Prof. dr. Paul Cliteur (1955) vraagt zich af of “de Amerikaanse Nederlaag in Vietnam tot gevolg heeft gehad dat Vietnamezen, al dan niet opererend in groepsverband, West-Europa onveilig zijn komen maken?” Dat is eigenlijk een merkwaardige, maar wel inspirerende vergelijking.
De oorlog in Vietnam werd door de VS verloren, mede onder druk van de publieke opinie in eigen land. Dat was geen missie van de VS samen met geallieerden, waaronder West-Europese landen. Dit was in Afghanistan wel het geval en wat dat betreft hebben de Taliban dus wat meer met Europa te vereffenen dan destijds de Vietnamese leiders. Overigens hebben vele Vietnamezen na de communistische machtsovername de weg naar de VS en Europa weten te vinden; geen problemen met integreren, aanslagen, ‘verwarde mannen’ of anderszins. Dat zal in het geval van de Afghanen anders zijn, omdat zij zijn bevangen door de ‘religie van de vrede’ en de Vietnamezen destijds meer door de ‘religie van het vrete’.
Islamisering
Ik geloof ook niet dat de oorlog in Afghanistan de definitieve doorbraak is in het islamitische dogma dat de wereld geïslamiseerd moet worden. Vanaf het moment dat de islam als religie werd gesticht is die ambitie en veroveringsdrang aanwezig, ook in de prediking. In het jaar 711 A.D. al, vielen de islamitische Moren Spanje binnen onder de leiding van de generaal Tariq ibn Zijad. Vervolgens veroverden Tariq en de krijgsheer Moessa het Iberische schiereiland van de Visigoten binnen een paar jaar na een tweede invasie. In de decennia hierna wisten zij Portugal en Spanje, met uitzondering van de in het noorden gelegen gebieden Galicië, Asturië, Cantabrië en Baskenland, tot aan de Pyreneeën te veroveren. In 732 A.D. slaagde Karel Martel erin de noordelijke opmars van de moslims te stoppen, door hen bij Poitiers (of tussen Poitiers en Tours) een gevoelige nederlaag toe te brengen. De Moorse inval leidde uiteindelijk tot de Kruistochten op Europees terrein en die de ‘reconquista’ inleidde, om vervolgens vanaf 1196 te worden voortgezet naar de thuisbasis van de islam: in het Midden-Oosten, waar zij het ‘Heilige Land Israël’ bezet hielden.
‘Nine-eleven’
De datum van 11 september 2001 (beter bekend als ‘nine-eleven’) staat ons nog helder voor de geest; islamitische terroristen maakten de Twin-Towers in New York met de grond gelijk, door er met passagiersvliegtuigen in te vliegen. De datum van 9 september verwijst, als het aan de moslims ligt, naar dezelfde datum in 1683, toen het Ottomaanse leger door de Poolse koning Jan Sobiesky bij Wenen werd verslagen, wat een einde markeert van de islamitische opmars aan oostelijke zijde van ons continent. Deze aanslagen in de VS zijn een signaal van islamitische organisaties, dat wat hen betreft de in 711 A.D. begonnen strijd teneinde uiteindelijk de gehele wereld te islamiseren, nog steeds gaande is.
Of Afghanistan nu wel of niet bezet wordt, of Irak nu wel of niet terug werd geschopt, of Libanon nu wel of niet redelijk seculier zou zijn gebleven; het zal nooit genoeg blijken voor grote delen van de islamitische wereld. Steeds opnieuw zullen groeperingen die behept zijn met de islamitische religie, aanleiding vinden om andersdenkenden het vuur na aan de schenen te leggen. Ook na Afghanistan wordt er zeker nog wel een nieuwe aanleiding gevonden, dat lijdt totaal geen twijfel. Het houdt niet op, niet vanzelf.
Pas als we in het Westen kunnen inzien dat de islam eigenlijk helemaal geen religie is, maar een met de democratie concurrerend sociaaleconomisch systeem, dan is er een kans dat we die groeperingen hun religieuze argumenten kunnen afnemen. We kunnen de auteur van de koran niet voor het gerecht brengen, net zo min als we de auteur van Mein Kampf nog voor het berecht kunnen brengen. Dat heb ik gisteren duidelijk gemaakt. Wel kunnen we de huidige auteurs aanpakken, die menen aanvullingen te kunnen maken op de achterliggende islamitische of nazistische opvattingen voor het gerecht brengen, omdat zij oproepen tot geweld conform de islamitische leerstellingen, bijvoorbeeld koran 8:12.
Dat dit laatste niet al is gebeurd, heeft alles te maken met een zekere ‘zelfislamisering’ in onze Westerse wereld, waarbij grote groepen zich juichend uitlaten over deze ‘religie’ of een zekere naïeve stupideit aan de dag leggen.
En daarmee zijn we terug bij de vergelijk met de oorlog in Vietnam die ietwat mank loopt; de VS verloor die oorlog voornamelijk in eigen land. En dat is eigenlijk wat in het huidige Westen nog dreigt te gebeuren. “De islam kan nooit van de democratie winnen, maar we kunnen er wel heel goed van verliezen”.[1] Maar dat is logisch.
[1] www.welingelichtekringen.nl/sport/voetbal/560107/cruijff-ook-taaltechnisch-onnavolgbaar-italianen-kunnen-niet-van-je-winnen-maar-je-kan-wel-van-ze-verliezen.html