Veel mensen en vooral politici zullen geneigd zijn om 2022 te willen vergeten. Dit zou een ernstige fout zijn, omdat juist in dat jaar 30 jaren van politieke blunders en wanbeleid werden ontmaskerd, zowel in de EU en ECB als op nationaal niveau.
De lijst is te lang om op te sommen, maar de meest recente voorbeelden zijn de Australische beslissing een einde te maken aan de biomassaleugens en de Duitse beslissing om 18 kolencentrales weer op te starten, nadat goed werkende kerncentrales zijn stilgelegd. Alleen Timmermans heeft hier niets van geleerd en wil zijn dwaze plannen nog verder versnellen. Dat dit ten koste zal gaan van de steun aan Oekraïne is kennelijk niet van belang of heeft dit ook al te maken met diverse omkoopschandalen bij de EU?
Bruinkool
Jarenlang hebben activisten gedemonstreerd tegen kernenergie en bomenkap en zelfs rechtszaken gevoerd om democratische besluiten te saboteren. Nu in Duitsland kernenergie is afgeschaft tegen enorme kosten en een aantal biomassacentrales worden gevoed met gekapte bossen, is een uitspraak van de rechter ten gunste van de noodzakelijke uitbreiding van een bruinkoolmijn ineens onaanvaardbaar en komen de demonstranten van heinde en verre om zich te verzetten tegen de politie. Moeten deze schreeuwers niet werken of worden ze gesponsord, want ook vanuit Nederland trekken groepen naar een gehucht dat gesloopt gaat worden. Het zou goed zijn als er snel een einde wordt gemaakt aan de rechten – met name op (gewelddadig) verzet – die demonstranten zichzelf toe-eigenen.
Defensieminister
Nederland heeft met het rijtje Hennis, Kamp, Bijleveld en Ollongren geen ‘gelukkige’ hand gehad bij het gokken op de capaciteiten van onze ministers van Defensie. Maar het kan nog erger: in Duitsland is de incompetentie van de Verteidigungsminister(in) – jawel, daar worden nog steeds ook de vrouwelijke benamingen gehanteerd – bijna spreekwoordelijk en is er tevens een prominent gebrek aan integriteit zichtbaar. Ongeacht partij of sekse: zu Guttenberg, de Maizière, von der Leijen, Kramp(-Karrenbauer) en nu Lambrecht. Deze laatste – partijgenoot van premier Scholz (SPD) die zelf onder vuur ligt wegens een integriteitsschandaal – blijkt volstrekt ongeschikt en zal vermoedelijk (moeten) aftreden voordat ze nog meer schade aanricht. Wellicht moeten in Nederland een paar ministers dezelfde conclusie trekken?
Dringend advies
Indien Nederland telkens een dringend advies van de EU krijgt over asielzoekers (hier 80% een status; elders 50%), hypotheekrente-aftrek, stikstof, visserij, etc. zijn we dan uniek? Waar zijn dan de ‘dringende adviezen’ aan bijvoorbeeld Frankrijk over het begrotingstekort, de AOW-leeftijd, de landbouwsubsidies, de criminaliteit/voorsteden, de gelukszoekers en mensensmokkelaars rond Calais en de corruptiebestrijding?
Dubieuze wetgeving
De wet kent een aantal spelregels die van algemene aard zijn. Zo wordt een wet pas van kracht geacht na plaatsing in het Staatsblad en, indien een zekere terugwerkende kracht noodzakelijk is, wordt er in een overbruggingsregeling voorzien voor bestaande gevallen. Voorts wordt het persoonlijke eigendom beschermd; ook tegen de overheid. Doch dit geldt niet voor het opgebouwde recht op AOW. Door het een ‘uitkering’ te noemen – in afwijking van rechten in andere pensioenstelsels – mag deze uitbetaling vervallen bij detentie. Dus niet bij andere straffen zoals werkstraf, terwijl de gedetineerde ook geen recht heeft op een bijstandsuitkering. Dit belet bepaalde criminelen uiteraard niet om met geld te smijten, hun ‘zaken’ vanuit de gevangenis voort te zetten, aankopen te doen via bewakers of halal voedsel te eisen. Merkwaardig is echter dat toepassing met ‘terugwerkende’ kracht is voorzien door de begindatum van de detentie virtueel op te schuiven naar de begindatum van de wet. Daarmee omzeilde de wetgever een ander heikel punt; namelijk, de onmogelijkheid van terugbetaling vanaf de feitelijke aanvangsdatum van de detentie. En dit alles in strijd met het advies van de Raad van State. Hoog tijd om het gehele gevangenisregime eens grondig te herzien en dan niet alleen voor AOW-ers die jarenlange gezondheidsschade oplopen door minderwaardig voedsel en gebrek aan inkomen om in de gevangeniswinkel te besteden. Want dit is niet het enige voorbeeld van onbehoorlijk bestuur, misstanden bij het management en zelfs discriminatie (privileges) in gevangenissen.
