Prikbord nr 841

Als grote verzekeraars zoals Aegon pleiten voor de snelle invoering van een nieuw pensioenstelsel, dan moeten politiek en burgers helemaal oppassen dat we niet in een gigantisch debacle worden ‘gerommeld’.

Want hoe verzekeraars en banken omgaan met het privévermogen van burgers is inmiddels duidelijk na de woekerpolisschandalen met een schade van – naar verluidt – 30 miljard, de beleggingsschandalen waarbij slechte aandelen werden gedumpt bij onwetende cliënten en de dubieuze ‘veilingen’ van huizen, waarbij de gedupeerden met een grote restschuld werden opgezadeld. Het komt zelfs voor dat de schuldeisers tientallen jaren later nog stuitingsbrieven sturen om de aflossing binnen te halen. En nu al worden pensioendeelnemers bestolen door de beheerders en beleggers.

Sommige banken hebben een juridische afdeling om enorme bedragen wit te wassen, vermogende cliënten te plukken (‘uitmelken’) – desnoods via bevriende rechters of curatoren – en succesvolle bedrijven ‘over te nemen’. Daarvan zijn honderden voorbeelden bekend, maar in werkelijkheid zou het om duizenden slachtoffers kunnen gaan.

Afghanistan

Bepaalde activisten en journalisten kunnen het niet laten om ons een schuldgevoel aan te praten over de afloop in Afghanistan. Nu weer over de vrouwenrechten, terwijl daar een guerrillaoorlog aan de gang was, die vermengd werd met diplomatie, democratie, ontwikkeling (development) en corruptie. Na 20 jaar sneuvelen van buitenlandse en Afghaanse soldaten en honderden miljarden steun, durven de gesubsidieerde clubjes (1600 vertegenwoordigingen in Kaboel) erover te klagen dat ze geen geld meer krijgen. Geld waarvoor? Hun doelstellingen werden al niet geaccepteerd toen de Taliban het niet voor het zeggen had; daar niet, maar ook elders niet. Hoeveel rechten hebben Afghaanse vrouwen in Pakistan of in Nederland in de praktijk van hun eigen cultuur? Toen de buitenlanders vertrokken, gevolgd door de corrupte regering, hadden de Afghaanse mannen helemaal geen zin om voor die rechten te vechten, laat staan te sneuvelen, terwijl vrouwen met een geweer schaars waren ondanks de overtollige voorraden. En eerder werd het begrip democratie verward met de belangen (geldstromen, baantjes) voor de Afghaanse elites. Het hele Afghanistan-concept deugde niet en dat heeft niets met ontbrekende vrouwenrechten te maken.

Asielmoeras

Niet alleen de staatssecretaris dreigt kopje-onder te gaan in het asielmoeras, tenzij het kabinetsbeleid is gebaseerd op een geheime bijlage van het regeerakkoord. Maar dan nog is de chaos onbegrijpelijk, evenals het proefballonnetje om de asielregels te versoepelen

In dat geval wordt het moeras nog groter door de verdere toename van (onterechte) statushouders die na 5 jaar (toetsing?) weer moeten vertrekken, doch ook de toestroom van gelukszoekers wordt steeds groter. Nu al zijn de regels hier zo aantrekkelijk, dat aanmelders beweren door de bossen van Europese/EU-landen te zijn getrokken om in Nederland te komen. Waarom er dan nu tenten en slaapzakken moeten worden verstrekt door ‘vrijwilligers’, is een raadsel.

Dat Den Haag zich ook in dit dossier niets aantrekt van de burgers, het misbruik, het gezond verstand, de kosten, de langetermijngevolgen en de protesten van lagere overheden is kenmerkend voor het nieuwe leiderschap. Ook Sophie Hermans (VVD) begrijpt het kennelijk niet: er is wel degelijk een ander alternatief dan buiten slapen; de grenzen sluiten, want Europa laat zich gijzelen door honderdduizenden gelukszoekers. Iedere VVD-er kan zich kapotschamen voor hun politieke leiders, net als vele aanhangers van anti-Wilders partijen. Volgens Vluchtelingenwerk zou het om een beperkt aantal vluchtelingen gaan. Inderdaad, want het overgrote deel is gelukszoeker of economische ‘vluchteling’ met voorkeur voor Nederland en dat heeft niets met ‘leven of dood’ te maken of het vluchtelingenverdrag. 

