Woke herdenkingen

Zelfs de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog krijgt een ‘woke’ visitekaartje, als opmaat naar de totale omvorming van de geschiedenis.

Volgens de organisatie van de jaarlijkse, Nationale herdenking bij het Indisch Monument in Den Haag, zou de herdenking dit jaar in ‘het teken van verbinding en inclusiviteit’ staan. Ook wordt sterk gerefereerd aan de ‘koloniale samenleving’ in v.m. Nederlands-Indië. Dat zijn allemaal teksten die precies passen in het heimelijke partijprogramma van D66. Het zal dan ook niemand verbazen dat de huidige voorzitter van de organisatie Thom de Graaf is, vicevoorzitter van de Raad van State en prominent lid van D66. De Graaf excuseerde zich eerder voor de nogal vooringenomen en ronduit kromme rechtspraak van zijn club die hij voorzit en we mogen hopen dat hij dat binnenkort ook voor de wokistische organisatie van deze herdenking doet.

Af: F. Eveleens / wikipedia

Bij herdenkingen als deze, worden in de eerste plaats de slachtoffers herdacht die tijdens krijgshandelingen hun leven hebben verloren en de burgerslachtoffers. In het geval van de gedeelde geschiedenis op het Aziatische continent, behoren daar zowel Nederlandse als Indische militairen bij. Tijdens de oorlog overigens, werd de gehele mannelijke burgerbevolking in het v.m. Nederlands-Indië opgeroepen voor het leger en kwam daardoor in krijgsgevangenkampen terecht. Of die geschiedenis ‘koloniaal’ kan worden genoemd, heeft met de feitelijke herdenking net zoveel te maken als compleet niets. Dat daaraan de in deze tijd ‘kek’ gevonden wokistische woorden als ‘verbinding’ en ‘inclusiviteit’ worden opgehangen, toont aan dat de herdenkingen zijn verworden tot een feestje voor de betere deugers.

De kranslegging door de Indonesische ambassadeur – direct na de Nederlandse Minister-president,  wordt door veel Indische Nederlanders als een regelrechte provocatie ervaren, omdat zij zowel tijdens de Tweede Wereldoorlog als de daaropvolgende Bersiap zwaar hebben geleden onder het Indonesisch racisme én terreur. De Bersiap periode begon vrijwel direct na het einde van de Japanse bezetting en duurde volgens historici van augustus 1945 tot november 1947.

Gedurende de bezetting van Nederlands-Indië hadden de Japanners een aantal Indonesische paramilitaire organisaties van divers pluimage opgericht, teneinde de Jappen bij te staan in hun strijd tegen de geallieerden. Deze door de Japanners opgeleide strijders vormden, gedurende het machtsvacuüm dat direct na beëindiging van WO-2 in Nederlands-Indië ontstond, de troepen van Soekarno en Hatta. Zij kenmerkten zich door dodelijk xenofoob geweld tegen Indische Nederlanders, zowel blanken (Europeanen) als Indo’s (gemengd Europees-Indonesisch), en andere niet-inlanders zoals Chinezen en Europeanen, maar ook tegen Molukkers en andere Indonesiërs die verdacht werden van collaboratie met het vooroorlogse bestuur van Nederlands-Indië.

De inmiddels 2 miljoen mensen met een Indische achtergrond in ons land, zoals de Molukkers, is niets gevraagd over de inhoud van de herdenking. Zij staan te herdenken, samen met een vertegenwoordiger van de ‘overkant’. Het is alsof onze Koning een krans legt bij het monument op de Dam, waarna Mussert jr. er ook een bosje bloemen tegenaan gooit onder het tranende oog van de Joden. Dat zit ruimschoots op het niveau van de “los in de heupen” Bevelhebber op een roze homoboot (gemotoriseerd aan de achterzijde) in Amsterdam, terwijl de Koninklijke Marine de vijand te lijf gaat met kano’s en roeiboten…

We zijn mooi klaar met dat soort pannenkoeken op dergelijke posities. Wat een aanfluiting.


Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

3 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
T. Consult
1 jaar geleden

Helemaal mee eens. D66 wokesters.

Paul Quekel
1 jaar geleden

Heer Nijhof, de Raad van State is geen onafhankelijk instituut meer. Onder leiding van T.. DE GRAAF D66 wordt er een ondemocratisch D66 beleid uitgevoerd.

U weet wel de heer T. de Graaf D66 die Pim Fortuyn vergeleek met het Achterhuis van Anne Frank, zie http://www.sdnl.nl/pimpernel.htm, even door scrollen.

De demoniserende opmerken werden door ons vertaald voor de buitenlandse interviews van HANS SMOLDERS, http://WWW.LIJSTSMOLDERS.NL

Citaat: “Nearby, at such a distance you can walk from here, you will find the outbuilding. The place where Anne Frank sixty years ago was hiding in appalling circumstances. She wrote in her diary: ‘I hope for only one thing – that this hatered will pass. That the Dutch people will show who they are. That they do not become unstable and uncertain in their conviction about justice. Because this actual situation is wrong and injust’. This morning Pim Fortuyn finally showed his real face. Now it is clear what he wants: a country where people with a specific belief, another culture, a different background or origin are subject to discrimination. Thom de Graaf (D66) on a party meeting (9 Feb 2002)” Einde citaat.

Mijn wijlen oom Carel (is 94 jaar geworden), heeft ook in Indonesië gediend en wat was hij boos op de excuses en sorry verhalen van personen die bij God niet weten/wisten hoe de werkelijke toestanden waren. Hij was ervan overtuigd indien Indonesië samen was gebleven met Nederland, het nu een beter en welvarender land zou zijn geweest.

Een vriend van mij woont op West-Java in Sukabuni. Hij en zijn vrouw doen daar veel goed werk; http://www.rozario-bed-breakfast.com. Kijk naar de prachtige foto’s en dat is een betere aanpak dan hier in Nederland krokodillen tranen vergieten, wat niet wegneemt dat mensen verdriet kunnen hebben.

Hij zou subsidies moeten krijgen i.p.v. de vele groepen die wel in woord maar niet in daad de mensen in Indonesië helpen.