Onze discussiecultuur behoeft inhoudelijke dialoog

“Waak voor de guerrillatactieken van populisten”, waarschuwt Eelco Runia in NRC. “Populistisch-rechts heeft de asymmetrische oorlogsvoering omarmd, waar liberaal-democratisch links ridderlijk wil argumenteren.”

dr. Sid Lukkassen. Afb: screenshot Café Weltschmerz.

We moeten over de loopgraven heen kijken, stelt Runia, en elkaar bestrijden met argumenten en analyses. Ondergetekende wil niets liever en publiceerde hierom onlangs Links en Rechts in dialoog (2020). In een crowdfunding werd hiervoor meer dan 10.000 euro opgehaald en de hand is ruiterlijk uitgestoken. Toch blijft het sinds de publicatie angstvallig stil op de linkerflank.

Als politiek filosoof constateer ik drie grote systematische problemen, die alléén overstegen kunnen worden in een dialoog tussen ideologische tegenstanders. Deze problemen betreffen het publiek-maatschappelijk debat. De belevingswerelden van kiezersgroepen groeien alarmerend snel uit elkaar: dit leidt tot ongekende tegenstellingen en een polarisering waarbij het wederzijds begrip verdwijnt. “Links Nederland loopt steeds harder haar eigen grachtengordel-fuik in”, schrijft Peter Lamberts.

Zoals ik in mijn proefschrift De Democratie en haar Media heb onderbouwd, is publiekelijk debat een voorwaarde voor een vertegenwoordigende democratie zoals in Nederland bestaat. Het eerste probleem is dat deze groepen eigen termen hebben die hele andere belevingswerelden oproepen. Zie de opkomst van ideologisch beladen Engelse termen zoals ‘cisgender’ en ‘white privilege’. Wat termen als ‘islam’, ‘klimaat’ en ‘feminisme’ betekenen voor PVV politici en stemmers, verschilt totaal van hun betekenis voor D66 politici en stemmers: hierdoor praat men ook bínnen hetzelfde debat langs elkaar heen.

Dit laatste maakt politici weinig uit. Ze zijn bezig hun thema’s te ‘primen’ om in hun beperkte zendtijd zoveel mogelijk eigen stokpaardjes te presenteren. Hierdoor worden kiezers niet meegenomen in de achterliggende denkbeelden. Terwijl juist die denkbeelden de lijm zijn tussen burgers, politieke partijen en maatschappelijk engagement. Anders blijft alleen one-issue activisme over.

Ten tweede worden die niet-overlappende belevingswerelden versterkt via filterbubbels. Dit brengt ons op gepersonaliseerde politieke advertenties die zijn afgestemd op voorkeuren gebaseerd op onze internetactiviteit. Mogelijk krijgen onze buren een heel ander wereldbeeld voorgeschoteld: voor ons wordt het moeilijker om ons in hun (politieke) belevingswereld in te leven, en vooral om te weten waarom zij vinden wat zij vinden.

Ten derde wordt de ‘populistische’ levensbeschouwing zelden recht gedaan binnen de mainstream media, wat de aanhangers wegjaagt bij gevestigde media. De filosofische onderbouwing komt zelden aan bod en de argumenten worden doorgaans karikaturaal neergezet. Dit is precies wat geen recht wordt gedaan in het betoog van Runia, die zelf aan de linkerkant staat. Als je stelselmatig wordt weggezet als ‘complotdenker’ of ‘populist’, zonder dat iemand ooit op je onderbouwing ingaat, natúúrlijk trek je dan de integriteit van tegenstrevers in twijfel.

Verduidelijkend is de rechtszaak van FvD tegen het tv-programma Buitenhof. Daarin werden uitspraken van Thierry Baudet eenzijdig racistisch weergegeven, terwijl hij zich in het betreffende Kamerdebat tegen racisme had uitgesproken. De rechter oordeelde dat een tv-presentatrice het recht heeft om uitspraken te parafraseren, en dat Baudet genoeg eigen media kanalen heeft om zijn visie te delen.

