Dit is niet de plek om de vraag te stellen of het nu onbewust of juist opzettelijk gebeurt, maar het begint me in toenemende mate te storen dat de termen Europa en Europese Unie (EU) in de media te pas, maar zeer zeker ook te onpas, lukraak door elkaar gebruikt worden. Het wordt dan ook de hoogste tijd om op te houden met de lezers zand in de ogen te strooien, want er zit wel degelijk een enorm verschil tussen Europa en de EU en “het dagelijks spraakgebruik” is naar mijn mening dan ook een non-argument. Noem de beestjes gewoon bij hun naam.
Europa is één van de zes werelddelen op deze aardbol; de andere zijn (zoals we dat op de lagere school bij aardrijkskunde leerden toen er nog enigszins fatsoenlijk onderwijs gegeven werd in plaats van allerhande vormen van hedendaags activisme) Afrika, Amerika, Azië, Australië en Antarctica. Het werelddeel Europa telt maar liefst 46 verschillende staten van zeer uiteenlopende grootte en zeer uiteenlopende inwonertallen. Sommige instanties, zoals (nota bene!) het CBS, interpreteren dit zelfs nog veel ruimer en voegen aan de lijst met landen nog staten in het Midden-Oosten, de Kaukasus en zelfs Centraal-Azië(!) toe.[i]
De Europese Unie (EU) daarentegen is geen continent, geen (super)staat, al denkt men in Brussel, Luxemburg en Straatsburg klaarblijkelijk van wel en gedraagt zich daar derhalve ook naar; volkomen onterecht natuurlijk, aangezien de EU zelf helemaal geen eigen grondgebied heeft en feitelijk niets meer en niets minder is dan een doodgewone vereniging met drie clubhuizen in de voornoemde steden, waar 27 staten lid van zijn en waarvan inmiddels één lid zijn lidmaatschap heeft opgezegd en boos is weggelopen. Wees eerlijk, het beste argument tegen het lidmaatschap van die vereniging wordt dan ook wel gevormd door de leden van het verenigingsbestuur (dat naar mijn bescheiden mening wel héél erg ruim in zijn jasje zit), die nogal wat noten op hun zang hebben. Dat bestuur heeft zichzelf op een mij onbekende basis gelegitimeerd om zich tegen nogal wat uiteenlopende zaken aan te bemoeien, daarmee meer dan diep ingrijpend in de levens van de burgers die woonachtig zijn in de staten die zichzelf bij die vereniging hebben aangesloten.
Het lidmaatschap kost de ingezetenen van de leden van die vereniging een substantieel deel van hun maandelijks besteedbaar inkomen. Omdat Nederland het braafste jongetje van de klas is, is de nettobijdrage van de ingezetenen van Nederland het hoogste van de Europese Unie. Dat betekent dus dat de bruto bijdrage nog veel hoger is. Er wordt gezegd dat er ook heel veel geld uit de EU weer terugkomt. Het problematische hierbij is echter dat de bruto bijdrage door de Belastingdienst keurig netjes uit uw portemonnee wordt gehaald, maar dat de fondsen die de EU weer aan Nederland teruggeeft daar niet in terugkeren. Daar worden bijvoorbeeld wegen mee gefinancierd. Voor ons besteedbaar inkomen is het misschien beter als we in Nederland gewoon zelf die wegen betalen, zonder tussenkomst van de EU, die een groot deel van onze afgedragen – of afgepakte? – centjes zelf houdt.
Als we daarnaast eens in ogenschouw nemen hoe het verenigingsbestuur met al die gelden omgaat, vallen daar op zijn zachtst gezegd zeer grote vraagtekens bij te plaatsen. Los van een schat aan berichtgeving die een rondje Google oplevert over de persoonlijke financiële malversaties van leden van het verenigingsbestuur, waaronder onterechte declaraties, onterechte aanwezigheidspremies, onterechte kilometervergoedingen, belastingvoordeeltjes, riante salarissen en navenante pensioenregelingen en al wat dies meer zij, wordt er door diezelfde lieden met voor uiteenlopende en bovendien discutabele en zelfs activistische doelen met miljardenfondsen gesmeten of het niks is. Waar ze dat van doen? Van u.
Verder heeft die vereniging nogal wat eigen spelregels, die als ze het bestuur onwelgevallig uitkomen, tijdens de wedstrijd worden aangepast, zonodig met inlegvelletjes of andere naamgevingen. Het associatieverdrag met Oekraïne en de Europese Grondwet (in Nederland beide bij referendum weggestemd) zijn daarvan wel zo’n beetje de bekendste voorbeelden; daarnaast doet het verenigingsbestuur zijn stinkende best om het lastige, want kritische lid Hongarije – één van de vier kritische Visegrad-landen – buitenspel te zetten. Het Verenigd Koninkrijk heeft het niet zo ver laten komen en zei z’n lidmaatschap op. Ook dat ging niet zonder slag of stoot. De Britten worden geacht nog steeds bij te dragen. Nou, als ik zelf het lidmaatschap van een vereniging opzeg, dan betaal ik echt geen contributie meer.
Het is mij een raadsel waar zo’n merkwaardige vereniging een eigen president, een eigen regering, een eigen parlement, een eigen ambtenarenapparaat, een eigen juridisch systeem, een eigen gerechtshof, een eigen centrale bank, een eigen munt, uiteenlopende eigen instanties en – God verhoede – een eigen krijgsmacht en een eigen politie voor nodig denkt te hebben. Een voorzitter, een secretaris en een penningmeester en eventueel een handjevol algemene bestuursleden volstaan. Voor verdragen en overeenkomsten met andere staten hebben we in eigen land al een ministerie van Buitenlandse Zaken.
[i] https://www.cbs.nl/nl-nl/achtergrond/2011/40/europese-landen-buiten-de-eu Turkmenistan? Tadzjikistan? Kirgizië? Serieus?
Daarom is het ook te benoemen in een enkele zin voor diegenen die nog kunnen (na)denken.
Het is een totaal onnodige bestuurslaag, een station van uitgerangeerde politici, door de bevolking van Europa betaald.
Met een verschrikkelijke eigen dunk en bravoure die je bij een bakvis tiener zuo verwachten.
Tuig van de richel en schooiers van laag allooi.