Verarming is de toekomst

Onderzoeken hebben bevestigd dat veel westerse landen door waanzinnige klimaat maatregelen zichzelf naar de rand van de bestaansafgrond aan het duwen zijn. Energieplannen over de hele wereld, die gebaseerd zijn op ‘onbetrouwbare’ – zonne-energie en wind – hebben de elektriciteitskosten opgedreven, economieën geschaad, binnenlandse industrieën vernietigd en consumenten geschaad. Duitsers betalen 3x zoveel als de Amerikaanse elektriciteitsprijzen om slechts 1/3 van hun elektriciteit uit zon en wind te halen.

De verwarde klimaatgoeroe

Trots presenteerde Ed Nijpels in 2019 zijn plannen voor een halvering van de CO2-uitstoot per 2030. Een jaar later, in 2020, lijken de ambitieuze doelen van het Klimaatakkoord op wiebelig draaiende schoteltjes in de lucht:

• de zogenaamde Groene energie kan de continue stroombehoefte lang niet dekken, zijn duurder dan het goedkope gas; eisen een uitgebreid/ruimtebeslag en transport opvangnet. D ecologische gevolgen van windturbineparken op land en in het water zijn desastreus lokale flora en fauna.
• Gebruik van biomassa is duur, niet duurzaam, niet klimaat neutraal, slecht voor de biodiversiteit, slecht voor de gezondheid door roetdeeltjes en fijnstof.
• overleg over emissievrij stadsverkeer zit muurvast,
• duurzaam maken van eigen en huurwoningen is peperduur en voor grote groepen woningeigenaren en woningcorporaties vrijwel onbetaalbaar,
• ervaringen met de warmtepomp zijn niet echt positief,
• afvoer van economisch verouderde windturbines en zonnepanelen is kostenintensief, stuit op grote milieuproblemen,
• In 2020 werd de roep om kernenergie steeds luider.

Desondanks worden herhaaldelijk apocalyptische waanvoorstellingen aangegrepen om een groene dwingelandij door te voeren die de vrijheden ernstig inperken en de burger op gigantische kosten drijven. “We zitten in het begin van een proces dat de overheden totale controle gaat bieden over onze consumptie, mobiliteit, gedachten en uitspraken, schreef columnist Leon de Winter. “We worden naar een groene heilstaat geleid die niets anders dan een tirannie kan zijn.

Niet alleen groeiende energiekosten

Naast de groei van energiekosten zal de doorsnee burger ook een groeiend deel van zijn inkomen kwijt zijn door de verhoging van belastingdruk, leegroof van het ABP pensioenfonds en om de kosten van groter wordend overheidsapparaat te bekostigen. Wen er maar aan dat de economie niet meer zo fors groeit, volgens CPB-directrice Laura van Geest. De vette jaren zijn voorbij, voor zover ze er waren. Behalve voor de overheid. Die kent geen magere jaren. Die groeit onverminderd door. Bedrijfskundige Rutger van den Noort berekende dat de overheidsuitgaven in de Rutte regeerperiode met ca. 25% zijn gestegen: van € 240 naar € 300 miljard. Van den Noort citeert VVD-prominent Ben Verwaayen: “We kunnen niet meer zeggen: we willen lagere belasting en een kleinere overheid. Dat is onzin.” Opmerkelijke socialistenretoriek aangezien Verwaayen jarenlang aan het roer van een beursgenoteerd bedrijf stond.

Niet alleen de kosten van de klimaatwaanzin en de gestage groei van de overheidsuitgaven zullen de huishoudelijke beurs versmallen ook het opschroeven van belastingen heeft grote invloed op het verarmen van delen van de Nederlandse samenleving. Nederland kent diverse belastingtypen, waarvan de bekendste de Inkomsten belasting (IB), Belasting Toegevoegde Waarde of Algemene resp., Standaardtarief (BTW)[1] en het lage belastingtarief (LBTW)[2] zijn. Het Standaardtarief is in 1969 op een hoogte van 12% ingevoerd, was lange tijd 19%, is in 2012 verhoogd naar 21% en ongetwijfeld zijn er plannen om die naar 23% op te krikken. ING becijferde dat Nederlandse huishoudens gemiddeld €330 euro per jaar extra kwijt zijn door deze verhoging. Om de schatkist extra te kunnen spekken is in 2019 het lage tarief van 6% verhoogd naar 9%. Nog eens € 300 euro extra kosten per huishouden. Deze verhoging is des te wranger omdat het essentiële zaken als levensmiddelen en medicijnen duurder maakt. Die maatregel treft hoofdzakelijk het laagste autochtone segment van de Nederlandse samenleving.

Volgens de Minister-president, onze nationale Hans Anders, zullen verhoogde energiebelasting en btw worden gecompenseerd door een lagere inkomstenbelasting. In de tweede belastingschijf – waar Jan Modaal zit – daalde het tarief met 2,75%: van 40,85% in 2018 naar 38,1% in 2019. Dat lijkt mooi, totdat die verlaging geplaatst wordt in een grotere historische context. Dan is de inkomstenbelasting nog steeds hoger dan in 2001, toen Jan Modaal 37,6% moest afdragen. Zelfs als het tarief een procentje onder de 37,6% van 2001 wordt gebracht, dan blijft de belastingdruk verstikkend. Meer dan een derde van het inkomen wordt afgenomen. De ING berekende in 2020 dat de vaste lasten in tien jaar zijn gestegen van 36% naar 41% en die lastenstijging groter is dan bij de inkomsten uitgedrukt in lonen en pensioenen.  Op alle mogelijke manieren schraapt de overheid het vlees van de botten van de doorsnee burger.