Harde aanpak

Dat de regering wel een harde asielaanpak kiest tegen ‘onwillige’ gemeentes, is verbijsterend in het licht van de gevolgen. Nog meer toestroom, nog meer problemen en kosten, nog meer woningnood en gebrek aan scholen, nog meer illegaliteit/criminaliteit van uitgeprocedeerden, nog meer overbelasting van COA en IND, nog meer ‘nareizenden’ en nog meer weerstand bij de burgers en lagere overheid.

Waar dit toe leidt is zichtbaar in Duitse, Franse en Britse steden alsmede op Lampedusa, aan de grens tussen Mexico en de VS en de grens tussen Turkije en Griekenland. In Nederland is het zichtbaar in de weigering tot inburgering, de werkloosheidscijfers, de criminaliteitscijfers en de weigering te vertrekken, nog afgezien van de enorme kosten en de medische – en huisvestingsproblemen.

Een harde aanpak is inderdaad nodig: niet om Nederlanders te dwingen, maar om de chaos te beëindigen, want Nederland is meer dan vol.

Inflatie

Inflatie betekent geldontwaarding. Waarom (alleen) de ECB dit kan tegenhouden, is een raadsel. De oorlog, energieschaarste, begrotingstekorten, milieublunders en woningschaarste zijn immers mede (nationale) oorzaken daarvan. Het is juist dat bij inflatie de schulden van de ECB, Griekenland, Italië en Spanje minder waard worden, maar dit geldt ook voor de nationale en EU-inkomsten, de pensioenen en de hypotheekschulden. Redenen genoeg om uit de Euro te stappen en zelf de inflatie te bepalen, want de Nederlandse ‘oplossing’ – milieuheffingen, geen pensioenindexatie, brandstofprijzen, energieprijzen, bankkosten en nog meer (controle)ambtenaren, adviseurs, commissies en immigranten – is al jaren een verkapte vorm van inflatie en verspilling, die ver uitgaat boven een minuscuul hoger rentepercentage. Dat dit opzet is blijkt wel uit de weigering om de energie- en brandstofheffingen te verlagen, kerncentrales te bouwen, Gronings- en Noordzeegas te winnen, de pensioenen en AOW te indexeren, in betaalbare huren en woningen te voorzien, de absurde subsidies te stoppen en het (semi-)ambtenarenapparaat in te krimpen. De rekening wordt gewoon bij de werkende burgers gelegd en bij het bedrijfsleven, want het excuus dat de ECB schuldig is aan de inflatie – terwijl Nederland daar gewoon aan tafel zit – werkt kennelijk nog steeds. Intussen treffen EU-landen maatregelen waarvoor in Nederland geen geld is(?)

Kromme redenering

Nog afgezien van de vergelijking die de heer H. Versteeg (Tel. 17/8) durft te maken met het Poetin-regime, is zijn redenering dat milieuclubs een ‘polder’- recht zouden hebben om mee te praten over milieuwetten, zo krom als een hoepel. Dat het parlement onder hun activistische invloed dwaze wetten aanneemt, heeft weinig met democratie te maken, doch meer met opportunisme. Immers, ook wetenschappers vormen geen ‘partij’ in een politieke procedure zoals Remkes duidelijk laat merken. Kennelijk met het voorbeeld van Nijpels voor ogen; daarin verschillen we minder van een dictatuur dan Versteeg denkt. De supermarkten hebben daarom gelijk met hun weigering om bij Remkes aan te schuiven; eerst de wetenschappers en de feiten.

Landbouwsubsidies

Het is opvallend hoe weinig EU-parlementariërs van zich laten horen of een goed verhaal schrijven over de besteding van de Europese landbouwsubsidies. Een ding is zeker: Nederland staat niet bovenaan het lijstje, maar halvering van het aantal Nederlandse boeren kan altijd ten gunste komen van het absurde subsidiebedrag voor Frankrijk. Net als halvering van de Nederlandse vissersvloot. Den Haag heeft dit met Natura 2000 aan zichzelf te danken door net te doen of er geen Europa bestaat en onze schamele natuurgebiedjes essentieel zijn voor het milieu en talloze gesubsidieerde activisten onmisbaar zijn om dit te beschermen. Zelfs ten koste van de boeren. Dreigen met de rechter heeft dan alleen zin als er een wet in het geding is, maar wie hebben dergelijke wetten ooit bedacht en ondertekend? Toch geen politici die eerst in Brussel zaten of lid waren van een milieuclub of de natuur gebruiken om hun communistische idealen te verhullen of omkoopbaar/chantabel zijn geworden door malversaties met (landbouw)subsidies of een baantje bij de Raad van State dan wel een Adviescommissie ambieerden? Want belangenverstrengeling is in Nederland zo normaal geworden dat er bijna niemand voor wordt bestraft. Terwijl de lijst van betrokken (ex-)politici steeds langer wordt.

