Een gaaf en lief land

“We zijn nog steeds een gaaf land, maar ook een lief land” sprak de politieke leider van de VVD eind februari 2022 en de verkiezingen kwamen er aan. Hij speelde het te menen.

Die zin kwam wel uit de mond van de meest onbetrouwbare politicus die Nederland de laatste decennia heeft voortgebracht. Een gaaf en lief land dus? Waarom heeft zeventig procent van de Nederlanders een mening die 180 graden anders is? Die mensen die met de dagelijkse realiteit moeten leven, vergissen zich?

Een gaaf land?

We zijn een gaaf land? Denkend Nederland is er aan gewend geraakt dat politici vlak voor een verkiezing maar wat lopen te raaskallen, omdat zij nog steeds denken het electoraat ervan te kunnen overtuigen zich met drommen voor de deuren van kieslokalen te melden. Het volume kiezers daalt per verkiezing; een duidelijk signaal dat de Nederlandse samenleving er allang van overtuigd is dat de wens of wil van het volk niet bepalend is voor de koers die het staatsschip moet varen. Die koers wordt vastgesteld door personen die in achterkamertjes, in gesloten vergaderingen handjeklap met elkaar spelen en het uitruilen van politieke en individuele belangen als enig onderwerp op de agenda staat. Personen die niet meer kunnen worden geloofd op de woorden die ze uitspreken en helemaal niet de beloften die ze doen.

Denkend Nederland is er ook aan gewend geraakt, dat een bewindsman of vrouw niet de kwaliteit hoeft te hebben om welvaart en welzijn van de samenleving op peil te brengen en te houden. Het is al genoeg als de bewuste persoon zich als wereldvreemde toerist door de Haagse politieke beemden kan dwalen. In Nederland telt alleen het hobbyisme van de politocratie en wordt duur verdiend belastinggeld vergooid aan het subsidiëren van energietransitie, migratie, pamperen van de islam en het promoten van inclusiviteit en diversiteit. In Nederland mogen of wellicht moeten bewindslieden liegen en bedriegen en hoeven bij beleidsmisstappen niet op te stappen; krijgen -tig herkansingen om ook -tig keer te mogen falen.

Een lief land?

We leven in een lief land? Een land waar een politicus met een ongewenste, andere mening geconfronteerd wordt met framing, doxing, unmasking, cordon sanitaire om zijn stem tot zwijgen te brengen. Een land waar advocaten, misdaadverslaggevers en criminele tegenstanders als beesten op straat worden neergesabeld. Een land waar personen met een andere geaardheid, andere cultuur of gewoon omdat die een relletje willen sussen, op straat worden aangevallen door individuen gewapend met schiettuig, messen en zelfs machetes. Een land waar de drugsmaffia het geweldsmonopolie heeft overgenomen en de politieagent niet meer durft in te grijpen bang om te worden beschuldigd van discriminatie, racisme of gewoon omdat ze bang zijn het leven te laten. Een land waar politici gezinnen en families in het verderf mogen storten, hun levensidealen wegnemen en ongestraft kinderen en ouders zonder enige wettelijke reden uit elkaar kunnen halen. Een land waar ouderen als een weggooi artikel worden behandeld en al decennia worden gekort op hun pensioen.

Gaaf en lief?

Een gaaf en lief land? Waarom beschermen de Raad van State en de Hoge Raad steeds meer de overheid en steeds minder burgers die bescherming zoeken tegen diezelfde overheid? Waarom heeft de dader meer rechten dan het slachtoffer, wordt het land overspoeld met drugs in allerlei soorten, maten en kleuren? Waarom kan een rechter als niet-deskundige op de stoel van wetgever en uitvoerende macht gaan zitten? Waarom volgen onafhankelijke rekeninstanties de stem en stemming van de subsidieverlener – de overheid – om te onderstrepen dat verkeerd overheidsbeleid toch goed is? Waarom is de op papier neutrale, maar door de overheid gesubsidieerde zendgemachtigde het propagandamiddel bij uitstek geworden van het linkse deugdenken? Waarom kunnen bewindslieden zich bedienen van autocratische maatregelen om de persoonlijke levensruimte te begrenzen, deinzen ze niet terug om mensenrechten te schenden en is het overtreden van de grondwet routine geworden?

Waarom wordt in Nederland de belastingbetalende en de wet volgende autochtone Nederlander op diverse gebieden ten achter gesteld t.o.v. de nieuwe Nederlander en zelfs kansloze asielzoeker? Waarom is in Nederland insluiten in termen van inclusiviteit en diversiteit geen uitzondering maar regel geworden? Waarom hebben die deugmensen niet in de gaten dat insluiten per definitie uitsluiten, discrimineren betekent en zelfs sterke racistische en fascistische trekjes en trekken kan vertonen?

Een autocratische democratie?

Nederland is geen democratie, omdat demos, het volk, een lege huls is geworden en kratein, heersen, de betekenis van overheersen en beheersen heeft gekregen. In Nederland is de Trias Politica een stille dood gestorven en is in de duistere winteruren door de man in het Catshuis ten grave gedragen. Als ze in Den Haag nog steeds willen beweren dat Nederland een parlementaire democratie is, dan maakt in de beleving van Rutte c.s. het schenden van mensenrechten, overtreding van de Grondwet, het buitenspel zetten van het Parlement, begrenzen van de individuele vrijheid en het monddood maken van de tegenstem, structureel deel uit van dat door Rutte gecreëerde democratische  model.

Tjonge wat een gaaf en lief land is Nederland. Alleen als Nederland vertaald wordt als de leefomgeving van de elitocratie. Voor de buiten die veilige havens levend klootjesvolk is Nederland een land waar bewust wordt aangestuurd op verarming, op polarisatie en verdwijning van het middensegment.

De politicus die beweerde dat Nederland een gaaf en lief land is, is een aso van de hoogste orde. Maar dat weten we al decennia en het zegt veel over de volgzaamheid en goedgelovigheid van het merendeel van de Nederlandse bevolking.