Kneus

Kneuzen zijn personen (man en vrouw mag niet meer van de woke gemeenschap!) die zichzelf heel serieus nemen, maar door houding, gedrag en vooral uitspraken regelmatig ongeloofwaardig worden.

Kneuzen zijn personen die producten afleveren waar niemand op zit te wachten en een tegendraads effect sorteren. Kneuzen zijn personen die alleen opdrachten uitvoeren en daarbij een verkeerde soort eigen initiatief ontplooien. Kneuzen zijn personen die geld kosten en geen geld in het laatje brengen.

De huidige regering is royaal gevuld met kneuzen en je hebt moeite om de grootste kneus onder die kneuzen aan te wijzen. In feite is dit het grootste kneuzenkabinet uit de naoorlogse periode dat in staat is om in een paar jaar Nederland, eens een vooruitstrevend gidsland, te transformeren naar een land dat zich makkelijk kan spiegelen aan gemankeerde samenlevingen in de voormalige Sovjet-Unie.

Dit kneuzenkabinet maakt deel uit van een autocratische elite die zich onderscheidt door ongewenste machtserupties en zich bedient van dwang, indoctrinatie, hersenspoelen, censuur, framing, unmasking en doxing om hun kromme evangelie door te drijven. Een zogenaamde elite die wordt geholpen door een knuppelhard optredend, selectief politie apparaat, een OM dat aangiftes afhankelijk van het overheidsnarratief wel of niet in behandeling neemt; een rechterlijk apparaat dat zich laat sturen door het betreffende ministerie en ook niet vies blijkt te zijn van het uitspreken van politiek gekleurde vonnissen en een NCTW dat steeds meer acteert als een in een westers maatpak gestoken GRU. Die elitocratie probeert segmenten van de Nederlandse samenleving een Stockholm syndroom aan te smeren.

Op verkeerde deuren bonken

Dat terzijde. Dit weekeinde viel mijn oog op een uitspraak van een van Rutte’s kneuzen. Een persoon die voortdurend als een bang hertje in de koplampen van een snel naderende vrachtauto lijkt te kijken en de Nederlandse samenleving heeft verblijd met een leuk plaatje waar de kleuren de mate van stikstof emissie aangaven. Die eigenlijk vond dat het plaatje goed was, maar enige onvolkomenheden reflecteerde. Vanzelfsprekend was het niet haar schuld, maar van de maker van dat plaatje.

Die persoon is ontzettend bang dat haar gezin door de woede van het boerenvolk gegeseld en gegijzeld zal worden, omdat die zich schandalig behandeld voelen door haar goedbedoelde, maar helaas op veel te scherpe normen gebaseerde stikstof beleid. Daar kan ze niets aan doen, want Remkes is de kwade genius en zij heeft er immers zelf geen verstand van. Die persoon vindt ook dat verbale bedreigingen door boeren veel harder binnenkomen dan het vernietigen van een in opvolgende generaties opgebouwd levenswerk. Ze voerde toch alleen de richtlijnen van de WEF voorman en haar Minister-president uit? Die persoon blijkt facilitair management gestudeerd te hebben, heel wat jaren ervaring te hebben opgebouwd als projectleider, maar kennis en ervaring op dat gebied goed verborgen weet te houden.

De volgende uitspraak die de handen bij haar voormalige provinciegenoten niet op elkaar heeft gebracht, geeft een indruk van de diepte van haar kennis: “het is bar slecht gesteld met de natuur en het milieu in Nederland en dat we de natuur 20 jaar lang hebben verwaarloosd. Dat dit komt door de boeren en dat we dit kunnen fixen door hun stikstofuitstoot drastisch te laten verminderen”. De VVD in Overijssel benadrukt dat die uitspraak fout is. Haar voormalige provinciegenoten stellen dat alleen betrouwbare en accurate metingen het vertrekpunt voor beleid moeten zijn en niet het alarmistische geluid (gelul wordt bedoeld) van lobbyorganisaties en activistische bewegingen. Ruis die helaas veel bijval krijgt bij regering en overheidsinstanties. Het moet door die metingen ook duidelijk worden of doelen reëel zijn en binnen een gestelde tijdspanne bereikt kunnen worden. Zij pleiten ook voor een platform waar alle betrokken maatschappelijke sectoren een substantiële rol mogen en kunnen spelen: verkeer, woningbouw, industrie en agrariërs. Feitenvrije geluiden op basis van anekdotische overtuigingen moeten buiten de discussie gehouden worden. Tot zover het barse commentaar uit het provinciehuis van Overijssel, waar blijkbaar toch enkele mensen met een heldere blik hun werk doen.