Match-fixing

Het is bijna ondenkbaar dat er bij een onbelangrijke wedstrijd in de Bundesliga sprake zou zijn van omkoping. Tenzij juist een onwaarschijnlijke uitslag interessant is voor gokkers met voorkennis. En die gedachte schoot door mijn hoofd tijdens de wedstrijd Osnabrück-Leipzig. Zonder de winnaar te noemen, stel ik vast dat een analyse van alle miskleunen, onbenullig balverlies, voorzetten in de leegte en gemiste doelkansen nuttig kan zijn om vast te stellen of hier de warmte of crimineel geld de beslissende factor van invloed is geweest. Daaruit kunnen wellicht aanwijzingen worden gedestilleerd voor match-fixing.

Opspraak

Premiers en zelfs presidenten komen nogal eens in opspraak: Giscard d’Estaing, Kohl, Sarkozy, Clinton, Trump, Merkel, Johnson, Orban, Schröder, Erdogan, Zuma (Zuid-Afrika), Morrison (Australië), Marin (Finland) etc. De rij is nog langer; ook zonder de Afrikaanse landen en andere dictaturen te noemen. Maar de relatie tussen Scholz en Abbas (terroristenleider) is helemaal pikant. Wat heeft Berlijn gemeen met de Palestijnse Autoriteit, zodat Abbas ongehinderd de holocaust kan ‘nuanceren’? En waarom moeten dergelijke schurken diplomatieke immuniteit genieten? Omdat Arafat ook niet werd aangeklaagd – bijv in België – of omdat Europese landen helemaal geen probleem hebben om zaken te doen met moordenaars en dictators: Ceausescu, Peking, Teheran, Djakarta, Poetin e.d. ?

Politieke invloed

De Duitse kanselier Scholz (SPD) is opnieuw in de problemen geraakt wegens zijn beweerde betrokkenheid bij de ‘kwijtschelding’ door de belastingdienst van tientallen miljoenen. Het betreft een Duitse bankier in Hamburg waar Scholz burgemeester was. De belastingdienst kan het niet uitleggen, maar de verantwoordelijke ambtenaar beweert dat er geen politieke druk (door Scholz?) werd uitgeoefend. Dit betekent dat die ambtenaar zelf moet worden verdacht van corruptie, maar zo ver zal het onderzoek niet komen. De SPD heeft al aangegeven dat er voldoende informatie is om een oordeel uit te spreken. Zo gaat dat in corrupte landen, net als in Nederland.

Remkes

Inmiddels is duidelijk dat de heer Remkes een volstrekt verkeerde keus was van het kabinet; met opzet, zoals blijkt uit de woorden van minister Jetten (GL). Die wil – naar verluidt – het overleg namelijk gebruiken om alle milieu- en klimaatproblemen in een keer te regelen. Tja, daar kun je geen wetenschappers (feiten) bij gebruiken; wel gesubsidieerde milieuclubjes die alleen zichzelf vertegenwoordigen. Kennelijk beseft het CDA dit inmiddels ook en geeft het signaal af dat niet alle partijen de dictaten van Remkes (lees: Rutte) en Kaag zonder meer zullen accepteren.

Vlag

Onbegrijpelijk dat sommige ‘patriotten’ zich zo druk maken over een omgekeerde vlag terwijl dit land allang is weggegeven aan graaiende elites, de EU en de VN. Anders gezegd: Nederland bestaat niet meer, evenals ‘de Nederlanders’. Weleens een Turkse of Marokkaanse landgenoot gezien met een Nederlandse vlag, bijv. na een voetbalwedstrijd of op Koningsdag? Als ‘hun land’ (Turkije of Marokko) heeft gewonnen of er een demonstratie plaatsvindt, hebben ze vaak geen enkele boodschap aan de Nederlandse verkeersregels of andere wetten. Ook bij wapenbezit en uitkeringen gelden hun eigen normen en waarden. Ik kan ze dit niet kwalijk nemen: het linkse multiculti-gedram, de onbegrijpelijke houding tegenover de landen van herkomst en de bestrijding van zgn. discriminatie – ook bij gegronde kritiek – hebben dit in de hand gewerkt. Politieke rechters en laffe politici hebben de Nederlandse vlag al veel eerder besmeurd, gevolgd door de ‘wetenschappers’ van het NIOD.

