Brokkenpiloten

„Mit Boris Pistorius übernimmt das Verteidigungsministerium erneut kein Fachmann. Er wäre die perfekte Wahl für den Posten als Bundesinnenminister. Olaf Scholz tut es schon wieder. Bei der Wahl des neuen Verteidigungsministers geht er ganz ähnlich vor wie schon bei Christine Lambrecht, deren Amtszeit ein Desaster war. Fachexpertise ist für den Kanzler mal wieder verzichtbar, wenn es um die Besetzung des derzeit schwierigsten Ressorts in der Bundesregierung geht“.

Onbenul

Boris Pistorius. (Afb: wikimedia / Olaf Kosinsky

Wat valt in dit bericht op? Twee dingen: de foute keuze voor een niet-ingewijde en niet-expert en de positie van Minister van Defensie. Die is op dit moment door de strijd in de Oekraïne en de militaire steun die door westerse landen aan Kiev wordt gegeven, de moeilijkste post in de Bondsregering. Vooral nu de druk op Berlijn steeds groter wordt om sterk verouderde Leopards uit de mottenballen te halen en snel naar de Oekraïne te transporteren, had Scholz voor een gepensioneerde militair of een in het militaire gebeuren ingewijde burger moeten kiezen. Geen nieuweling als Pistorius en daarom is volgens de serieuze Duitse media een nieuwe afgang onvermijdbaar. In Nederland worstelen we met hetzelfde probleem. Afgelopen zondag onze deskundige Minister van Defensie in het programma “Buitenhof” horen bazelen?

Onder de huidige omstandigheden moet een minister van defensie sterk in zijn schoenen staan om te voorkomen dat hij in de vaart der volkeren wordt mee getrokken. Gesteund door zijn militaire adviseurs moet hij kunnen afwegen of politieke wensen niet ten koste gaan van de overlevingskansen van de nationale krijgsmacht op de langere termijn. Ervoor zorgen dat de krijgsmacht zijn grondwettelijke taken en Alliantiebijdragen kan blijven uitvoeren, is zijn primaire taak. Niet het uitdelen van slagkracht aan derden. Dat inzicht, noch het overzicht, heeft een leek in de krijgskunde niet. Vooral niet als zijn militaire adviseurs gedwongen zijn of uit eigen beweging het faciliteren van politieke wensen als hun primaire taak zijn gaan beschouwen.

In Nederland bijvoorbeeld is de hoogste militair – de Commandant der Strijdkrachten (CDS) – in het nieuwe bestuurmodel van Defensie op het tweede plan verzeild geraakt. Hij is niet meer dan een tweede stuurman, die gedwongen is om een door de eerste stuurman (minister) vastgestelde en door de kapitein (minister-president) geautoriseerde koers te volgen. Hij moet de politiek faciliteren en het lijkt er sterk op dat een potentiële CDS op dat criterium wordt geselecteerd. Het in principe militaire bolwerk wordt intensief gerund door burgers en het gros in het hogere ambtenarensegment heeft een manifeste politieke voorkeur die het wil verankeren in het Defensiebeleid. Nederland is overigens geen uitzondering.

Het gebrek aan vakkundig en ervaren militairen, juiste assortiment, kwaliteit en volume munitie en een soepel lopende onderhoudsinspanning zijn de belangrijke hindernissen voor de vertaling van aantallen tanks in gevechtskracht. Die problemen vragen niet om brokkenpiloten op Defensie, maar om evenwichtige, goed ingevoerde en ervaren deskundigen die in staat zijn om de krijgsmacht op de juiste manier zijn geweldstaken te doen uitvoeren. In tegenstelling tot Rusland en China is dat in het Westen het grote manco en daarom reflecteren westerse militaire besluiten op het internationale podium, de politieke wens en wordt stelselmatig het effect op de krijgsmacht genegeerd.

Alle westerse tanks naar Kiev

Omdat internationaal de indruk gewekt wordt dat met de (verouderde) tanks uit Britse, Amerikaanse, Duitse en Poolse wapenarsenalen, het lek op Oekraïense bodem boven is, wordt Scholz al weken geprest om Leopards te leveren aan Kiev. Dat met die verouderde tanks de strijd op Oekraïense bodem in het voordeel van Kiev gekanteld kan worden. In het artikel “Tijd is uit de doeken gedaan, waarom men nog geen polonaise moet lopen. Nog veel te veel problemen moeten opgelost worden, voordat die aangeboden aantallen tanks coherent de strijd met enig succes kunnen aangaan. Die waarschuwing blijft helaas niet in de hersenen van niet-deskundigen hangen.

