Vorige week moest informateur Mariëtte Hamer melden dat de pogingen om tot een meerderheidskabinet te komen met VVD, D66 en CDA, aangevuld met PvdA of GL of met de CU op niets waren uitgelopen. Struikelblokken waren niet inhoudelijke verschillen, maar de persoonlijke verhoudingen. Inmiddels neigt men in Den Haag (gelukkig) ook naar nieuwe verkiezingen.
Informateur Johan Remkes (70) liet woensdag al noteren: “Als dit de houding blijft, ben ik er snel klaar mee.” Als hij wijs is, brengt hij dit weekeinde al een negatief verslag uit want Kaag en Rutte haten elkaar, elkaars standpunten en elkaars partijen als de pest. Bovendien heeft Kaag al een paar brevetten van onvermogen afgegeven bij niet alleen de HJ Schoo lezing, maar ook als minister; dat mens kan er werkelijk helemaal niets van en de VVD behoort nu, als zij tenminste nog een ‘volkspartij’ is, onmiddellijk afstand te nemen van die D66 dorpsgek met kapsones.
In de euforie van de verkiezingswinst dacht Kaag dat uitsluitend aan haar de zeggenschap over alle beleidsterreinen toekwam en zij achtte zich al premier. Daarna zette ze haar belangrijkste gesprekspartner in de formatie en leider van de grootste partij in ons land, op een weinig fraaie manier neer en tekende hem af als een narcist. Dat klopt overigens, maar iemand die slim is gaat dat natuurlijk niet in woorden gieten en houdt voorlopig de mond, zeker als ze verklaart ‘het landsbelang’ voorop te stellen. (Het lijkt me eerder dat ze een zeker eigenbelang voorop stelde)
Mevrouw Kaag kan haar spullen pakken en na de verkiezingen mag Rutte kijken of hij met andere liberaal-conservatieve partijen een regering kan vormen, waarvan hijzelf niet de premier is. Want ook dat station is gepasseerd. Beide politici en beide partijen hebben een spoor van vernieling door ons land getrokken en het wordt tijd dat de boel weer even in het juiste perspectief wordt gezet.
Te beginnen met ‘milieu’, immigratie en ‘integratie’; dat geld gaat meteen naar defensie en de subsidiecultuur kan verder opgedoekt worden. Auf wiedersehen.