We komen niet uit een ei?

Vandaag kreeg ik twee columns onder ogen die het gevoel van de machteloze Nederlander perfect onder woorden brengen. Nausicaa Marbe en Ines van Bokhoven onderstrepen in hun beider columns dat de doorsnee Nederlander de huidige regeringsploeg op 15 maart 2023 maar een optie heeft gegeven: wegwezen en snel!

Gelet op het snel vretende betonrot in het fundament van de Trias Politica geldt dat mijns inziens voor de hele Haagse politieke kliek en hun aanhangers in het land. Het gros beseft niet eens wat een volksvertegenwoordiger voor verantwoordelijkheden heeft, Vanuit Den Haag zijn beleidslijnen uitgezet, die gedragen en uitgevoerd door de lagere segmenten van de politieke hiërarchie, hebben geresulteerd in een groeiende verarming van de Nederlandse bevolking. Het product van dat beleid? Meer dan een miljoen Nederlandse huishoudens die hun verplichtingen in 2023 niet meer kunnen nakomen! Het parlement, Provinciale Staten en Gemeenten zijn net als de regering daar schuldig aan. Goed gedaan.

Triestigheid

Het vierkant Rutte, Kaag, Hoekstra, Schouten is de belichaming van leugen, bedrog, en onkunde. Die verzamelde triestigheid die ergens in Den Haag hof houdt, dringt Nederland al jaren in de uitverkoop, wordt gefaciliteerd door een onmondig parlement, in het zadel gehouden door een slaafs deel van de traditionele media en laat zich amuseren door een stel piassen als De Jong, Van der Wal, Van der Burg, Kuipers en Ollongren. Die verzamelde triestigheid probeert voortdurend het amechtig hijgende segment van de bevolking door manipulatie en hersenspoeling een rad voor ogen te draaien en bevestigt voortdurend dat het viertal en zijn hofhouding er niet voor de bevolking zijn, maar voor zichzelf. Die triestigheid toont bij ieder protest de samenleving de dikke middelvinger, accentueert als het hen uitkomt ergens geen herinnering aan te hebben en door het uiten van hypocriete teksten zich overvallen te voelen door zelf geïnitieerde reacties uit o.m. Brussel en Washington.

Dat viertal-plus belooft voor een komende verkiezing altijd de groeiende stapel hoofdpijn dossier daadwerkelijk aan te pakken en de gedupeerde segmenten van de bevolking snel te willen compenseren voor geleden psychische, fysieke en financiële schade. In de hoop daardoor een optimistisch verkiezingsresultaat uit het vuur te kunnen slepen. Bij de laatste verkiezingen is dat mislukt en heeft de kiezer duidelijk gemaakt dat het afgelopen moet zijn met hersenspoelen, manipuleren, leugens, bedrog, loze beloftes, holle teksten en minachting van het deel van de bevolking buiten de Randstad.

Nausicaa Marbe somt het even op voor die megalomane bende in Den Haag: “groeiende armoede; werkende daklozen; gebrek aan vooruitzichten; schrijnende verschil in kansen, gezondheid en benadering tussen sociale klassen; benadelen van bepaalde beroepsgroepen. Dit is geen gapende wond meer, maar de ruïne van een verzorgingsstaat, overwoekerd door de kille onverschilligheid van roekeloze, mensonterende politiek en bestuur”. Beter en scherper kun je het niet formuleren. Het is een samenvatting van de honderden columns, artikelen, essays en studies die geproduceerd en gepubliceerd zijn over de groeiende problematiek, het niet oplossen van hoofdpijn problemen en het bewust in de kou laten staan van de Nederlandse bevolking,

Herhaaldelijk doet die verzamelde triestigheid alsof die signalen, die teksten, die waarschuwingen voor het eerste gehoord, gelezen worden en plotseling in figuurlijk zin de schrik om de harten van de coalitie is geslagen. Althans die indruk wil die verzamelde triestigheid geven aan ons, de werkelijke slachtoffers van wanbeleid en uitverkoopacties. Vergeten wordt dat het masker allang door de bevolking hardhandig is afgerukt.

Beleid gemaakt in duistere achterkamertjes

Rutte c.s. proberen herhaaldelijk de schuld bij anderen, andere politieke lichamen neer te leggen, maar gaan driftig door met het aftimmeren van beleid buiten het zicht van parlement en bevolking. Beleid waarbij het overhevelen van verantwoordelijkheden naar o.m. Brussel, het stimuleren van omvolking in steden en dorpen en vooral het beperken van de vrijheid van eigen bevolking, speerpunten blijken te zijn.

Op het gebied van klimaat en stikstof voelde de regering zich onlangs overvallen door de Brusselse stikstof brandbrief die overigens door de steller niet als zodanig gekarakteriseerd werd. Een brief zoals Ines van Bokhoven opmerkt:” …die we moeten geloven, maar niemand gelooft. Eentje die veel te toevallig precies op het goede moment kwam, die geen briefhoofd had, een handtekening die gescand leek te zijn en die in de verkeerde taal was geschreven. Een brief waarvan de steller onderstreept dat het een antwoord was op een schrijven van de regering/Van der Wal van 14 februari 2023 en geen harde waarschuwing was”. Van Bokhoven vervolgt haar uitleg van de manier waarop Nederland deze bewindvoerders ziet: “het wantrouwen in de echtheid van deze brief spreekt boekdelen over hoe men deze regering plus, de coalitie beziet: zwak, leugenachtig, vastklampend aan het laatste beetje macht dat ze nog hebben of denken te hebben. Het is allemaal drijfzand, het is gebouwd op drijfzand, het brengt drijfzand voort”.