Industriebeleid
Wie haalt het in zijn hersens om de groei van de industrie te willen stimuleren door het aantrekken van buitenlandse arbeidskrachten waarvan het inkomen naar het land van herkomst verdwijnt ? Afgezien van alle bestaande problemen rond de toestroom van vreemdelingen, zou Nederland juist gericht moeten zijn op krimp; ook bij het ambtenarenapparaat, buitenlandse studenten en de geboortencijfers.Want voor meer mensen moeten alle voorzieningen groeien, inclusief de bejaardenzorg, infrastructuur, energie, (vlieg)verkeer en tientallen andere terreinen die op hun beurt extra personeel nodig hebben of milieubelasting veroorzaken.
Moties
Het voorstel om 5000 moties te inventariseren en de indieners (en de uitkomst?) statistisch vast te leggen, is niet erg zinvol. Beter is om een overzicht te maken van de aangenomen moties en de acties daarop van de regering. Want duidelijk is dat de meeste moties door de oppositie worden ingediend en veelal niet door regeringspartijen worden ondersteund. Maar een aangenomen motie is een opdracht aan de regering en zou betrekking moeten hebben op een van de vele crisissen waarin het landsbestuur faalt.
Partijvleugel
Hoe lastig een dissidente of activistische minderheid in een partij kan zijn, heeft de verkiezing van een nieuwe senaatsvoorzitter in de VS wel bewezen.Dit is dan ook een gevaar van de infiltratie van een organisatie door leden met een eigen – al dan niet geheime – agenda. Soms zelfs om die organisatie om zeep te helpen of te chanteren. De houding van Turkije in de NAVO is daar een voorbeeld van: een minderheid die de besluitvorming van de meerderheid kan blokkeren. Dat is erg dom en heeft niets met democratie te maken, want daarin geldt juist de macht van de meerderheid. Het voorstel om een quotum van provinciale politici op te nemen in de landelijke kieslijsten en zo de diversiteit van de fracties te vergroten, moet dan ook worden afgewezen. Beter is een forse beperking van het aantal partijen op Haags niveau en diversiteit op provinciaal niveau.
Poetin
Het mag wellicht zo zijn dat Poetin met zijn Oekraïne-terreur beoogde de EU-landen uit elkaar te spelen, maar dan toch tegen een hoge prijs. Want de verovering van een land vol vernielingen, wrok en een uitgedunde bevolking levert weinig op, afgezien van meer (graan)export naar ‘bondgenoot’ China – in ruil voor microchips – en de aanwezige bodemschatten. EU-landen spelen zichzelf al uit elkaar en de NAVO-troepen worden juist sterker; zeker als daarna lidstaten worden bedreigd. Voorts worden daardoor ook de VS en Canada direct bij de oorlog betrokken, zijn Frankrijk en Duitsland eveneens begonnen méér zware wapens aan Oekraïne te leveren en is Turkije altijd al een onbetrouwbare NAVO-bondgenoot geweest. Bovendien moeten Poetin c.s. dan rekening houden met verbanning uit de Veiligheidsraad, naast onvermijdelijke schadeclaims en veroordelingen voor oorlogsmisdaden. Blijft over dat het Russische leger door schade en schande meer ervaring zal opdoen en wapens kan uittesten, waardoor een nieuwe wapenwedloop en Koude Oorlog zullen ontstaan. We weten hoe de vorige is afgelopen en een aanzienlijke versterking van de westerse strijdkrachten – al dan niet gecombineerd met boycots en sancties tegen China – zal ook in Peking niet echt welkom zijn. De westerse, maar vooral de Aziatische wereld zullen zich rekenschap moeten geven van een toenemende oorlogsdreiging die niet langer te negeren valt. En met name in de EU-landen zal de herbewapening ten koste (moeten) gaan van alle onzinnige klimaatplannen, terwijl linkse activisten juist het omgekeerde nastreven.
