de ict-gebruikers is – met al hun apps voor (Chinese?) apparatuur en informatiekanalen – weten weinigen…
Leger des Heils
Een voorman van het Leger des Heils pleit voor een nieuw ministerie voor de steun aan kwetsbare mensen. Kennelijk wenst het Leger zich ook een politieke rol aan te meten, zonder acht te slaan op de feiten.
Er zijn reeds een ministerie van Sociale Zaken en veel (financiële) voorzieningen voor kwetsbare groepen in de samenleving. Daarnaast zijn er vele hulpinstanties met een enorm budget en gemeentelijke instellingen. En tot slot zijn er de particuliere en kerkelijke initiatieven.
Dat de individuele hulp soms niet toereikend is, heeft ook te maken met de cultuur bij sommige professionele hulpverleners, waar vooral de politie mee wordt geconfronteerd. Een nieuwe overheidsaanpak kan beter worden gericht op die structurele hulpverlening, want het falen daarvan kost niet alleen veel geld. Andere hulp en zorg zoals door het Leger e.d. trekt vooral meer psychische probleemgevallen, verslaafden, daklozen en illegalen aan. En daarvoor is geen nieuw ministerie, maar nieuwe wetgeving nodig.
Middelmaat
Nederland dreigt geen land van de middelmaat te worden; dat is het al.
Regering, Kamerleden, honderden gesubsidieerde stichtingen waarin tienduizenden (staf)medewerkers zonder enige prestatiedrang hun pensioen halen en openbare omroepbedrijven die in feite commercieel zijn, maar vanwege hun politieke boodschappen en steun voor het koningshuis toch honderden miljoenen per jaar mogen verspillen.
En als betaalde sporters en gesubsidieerde studenten geen prestaties meer hoeven te leveren, welke aantallen worden er dan aangelokt, met welk niveau en motivatie? Overigens, hoe worden sporters straks geselecteerd voor deelname aan internationale evenementen; op hun sociale vaardigheden?
Dat er universiteiten zijn, die geen cijfers meer (willen) geven is duidelijk. Daaraan kun je namelijk ook de kwaliteit van de hoogleraren (met hun bijbaantjes) aflezen, terwijl de middelmatigheid in het overige onderwijs al jaren voortduurt, ondanks allerlei inspectie- en begeleidingsteams en extra geldstromen.
Naar verluidt is Nederland Europees koploper in het (gemiddeld) minste aantal werkuren per werknemer, waarbij de zzp-ers op de werkvloer een opvallende uitzondering zijn. Door hun lage uurtarief en hoge kosten, moeten ze wel veel uren maken, doch in de zorg gedragen ze zich inmiddels als profiteurs van de schaarste.
De groei van het aantal ambtenaren, adviesorganen en -bedrijven voor de overheid, de benodigde instroom van kennismigranten en van de blunders/ verspillingen in de gezondheidszorg zijn een ander signaal van dalende kennis en competentie. Naast het gebrek aan efficiëntie en daadkracht in vele (semi-)overheidsorganisaties. Tijd om wat meer zelfrespect en ambitie te gaan tonen; niet alleen waar het geld wordt verdiend, maar vooral waar en hoe het wordt uitgegeven.
Militaire sporters
Hoe is het mogelijk dat Defensie bij een tekort aan mensen en geld, nog steeds deelneemt aan internationale sportwedstrijden. Deze zijn er zelfs niet op gericht om collega’s uit NAVO-landen te leren kennen en waarderen, maar ook mogelijke vijanden(?) zoals Russen. Een verspilling van manuren en geld, want het militaire bedrijf is allang niet meer gericht op de fysieke prestaties van een handvol, maar op de inzetbaarheid van het geheel in een technologische omgeving. En daarvoor zijn ook bergbeklimmen, skiën en jungletraining door onze troepen overbodig. Dat Commando’s deelnemen aan parachutespringen, overlevingstechnieken en koudweertraining is voldoende.
Omtzigt
De kiezers en partijen die hun hoop op Omtzigt hebben gevestigd, tonen daarmee hun wanhoop over de politieke situatie in ons land. Of hun opportunisme om hem te ‘gebruiken’ voor de eigen agenda. Beide opties zijn tot mislukken gedoemd, omdat de kiezer snel zal doorzien dat één man niet in staat is om de machtsblokken en belangengroepen van dit land te weerstaan. Het idee dat hij zich dan maar bij de CU moet aansluiten, is zo gek nog niet. Binnen de ‘muren’ van een christelijke partij is de wereld wel maakbaar en veilig. Maar vele kiezers zullen dan niet op Omtzigt stemmen, omdat ze beseffen dat ook daar de belangen of illusies van een kleine groep worden gediend en niet van het land.
Systeemfout
De schandalige blunders en onverschilligheid van de Jeugdzorg en Kinderbescherming, waardoor 2 meisjes jarenlang door hun ouders geestelijk en lichamelijk werden mishandeld, zijn afgedaan met een verwijzing naar ‘systeemfouten’ en € 5000 elk. De onbeschaamdheid om net te doen of niet mensen, maar ‘systemen’ ernstige fouten hebben gemaakt, tekent de cultuur en het verhullende taalgebruik van de managers in al die dikbetaalde organisaties.
Sommige gelukszoekers krijgen dergelijke bedragen al, indien ze te lang in de procedure zitten of ‘vrijwillig’ terugkeren naar het land van herkomst. En de bedragen die allerlei begeleidingsinstanties ten onrechte declareren, zijn een veelvoud daarvan. Want dit is beslist niet het enige familiedossier waarin verschrikkelijk werd gefaald. Het verdienmodel lijkt er soms op gericht te zijn om de problemen juist niet op te lossen, waarbij klokkenluiders en slachtoffers (te) vaak de mond wordt gesnoerd.
Vleermuis
De ‘concurrentie’ in de verschillende milieublokken die streven naar meer macht en invloed op de samenleving, heeft tot een conflict geleid tussen natuur en klimaat. Huizen mogen niet geïsoleerd worden als er vleermuizen in een spouwmuur zitten. Waarom vleermuizen moeten worden beschermd, is een open vraag. Wie hebben dit allemaal bedacht?
Is er wereldwijd een tekort aan vleermuizen en, zo ja, hoe erg is dat? Ook de ‘bescherming’ van het klimaat is een illusie, zoals minister Jetten reeds moest toegeven. En dan laten we de ontwikkelingen in de rest van de wereld nog buiten beschouwing. Het vleermuisincident heeft nu in ieder geval het positieve effect dat de dwaasheden van overdreven milieubescherming weer eens zichtbaar worden.
Zuid-Limburg
Het zuiden van Limburg heeft veel te bieden; ook aan toeristen. Nergens zo veel sportieve wandelaars en fietsers gezien en ook speeltuinen bij restaurants. Voorts uitstekende wegen, vriendelijke mensen en mooie natuur. De geschiedenis van de mijnen (ja, ook in Valkenburg), de Tweede Wereldoorlog (Margraten), Maastricht en van de cultuur (taal, muziek, kerken) is leerzaam, maar er zijn ook minpuntjes. Namelijk de bewijzering: nergens een bordje ‘zwembad’ gezien (zijn die er niet?) en in Maastricht is ‘centrum’ vervangen door O.L. Vrouweplein (mogelijk om verwarring met het centrum van Wyck te voorkomen?), terwijl de parkeergarage aan de Maasboulevard pas wordt aangeduid als je er voor staat, net als een blok nieuwe appartementen aan een doodlopende weg.