De parasiet

Sinds een week is de Amerikaanse politieke – en militaire wereld in rep en roer en vanzelfsprekend is die onrust ook naar de andere kant van de Atlantische Oceaan gewaaid. Kenners in Nederland hebben natuurlijk een mening en willen die graag delen met kijkend Nederland.

De ene kenner geloofde niet in de authenticiteit van de informatie, een andere kenner stelde zichzelf de verkeerde vragen. Als iemand twijfelt aan de juistheid van de informatie, waarom dan uitgebreid ingaan op de inhoud van die documenten? Ook werd de vraag gesteld of sprake was van een lek (persoon met legitieme toegang tot de documenten die deze illegaal onder het publiek verspreidt) of van een hack (iemand die zich op een of andere manier onrechtmatig toegang verschaft tot de documenten). In mijn optiek was het antwoord op die vraag niet relevant.

Wel of niet authentiek?

Die authenticiteit, die echtheid. Waarom zou de Amerikaanse inlichtingensamenleving een klopjacht houden als die informatie een vorm van manipulerend nepnieuws zou zijn om Moskou op een dwaalspoor te brengen? Aan het einde van donderdag 13 april kwam het verlossende bericht: de FBI had de vermoedelijke overtreder in de kraag gegrepen. Het zou een jonge extreemrechtse wapenfanaat zijn die werkte op een Amerikaanse basis en uit een soort van “kijk mij eens goed zijn en wat ik allemaal durf” die documenten in de kleine kring van “Thug Shaker Central“ zou hebben verspreid. De Nederlandse kenner die twijfelde aan de echtheid van de informatie in die documenten en beweerde dat het gros in open bronnen te vinden zou zijn, kan nu in een donker hoekje gaan nadenken over de wijsheden die hij in de media heeft verspreid.

Vraag die gesteld had moeten worden

Een andere kenner kwam enerzijds met een plausibele uitleg dat Washington zich niet meer zou concentreren op winst van en door Kiev, maar op het versterken van diens onderhandelingspositie. Uitspraken van een Amerikaanse topgeneraal en Minister van Defensie zouden de geloofwaardigheid van die vaststelling versterken. Als dat zo is, is het Bosnië Déjà Vu. In de zomer van 1992 intervenieerde de VS in de persoon van Warren Zimmerman in het lopende vredesproces van Carrington en Cutileiro en adviseerde Izetbegovic op zijn instemming van het voorliggende vredesplan terug te keren. Zimmerman de stem van Washington, was van mening dat de onderhandelingspositie van Sarajevo nog niet sterk genoeg was.

Door die interventie laaide een gewapende strijd op, die diep rood gekleurd werd door excessief geweld, etnische haatgevoelens en corruptie. Een strijd die uitmondde in etnische zuiveringen, duistere deals tussen strijdende partijen, gendercide, ernstige schendingen tegen de mensheid, grootschalige verwoestingen en onbeheersbare mensenstromen. Drie jaar later en meer dan 100.000 slachtoffers verder, zette Izetbegovic zijn handtekening onder het Dayton akkoord dat niet veel verschilde van het Carrington-Cuteilero vredesplan. In Bosnië vond die Amerikaanse interventie aan het begin van de Burgeroorlog plaats; in Oekraïne in de vermoedelijke eindfase.

Anderzijds is het verbazingwekkend dat snel voorbij werd gegaan aan een van de meest opmerkelijke vaststellingen in die documenten. Het opbouwen van de veronderstelde gevechtkracht die in de Oekraïense gevechtsruimte op het been gebracht kan worden en het gegeven dat de NAVO bereid zou zijn het grootste deel van die gevechtskracht voor zijn rekening te willen nemen om het gewenste operationele doel te kunnen realiseren: herovering van De Krim en Donbas inb. Mariupol en Berdiansk.