Risico
Hoeveel risico loopt een burger die kritiek heeft op de overheid of de rechterlijke macht. Neen, het gaat hier niet om een Derdewereldland of dictatuur, maar om Nederland. Een slachtoffer die de advocaat van wederpartij beschuldigde van leugens en het aanzetten tot meineed werd de rechtszaal uitgestuurd.
Een rechter die vervalste jaarrekeningen toeliet als ‘bewijs’, beweerde glashard dat de benadeelde partij daarmee genoegen moest nemen. Een raadslid dat geheime malversaties in de gemeente Tilburg onthulde, werd door gewapende politie gearresteerd.
Een vader die leugens in de rapportage van de Jeugdzorg aantoonde, werd door de Kinderrechter het zwijgen opgelegd. Dit overkomt ook pleegouders en ex-echtgenoten, terwijl de rechter de rapporten over de uit huis geplaatste kinderen van toeslagouders niet wil laten onderzoeken.
Een gedetineerde met voorwaardelijk verblijf buiten de gevangenis moest niet alleen zware arbeid verrichten in een wasserij, maar kreeg tevens een publicatieverbod opgelegd met terugwerkende kracht. Zo kon de rechter deze man ook nog veroordelen in de kosten van de landsadvocaat.
In het website-archief van de onlangs overleden Rob Brockhus zijn duizenden voorbeelden te vinden van dergelijke misstanden in de rechtspraak, intimidatie van burgers, corruptie binnen de overheid en machtsmisbruik door de staat. En wat te denken van een Nederlander die op verzoek van het OM uit een Antwerps brandwondencentrum werd gehaald; niet om in het gevangenishospitaal in Scheveningen verder te herstellen, maar om in de beruchte gevangenis van Brugge onder de hete douche te worden gezet.
Slappe overheid
Het gebrek aan daadkracht van deze regering blijkt niet alleen uit het zgn. vuurwerkverbod (waarbij verkoop wel is toegestaan!), of uit de halfzachte besluitvorming over kerncentrales en biomassavervuilers, of uit de discussie rond de milieubelasting van windturbines, of uit het tekort aan bepaalde medicijnen, of uit de nareisbeperking waarvoor nog steeds geen wettelijke basis is gerealiseerd (zoals in andere landen), of uit de houding tegenover Marokko (terugnemen illegalen en criminelen, of toezicht op uitkeringsfraude), of het fouilleren van gewapend straattuig, of het misbruik van de Stap-(opleidings-) subsidies, of de mondkapjesafffaire, of het lerarentekort, of de Schiphol-(geluids)overlast, of het Iran-dossier, of de bestaande zorgschandalen, maar ook uit het nalaten eisen te stellen aan de gezondheid van Chinese vliegtuigpassagiers. Men zou bijna denken dat er voldoende ziekenhuisbedden zijn om (betalende) Chinezen hier op te vangen?
Teleurgestelde ombudsman
De teleurstelling van de Nationale ombudsman is begrijpelijk. Deze overheid leert niets van eigen fouten en zoekt evenmin naar schuldigen; ambtenaren zijn er niet voor de burger, maar omgekeerd; rapporten van de Algemene Rekenkamer worden voor kennisgeving aangenomen; klachten over de advocatuur en rechterlijke macht worden genegeerd; misstanden bij De Nederlandse Bank worden wel toegegeven, maar kennelijk niet gecorrigeerd. De integriteit van overheidsorganisaties heeft bovendien een lage prioriteit: de bescherming van klokkenluiders is minimaal en een integriteitsfunctionaris ontbreekt vaak, waar het wel wemelt van PR-functionarissen die het imago moeten beschermen. En wat er nu gaande is bij de Kinderbescherming en Jeugdzorg, waar men het deksel op de beerputten wil houden en alleen over nog meer geld praat, is te schandalig voor woorden. Het wegkijken is een nationale ondeugd geworden en daar loopt ook een ombudsman tegenaan.
Vuurwerk
Vuurwerkliefhebbers willen niet dat er een verbod komt, want ze hebben er zo van ‘genoten’. En daarvoor moet kennelijk alles wijken, net als bij drank- en drugsgebruik, roken, straatraces en voetbal. Kijk gewoon op tv naar de vuurwerkshow van Keulen of Berlijn, want al dat genieten brengt veel kosten, (gezondheids-) schade, overlast en criminaliteit met zich mee.
Nederland aardappelrepubliek.