“Ik heb niet gelogen, ik heb het mij verkeerd herinnerd”. Dat is de nieuwe uitleg van de demissionaire Minister-president…
Hij vergat er nog bij te vertellen dat hij regelmatig last heeft van politieke amnesie; een hoedanigheid waar het gros van de westerse politieke wereld aan lijkt te leiden. Je moet er maar op komen en het gros van de nieuwkomers in de Tweede Kamer trapte er met beide voeten in. Het lijkt op uitglijden in een door mijn hond nieuw gebakken bolus op straat. Ik kijk even niet uit en ja hoor ik trap in die dampende hoop, want ik herinnerde het mij niet.
Dat is de afgelopen 10 jaar wel vaker bij deze politicus voorgekomen. Kijk naar zijn rol bij de Toeslagen affaire waar hij zich ook niets meer kon herinneren of de richtlijnen die de Tweede Kamer hem mee had gegeven voor het niet wel of niet instellen van een Corona fonds. “ Ik kan het me niet meer herinneren”. Gelukkig staat het dit keer zwart op wit op papier en vertoont de Rutte-doctrine slijtage plekken. Nu kijken wat het nieuw gekozen Parlement gaat doen. En het electoraat dat stevig op zo’n verdwaalde en verwarde politicus heeft gestemd. Wat zegt het van dat deel van het electoraat? Wanneer de laatste 10 jaar getoetst wordt op het herinneringsvermogen van de demissionaire Minister-president dan kun je niet met droge ogen beweren dat je nooit hebt geweten dat hij een loopje met de waarheid heeft genomen. Desondanks toch de man met een verkiezingswinst belonen? Hoe in de war kun je zijn, toen je staande in dat hokje of zittend aan de eettafel met je volle verstand het hokje voor zijn naam rood hebt? De gelegenheid maakt de dief doet hier voor de derde keer opgeld.
Het wordt met de vraag erger voor deze man met het matige herinneringsvermogen. Op de vraag van de door velen als een charlatan weggezette Baudet (ik citeer): ” Is de heer Rutte vanmorgen naar het verkenners kantoor gegaan om die mails te lezen of heeft hij op een andere manier kennis genomen daarvan (dat hij Omzigt heeft genoemd in het gesprek met de twee verkenners)?” antwoordde de verwarde Minister-president:” Nee, ik ben niet vanmorgen naar het verkennersbureau gegaan…Ik hoorde vanmorgen om half acht, via-via, niet wat verder in die stukken stond, maar specifiek over Omtzigt, om half acht vanmorgen”. Dat is curieus; de fractievoorzitters konden pas tussen 09.00 en 10.00 uur inzicht in hun eigen teksten krijgen en hij kreeg al informatie om 07.30 uur?
Wie waren die via-via dan? De twee van het voormalige of de twee van het nieuwe Verkenners team, een hoge ambtenaar die de gespreksnotities van de verkenners beheert, de man die zich inleest in de teksten om te voorkomen dat er nog meer bloed vloeit uit de voorliggende teksten. Wie? Ook dat kon de demissionaire Minister-president zich niet herinneren. Een vrije vertaling van het feit dat hij die namen niet bekend wilde maken. Zoiets als bronbescherming van een journalist. Vermoedelijk was hij vergeten dat hij niet als demissionair Minister-president aan het debat deelnam, maar als lid van de Tweede Kamer en dus zou hij geen uitzonderingspositie bij het verspreiden van documenten kunnen hebben. En toch had hij die.
Zo verloopt de poppenkast van Jan Klaasen en Katrijn. Dit keer niet op het Plein of het Malieveld in Den Haag maar in een gebouw op het Binnenhof. Nederland de Europese narcostaat, de enige bananenrepubliek met een koning als staatshoofd, een Minister-president die de rollen van de Trias Politica heeft omgedraaid en een Parlement dat al 10 jaar aan de leiband van de Regering loopt. Een politicus die voor het zeggen heeft; die liegen beschouwt als het zich niet meer kunnen herinneren van uitspraken en gebeurtenissen en het niet noemen van bronnen beschouwt als een van de grondbeginselen van transparantie. Hoe ver is dat land gedaald.
Wanneer de man regelmatig net als de nieuwe Amerikaanse president aan herinneringsproblemen lijdt dan wordt het tijd dat hij een keer bij een hersendokter langs gaat om zich eens stevig na te laten kijken. Als onbezoldigd burger en niet als demissionair Minister-president. Opstappen op het Binnenhof en afstappen op de praktijk van de beste neuroloog in Nederland. Hoe deze fabel zal eindigen, zal me een zorg zijn, omdat het er op neer komt dat een deel van het electoraat het pop vindt om zich door de politiek te laten belazeren. Nieuwe verkiezingen zullen in dat licht bezien, niets doen veranderen. Nederlanders, het zijn net Germanen.