Dat oordeel miste de kern. Het gaat er niet om of een journalist het recht heeft om politieke uitspraken te parafraseren. De kern is dat het electorale landschap is verkaveld in mediabubbels die geen kennis nemen van elkaars verhaal. Hierdoor wordt de parafrasering voor waar aangenomen door een aanzienlijk deel van het electoraat dat is afgeschermd van de FvD mediamachine. Deze bubbelvorming zal uitmonden in oplopende spanningen. Hier speelt mee dat Buitenhof door belastingbetalers wordt bekostigd en voor velen een ‘neutraal’ stempel draagt.

Hoe tegennatuurlijk het voor progressieve journalisten ook aanvoelt: er zijn nu eenmaal verliezers van de multiculturele, geglobaliseerde en automatiserende samenleving. Elke redactie dient zich oprecht af te vragen wat zij kunnen doen om de rationele boventonen recht te doen die opborrelen uit de onderbuik van de samenleving.

Dit probleem bestrijkt ook de instellingen. Een Spaanse Europarlementariër spreekt bijvoorbeeld met conservatief-katholieke grondtonen over genderbeleid. Journalisten – en ook het administratief personeel van de instellingen, waaronder vertalers – zijn in hun vorming echter vooral blootgesteld aan een links-liberaal en zelfs links-identitair woordgebruik. Hierdoor kunnen zij deze input minder goed vangen en overzetten, wat leidt tot een ongelijk politiek spel. Er hoeft dus geen kwade opzet te zijn bij de vertalers – het gaat domweg om de overheersing door een links-identitair vocabulaire en wereldbeeld, dat overal in binnendringt.

Het gevolg van deze drie ontwikkelingen is dat burgers niet meer betrokken zijn op dezelfde publieke ruimte. Het spectrum van ideeën waarmee zij vertrouwd zijn, is vernauwend – wantrouwen en rancune nemen over en weer toe. De oplossing is om links en rechts in dialoog te brengen. Het boekLinks en Rechts in dialoogis precies geschreven om de democratische gewetensvorming te stimuleren. Het overstijgt partijdogma’s en bevat briefwisselingen met vrijdenkers van allerlei politieke pluimage: van VVD tot en met SP.

——————–

Steun De Nieuwe Zuil via BackMe om dergelijke publicaties mogelijk te blijven maken.


Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

4 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Neef Jansen
3 jaren geleden

Volgens mij is de cultuur al dusdanig gepolariseerd, gesegregeerd en geatomiseerd dat een zinnige discussie over bijvoorbeeld islam, immigratie, EU en antropogene klimaatverandering nergens meer mogelijk is, en het gewoon puur macht is die de islamisering en klimaatwaan en EU-waan erdoor drukt en dat het met de massa-immigratie van Linksstemmers (elke week 500 erbij) met de dag meer onmogelijk wordt om nog tot enige correctie te komen. Zometeen op de Duitse ARD gaat het over Oekozid, over hoe we de klimaatapocalypse tegemoet gaan. Als ik evenwel op internet ga zoeken met de woorden ‘Klimaschwindel’ of ‘climatehoax’, dan krijg ik in Youtube tientallen uren college waarin mij door experts wordt uitgelegd dat antropogene klimaatverandering niet bestaat of verwaarloosbaar klein is en dat de planeet vergroent met al die CO2.

rafi
3 jaren geleden

Ook met het rechts-liberalisme valt helaas niet zuiver te discussieren zodra het over immateriele, ethische onderwerpen zoals sodomie gaat. Want het maakt niets uit hoe vaak christenen zeggen dat je als je hun standpunt recht wilt laten wedervaren, je moet onderscheiden tussen hun houding t.o. de homoFIEL geaarde medemens enerzijds, en de homoSEXUELE practijk anderzijds. Zo lang ook rechts-liberalisten het vertikken om dit te doen, verwijtten deze potten de links-liberalistische ketels dat zij zwart zien.