NAVO militairen herkenbaar op het slagveld

Voor een te lanceren Oekraïense tegenoffensief rekenen Kiev en Brussel, zo staat het in die documenten, op de volgende aantallen, die verdeeld moeten worden over 12 Brigade Combat Teams (BCT):

• 253 tanks. Dat aantal komt in de buurt van de 300-321 tanks uit de mond van Scholz/ Oekraïense ambassadeur in Parijs, waarvan het gros door Duitsland geleverd zou worden;
• 381 gemechaniseerde voertuigen (APC), 480 gepantserde lichtbewapende personeelvoertuigen (IFV) en 147 gemechaniseerde vuurmonden/kanon/raketsystemen;
• 200.000 tot 400.000 militairen voor de vulling van die strijdmacht die het tegenoffensief voor zijn rekening gaat nemen;

NAVO blijkt volgens die documenten verantwoordelijk te willen zijn voor de gevechtskracht van negen BCT’n en Kiev neemt er drie voor zijn rekening. Omdat het duidelijk is dat het materieeldeel uit westerse wapenarsenalen, munitie en materiaal voorraden komt, is de vraag die de betreffende kenner in dat programma had moeten stellen: “ waar komen de militairen vandaan waarmee die negen BCT’n gevuld gaan worden? Met Oekraïense militairen, met een combinatie van Oekraïense – en NAVO militairen of alleen met NAVO militairen?“ Gelet op het oproepen van vrouwen, bejaarden en kinderen van 16 en 17 jaar en de vaststelling dat Kiev de leeftijdsband heeft opgepeuzeld die zorg moet gaan dragen voor de wederopbouw, lijkt het er sterk op dat Kiev niet in staat zal zijn om de noodzakelijke kwantiteit en kwaliteit militairen op te leveren voor die 12 BCT ’n. Diverse seinen zouden in Westerse hoofdsteden op rood moeten staan. Immers de kreet “sterven voor de Oekraïne” kan wel eens realiteit worden. Gelet op de stilte in diverse hoofdsteden ligt geen bureautijger die het gevecht duizenden kilometer van het front voert, wakker van die consequentie.

Ook had de betreffende kenner de vraag moeten stellen of de gevechtskracht die met de genoemde aantallen zware wapens opgebouwd moet worden, wel sterk genoeg is om successen te behalen op weg naar De Krim en Donbas? Wanneer dat materieel verdeeld wordt over negen brigades dan is dat een zwakke afspiegeling van een Amerikaanse BCT. Die is gevuld met 90 tanks, 200 APC/IFV en 16 houwitsers (gemechaniseerd, 155 mm). Gebaseerd op de bovengenoemde aantallen zou een NAVO-brigade de volgende slagkracht hebben: 29 tanks (diverse ouderdom en configuratie), 90 APC/IFV (diverse configuraties) en 16 vuurmonden (155 mm, oudere configuratie). Die slagkracht min of meer vergelijkbaar met een Amerikaans gemechaniseerd bataljon, is veel te zwak voor een beslissend tegenoffensief waarvoor een gevechtskracht verhouding van 2: 1 en in sterk hindernisgebied zelfs 3:1 vereist is om succes te kunnen hebben. Wellicht dat NAVO dat gevechtskrachthiaat net als in Bosnië wil compenseren met luchtsteun middelen. Als de bovenstaande gegevens juist zijn, is een tegenoffensief voor het overschrijden van de startlijn al mislukt.

Migraine onderwerpen

De in de media bewierookte Oekraïense gelaagde luchtverdediging bezorgt de bewindslieden in Kiev een zware migraine. Regelmatig werd in de achterliggende maanden bericht dat het Russische gevaar werd bezworen door het gros van inkomende granaten en raketten uit te schakelen. Nu blijkt echter dat Oekraïne snel door zijn munitie heen raakt. Vooral voor zijn cruciale S-300- en BUK-systemen (verdediging op verre afstand van het front). Met de huidige voorraden kan het nog maar twee of drie aanvalsgolven afslaan, voordat het systeem volledig instort. Door de schaarsheid moeten moeilijke keuzes gemaakt worden: wat wordt wel en wat wordt niet verdedigd en waarom niet.

Het westen levert weliswaar systemen om gaten in de gelaagde luchtverdediging op te vullen, maar de voorraden interceptoren zijn net als bij de vuursteun te beperkt. Het Duitse IRIS-T systeem bijvoorbeeld zit nu al zonder interceptoren. De VS en de combinatie It/Fr leveren de PAC-3 resp. de Aster-30-SAMP/T en die zullen met gelijksoortige hindernissen geconfronteerd worden. Er is geen overschot en geen grootschalige productie om de Oekraïne doorlopend te kunnen herbevoorraden. De enige optie is dat NAVO eigen voorraden gaat aanspreken op een moment dat de gevechtskracht van de Russische luchtmacht steeds krachtiger schijnt te worden.

