Vandaag staat met grote koppen in de Krant “Tandeloze Tijger” en de inhoud ademt een sfeer van nostalgie naar de Koude oorlog periode. Die wordt als toetsingkader gebruikt voor de huidige staat van de Krijgsmacht. Toen was alles beter? Volgens Van Wiggen en de journalist van de Telegraaf die de informatie uit zijn mond “op papier” heeft gezet. Laat ik me beperken tot de kern van het artikel: de Landmacht.
In dat artikel wordt vooral gepraat over aantallen, budgetkrimp, kaalslag. Onderwerpen waar in de voorbije twee plus decennia honderden artikelen en rapporten aan besteed zijn. Oud nieuws. Opmerkelijk is dat in dat artikel in de marge of zelfs niet gesproken wordt over het effect dat onderdelen van de triade logistieke functie, full dimension protection en evenwichtig budget voor investering, maar vooral voor exploitatie heeft op de inzetbaarheid van geweldsmiddelen en bruikbaarheid van geweldsinstrumenten. In het heden, maar ook of juist in die goede oude tijd.
Vergeten wordt…
Het effect van die triade op inzetbaarheid en gevechtsgereedheid van manoeuvre – en ondersteunende eenheden, op kwaliteit en kwantiteit van wapens en wapensystemen. Het effect op C4I, op de balans tussen onderhoud en oefenen en op de geconditioneerde manier van oefenen waarbij bepaalde gevechtsomstandigheden en invloeden door vredesbepalingen niet geoefend kunnen worden. Ervaring in die aspecten moet dan op het gevechtsveld, in het missiegebied opgedaan worden. Met gevolgen voor bijkomende schade en slachtoffers in eigen rangen. Die triade bepaalde de gevechtskracht (3- D slagkracht gecombineerd met de logistieke functie) van de Landmacht in het verleden en bepaalt de 4-D gevechtskracht in het heden en de nabije toekomst.
De matige inzetbaarheid van pantserrupsvoertuigen, tanks, luchtverdedigingplatformen, geniemiddelen doordat oefenen en onderhoud op gespannen voet stonden en geld voor het verbeteren van die toestanden schaars was, met oplopende onderhoudsachterstanden en een onacceptabele graad van gevechtsgereedheid/inzetbaarheid als gevolg. Maandelijks moesten Bevelhebber en CDS met tranen in de ogen geïnformeerd worden over de onrustbarende toestand van hoofduitrustingsstukken als Leopard-2 en de YPR in diverse configuraties. De rapportages daarover heb ik nog steeds in mijn archief om mij te herinneren aan die volgens Van Wiggen goede oude tijden.
De kwetsbaarheid van de logistieke functie door lange doorlooptijden in de voorraad magazijnen; het gebrek aan transportcapaciteit, langdurige procedures, onevenwichtige assortiment en problemen van de geconditioneerde opslag van KL V. Vergeten wordt de gebrekkige bescherming van de opslag van logistieke voorraden tegen grond en luchtdreigingen en de vaak stokkende pijplijn van reserve delen en directe ruil componenten. De problematiek van het personeelsaanvoer systeem. Vergeten is de reden waarom meerjarige projecten als PETOEL en HONS[i] opgetuigd moesten worden om die onderhoudsproblematiek bij het parate en het nationale deel van die logistieke functie in kaart te brengen om de bestaande problemen op te lossen.
Dat de zoektocht naar een evenwicht tussen veiligheid en bedrijfsvoering herhaaldelijk het optimaal functioneren van een Commandopost, het zenuwcentrum van een eenheid beïnvloedde. Vergeten is vooral de zwakte om het specifieke elektromagnetische patroon van een commandopost te maskeren en de footprint, het ruimtebeslag te beperken. Vergeten is ook de problematiek om een CP op een 4-D wijze te kunnen beveiligen. Vergeten is de steeds maar weer terugkerende 3-D communicatie problemen tussen manoeuvre eenheden en commandopost.
Vergeten wordt het gebrek aan een lenige benadering van de voorschriften dat op diverse militaire niveaus herkenbaar was. Tot op de Hogere Krijgschool toe. Herhaaldelijk werd geprobeerd en vaak gepropageerd om de realiteit in het terrein te modelleren naar de inhoud van het voorschrift als optimale oplossing van een operationeel probleem te velde. Vergeten is ook het geworstel met de juiste benadering van het joint aspect, het opereren met gemengde eenheden op bataljons en overeenkomstig niveau, het optreden in team verband en het gegoochel met afstandbereik, verschil in operationele snelheid en doorboringsvermogen. Vergeten is de problematiek van de overgang van de commandovoering van attrition naar effect based. Het geworstel met informatie management in de trant “hoe krijg ik de juiste informatie tijdig bij de juiste functionaris”. Het afstemmen van battle ritme op operationele ontwikkelingen.
Een goede oude tijd bestaat in operationeel opzicht niet
Vergeten is…meer dan ik nu op “papier heb gezet”. Ik had beloofd om me niet meer te ergeren aan artikel over de krijgsmacht in het algemeen en de Landmacht in het bijzonder en kijk wat ik over een twee pagina groot artikel op papier heb moeten zetten.
[i] Project Team Eerste en Tweede Echelons Onderhoud bij het 1 Lk, Herstel en Onderhoud in de Nationale Sector.
Alleen al de gedachten dat een natie een andere natie militair kan interveniëren op grond van ‘’alleen’’ wantrouwen en een ideologisch verschil is in feite het failliet van het ‘’morele’’ besef dat er een wederkerigheid bestaat van wantrouwen en haat . De basis tot interveniëren is dan dus de onberekenbaarheid waarbij de sinistere gevoelens als dierlijke uitlaatklep wordt gebruikt omdat er niet wordt beseft dat de vernietiging van leven, op ongeacht welk niveau de interventie te niet doet waarbij het doel niet wordt gehaald . Dat noem ik een irrationele blokkade van beheersing . Nu de realiteit . Dat haat en wantrouwen bestaat weten we maar al te goed als les uit de periode 1933- 1945 . Maar het besef dat de dood onverbiddelijk op de loer ligt en ook dan de doelstellingen niet gehaald worden is vaak afwezig omdat domme ego’s en prestige mogelijk dominant zijn . De werkelijke zichtbare conséquentes zijn beland achter een ondoorzichtige ruit waarachter nog slechts de haat en wantrouwen schuil gaat. Het voorkomen van haat en wantrouwen is nog steeds niet onder controle wat wijlen Prof Dr . Piet Vroom ooit tegen mij zei: het menselijk brein is nog steeds gedeeltelijk een oerbrein van jacht, territorium verdedigen en doden . Bij hogere diersoorten is dat eenvoudig te zien, zoals bij de leeuw. Nu de wapens in deze tijd zijn ontwikkeld op een ongekend hoog niveau is de de vernietiging van doeleinden nog gevaarlijker omdat ‘’men’’ denkt dat onkwetsbaarheid in eigen gelederen minder zal zijn , en ook dat is een illusie. Op die basis is de noodzaak tot communiceren en wederzijds respect een prioriteit . Hét credo: ‘’ als u vrede wil bewapen u dan ‘’ is nu nog geldig maar dat eist het besef van het behoud .
En wat rest ons nu?
Rutte waarschuwt Poetin.
Verder een Defensie die tijdens oefeningen met de door het personeel op zelf aangeschafte uitrusting “pang, pang” laten roepen.
En de KLu zit met een invalide F35 die z’n best aan het roesten gaat boven zee.
Kunnen ze bij de Marine wel zwemmen?….
Ja, toen leek het ietsje beter,