A.R. Girbes sr
3 jaren geleden

“””Het gevolg van deze drie ontwikkelingen is dat burgers niet meer betrokken zijn op dezelfde publieke ruimte. Het spectrum van ideeën waarmee zij vertrouwd zijn, is vernauwend – wantrouwen en rancune nemen over en weer toe. De oplossing is om links en rechts in dialoog te brengen. Het boekLinks en Rechts in dialoog is precies geschreven om de democratische gewetensvorming te stimuleren. Het overstijgt partijdogma’s en bevat briefwisselingen met vrijdenkers van allerlei politieke pluimage: van VVD tot en met SP.””” Aldus de heer Lucassen.
,
Het is altijd heerlijk te lezen dat er ook nog ” mensen zijn die een positieve attitude” hebben en gelukkig een prima denkvermogen bezitten met visie.

Maar, de fout die zeer vaak gemaakt wordt, is dat helaas velen niet begrijpen waarover een en ander gaat als er wordt gesproken over een ” inhoudelijke dialoog”.
Het is in principe, van de initiatiefnemer, een ” wishful Thinking” omdat de redelijkheid en billijkheid een verlangen omklemt dat die “redelijkheid” ook wordt begrepen. IMMERS: “” De kern is dat het electorale landschap is verkaveld in mediabubbels die geen kennis nemen van elkaars verhaal””.

Dat is een groot probleem en valt dus samen om ook begrip te krijgen op hetzelfde niveau. En….. dat is nu juist de ” onverbiddelijkheid” dat de “redelijkheid en billijkheid” niet wordt begrepen.

Zodat: “”Zie de opkomst van ideologisch beladen Engelse termen zoals ‘cisgender’ en ‘white privilege’. Wat termen als ‘islam’, ‘klimaat’ en ‘feminisme’ betekenen voor PVV politici en stemmers, verschilt totaal van hun betekenis voor D66 politici en stemmers: hierdoor praat men ook bínnen hetzelfde debat langs elkaar heen.”””

Als “we” de debatten in de Tweede Kamer volgen en kritisch analyseren, blijkt dat de emotie en starre standpunten de” redelijkheid en billijkheid” wegvagen omdat de realiteit niet wordt begrepen.
Want: Het moet toch opgevallen zijn dat de realiteit een andere interpretatie krijgt in de vorm van “”Pseudologia fantastica. “”
Het gekrijs van Jesse Klaver, Rob Jetten en Lodewijk Asscher is het duidelijke bewijs. En de leugens van Mark Rutte zijn ” per definitie” geen dialogen.

——————–

r.dunki
3 jaren geleden

Sid, theoretisch zie ik jouw argument als volstrekt plausibel en redelijk.
Maar de hamvraag lijkt mij of je nog wel in discussie kunt gaan met mensen die zijn geconditioneeerd in een vakjargon (‘newspeak’) dat weinig gemeen heeft met het algemeen beschaafd Nederlands èn van jongs af aan blootgesteld zijn aan de bijbehorende ideologie.

Hun versie van, bijvoorbeeld, ‘feminisme’ heeft niets van doen met het historische feminisme, maar is slechts een linkse stok om de kapitalistische hond te slaan. (kijk naar de eerste loze volzin die jij citeert van Runia, die al topzwaar is van zijn met de paplepel ingegoten vooroordelen).

Als er onder hen nog één is die niet volledig gelobotomiseerd is zal hij/zij, naar mijn beperkte ervaring, eventjes geïnteresseerd lijken in een (onbekend) rationeel argument, om vrijwel meteen daarna weer te vervallen in het reciteren van de hen met de paplepel ingegoten dogmatische rhetoriek. Hopeloos!

Ik heb het in mijn studentenjaren geprobeerd met jongens en meisjes van ‘Nieuw Links’, die slechts pretendeerden te luisteren terwijl zij slechts naar adem snakten om hun mantra voor de zoveelste keer te mogen herhalen, gespeend van iedere bona fide intellectuele nieuwsgierigheid.