Er zijn behalve de slagkracht van manoeuvre eenheden, vuursteun en gelaagde luchtverdediging nog twee andere hoofdpijndossiers: logistieke ondersteuning en opleiding en oefening van individuele militairen en eenheden. Kwaliteit van slagkracht en in het verlengde gevechtskracht is gerelateerd aan de gecombineerde opleiding en oefening van individuele militairen en eenheid en de logistieke ondersteuning om gevechtskracht op te kunnen bouwen en in stand te houden.

Er moest door de korte beschikbare tijd sterk beknibbeld worden op opleidingslengte en intensiteit, waardoor het beschikbare personeel niet aan operationele op oorlog afgestemde certificatie normen kan voldoen. Voor de logistieke problematiek is uitbundig gewaarschuwd. De westerse munitiearsenalen (vooral 155 mm) en materiaal (reserve delen en DR componenten) voorraden zijn vrijwel uitgeput en nationale wapenindustrieën kunnen de gaten niet tijdig stoppen, Het gevolg van het opsouperen van het vredesdividend. De consequentie? Op belangrijke munitie soorten moet een BMR gezet worden.

In maart 2023 bleken vijf van de negen NAVO brigades nog niet operationeel gesteld te kunnen worden. Een zesde brigade stond op 60% en de resterende brigades zaten op een status van 80% (schatting). De inzetbaarheidstatus van de Oekraïense BCT’n is door het ontbreken van informatie uit de burelen in Kiev, een groot raadsel. Gelet op de zware verliezen in de achterliggende maanden, kan daar niet te veel van verwacht worden. De documenten onderstrepen het beeld dat de beschikbare gevechtskracht nog te zwak is om een succesvol tegenoffensief te kunnen lanceren en indien toch in de nabije toekomst opdracht wordt gegeven om de startlijn te overschrijden, dan kan een horror scenario niet voorkomen worden: een slagveld in de ware zin van het woord.

Vaststellingen

Wat kan uit de gepubliceerde documenten vastgesteld worden?

• Oekraïne is een materieel, materiaal en geld aanzuigend bodemloze zwarte doos dat niets teruggeeft in termen van informatie over planning, komende militaire operaties, frontlinies, dispositie van en gevechtsverliezen bij eenheden en financiële verantwoordelijkheid van binnenstromende westerse gelden. Het Pentagon blijkt niet bij machte te zijn om die informatie in eigen beheer te verzamelen en te verwerken tot inlichtingen. Europese lidstaten lijkt het niet te interesseren wat er met de toegeleverde zakken geld, materieel en materieel gedaan wordt.

• De koene uitspraken over herovering van de Krim en Donbas d.m.v. een massaal tegenoffensief klinken gelet op de huidige gevechtskracht lappendeken en de daarop af te stemmen logistieke functie, nogal bombastisch. Wanneer de materiële en materiaal toestand niet drastisch verbetert, zal de Pontische steppe (de gebieden in de aanloop naar en van De Krim en Donbas) een groot massagraf worden.

• Herhaaldelijk wordt gezinspeeld op winnen, maar het Westen kan of wil geen inhoud geven aan die term en dus geen beeld schetsen van een exit strategie. Het eindspel is onduidelijk en vermoedelijk wordt dat bewust zo gehouden. Wellicht daardoor mikt de politieke leiding in Washington op het in Bosnië beproefde concept van versterking van de onderhandelingspositie

• De materieel en materiaal toestand van de Oekraïense krijgsmacht verslechtert met de dag. Vooral de toestand van vuursteun en de gelaagde luchtverdediging is zorgelijk. Uitputting van munitie voorraden, toelevering van in volume beperkt geproduceerde munitie en de beperkte productiecapaciteit van westerse wapenindustrieën, dwingen NAVO-lidstaten in hun blinde toewijding aan Kiev om in te gaan teren op eigen slagkracht. Dan wordt de veiligheid van nationale samenlevingen bewust op het spel gezet.

De proxy is een parasiet geworden.