Triest dat de bewindspersoon praat over natuur en natuurorganisaties voortdurend verklaren dat Nederland geen natuur meer heeft en de ware betekenis daarvan allang is verwaterd[1]. Triest dat zij het heeft over milieuvervuiling terwijl windturbineparken en zonnepanelenweiden hectaren groen opslorpen en echte milieu vervuilers zijn in termen van biodiversiteit, slachtoffers onder vliegende en zwemmende fauna en vervelende effecten op de volksgezondheid. De bewindspersoon die geen onderscheid kan maken tussen stikstofoxide (emissie) en ammoniak (emissie en depositie), doet het voorkomen alsof alleen stikstof schadelijk is voor het milieu. Zij vergeet dat volgens de echte kenners in Den Haag e.o. ook andere stoffen een bijdrage leveren zoals roet, fijnstof en CO₂.

Triest dat de bewindpersoon net doet of alleen het verminderen van de stikstof uitstoot door boeren resulteert in het herstellen, repareren (fixen) van de natuur in zijn oervorm en de indruk wekt de natuur te willen beschermen tegen die wild om zich heen slaande en emitterende boeren. Op de website www.foodlog.nl staat een heldere uitleg van beschermen versus beheren. Beschermen geeft de indruk dat het bestaande behouden moet worden en presenteert een statisch beeld. Van de natuur kan men denken wat men wil, maar statisch is die niet. Daarom preferen ze bij foodlog de term beheren in de betekenis van regulerende processen die ongestoord door menselijk ingrijpen, hun werk doen om een stabiel ecosysteem te realiseren. Helaas vraagt dat om diepgaande kennis van de werking van natuurlijke systemen en regulerende processen en die dieptekennis ontbreekt bij politieke kneuzen. Die beseffen niet dat de natuur de mens niet nodig heeft en natuurbeheer een vorm van zelfzorg is.

Die boeren? Die blijken helemaal niet alleen verantwoordelijk te zijn voor het naar de gallemiezen helpen van het milieu. Het CBS onderbouwt die stelling. Uit relevante CBS-data blijkt dat sinds 1990 vooral het weg – (32,5%) en scheepvaartverkeer (55,2%) verantwoordelijk zijn voor 88% van de stikstofoxiden emissie en de agrariër voor 88% van de ammoniakemissie en depositie. Die CBS-gegevens onderstrepen ook dat die emissies inb. fijnstof (PM10) sinds 1990 met grofweg 65% zijn gedaald. Het gaat volgens het CBS uitstekend met het beperken van die stikstofemissies. Toch? Kortom het zijn juist de boeren die zich aan wettelijke normen en regelingen houden en hoofdzakelijk verantwoordelijk zijn voor de uitstootdaling. Zij zijn zeker niet de hoofdschuldigen.

Misschien moet de stikstofkneus eerst satellietbeelden bestuderen die accentueren waar de grootste stikstof emissie boosdoeners leven. Die beelden bevestigen dat de Randstad (U en de Uwen in o.m. Den Haag) in Nederland bij de uitstoot van stikstofoxiden de grote boosdoener is en alles buiten de Randstad (het platteland) er uitermate positief uitkomt. Ook is duidelijk dat de grootste vervuiler de industrie in het Ruhrgebied is en bij oostenwind de stikstofoxide emissie boven Nederlands grondgebied sterk beïnvloed.

Als je geen onderscheid maakt tussen stikstofoxide en ammoniak, tussen emissie en depositie en geen inzicht en overzicht hebt in resp. op de milieuproblematiek in zijn geheel, dan bonk je herhaaldelijk op de verkeerde deuren. Je kneust dan maar een beetje om je heen. Verbeter de stikstofstatus, begin bij politieke kneuzen en lagere overheden in de Randstad.

Gekneus in de ruimte

Die persoon verblijdde een paar dagen geleden het volk met de uitspraken: “Ik heb heel eerlijk tegen Wopke Hoekstra gezegd wat het met mij doet als mens. Het raakt je als mens als je zo inzet voor een dossier en dan zo’n interview leest. Maar ik ben ook een professionele minister. Dan heb je het er even samen over en ga je weer verder “. Dus ze steekt veel energie in het stikstofdossier, maar iedereen constateert dat het resultaat daarvan – kwalitatief – niets voorstelt. Het raakt haar als een collega stelt dat de stikstofnorm wel gehaald moet worden, maar niet in 2030. Dan is die persoon even van het padje en moet in een huilkamertje op het ministerie even bijkomen. Het professionele zit bij haar niet in de kwaliteit van haar producten, maar in het feit dat ze niet direct in het openbaar in huilen uitbarst. Deze doortastende vrouw schudt even met de schouders en zit vervolgens met een martiale trek op haar gezicht en een kordate houding een belangrijke ministerraad aan. Dat zal die Hoekstra leren.

Die stikstof mevrouw is niet de enige kneus. Dit weekend traden andere kneuzen in het daglicht. Een deugkneus die oproept tot discriminatie en uitsluiting en een duikkneus die geen bal van stikstof en diens effecten begrijpt, iedereen de stikstofmaat neemt en vervolgens de CO₂ uitstoot helpt verhogen. Kneuzen genoeg in regering en parlement en je kunt missen ze missen als kiespijn.

[1] Om verwarring te voorkomen en de discussie niet nog complexer te maken, blijven we echter de term natuur maar gebruiken.