Altijd schuldig

“Op 6 juli is Geert Wilders door de Hoge Raad definitief schuldig verklaard aan groepsbelediging en dus rassendiscriminatie door zijn zorgvuldig voorbereide ‘Minder Marokkanen’- toneelstuk”, meent emeritus hoogleraar Ulli d’Oliveira.

Gelukkig neemt de hooggeleerde heer wel een voorbehoud: “Nu zijn politieke partijen wel een speciaal geval; men moet toch voorzichtig zijn met het inzetten van een verbod om een bepaalde politieke gezindheid – hoe onwelgevallig ook – die zijn kanalisatie vindt in een politieke partij de voet dwars te zetten. Anderzijds is zo’n ontbinding een wapen van de democratie tegen ondemocratische stromingen.” Als niet-jurist spreekt die zin mij aan. De Raad van State (RvS) bijvoorbeeld, de hoogste rechtsprekende instantie die een uitspraak kan doen over een geschil tussen burger en overheid, heeft in de kindertoeslagen-affaire de overheid vrijwel steeds en blindelings gelijk gegeven wanneer burgers hun recht probeerden te halen. De Raad van State is geen politieke partij denk ik dan, dus die kunnen we nu als criminele organisatie aanduiden, want ‘in strijd met de openbare orde’? (moet eigenlijk zijn: ‘functioneert strijdig met de openbare orde’, maar hij is hoogleraar en ik niet)

De strijd tegen mensen die een ander beeld bij onze maatschappij hebben dan het voorgekauwde linkse narratief van virtuele reproducties van de werkelijkheid neemt stuitende vormen aan:
-Het milieu staat voorop en biomassa is goed voor het milieu;
-Blank is altijd slecht en kleur is uitsluitend goed;
-Europa zorgt voor vrede (Hoe dan?);
-Vrijheden opgeven is in het belang van ons land;
-Gender bestaat niet meer;
-Alle mensen zijn gelijk (behalve blanken);
-Mensen met een andere mening moet je negeren, cancelen;
-Het resultaat van hun plichtsvervulling in het verleden is nu mijn recht;

Et cetera, enzovoort en wie dat anders ziet dan onze zelffeliciterende elite, die kan wel op het dak gaan zitten.

Geert Wilders is, vanwege zijn stellingname tegen de islam in het bijzonder (dus niet de moslims), min of meer melaats verklaard door de heersende elites. Iemand als emeritus hoogleraar d’Oliveira kàn daar niet tegen zijn, omdat hij dan zèlf wordt ‘gecanceld’ door het metier die zijn pensioen nu nog een beetje opvrolijkt. Er is afgesproken dat Wilders, hoezeer en hoe vaak hij ook het gelijk aan zijn kant heeft, hij dat gelijk absoluut niet mag krijgen. Dat heeft Janmaat meegemaakt, evenals Bolkestein, Fortuyn en, meer recentelijk, Baudet.

De uitspraak van Wilders (Willen jullie meer of minder Marokkanen in deze stad?) deed hij tijdens de uitslagenavond van de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014. Één van de oorzaken van deze uitspraak was in het bijzonder dat Marokkanen in de Randstad de verkeerde lijsten aanvoeren: een hoge criminaliteit en een grote afhankelijkheid van sociale voorzieningen. Academici – en politici – hebben daar weinig last van, maar gewone burgers die in dergelijke wijken wonen, des te meer. Dat Wilders op een verkiezingsavond (en dus in zijn functie als politicus) die vraag stelt, is daarom niet zo gek en, naar dezerzijdse mening, mag hij dat ook doen. Het is zijn taak om de mening van het publiek in de politiek bespreekbaar te maken en dit raakt dus rechtstreeks aan zijn functioneren als politicus, of je het met hem eens bent of niet. Inhoudelijk overigens, is er sprake van een ‘nationaliteit’ en niet dat daarginds (of hier) mensen wonen met een ‘etniciteit’ die oorspronkelijk in onze streken niet voorkwam. Verre van dat en er was dan ook geen sprake van ‘racisme’. Daarom is een uitspraak van diverse rechters, conform de eerdere uitspraken van de RvS in de kindertoeslagen-affaire, weinig vertrouwenwekkend waar het de veelgeroemde ‘onafhankelijkheid’ betreft. We hebben dat in de zaak Wilders-l gezien, toen rechter Tom Schalken tijdens een etentje probeerde getuige Hans Jansen te beïnvloeden. Dat zag er allemaal niet erg ‘onafhankelijk’ uit.

Goedgekeurde kritiek

Het ziet ernaar uit dat politici weinig kritiek mogen hebben, behalve wanneer het zaken als allerlei ‘transities betreft’ die zijn goedgekeurd door de heersende elites. Dat die transities weinig steun vinden onder de bevolking, dondert kennelijk niet; het is goed voor enkele bevoorrechte portemonnees en wordt heimelijk betaald vanuit de staatskas via subsidies. De club van Wilders moet het doen met enkele tientjes en soms een uitschieter, maar dan heb je het wel gehad. Kijken we naar de fractie Den Haan, het nieuwe Volt of het CDA en hoe zij aan de centjes komen, dan mogen we niets zeggen, want “kijk eerst eens naar Wilders”. Maar natuurlijk: als je naar rechts kijkt, zie je links helemaal niks. Mooi truukje wel, maar daar trappen we maar liever niet meer in. Grote investeerders kopen gewoon politieke partijen op en dat is één van de redenen dat ik zou voorstellen om politieke partijen maar helemaal af te schaffen en terug te kleren naar de basis. Kiezers vaardigen een individu af naar Den Haag en pas ná het aantreden is er gelegenheid tot het smeden van allianties. Back to basics en geen popie-jopie gezanik over ‘build back better’.

Het moet anders in dit land en bepaald niet zoals de elites voor ogen hebben. Op de drempel van een bittere strijd tussen Stad en Land, gaat het om de kern van wat wij als natie zijn: vrij of gekneveld in dwangbuizen van twijfels aan de gezondheidstoestand geheel in Sovjet stijl. Het gaat om de rechtmatigheid van bezit en om de vrijheid om te ondernemen.

In die strijd gaan de ‘grote denkers’ en globalisten zoals d’Oliveira meteen op de loop naar elders. Maar niet nadat ze geroepen hebben “zie je wel, dat moesten de Joden ook”. Tuurlijk joh.

Maar: Neem jij nu die Marokkanen mee, dat is namelijk ook goed voor onze Joden.