Het CDA is naarstig op zoek een gezicht bij de politieke agenda. Lees: een ‘stemmenkanon’. Volgens de meest recente peilingen heeft de ooit grootste Nederlandse politieke partij na De Jonge en Hoekstra een electoraat overgehouden wat hooguit nog zes schamele zetels omvat.
Volgens Mona Keijzer is zij door de CDA-top gevraagd de leiding van de partij te nemen, maar zij bedankte voor de twijfelachtige eer. Volgens Keijzer durft het CDA niet echt keuzes te maken, doordat de partij “gevangen zit tussen een progressief partijkader en een sociaal-conservatief electoraat”. Mona Keijzer wist bij eerdere verkiezingen als ‘stemmenkanon’ een aanzienlijk aantal voorkeursstemmen voor het CDA binnen te halen. Maar nu zit het ‘progressieve partijkader’ dus met de handen in het haar, want wat Keijzer in feite zegt is dat de partijtop wel weet dat amper een hond op hun heimelijke plannen zal stemmen als ze geen topkop bij een sociaal-conservatief leugenprogramma hebben die de kiezers een rad voor ogen kan draaien.
Achterkamer-dictatuur
Daar hebben we één van mijn bezwaren tegen de huidige constructie van wat wij – enigszins vermetel – ‘democratie’ noemen. Er wordt ergens in een achterkamer een plan opgemaakt om maximale macht veilig te stellen, daar wordt een ronkend programma bij geschreven wat de kiezers moet overtuigen en tot slot wordt er een pratend gezicht ingezet om het zooitje te verkopen. Als het lukt levert het een flink aantal zetels op en misschien wel kabinetsdeelname, waarna niet langer de belangen van de kiezers worden behartigd, maar de belangen van degenen die in het achterkamertje heimelijk samenkwamen. Dat is precies wat het CDA ook met Keijzer voor ogen had: de eigenlijke bedoelingen verborgen houden voor de kiezers, maar eenmaal aan de macht: de agenda van de achterkamer uitrollen. Het is in feite je reinste achterkamer-dictatuur, want daar wordt bepaald wie als stemvee (!) met de lijsttrekker mee mag.
Als we de stemmen op het CDA bij de laatste verkiezingen analyseren, dan zien we dat een aanzienlijk aantal stemmen naar de eerste positie op de lijst gaan; in dit geval Wopke Hoekstra die bij eerdere verkiezingen niet eens op de lijst stond.
Kandidatenlijst CDA 2021 – deels, uitsluitend de ‘gekozen’ kandidaten zijn vermeld:
- Wopke Hoekstra – 437.240 stemmen
- Pieter Omtzigt – 342.472
- Anne Kuik – 32.945
- Inge van Dijk – 16.851
- Raymond Knops – 8.881
- Pieter Heerma – 1.393
- Mona Keijzer – 18.031
- Agnes Mulder – 5.736
- Harry van der Molen – 3.955
- Lucille Werner – 7.133
- Jaco Geurts – 4.282
- Hilde Palland-Mulder – 3.990
- René Peters – 2.029
- Derk Boswijk – 1.603
- Mustafa Amhaouch – 3.060
(NB: in 2021 was de kiesdeler -70.107 stemmen)
Er zijn dus twee kandidaten die de kiesdeler halen en de rest (13) in de verste verte niet. Het merendeel van de CDA ‘Volksvertegenwoordigers’ heeft in geen velden of wegen voldoende electorale legitimatie maar zit wel in de Kamer om iets te vertegenwoordigen. Er is totaal geen fantasie nodig om te veronderstellen wat die CDA-opvulling in de Kamer zit te doen: de bevelen uit de CDA-achterkamer gehoorzamen. Het merendeel van de CDA-fractie zit er dus niet om het volk te vertegenwoordigen. Merkt u overigens op dat op de kandidatenlijst van het CDA de eerder beoogde lijsttrekker Hugo de Jonge niet eens voorkomt. Kennelijk was zijn positie als minister vóór de verkiezingen al veiliggesteld.
Positie Omtzigt
Na de laatste verkiezingen slaagde Pieter Omtzigt er amper in om te voorkomen dat hij wegens verboden wapenbezit zou worden opgepakt vanwege de vele messen in zijn rug. De frase ‘Positie Omtzigt: functie elders’ zal nog lang na smeulen in het CDA. Het lijdt geen enkele twijfel dat het CDA nu zal proberen een beroep te doen op Omtzigt, omdat hij evenals Mona Keijzer in ieder geval nog een deel van de CDA-stemmers terug kan halen. Als we Mona Keijzer echter moeten geloven (waarom niet?) dan wordt dat een hachelijke zaak voor Omtzigt, mocht hij daar intrappen.
In de politiek lijkt soms alles mogelijk, maar als Omtzigt zich zou laten overtuigen dat hij het is die het CDA nu moet gaan leiden, nota bene de partij die hem moeiteloos de hele keukenbaklade in de rug stak, dan is hij acuut knettergek geworden. Bovendien gooit hij zijn hele geloofwaardigheid bij het grofvuil want het betekent dat ook zijn ruggengraat onder hoge druk vloeibaar wordt.
Die 342.472 stemmen waren niet voor het CDA, maar voor Pieter Omtzigt. Als hij al die kiezers een mes in de rug wil steken dan heeft de Action een flinke omzet, maar hijzelf niet meer.
Het was zelfs zo erg dat een CDA-bestuurdertje in de provincie (in Gelderland of Utrecht) op een sociaal medium hem ’tering hond’ noemde! Omtzigt voelde zich ook zelfs in fysieke zin bedreigd op zijn werkplek. Lekkere partij is dat.
Onder Balkenende zeiden we al op naar nul zetels en nu komen ze heerlijk dichtbij.
Denk goed na in het stemhokje en beleg je stem net zo secuur als je je laatste centen zou beleggen, kritisch en weloverwogen.
Mona’s messcherpe diagnose dat de partij “gevangen zit tussen een progressief partijkader en een sociaal-conservatief electoraat” spoort met eerdere artikelen over de kwade genius van Drimmelen achter D66 die de hierboven geschetste conclusie bevestigt: het landelijke electoraat wordt ongestraft gemanipuleerd door slechts een handvol intriganten die volledig op eigen gewin uit zijn en het woord landsbelang niet
kunnenwillen spellen.Niet Rutte maar deze charlatans zijn degenen die de
baantjesbuit verdelen en zolang die ellendelingen aan de macht zijn kunnen misfits als Hugo de Jonge en de rest van het Kartel-brandhout aan baantjes komen zonder dat de kiezers ook maar een idee hebben wie dit zijn. Vervolgens vullen zij de 2e Kamer met het hierboven geschetste stemvee en de kiezers zijn al zo geterroriseerd dat zij niet eens hardop durven te bekennen dat hun proteststem naar PVV en FvD gaat.