De Dietse strijdmacht?

Het laatste staaltje van verregaande onverschilligheid is het opgaan van de slagkracht van de krijgsmacht in een Bundeswehr, waar de gevechtskracht op diverse functiegebieden grote gaten vertoont en die net als de Nederlandse krijgsmacht de grondwettelijke taken niet meer adequaat voor zijn rekening kan nemen. Het is weer zo’n buitenparlementair ondemocratisch sluipend initiatief geweest die mijn gedachten terugvoerde naar de onderhandelingen die we in 1994 over het Duits-Nederlandse legerkorps voerden met vertegenwoordigers van de Duitse Landmacht: zonder agenda, geen richtlijnen, in de Duitse taal. We werden ter plekke geslacht. Zo zal het ook wel zijn gegaan ergens in Berlijn.

De veiligheid van de Nederlandse samenleving opgehangen aan een wereldvreemde oorlogszuchtige visie van Duitse politici die net zoveel kritiek van de Duitse bevolking krijgen als in Nederland. Eric Vrijsen heeft in zijn EW column kort uitgelegd wat o.m. het gevolg van het “samengaan” is: “als militaire eenheden opgaan in Duitse divisies, kan de Kamer niet zelf beslissen over de aanschaf van wapensystemen en de deelname aan militaire missies buiten het NAVO-gebied. Dan speelt de Duitse Bondsdag de eerste viool”. Het betekent dat Duitsland een dikke vinger in de verdeling van het Defensiebudget en investering – en exploitatiekosten voor de landmacht kan hebben. In dat geval zitten er nog meer belanghebbenden aan de Defensietafel en kunnen onderhandelingen over het landmachtdeel van het Defensiebudget ontaarden in een Babylonische spraakverwarring. Er kan een groot aantal operationele en financiële knelpunten opgesomd worden, maar die zijn gelet op de grote stilte in de militaire bureaus blijkbaar oplosbaar. Kortom al die enthousiast applaudisserende parlementsleden en militaire autoriteiten spelen op een onverantwoorde manier met de veiligheid van de Nederlandse bevolking. Gezien het uitblijven van onderbouwd commentaar boeit dat overigens niemand.

“We zijn in oorlog met Rusland en sterven van Nederlandse – en Duitse militairen op een van de Oekraïense jachtvelden lijkt het grote ideaal van Haagse en Berlijnse politici”. Heeft Moskou op 9 maart in Konstantinovka, Donetsk Oblast inderdaad een geheim NAVO-hoofdkwartier op Oekraïens territoir in een schroothoop veranderd?[1] Als dat bevestigd kan worden stierven die NAVO-militairen dan voor de “goede Kiev-saeck”?

Tijd om de neuzen de goede kant op te kunnen draaien?

Rutte c.s. ondersteund door een zwijgende meerderheid in het Parlement en een juichende media, wachten nu op de onderhandelingen over samenstelling en vooral het te voeren stikstof beleid van en door de Provinciale Staten. Zo proberen ze tijdwinst te realiseren in de hoop dat de neuzen in Nederland in een voor de verzamelde triestigheid gunstige kompasrichting gestuurd kunnen worden en de regeringscrisis ondanks de wens van de Nederlandse bevolking weer voor Rutte c.s. bezworen kan worden. Wellicht met medewerking van de veronderstelde rechtse partijen die zeggen op te komen voor de belangen van de firma Nederland, maar te vaak in hun stemgedrag bewijzen regelmatig tegen de zittende macht aan te schurken. Blijkbaar is zitten op het pluche ook voor hen een aantrekkelijk vooruitzicht.

Zoals Ines van Bokhoven constateert:” Een machtsgeile groep partijen en individuen die zich, koste wat kost, vastklampen aan de strohalmpjes van macht die hen nog resten. Die denken dat het schip nog te redden is, al zit er een joekel van een gat in de bodem, loopt het water aan alle kanten binnen en staat de mast al half onder. Het is een schertsvertoning van mensen die zich nog steeds presenteren als redelijk, intelligent en rationeel, terwijl een kleuter kan zien wat hier gaande is. Het is belachelijk. Het is gênant”.

We zullen in de nabije toekomst zien hoe sterk de vertegenwoordigers van BBB, JA21 en al die enthousiaste politieke nieuwkomers, in de politieke schoenen staan. De eerste signalen in termen van stemgedrag, keuze bemiddelaars en het gebrek aan bestuurlijke en politieke ervaring zijn niet bemoedigend. Ondanks de koene uitspraak van de politieke voortrekker van de BBB dat zij “niet uit een ei komt”. Zij moet begrijpen dat haar doen en laten, uitspraken en stemgedrag onder een microscoop komen te liggen en getoetst worden aan haar beloftes voor en direct na de verkiezingen van 15 maart 2023.

Het gros van het electoraat en de club van Rutte adepten komen “ook niet uit een ei!”

[1] Zie berichtgeving op newsweek.com, unser-mitteleuropa.com, dnyuz.com, veteranstoday.com, usnews.com, the inteldrop.org en meer.