Polen heeft een van de oudste modificaties van de Leopard-2 tank[1], die van december 1985 tot maart 1987 geproduceerd werd en in Duitsland uit het parate deel van de krijgsmacht zijn verdwenen en opgelegd in mobilisatiecomplexen. Een hopeloos verouderde techniek, die niet de moderne bepantsering en andere details van de modernste Leopard-2 uitvoeringen bezit. Ook Finland, dat graag Leopard-2 tanks aan de Oekraïne wil leveren, heeft die verouderde versie in zijn arsenaal. Vanuit die invalshoek beschouwd heeft het er alle schijn van dat niet het ondersteunen van de Oekraïense zaak de reden van dat tankaanbod is, maar het vervangen van die oudere versie door de modernste uitvoering van de Leopard-2. Een ruil van oud tegen nieuw met medewerking – resp. instemming – van Duitsland.

Leopard-2 (afb: wikimedia / Bundeswehr

Het moet zelfs voor militaire leken duidelijk zijn dat landen met een wapenindustrie niet hun beste wapensystemen gratis de deur uit doen. Die worden in het parate deel van de krijgsmacht ingedeeld. Daar moet ook de grootste slagkracht te vinden zijn. Die oudere versies die vermoedelijk al decennia in wapenarsenalen opgeslagen zijn, verhogen de druk op de exploitatie kosten en vermoedelijk willen landen als de VS die uitvoeringen liever kwijt dan rijk zijn.

Dat gezegd hebbende komt direct de logistieke problematiek om de hoek kijken. In de Oekraïne is geen infrastructuur noch voldoende geschoold en ervaren personeel om de Leopards gevechtsgereed te maken en te houden. Alle handleidingen zijn wat de Leopard betreft, in het Duits; het Duitse onderhoudsysteem wijkt af van het Oekraïense dat decennia toegespitst was op het onderhoud van Sovjet materieel. Alles wat met communicatie te maken heeft wordt in het Duits gedaan: handleidingen, bevelen, frequenties. Leopards hebben een ander brandstofkwaliteit en filters. De kosten en moeite om dit allemaal op te bouwen om een paar dozijn tanks in stand te houden, worden gigantisch. Blijft de vraag wie de logistieke ondersteuning van Leopards voor zijn rekening gaat nemen.

Branden als fakkels

Leopards hebben hun operationele werk gedaan in Syrië en Afghanistan en het resultaat was niet erg positief: Koerden en islamitische strijders van IS hebben het Duitse militair-industriële complex “gedeclasseerd”. In de slag om al-Bab werd een derde van de Leopard-2 versie die nu aan Kiev wordt beloofd, uitgeschakeld door EOD’s en simpele pantserafweersystemen. “Ze branden goed” was de algemene indruk. De vraag is hoelang de Leopards het uithouden tegen raketten als de fagot en kornet, of ze opgewassen zijn tegen speciale platformen die meerdere tanks tegelijkertijd kunnen uitschakelen en kamikaze drones. Tijdens de Slag om al-Bab maakten ze geen verpletterende indruk. Hoe zal dat zijn tegen de veel modernere tanks en pantserbestrijdingsystemen?

Lege schappen in munitie voorraadschuren

De Oekraïners verbruiken dagelijks net zo veel munitie (10.000) als de coalitie in Afghanistan in een maand. Voor de voormalige Sovjet-wapens die Kiev inzet, wordt buiten Rusland zo goed als geen munitie geproduceerd. Daarom verwachten deskundigen dat de Oekraïne op de middellange en lange termijn geen Sovjet-oorlogsmaterieel meer kunnen gebruiken, De munitie voorraad krimpt en het Westen kan zelf nauwelijks nog voor aanvoer zorgen.

Daarbij komt nog een groot, door eigen toedoen veroorzaakt probleem. Veel Europese wapenbedrijven hebben hun grondstoffen tot nu toe uit Azië en Afrika gehaald. Explosieven, die grotendeels in China geproduceerd worden, zijn echter duur en op grond van de tekorten in de aanvoer moeilijk te krijgen. Bovendien was uitgerekend Rusland tot nu toe een belangrijke leverancier van de wapenconcerns. Vanwege de sancties mag Moskou echter geen metalen zoals aluminium of platina meer leveren. De industrie zou daarom nu op zoek zijn naar andere bronnen. De Oekraïne is niet meer in staat munitie te produceren, omdat door Russische aanvallen nog slechts een handjevol fabrieken over zijn.

