Het hoofd van de commissaris

Hoofdcommissaris Gery Veldhuis van de Regionale Politie Eenheid Noord-Nederland, heeft in een interview met NRC gezegd dat de agent die een 16-jarige boerenjongen beschoot een “verkeerde inschatting maakte”.

Dat is een soort van ambtelijke vooraankondiging dat de agent straks een paar zakken narigheid over zich heen krijgt opdat zijn bazen er zelf geen consequenties aan hoeven te verbinden. Die chefs hoeven straks niet in detail uit te leggen wat hun ophitsende rol is geweest; slechts de agent moet uitleggen waarom hij zo van de leg was, dat hij niet meer wist dat hij eerst op de banden moest schieten in dit soort gevallen. Nee: “ram het er vandaag maar eens even flink in, laat ze weten dat wij hier de baas zijn en zij niet”. En bij navraag zal de hoofdcommissaris (met diploma crowd management) categorisch vol blijven houden dat de agent “een individuele inschatting maakte die helaas niet de juiste was”. Waarschijnlijk voegt hij er nog aan toe dat ‘het handelen van deze agent ver afstaat van de gebruikelijke handelwijzen binnen het korps’. Alles voor het baantje, nietwaar? Moraal telt niet.

Hij vertelde tegenover de krant dat hij niet al te gedetailleerd in kan gaan op de gebeurtenis omdat de rijksrecherche op dit moment nog onderzoek doet. Wel vertelde hij inmiddels gesproken te hebben met de bewuste agent. Die zou geschoten hebben omdat hij vreesde voor de veiligheid van zijn collega’s die ook ter plekke aanwezig waren. De agent verklaarde niet geweten te hebben dat er een 16-jarige jongen in de trekker zat en “zit er op dit moment volledig doorheen” volgens Veldhuis.

Dat laatste is verbaal ook wel handig gevonden, want als er straks een besluit moet komen hoe nu verder te gaan met deze agent, dan gaan die woorden nog eens een hoofdrol spelen. Maar daarover straks.

Opvallend

De agent beschoot de tractor van opzij en dat is opvallend en ruikt naar een soort van revanche. Waarom? Vanwege een verkeerd beeld wat bij de korpsleiding zou kunnen ontstaan over het optreden? Een ander opvallend detail is het jeugdige gezicht van de bestuurder, evenals zijn nog niet helemaal volgroeide, haast iele postuur. Dat is in de schemer nog steeds goed te herkennen als een erg jong persoon, wat evengoed de zoon van zo’n agent zelf had kunnen zijn. En dan zou de agent gegarandeerd niet hebben geschoten. Nu kon dat niet, want hij was door de korpsleiding mentaal in een toestand gebracht dat dergelijke zaken hem niets meer konden schelen: “Er gebeurt nu wat en nu moet ik handelen zoals mij is opgedragen anders kan ik het morgen wel shaken”.

Dat handelen zal worden afgekeurd. Beelden maken volstrekt duidelijk dat de jongeman niets verkeerd deed en gewoon weg wilde rijden van de plaats delict. Er was dus geen enkele reden voor gewapend optreden, tenzij… de korpsleiding het korps heeft ‘opgefokt’ en het gebruik van het wapen in overweging heeft gegeven. Normaliter verwacht een ondergeschikte dan dat zijn leidinggevende vierkant achter hem blijft staan, ook als het uit de hand loopt. En normale leidinggevenden doen dat ook. Maar niet in het korps van Veldhuis, want die sorteerde al voor met de hint dat ‘de agent er volledig doorheen zit’. Dat is het ‘hondenfluitje’ voor de behandelaars van deze kwestie ten opzichte van de agent.

Die mensen worden namelijk gedurende het gehele ‘onderzoek’ en tijdens de voortgangsgesprekken al op de gedachte gebracht dat ze achteraf helemaal niet meer geschikt zijn. En dan wordt het voor de leidinggevende van de chefs alleen maar gemakkelijker om zijn handen in onschuld te wassen en de agent buiten te parkeren. Waarschijnlijk met een zakje belastinggeld. Als zijn eigen baan maar niet in gevaar komt.

Misschien moet die Veldhuis eerst maar weer wat praktijkervaring opdoen. Gewoon: op straat. Ik denk dat hij het er niet best afbrengt.