Het einde in zicht

Het einde van het kabinet is in zicht. Met een gorgelende wanhoopskreet van het CDA nog wel, waar de konijnen niet langer in zo’n gemeen stikstoflampje willen staren. Partijleider Hoekstra noemt “2030 niet heilig” en pleit in het AD voor een herstart van het proces om stikstof in Nederland met 50% te reduceren.

Het CDA zou, als er een Lijst Omtzigt komt tenminste, nog slechts 4 zetels halen bij een verkiezing, volgens het bureau van Maurice de Hond. Daarmee zal hij er zeker niet ver naast zitten, want het CDA heeft met name in de laatste kabinetten Rutte nogal wat averij opgelopen. Het weinig fraaie optreden als Minister van De Jonge bijvoorbeeld, op de post van VWS (Sywert-gate en vijf miljard euro zomaar zoek) en het geschutter (fraude?) rond de verkiezing van een partijleider (waarin De Jonge ook al een negatieve hoofdrol speelde) naast de weinig inzichtelijke financiering van de partij, hebben die club geen goed gedaan. Het CDA rammelt aan alle kanten als het om christelijke moraal en ethiek gaat.

De stellige uitspraak van partijleider Hoekstra in het AD is staatsrechtelijk pikant, omdat een Minister uit het kabinet kennelijk een doelstelling – als onderdeel van het regeerakkoord – niet langer steunt. De laatste die eveneens het nieuws zocht om te verklaren dat ze een beleidsonderdeel niet langer steunde, was toenmalig EZ-staatssecretaris Mona Keijzer (eveneens CDA) inzake de vaccinplicht, waarna zij op staande voet werd ontslagen. Nu was mevrouw Keijzer geen partijleidster, maar Hoekstra is dat wel, dus zijn stem is meteen de koers voor de gehele partij zodat we – na dit interview in het AD – moeten aannemen dat het hele CDA de handen van het huidige stikstofbeleid aftrekt. Als de Minister-president dan nog eens net zo ferm wil optreden zoals destijds met mevrouw Keijzer, kan hij er vergif op innemen dat alle vier de ministers en twee staatssecretarissen van het CDA acuut opstappen. Dan kan het hele kabinet wel naar huis gaan.

Dat is dus prima nieuws.

Gebrek aan legitimatie

De huidige kabinetskoers is tot stand gekomen na een te langdurig proces, waaruit een regeerakkoord voortkwam waarin uiteindelijk geen enkele kiezer zijn of haar programmakeuze terug zag. Een lauw-warm Kaag-sopje van hier en daar wat milieu was al voldoende om het hele land (“Wie zijn die mensen?”) in de richting van de afgrond te duwen en daar staan we nu ongeveer voor, met een inflatie van maar liefst 20%. Met als resultaat dat het maandinkomen na drie weken al op is. Voor vluchtelingen, lanterfantende naffers, klimaatgedram en genderneutrale quatsch wordt volop geld uit de belastingbetaler gewrongen, maar de onschuldig gescheiden Mien op driehoog achter met twee opgroeiende puberdochters mag ongezien de tyfus genieten, net als de bejaarden. “Sterf maar of maak een keuze tussen Oxford of Exeter”.

Zoals het er nu uitziet, lijkt het alsof het electoraat zich buiten Nederland bevindt, – gelet op de massale instroom van vreemdelingen – dat het COA het huisvestingsbeleid ter hand heeft genomen en het stikstofbeleid in handen is gegeven van iemand met een chromosoom teveel. In plaats van keihard leiding te geven aan het steeds gekker wordende en groeiende ambtenarenleger, houdt de regering zich kennelijk vooral bezig met mis-leiding van de bevolking. Het politieke aanbod van dit kabinet is niet veel meer dan een soort jeneverbeleid van de bitterballen-Jügend. Zelfs de chaostheorie biedt onvoldoende verklaring voor de politieke koers die momenteel gevolgd wordt.

Inmiddels staan de voorlieden van alle milieuclubs luidkeels te gillen dat het CDA-voorstel echt niet kan, maar zelfs met vier schamele zetels in de Kamer zou het CDA altijd nog meer aanhang hebben dan alle milieuclubs in ons land bij elkaar. Dat gezelschap mag wel een toontje lager zingen, want ze vertegenwoordigen niemand anders dan zichzelf en als bevolking mogen we ons eigenlijk wel eens afvragen waarom de overheid zoveel subsidiegeld in die feestnummers stopt. Er zijn wel betere doelen denkbaar, in aanmerking genomen dat er nog 35.000 daklozen rondzwerven en de voedselbanken bezwijken onder de aanvragen.

Met betrekking tot de politiek en de milieupartijen is de boodschap vanuit het land wel helder: inbinden of aftaaien. Het CDA lijkt die boodschap als eerste te hebben begrepen, maar is wel te laat.

Maar goed: de verkiezingen zijn in aantocht; linksom of rechtsom, maar rechtsom het meest.