God vond het niet zinvol

Voor alle boeren:
Er gaat een Joodse legende rond dat God hemel en aarde schiep, en uiteindelijk de mens. Hij schiep twee mensen; eerst Adam – een man – en daarna Eva,een vrouw. Beiden waren naakt en droegen al helemaal geen hoofddoek omdat God dat helemaal niet zinvol vond.

Adam is een Semitische naam die verwijst naar de ‘eerste mens’ en in andere dialectvarianten weer naar klei of leem en ‘rood’ (vanwege de wortel adm en dus soms ‘adom’). Weer anderen verwijzen graag naar ‘adem’ als wat eveneens verwijst naar ‘leven’ met een soort van goddelijke oorsprong. Hoe dan ook; Adam en Eva woonden gehuurd in het Paradijs en kregen huurtoeslag van de Heere en een uitkering, zodat ze per saldo niets hoefden te betalen en alleen maar ontvingen. Ik zie mensen uit Afrika en het Arabisch schiereiland, die hetzelfde is overkomen, hier: in Nederland. Zou God in een Haags paleis wonen en is Nederland een paradijs?

Er was één restrictie voor de eerste mensen en die was ongelooflijk simpel: ze mochten geen vruchten van de verboden boom eten. Prima deal dus. Maar helaas: de verleiding was te groot omdat een slang tegen Eva zei dat die vruchten eigenlijk wel heel goed te kanen waren en God een sulletje die toch meestal lag te slapen. Kortom: Eva nam een hap en was meteen verkocht, waarna ze Adam erbij riep en hem vertelde dat het nog lekkerder was dan heroïne of gebakken aardappelen met mosterd. Enfin: Adam ook schransen van dat spul, maar toen werd God wakker. Hij was razend: ‘Als je verdomme niet van besmette handel af kan blijven, dan donderstraal je maar op en neem dat mens met een baarmoeder ook maar mee’. Einde toeslagen, einde uitkeringen: “into the wilderness” om het maar eens in een andere taal te zeggen: da’s hip.

In God’s naam

Er zijn veel mensen die dagelijks tot God bidden dat Hij hen weerhoudt om ook vruchten van de verboden boom te eten. Die mensen zitten ook vaak in de moderne politiek en zeggen dat ze “In God’s naam willen leven en werken”, zodat Zijn werk in de moderne mens zal neerdalen. Uiteraard met hun hulp, die ze voor weinig geld (zo’n 120.000 euro door belastingen opgebracht, per jaar) zullen leveren. Zij zien overal bomen die verboden vruchten dragen. Althans: dat beweren ze. Een erfenis van een crimineel moet je weigeren omdat het geld van anderen is gestolen; “Gij zult niet stelen”, het achtste gebod. Maar gedwongen afgedragen belastinggeld voor je eigen partij gebruiken, vinden ze meestal echter geen probleem. Een legaat van een crimineel denkelijk ook niet; ‘daar zijn geitenpaadjes voor’.

In de Tweede Kamer eten de christelijke partijen zoals CDA en CU vruchten van de verboden bomen. De vruchten aan de boom van de mensenhandel bijvoorbeeld. Of de vruchten van de stikstofboom. Allemaal vruchten waarvan de Nederlandse variant op het thema ‘Spiritus Sanctus’ heeft gezegd: “afblijven”. Door er toch van te eten, worden die politici nu uit het Paradijs verdreven; zij moeten kiezen tussen mensenhandel (beweerdelijk ‘vluchtelingen’) en het reserveren van voedsel. Zij kiezen kennelijk voor mensenhandel en brengen de samenleving stukje bij beetje naar een wildernis die voor niemand nog leefbaar of leuk is.

Oog om oog

Mozes spreekt in zijn vijfde boek (Dewariem, of ‘Deuteronomium’) tot zijn tijdgenoten en latere generaties: “Leven om leven, oog om oog, tand om tand, hand om hand, voet om voet”. Dat is het principe van proportionele vergelding van schade, waarbij de wraak van het slachtoffer beperkt is tot de omvang van de schade die door de dader is toegebracht. Mozes was in de oudheid daarmee waarschijnlijk de eerste die in een wetteloze maatschappij een aantal basisregels aangaf voor een klein beetje meer ordentelijke structuur in een samenleving, destijds de Joodse. Natuurlijk hebben wij in onze tijd de wetgeving uitgebreid en aangepast aan de tijd; wij laten het meestal bij (geld-) straffen of een gevangenisstraf, maar “oog om oog” doen we niet meer aan. De wetten worden in een democratie gemaakt door een afvaardiging van de bevolking en de sancties bij overtreding ook. En dat is mooi.

Maar wat als de afvaardiging van het volk niet helemaal zuiver tot een afvaardiging is geroepen en benoemd? (75% van de Kamerleden heeft de kiesdrempel in geen velden of wegen gehaald en zijn door anderen – onbekenden – vooraf ‘aangewezen’) Als de stem van de bevolking vrijwel niet meer doorklinkt in het lichaam wat hen zou moeten vertegenwoordigen? Als zij wetten en sancties opstellen die niet meer in het belang van de bevolking zijn? Dan zitten we niet meer in een ordentelijk gestructureerde samenleving en moet de mens gedwongen beroep doen op de regels die in Deuteronomium door Mozes zijn opgetekend, zoals: “oog om oog, tand om tand”. Een boer die wordt bedreigd in zijn bestaan mag dan zijn bedreigers bedreigen. Dan is er ook geen andere keuze meer; echter beperkt door een aantal geboden:
het zesde: ‘Gij zult niet doodslaan’;
het achtste: ‘Gij zult niet stelen’;
het negende: ‘Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste’;
het tiende: ‘Gij zult niet begeren wat uw naaste toebehoort’.

Laat vooral die beweerde christenen in het Parlement maar eens beginnen met Deuteronomium opnieuw te bestuderen en als ze toch bezig zijn Genesis ook maar. Al was het maar om te begrijpen dat God geen grijs mannetje in een of andere Hemel is, maar dagelijks recht voor hun neus staat.

En eet vooral geen verboden vruchten.