Sinds de verkiezingen in maart 2021 was het voor de doorsnee Nederlander overduidelijk geworden dat Nederland bestuurd wordt door een verzameling incompetente personen die zich beter voordoen dan ze in wezen zijn.

De effecten van die incompetentie zijn dagelijks herkenbaar en merkbaar in uitingen van bestuurlijk verval. Bewindslieden die in en uit de politieke duiventil vliegen, omdat hij en/of haar ziek, zwak of misselijk is/zijn, een aanbod van een beter betalende baan in een civiel bedrijf onder het motto “die trein komt maar een keer” niet naast zich neer wil  leggen en/of een eigen partijtje wil gaan starten. Ook is duidelijk geworden dat de huidige generatie politici de schaamte voorbij is en begrippen als verantwoording afleggen en verantwoordelijkheid dragen, niet in hun woordenschat zijn opgenomen.

De diverse toeslagenaffaires die hordes Nederlanders aan de rand van hun bestaan heeft gebracht; groeiende woningnood waarbij de doorsnee Nederlander voor een woning achter aan de rij statushouders moet aansluiten; een uitdijende drugswereld die onder het motto “foutje bedankt” herhaaldelijk verdwaald in vergismoorden; verarming door onzinnige, op onderbuikgevoelens en ik vind gebaseerde, niet te betalen energieoplossingen; toenemende chaos in het migratiebeleid met een niet te controleren bevolkingsaanwas, falende remigratie, fraude met sociale voorzieningen en een groeiend volume kanslozen dat het illegale circuit induikt en niet uitgezet kan worden. Dat bestuurlijke verval is ook herkenbaar in de groeiende invloed van assertieve activisten, commerciële lobbyisten, gepolitiseerde rechters en het herhaaldelijk gebruik van peperdure adviesbureaus die voor open deur oplossingen ruimhartig betaald worden met belastinggeld. Activiteiten die onder het motto “eigen volk laatst”, het bestuurlijke verval benadrukken. 

Doorstart?

Voor de start van de volgende tekst is het gewenst om de omschrijving van een doorstart in de herinnering terug te roepen: “een doorstart betekent dat na de faillissementsverklaring, de curator besluit om het bedrijf, vaak in afgeslankte vorm, door te laten draaien”. In het geval van het Kabinet Rutte III heeft de Tweede Kamer onder druk van de publieke opinie het Kabinet “naar huis” gestuurd en is daarmee de instantie die het faillissement heeft uitgesproken. Hamer en Remkes fungeren als curatoren die de Nederlandse samenleving in beweging moest houden met een Kabinet in afgeslankte vorm als motor. Met een minderheidskabinet.   

Er moest snel een Kabinet komen om de lopende en toekomstige problemen op te lossen, maar een half jaar lang hebben politici die door de Tweede Kamer werden weggestuurd, ons, de doorsnee burger, gebombardeerd met campagnekreten, losse beloftes, spinpathetiek, navelstaren, moddergooien, achterkamertjes gekonkel. Politiek verdwaalde personen die dagelijks bezig waren met het oppoetsen van het eigen imago, uit waren op eigen glorie en die van de politieke partij die zij vertegenwoordigden.

Onkunde en desinteresse

De manier waarop politiek Den Haag denkt invulling te geven aan de term doorstart komt echter niet overeen met die omschrijving. Daar hoeft niemand van op te kijken. Die derivatie accentueert opnieuw het bestuurlijke verval en in het verlengde daarvan de betonrot in het fundament van de Nederlandse democratie. Immers, dat Kabinet wordt samengesteld uit leden van dezelfde partijen en vermoedelijk ook gevuld met dezelfde poppetjes die verantwoordelijk zijn geweest voor het onheil van toeslagen affaires en Afghanistan debacle. Dezelfde personen die verantwoordelijk zijn voor de huidige bestuurlijke chaos; die zich bekwaamd hebben in het uitspreken van halve waarheden en hele leugens en het verspreiden van nepnieuws; die verantwoordelijk zijn voor de coronachaos; die zich hebben onderscheiden door een tunnelvisie en een beperkte politieke  horizon; die verantwoordelijk zijn voor de groei van de binnenlandse onveiligheid; die ruimte hebben gegeven aan een wassende invloed van activisten, lobbyisten en rechters bij de concipiëring en uitvoering van wetten en maatregelen van bestuur. Die politici gaan dus weer met hun handen aan dossiers zitten frommelen, die ze door onkunde en desinteresse hebben laten liggen of niet adequaat hebben opgelost.