Witte boorden

Witteboordencriminaliteit heette het vroeger: ‘welgestelde’ burgers die de belasting of andere wetten ontdoken, meestal met hulp van een deskundige of insider. Dat dit met een ‘goede doelen’ stichting zo gemakkelijk wordt gemaakt is niet verwonderlijk in een van de meest corrupte landen van Europa. De belastingadviseur/accountant of boekhouder is immers niet aansprakelijk voor de inhoud van een jaarrekening (zie hun tekst in de toelichting), noch voor de aangifte.

En als die inhoud zichtbaar niet deugt, dan is er wellicht een bevriende belastingambtenaar te vinden… Dat allerlei stichtingen kunnen worden gebruikt om geen belasting te betalen via de aftrekpost(en), is op zich al te gek voor woorden. Uitlokking heet dat, waarbij de controle van een jaarrekening toch onmisbaar is om vast te stellen of er geen verborgen winstoogmerk, misbruik van ‘constructies’ of ordinaire onwaarheden mee gemoeid zijn.

De beste oplossing is meer controle dan 5 ambtenaren voor tienduizenden stichtingen, registratie van accountants die meer dan gemiddeld betrokken zijn bij dergelijke stichtingen en medeaansprakelijkheid van die ‘adviseurs’. Bovendien maken een onvolledige aftrek voor goede doelen en zware straffen het minder aantrekkelijk om het risico van ontdekking te nemen. Doch de politiek moet dubieuze wetten wel willen veranderen, want het misbruik – ook van de status en geldstromen van goede doelen – was voorspelbaar en al tientallen jaren gedoogd. Net als bij al die andere witteboordencriminaliteit waarvoor de financiële rechercheurs ontbreken.

Wraak in Naam van de Koning

Wie zich tegen de overheid verzet, moet van goede huize komen en financieel onkwetsbaar zijn, zoals hoogleraar mevrouw H. Prast (Tel. 19/8) heeft ervaren. Doch zelfs goede advocaten moeten het vaak afleggen tegen de manipulaties van ministeries, landsadvocaat, rechters en zelfs de Orde van Advocaten. Dit zijn niet alleen de ervaringen van klokkenluiders, drs. Poot (Chipshol), integere advocaten, journalisten en integere rechters, maar ook van individuele burgers. Een succesvolle ondernemer die in verkiezingstijd het CDA financieel had gesteund, werd daarna door het Ministerie van Financiën met een PvdA-minister ‘aangepakt’ met onterechte belastingaanslagen, dubieuze rechters en onbestrafte meineed.

Alleen enkele anonieme ambtenaren durfden hem te vertellen hoe de vork in de steel zat bij deze overheidsterreur. Het dossier is een boek waard, dat echter door niemand zal worden gekocht/gelezen, omdat we denken in een rechtsstaat te leven en daarom niet kunnen geloven dat er in naam van de koning(in) wraak wordt genomen en mondige burgers – tot in de gevangenis aan toe – kapot worden gemaakt. Hoe dit werkt staat te lezen op een website en in een boek over een ander dossier: ‘Mijn pleidooi’. Advocaten die worden bedreigd met verwijdering uit het register, integere rechters die worden vervangen, slachtoffers die worden bedreigd met opsluiting in een inrichting, burgers die worden geïntimideerd door een bewapend arrestatieteam (Hans Smolders), boeren die worden bestolen door banken, rechters en curatoren, huiskopers die worden bestolen door een makelaar met advocaat, maar bij de rechter geen gehoor vinden, een Turkse getuige die ‘levenslang’ wordt opgesloten (Demmink-dossier) weigering de WOO (WOB) uit te voeren etc. etc. Duizenden dossiers; het staat er allemaal in en nog erger waar het over corruptie, woekerpolissen en foute bankiers gaat.

U bent nu gewaarschuwd, maar gelukkig wisten de klagers over de vermogensrendementsheffing dit nog niet.

Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties