In ‘Brussel wil de Nederlandse staatsschuld verhogen…’ heb ik geschetst hoe geniepig de collaborateur Pinokkio het destructieve machtsmisbruik van de EU systematisch aan ons zicht probeert te onttrekken; burgers zijn voor hem slechts een ergerlijke bron van overlast.
Ruim tweeduizend jaar geleden was er een geëngageerde Romeinse burger die zijn democratische leiders respecteerde en een duidelijke navelstreng naar ‘zijn Rome’ had, zolang hij ‘waar voor zijn geld’ kreeg. Zo niet, dan verliet de bevolking ‘en masse’ de stad, liet daar alles muurvast lopen en was de enige oplossing voor de machthebbers een verkiezing of, ook destijds, het referendum.
Vergelijk dat met een ondemocratische EU of de slinkse VN anno 2021… Van één typische EU-burger is sowieso geen sprake, evenmin als van een voor de burgers acceptabele EU-regering die ons al helemaal geen waar voor het vele geld geeft. Het respect van de Romeinse burger voor zijn leiders was gebaseerd op hun kwaliteit, integriteit en ‘waar voor je geld’. Elementen die volstrekt ontbreken in de Brusselse treurnis van de alcoholist Juncker of een loze babbelaar als Timmermans.
Wat wij ervaren is niets dan sluipende degeneratie als gevolg van het heimelijke, subversieve concept voor een globalistisch Utopia van twee communisten. Schuman en Monnet stonden aan de wieg van de EGKS, met de overduidelijke intentie dat de Franse ‘morele en culturele superioriteit’ door de ‘uiteraard cultureel en moreel inferieure rest’ aanvaard zou worden, goedschiks of, zoals wij nu zien, vooral kwaadschiks. Via die redelijk functionerende EGKS en later- op basis van economische samenwerking – de EEG, werd de noodlottige stap geforceerd naar het hedendaagse politieke EU monster, waarvan de totstandkoming mede moest worden afgedwongen door de gedoemde Euro.
Er is geen spoortje van betrokkenheid der Europese burgers, integendeel, die werden en worden permanent ‘kaltgestellt’. Zo kon de overwegend politiekcorrecte, moreel corrupte kliek van ongekozen, op macht beluste ambtenaren ontstaan, groeien en bloeien om de druk op te voeren in collusie met gelijkgestemde Europese regeringsleiders voor hun onverbloemde greep naar de macht. Wederom door de argeloze Europese burgers geheel niet of verkeerd te informeren à la Rutte. Niet voor niets wordt bij ons de complete EU portefeuille in een rookgordijn gehuld en, uit zicht van parlement en burgers, gemonopoliseerd door deze onbetrouwbare globalist. Waarom insisteren, niet alleen in economisch opzicht ignorante, politici als Rutte en Kaag op hun nutteloze, geldverslindende EU ? Simpel. Met een dronkenlap als Juncker, een dwaas als Timmermans en een marionetje van Macron als Von der Leyen als trendsetters is de weg naar de ‘Untergang des Abendlandes’ Utopia praktisch geplaveid voor dit gevaarlijke globalistische vehikel. Het verschil tussen het oude Rome en de hedendaagse EU wordt hier pijnlijk zichtbaar in het gebrek aan integriteit en ‘bona fides’ bij de leidende politici bij wie geen bestuurlijke kwaliteiten te bespeuren zijn, slechts ordinaire honger naar de macht, absolute macht.
Toen de Romeinse Republiek ontspoorde na het uiteenvallen van het Triumviraat van Caesar, Pompeius en Crassus en de daaropvolgende moord op Julius Caesar, had datzelfde Rome het grote geluk dat de gestage concentratie van de macht bij Caesar’s integere, geadopteerde zoon Gaius Octavius Thurinis, later Gaius Julius Caesar Octavianus, kortweg Caesar, in goede handen kwam. Augustus was niet alleen de grondlegger van het Romeinse keizerrijk maar vooral een erudiet, fatsoenlijk mens die – hoewel getrouwd met een dochter van de aristocratische oude macht op de achtergrond – zich altijd realiseerde dat hij er was voor de Romeinen en niet omgekeerd, zoals onze machtsdronken premier denkt, die woorden als fatsoen en integriteit niet eens kan spellen. Augustus bleef ervoor waken om teveel macht in zijn handen te concentreren en schroomde niet om deze voortdurend te delegeren, terwijl de onbetrouwbare globalist Rutte voortdurend de scheiding der machten, dus onze democratie vervuilt in zijn ongegeneerde greep naar de macht.
Ook de nieuwe, ‘would be’ Brusselse keizer is zo’n falende, Franse, egotripper. In eigen land ronduit gehaat, probeert hij nu desperaat om, in de voetsporen van keizer Augustus, zijn veel te grote ego buiten de deur te bevredigen door de EU tot zijn nieuwe jachtgebied te promoveren. Maar om tegelijk in Frankrijk, waar hem slechts de lockdown resteert, alles bij het oude te laten, uiteraard op kosten van de andere EU lidstaten, dit met de volle medewerking van Mark Rutte. Zijn ‘délusions de grandeur’ zijn gevaarlijk, zeker nadat wij al jarenlang moesten toezien hoe een zware alcoholist notabene president van de Europese Commissie kon zijn, hoe het doelloze Europees Parlement na het vertrek van Nigel Farage slechts in één aspect van hun bestaan excelleert, te weten niet in contrôle op de E.C. als hun primaire taak, maar door hun eigen zakken te vullen door in een paar jaar een exorbitant pensioen op te bouwen dat in geen verhouding staat tot hun dienstverband, laat staan hun verdiensten voor de Europese burgers. Dan moge het duidelijk zijn dat géén enkel zelfrespecterend mens respect voor die Brusselse parasieten kan opbrengen zoals de Romeinen dat wèl hadden voor Caesar en Augustus. Temeer als wij zien hoe met name ook een onbeschaamd Nederlands E.P. lid van D66, in haar Brusselse rooftocht, haar idee van gefingeerde woon- , reis- en kostenvergoedingen de ongebreidelde vrije loop liet.
Dan is de logische ‘kneejerk’ reactie van de geïnformeerde kiezer: Nexit! En dan heb ik het nog niet over hun kwaadaardige migratieproblematiek met het verraderlijke, ‘niet bindende’ akkoord van Marrakesh, dat ondanks Rutte’s ’inlegvelletje’ nu plots toch maar liever bindend moet worden, over de pogingen om voormalige communistische landen tegen wil en dank onder het globalistische, Brusselse juk te brengen, over de valse klimaathype van die globalistische kliek, de onvoorstelbare greep in onze kas door de E.C. met hun ‘coronaherstelfonds’, hun andere financiële zwarte gaten en niet te vergeten Mark Rutte’s subversie van onze soevereiniteit ten gunste van ongekozen Brusselse machtswellustelingen.