“Angst om bij een
volgende verkiezing
gemarginaliseerd te worden”

Een doorstartkabinet gevuld met hetzelfde kwaad dat Nederland het laatste decennium geteisterd heeft. Een Kabinet met politieke kopstukken tegen wie moties van afkeuring zijn ingediend; die in onderhandelingen faalden; die hard riepen dat alles anders wordt; dat ze de politieke cultuur zullen veranderen. Terwijl ze met hun doorstart oude zooi reanimeren. Zo begint slechts een nieuwe farce en gelet op de wekelijkse peilingen heeft het Nederlandse electoraat absoluut geen vertrouwen in vooral de zogenaamde middenpartijen D66, CDA en CU. Ook niet in de uitspraak dat de burger beter door het Kabinet ge- en bediend zal gaan worden.

Een doorstartkabinet. Niet, omdat de samenleving beter gediend wordt, maar omdat de angst voor het wantrouwen van het electoraat domineert. Angst om bij een volgende verkiezing gemarginaliseerd te worden hebben PvdA en Groen Links doen besluiten zich te willen verbinden met een activistische partij als BIJ1 en een terroristische beweging als BLM met het doel om het linkse electoraat uit te breiden. En dan mevrouw de nieuwe politiek Kaag. Die waarschuwt voor populisme en populisten. Als ze de laatste Marbe column bestudeert, kan ze lezen waarom de door als populisme benoemde weerstand van het electoraat ontstaan is: “Populisme floreert als machtspartijen niet meer leveren, als verkiezingsuitslagen er niet meer toe doen voor de politiek die je als kiezer voor ogen had”. Gezien de groeiende weerzin van de kiezer voor een Kabinet Rutte IV die gelijksoortig is aan Rutte III en de afbrokkeling van de politieke steun voor midden – en linkse partijen, zal zo’n Kabinet beschouwd kunnen worden als een virtueel minderheidskabinet.

Niet weer Rutte, de Heintje Davids van politiek Den Haag

Wie gelooft in een nieuwe politieke richting geconcentreerd op welvaart en welzijn van de Nederlander, moet ernstig twijfelen aan zijn eigen beoordelingsvermogen. Omdat, zoals Nausicaa Marbe dat in haar laatste column scherp uitdrukte: “er is geen uitzicht op verandering van de politieke cultuur, want die moet komen van politieke leiders die dat kunnen en willen. Maar dit stel liet in geconstipeerde onderhandelingen precies dezelfde oude streken zien die geleid hebben tot slecht bestuur en afstand tot burgers. Bekijk maar de campagnefilmpjes met Kaag en de compilaties van haar en Ruttes’ uitspraken over daadkracht en verandering, die op de sociale media circuleren. Met de kennis van nu is het pure satire. Antireclame voor mislukte leiders, ondersteund door misselijke roddel verspreidende knechtjes”.

Kijkend naar die bovengenoemde, ongewenste bestuurlijke uitwassen is het tijd voor een regering met gezond verstand, met kennis van zaken en met een warm hart voor de eigen bevolking. Een doortastend zakenkabinet met kennis en ervaring in de grootste problemen die het voortbestaan van de Nederlandse welvaarstaat en verzorgingsstaat moet bewaken en verbeteren en opkomt voor de belangen van Nederland. Een kabinet dat o.m. als speerpunt het ontmantelen van de gigantische bureaucratie voor ogen heeft en ervoor zorgt dat eindelijk de grote problemen worden opgelost. Die komt er niet met een Rutte en Kaag aan het roer van het staatsschip en Hoekstra en Seegers als bemanning.

De zon zal in Nederland voorlopig niet uitbundig gaan schijnen en het gros zal worden opgescheept met hogere energielasten, hogere belastingen, groeiende verarming, meer kansloze migranten, groeiende drugsimperiums, grotere onveiligheid, grotere inperking van de persoonlijke bewegingsvrijheid en voortdurende schendingen van grondrechten.

Ik ben benieuwd wanneer we weer oranje en gele hesjes op straat zien verschijnen.