Linkse activisten met hersenen

De film “The Planet of the Earth” die Michael Moore  (jarenlang door het linkse denken beschouwd als de linkse goeroe) en Jeff Gibbs hebben gemaakt over het Groene denken, schetst een helder beeld van de machinaties die daarachter zitten[3]. Moore en Gibbs loodsen de kijker langs windmolenparken, zonneweiden en elektrische auto’s die niet schoon zijn, maar vies. Langs naïeve dan wel hypocriete activisten die meeliften met de subsidies die grote bedrijven opstrijken. Houtstook en andere biobrandstof komt er bij uitstek slecht van af: overzees worden bossen en oerwouden gekapt, met massale diersterfte tot gevolg, om de illusie van de westerse duurzaamheid gedachte in leven te houden. Het mag natuurlijk wel wat kosten, zolang die kosten niet door de activisten zelf gedragen moeten worden.

Mechanismes en machinaties die Moore en Gibbs schetsen gaan ook in Nederland op en zijn samen te vatten als die van de koopman en de dominee. De dominee – de gebundelde actiegroepen, activistische wetenschappers, bepaalde politici, weervoorspellers – dreigt met het einde van de aarde, als we ons niet bekeren tot zijn duurzame geloof. Handige ondernemers – groot en klein, er zijn overal prachtkansen – springen op de wagen, versterken de boodschap en komen met aantrekkelijke alternatieven. Politici trappen er in of zitten in het complot.

Het komt er op neer dat niet-fossiele koopwaar met subsidie aan de man kan worden gebracht. Dat is niet alleen het beeld dat Moore en Gibbs schetsen, dat is ook de Nederlandse praktijk. Het als ‘duurzaam’ gepredikte alternatief hoeft niet te werken, kan onbetaalbaar zijn – het doet er allemaal niet toe. Niets laat zich zo gemakkelijk misbruiken als goede bedoelingen. En wie iemand met beweerde goede bedoelingen tegenspreekt heeft het zwaar te verduren, dat blijkt nu wel weer uit de verkettering van Moore en Gibbs.

Willen we dat?

Politici, activisten en commerciële bedrijven wijzen maar al te graag met de vinger naar de mens als belangrijkste veroorzaker van die veranderingen, met het doel om

• De doorsnee burger klimaatangst aan te praten en daardoor de greep op zijn denken en doen te versterken en in een door hen gewenste richting te duwen;
• zichzelf te verrijken door steeds meer en hogere subsidies te onttrekken aan de schatkist of door die klimaatangst te gelde te maken;
• commercieel de klimaatangst bij de burger te kunnen benutten om winst te maken en te verhogen.

Als de klimaatplannen die zijn opgenomen in het Energie akkoord 2013 en Klimaatakkoord 2018 daadwerkelijk geïmplementeerd gaan worden, zal de doorsnee burger die aan het einde van de voedselketen zit, links en rechtsom de kosten van klimaatmaatregelen in termen van CO2 en stikstof emissie neutraal maken en energietransitie middels belastingen en prijsstijgingen moeten betalen. Het gevolg is dat de middelste en onderste segmenten van de samenleving gaan verarmen en net als in Frankrijk in elkaar dreigen op te gaan. De middenklasse, de ruggengraat van een westerse samenleving verdwijnt.

Nemen we de uitslag van de laatste verkiezingen als meetpunt voor de toetsing van die vraag dan luidt het antwoord: Ja. Het electoraat heeft blijkbaar nog steeds niet door dat de uitruil van betrouwbare energievoorziening door fossiele brandstoffen en kernenergie voor onbetrouwbare energievoorziening door wind en zon, de doorsnee burger steeds sterker in de beurs zal gaan voelen. De verkiezingsuitslag verraadt dat de polder (samenleving, bedrijven, maatschappelijke organisaties) al deels om is en het prima vindt dat de (inter-) nationale politieke de ruimte geboden wordt om steeds meer geld uit de beurs van de doorsnee Nederlander te halen. De polder accepteert blijkbaar zonder morren dat de middenklasse stap voor stap zal opgaan in de verarmde basis van de Nederlandse samenleving.

De belastingbetaler betaalt wel, hem en haar wordt niets meer gevraagd. Die kans hebben ze voorbij laten gaan bij de verkiezingen in maart 2021.

[1] Als je een product of dienst koopt van een onderneming, betaal je niet alleen voor het product of de dienst zelf. Daar bovenop betaal je nog belasting, die de ondernemer af moet dragen aan de overheid. Deze belasting zit verrekend in de verkoopprijs.

[2] Voor voedingsmiddelen; water; agrarische goederen; genees en hulpmiddelen; kunst, verzamelvoorwerpen en antiek; boeken en periodieken.

[3] Extracten uit het artikel “Als Michael Moore en Jeff Gibbs nog een documentaire in Nederland willen maken, is Purmerend de ideale locatie” (9 mei 2020)van Syp Wynia op de website van tpo.nl