De NAVO norm voor alle lidstaten is een munitiereserve voor een maand gevechten in de hoogste geweldsintensiteit, maar m.u.v. de VS voldoet geen enkel lidstaat aan die eis. De schappen in Duitsland zijn zodanig leeg getrokken dat slechts twee gevechtsdagen in de hoogste geweldsintensiteit gedekt zou kunnen worden. Daarom kwamen op vrijdag 20 januari 2023 de ministers van Defensie van de VS, Duitsland en Groot-Brittannië, maar ook vertegenwoordigers van niet-NAVO-landen, voor een crisisvergadering op de Amerikaanse luchtmachtbasis Ramstein bij elkaar.

PR initiatief?

Die aangeboden aantallen tanks hebben meer het karakter van een PR actie, van een antwoord op het “Do something” verwijt, dan op een serieuze daad om Kiev een echt breekijzer in handen te geven. Pistorius en zijn collegae zullen mede gelet op de hachelijke munitie toestand daaraan een geloofwaardige draai moeten geven. Vermoedelijk een up-hill gevecht.


[1] Zwakke bescherming, verticale boordwapen toren en hoog.


Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

1 Reactie
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
1 jaar geleden

Weet U , als er geen goede leraar voor de klas staat en hij is niet in staat is zijn vakkennis over, bijvoorbeeld geschiedenis , uit te dragen dan hebben de leerlingen NIETS aan de leraar . Zo is het ook in de politiek. In Duitsland hebben ze , volgens het artikel van de heer Brantz Boris Pistorius aangesteld als minister van defensie , maar hij blijkt geen vakman te zijn , dus ook in Duitsland is vakmanschap een onder geschoven kindje , en , aldus de meest cruciale post de zwakste schakel is . Duitsland als producent van meest geavanceerde wapens heeft geen vakman voor een defensief beleid, maar ook om een afschrikking ter verdediging van grond en goed .te bewerkstelligen Generaal BD Dik Berlijn , heeft de noodzaak geopperd dat ten minste 2% van het BBP nodig is voor een goed georganiseerd leger .nu iedereen bang is voor escalatie met Rusland is de tekortkoming op het defensieve vlak , zowel in Duitsland en Nederland voel baar geworden . Immers : de afschrikking is niet meer aanwezig of niet geheel aanwezig . Dat de grondstoffen voor het maken munitie uit China en uit Africa moet komen betekent in feite dat West -Europa al met het hoofd in de strop zit . Ook die afhankelijkheid had decennia geleden al weggenomen moeten worden, door een paar stappen verder te denken dan een neuslengte . En daarmede hebben tevens het dieper liggende probleem te pakken . Zoals ik al eerder heb geopperd blijkt incompetentie en gebrek aan bevattingsvermogen diep te zijn geworteld in het politieke speelveld . Dezelfde fout wordt nu gemaakt bij het opkopen van boeren- bedrijven om grond beschikbaar te krijgen om woningen te plaatsen voor asielzoekers. De afhankelijkheid van voedsel uit het buitenland is dan een feit en is onacceptabel . Het heeft dan hetzelfde karakter als van de grondstoffen voor munitie , beide zaken , , Defensie en voeding zijn onmisbaar . En zo zien we dat op cruciale punten in de samenleving er vakministers moeten komen dewelke enkele stappen verder denken dan het huidige aan het bewind zijnde figuren . Ook zien we NU de schade die is aangericht door cruciale zaken niet serieus te nemen door fundamentele zaken in de “” kaasstolp”” van de ideologie te stoppen waardoor de realiteit onzichtbaar wordt . Zowel in Duitsland als wel in Nederland blijken de zwakzinnigen, dewelke op wolken lopen en verdoofd zijn door Mooie praatjes van Mark Rutte of Attje Kuyken ( PvdA) en van de zwever Jesse Klaver en Rob Jette ( D-66 ) Nederland onverbiddelijk wordt uitgeleverd aan de “ afhankelijkheid” omdat defensie voor hen taboe blijkt en niet begrijpen wat Geografisch Demografische Diversiteit betekent . Immers :Het oude gezegde : “” wie vrede wil moet zich goed bewapenen “”. En ook die realiteit begrijpen velen geen barst van. We kunnen schrijven wat we willen , als er geen realiteitszin is houdt alles op en zijn we afhankelijk van initiatieven van anderen en …….. dat zien we nu in Oekraaine .