Groot onderhoud nodig

In 2005 vond de rechtssociologe prof. dr. L. de Groot-van Leeuwen al dat rechters steeds dichter tegen politiek en bestuur aan schuren. Ze stelde destijds dat het vertrouwen in de rechterlijke macht gemakkelijk verloren kan gaan doordat de scheiding tussen kerk, recht en staat – de basis van de Nederlandse democratie – door rechters aan hun laars wordt gelapt.

De hoogleraar wees er op dat er al rechters zijn die naast hun ambt lid zijn van de Eerste Kamer. Tal van rechters zitten in beleids- en adviescommissies. Rechters in opleiding hebben niet zelden een tweede baan als adviseur van politieke partijen.

Inmiddels is het zover dat juist de beleidsmakers gerechtelijke uitspraken aan hun laars lappen. Het ministerie van VWS betaalt liever de dwangsom dan tijdig openheid van zaken geven met betrekking tot de communicatie over de Sywert-mondkapjes-deal. En minister Franc Weerwind dealt toch voor Frank M.

Daar komt nog bij, hoe de kiezer ook stemt en wat de bevolking in meerderheid ook wil: het doet er niet toe. De agenda’s van Urgenda, Milieudefensie, Greenpeace en nog aantal gesubsidieerde lobby- en actieclubs worden via rechterlijk activisme toch wel uitgerold.

Is ons land en het volk gegijzeld door een ‘corona’ noodwet die feitelijk een machtigingswet was? Een machtigingswet, zoals de op 23 maart 1933 werd aangenomen door de Duitse Rijksdag en afgekondigd op 24 maart 1933. Waardoor – met het aannemen van deze wet – het Duitse parlement zichzelf destijds buiten spel zette.

Dikastrocatie

Dikastocratie (regering door rechters) is een groot probleem geworden. De beleidsmakers en gesubsidieerde lobby- en actieclubs maken er massaal gebruik van. En dan te bedenken dat rechters in Nederland niet volgens de regels van de democratie worden gekozen. Maar inmiddels bepalen ze wel hoe de belangrijkste zaken in ons land worden ingevuld en uitgevoerd.

En dit gebeurt niet alleen landelijk. De trias-politica wordt door de lokale overheid ook voortdurend geschonden. Rechters worden ‘voor het leven’ benoemd door de uitvoerende macht, de regering dus. Politieke benoemingen van rechters zit daarmee opgesloten in de structuur en inrichting van ons staatsbestel. Bij de Raad van State vinden aan de lopende band politieke benoemingen plaats.

Wetten worden vervolgens op initiatief van de kartelpartijen de Tweede kamer door gepolderd. Lokaal (net als landelijk) wordt vervolgens onderzoek (desnoods tot op de persoon zoals in Enschede) geblokkeerd door in hoofdzaak de lokale afdelingen van diezelfde kartelpartijen.

Bij dikastocratie gaat over het oprekken van in eerste instantie summiere regels. En wat zien we nu bij de stikstofregels die al eens bij de rechtbank lagen; de stikstofplannen zijn geen beleid maar plotseling beleidsvoornemens!

Eerste Kamer

En dan is de Eerste Kamer nog een te nemen hobbel. Maar de Eerste Kamer heeft geen recht van amendement. Ze mogen wetten goedkeuren of verwerpen, en hooguit de minister nog eens ter verantwoording roepen. Staatsrechtelijk valt ‘wetjes repareren’ dus niet in het takenpakket van de Eerste Kamer.

En inmiddels is het zover dat de huidige minister voor Rechtsbescherming, Franc Weerwind toch initiatief heeft genomen om Frank M. gratie te verlenen. Frank M. die deels actief was in hetzelfde segment als Ridouan Taghi. Namelijk invoer van een grote partij drugs, gewelddadige bedreigingen en afpersing.

Je zou misschien denken dat Khalid Kasem – de advocaat van Frank M. – dat zijn werkwijze dit bewerkstelligd zou hebben. Maar het was toch echt Geert-Jan Knoops. Eerder politiek actief voor Geert Wilders en Nifüler Gündoğan.

NCTV

Je zou bijna verlangen naar Ferd Grapperhaus. Ferd Grapperhaus die de kamer onjuist heeft voorgelicht over de werkzaamheden van de NCTV. De NCTV (huidig directeur Pieter-Jaap ‘hoofddoek’ Aalbersberg) dat mensen en partijen totaal onterecht heeft gevolgd en geframed op basis van door hen zelf gecreëerde extremistische ideeën. Haagse politici hadden, deels voor de vorm, geen woorden voor de schandelijke werkwijze van het NCTV die opsporing en spionage methoden hanteerden die bij de Stasi en KGB niet zouden misstaan.

Uit de WOB documenten die maart 2022 werden vrijgegeven bleek dat onder andere overheidscritici zoals Maurice de Hond, Hans van Tellingen, Fleur Agema en Caroline van der Plas door Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) werden gemonitord. Daarnaast werd er een strategie voor gedragsbeïnvloeding uitgerold. Alles wijst op het Corona Toegangsbewijs (CTB) als één van de primaire doelen. Dit is feitelijk een burgercontrolesysteem in wording, waarmee men binnen de EU in de nabije toekomst heel wat van plan is.

Ferd Grapperhaus; van de mooie woorden na de moordaanslag op de advocaat van kroongetuige Nabil B. in het proces tegen onder meer Ridouan Taghi, Derk Wiersum. Nabil B., die Peter R de Vries  als vertrouwenspersoon had. Ferd Grapperhaus sprak toen het voornemen uit om een team van specialisten, onder leiding van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, te gaan intensiveren. Hoe dat ging bleek dus uit de WOB documenten maart 2022.

Lustpartij

En nu ritselt D66-minister Franc Weerwind dat de veroordeelde drugscrimineel Frank M. gratie wordt verleend. Daarmee brengt hij zelfs onze koning in verlegenheid. Je zou dan ook de vraag kunnen stellen, zou in de politiek ook sprake zijn van ondermijning? Aan de andere kant, het zijn D66-rechters die de D66-minister adviseerden om Frank M. gratie te verlenen. Onder D66’ers NL heerst nu eenmaal een cultuur waarin drugsmisdaden worden verbloemd.

Wat dat betreft heeft ‘lust partij’ D66 sowieso een dubieus trackrecord. D66 heeft een pijnlijke en zorgwekkende geschiedenis. Ze wilden zo graag bij het kartel horen, ze hebben zo’n drang naar de macht, dat de partij zelfs haar ideologische grondslag heeft verkocht. Opgericht om het referendum in te voeren en een halve eeuw later datzelfde referendum te verkopen; voor een plek in het machtscentrum.

Onze politieke rechtsstaat heeft duidelijk groot onderhoud nodig. De vraag is alleen nog, hoe en wanneer wordt de knuppel werkelijk in de linkse-liberale porseleinkast gegooid?

Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Nederland / Enschede is het waard!

Erwin Versteeg is zelfstandig ondernemer en sinds maart 2018 voorzitter van ‘Verbindend Enschede’. De columns die hij schrijft, zijn op persoonlijke titel en bedoeld om een discussie op gang te brengen. Onderwerpen in de columns zijn lokaal, landelijke, geopolitiek of maatschappelijk, en daarmee lokaal en/of landelijk mogelijk geen onderdeel van hun (politieke-) verkiezingsprogramma.

.