In de oude Griekse cultuur werd een ‘Ostrakon’ – een scherf van een stuk aardewerk – beschreven door burgers met de naam van een politicus of militair die naar hun smaak te machtig werd voor zijn eigen goed. Als de stapel scherven het aantal van 6000 overschreed werd de betreffende politicus voor tien jaar verbannen – geöstraceerd – teneinde onwenselijke uitwassen, zoals Mark Rutte’s greep naar de macht hier oplevert, te voorkomen. Een 3000 jaar oud referendum…
Wie heeft de macht om onze premier te ostraceren? Hij heeft het referendum wijselijk getorpedeerd, maar ook al zouden wij deze sociopaat kunnen ostraceren, dan nog rest de vraag of wij daarna onze vrijheid ooit terugkrijgen zolang zijn pestilente globalisme niet met wortel en tak is uitgeroeid. Wellicht is het niet fair om Pinokkio als enige op de korrel te nemen, want heeft Nederland ooit een politieke leider uit één stuk gehad? Tussen al die middelmaat was er niemand zoals Ron de Santis, de gouverneur van Florida, Viktor Orban of Donald Trump, die voor èn achter hun eigen kiezersvolk stonden in plaats van onze achterbakse reïncarnatie van een grijs muisje bij uitstek dat ons op (s)linkse wijze in de uitverkoop gooit. Weet u wat het verschil is tussen de sharia en het Nederlandse covidbeleid? De Taliban houdt alleen de meisjes weg van school, Rutte & Co. beletten alle kinderen al ruim een jaar om naar school gaan. De Taliban en ons trieste Haagse duo verbieden beiden de jeugd om te dansen. Terwijl de Taliban niet-moslims vermoordt mikken Rutte & Co. erop om niet-gevaccineerden te ‘ostraceren’ als zij geen proefkonijnen wensen te zijn voor het grootste en meest onverantwoordelijke medische experiment in het bestaan der mensheid. Niet hij, maar wij worden geostraceerd!
De sharia meent dat zij hun terreur kunnen rechtvaardigen met hun beroep op ‘een hoger goed’, Mark & Hugo hebben de smoes ‘dat zij ons veilig willen houden’. Veilig voor een virus dat feitelijk alleen een microscopisch deel der bevolking, de zwakste ouderen, bedreigt die sowieso een stapje dichter bij de uitgang vertoeven dan de rest der samenleving. Hier is dus helemaal geen sprake van ‘een hoger goed’ maar van een kudde makke schapen die veel te makkelijk bang gemaakt kan worden en daarnaar handelt in de veronderstelling dat zulk gedrag deel uitmaakt van ons ‘sociaal contract’. Quod non! Pieter Omtzigt heeft daarover geschreven en ook naar mijn mening kunnen wij dat ‘sociaal contract’ zo verscheuren omdat Mark Rutte ons verraden heeft door niet alleen de Grondwet, maar ook de lagere wetten met voeten te treden, zelfs de complete democratie te verkrachten. Wetten gelden ook voor hem, maar als de bevolking in opstand komt tegen zijn inconsistente, amateuristische coronamaatregels zoals zijn lockdowns, avondklok en de flauwekul met de mondmaskertjes, dan wordt de ME erop afgestuurd…
Ons ‘sociaal contract’ is niet in stenen tafels gehouwen
Het ‘sociaal contract’ is de belichaming van onze vrije wil die resulteert in ons mandaat aan Rutte en zijn ‘lammen en blinden’ om daar uitvoering aan te geven. Arbitraire vrijheidsberoving hoort daar per se niet bij. Een langzamerhand illusoir wapen is het referendum, of een verkiezing, gesteund door een objectieve pers die geïnteresseerd is in waarheidsvinding, net zoals de rechterlijke macht dat zou moeten zijn. Wat blijft er dan nog over als Rutte niet aarzelt om de politie en ME in te schakelen, desnoods het leger en het globalistische Openbaar Ministerie niet aarzelt om hun macht op despotische wijze te misbruiken tegen degenen die Rutte aan het bewind hebben gebracht? Dan verloedert democratie tot pure dictatuur van een ‘woke’ grijs muisje! In Nederland wonen kennelijk passieve, makke schapen terwijl de bevolking in Frankrijk, met honderdduizenden, steeds harder van zich afbijt tegen het ‘covid-ostracisme’ van Macron’s vaccinatiepas omdat de laffe Assemblée Nationale dat weigert. Zij beginnen dat door Macron op losse schroeven gezette ‘sociaal contract’ ook hunnerzijds op te zeggen.
Onze vrijheid heeft ons welzijn en welvaart gebracht maar heeft ook onbetrouwbare politici als Mark Rutte de kans geboden om ons van die vrijheid te beroven, met als enige rechtvaardiging zijn globalistische machtshonger, absoluut geen ‘hoger goed’. Integendeel, hij schopt met zijn nihilistische politiekcorrecte vriendjes bewust tegen onze christelijke normen en waarden aan. Zij gaan zelfs zover dat zij gelovigen hun (vrijheid van) godsdienst willen ontnemen die door de eeuwen heen één der hoekstenen van onze samenleving is geweest. Daarvoor in de plaats proberen zij ons hun seculiere religie van het cultuurmarxisme door de strot te wringen, waarbij de moreel verrotte Sigrid Kaag in haar ‘concept regeerakkoord’ notabene de basis legde in de gezondheidszorg voor dé facto euthanasie op ouderen, alleen maar omdat zij ouderen zijn…. Het doodzieke mens is de belichaming van de fascistische ideeën van Big Brother, ook in haar perverse streven naar bevoorrechte posities voor liefhebbers van ‘same sex’ huwelijken, homorechten en wat dies meer zij. De Grondwet dekt al die zaken al af, haar ‘ideefixes’ zijn niet meer dan een manifestatie van haar pestilente streven om de intellectuele en spirituele historische elementen in onze samenleving te vernietigen.
Sentimenteel humanisme
Het gaat mij niet zozeer om het christelijk geloof op zich als om de daaruit resulterende traditionele hoekstenen van onze samenleving en ons daarop gebaseerde ‘sociaal contract’. Maar Kaag ondermijnt beiden in haar intolerante ‘woke’ verdwazing – die een getrouwe replica is van Hitler’s pogingen om het christelijke geloof te eroderen en te vervangen door zijn Nazi ideologie. Nu zien wij precies hetzelfde in de al even intolerante, seculiere religie van Rutte’s en Kaag’s cultuurmarxisme.
Je zou het een verdwaasd ‘sentimenteel humanisme’ kunnen noemen dat onze christelijke wortels ontkent. Het is een losgeslagen vorm van hol humanisme die net zo ziek is als de pest, zonder het elementaire fatsoen dat het christendom in zich draagt. Niet dat er altijd zo fijntjes is opgetreden met inquisities en brandstapels, maar vandaag de dag is het verre te prefereren boven het cultuurmarxisme dat het niveau van de Taliban niet ontstijgt.