In de laatste twee decennia heeft een groot aantal scribenten zijn zorgen over de status van Defensie herhaaldelijk op papier gezet en ongetwijfeld hebben de regenten in Den Haag die teksten gelezen en gebruikt voor een hartverscheurend en tranentrekkend optreden op de vloer van de Tweede en Eerste Kamer. Vermoedelijk hebben die artikelen een weg gevonden in Troonredes, Defensie nota’s en ontelbare Kamerbrieven. In de praktijk is er weinig veranderd en Defensie staat nog steeds in de lift die de organisatie naar de duistere spelonken van de gebouwen aan het Binnenhof brengt.
Hoezo Champions League?
Ik kan me nog de hilarische observatie herinneren van de huidige Minister-president die ondanks een inmiddels geïnstitutionaliseerde budgetkrimp, te lage voorraadniveaus en personeelsvlucht in het begin van het huidige decennium beweerde dat “defensie internationaal gezien wel degelijk een woordje blijft meespreken”. Zijn koddige marionet op de Defensiestoel deed er nog een schepje bovenop en riep met vaste stem dat “de krijgsmacht op het niveau van de Champions League blijft”. Beide bewindslieden begrepen echter niet dat die twee uitspraken bij de meeste NATO lidstaten niet de handen op elkaar bracht.Die lidstaten zagen en zien hoe Nederlandse politici zich in allerlei bochten wringen om de rest ervan te overtuigen dat Nederland zijn belofte zal gaan waarmaken om in 2024 het Defensie budget op te schroeven naar de 2% BNP/BBP norm. Zij constateren voortdurend tijdens beleidsvergaderingen op het NATO hoofdkwartier dat Nederland op de lijst van Defensiebudgetten in het goede gezelschap van Albanië verkerend, onderaan bungelt, zijn geld liever besteedt aan binnen – en buitenlandse hobby’s en voor Defensie op die lijst geen plaats heeft ingeruimd.
De toenmalige Defensieminister constateerde in 2015 dat de Krijgsmacht niet meer de grondwettelijke taken kon uitvoeren en niet in staat meer was aan de operationele criteria te voldoen zoals die staan opgelijnd in het actuele NATO militair strategisch concept. In 2016 had zij in het Rijksjaarverslag de tekst laten opnemen: “Defensie voldoet niet volledig aan de meest fundamentele inzetbaarheiddoelstelling: de verdediging van het eigen en bondgenootschappelijke grondgebied”. In de Defensiebegroting wordt dat op blz. 21 gekwalificeerd als “niet geheel voldoen aan wat NATO graag van Nederland als bijdrage zou zien” en dat is wel een heel positieve afspiegeling van de realiteit. De AIV constateerde in 2019: ” Defensie voor het eerst niet meer volledig kan voldoen aan de doelstelling om het Nederlandse en het NAVO-grondgebied te verdedigen …..verscheidene jaren is het onderhoudsproces [van materieel] vooral door het gebrek aan reserveonderdelen niet op orde….heeft zeer negatieve directe gevolgen voor de operationele gereedheid”. De doorsnee kiezer had toen allang begrepen dat de status van Defensie en vooral het krijgsmacht deel vergelijkbaar was met een onbewoonbaar verklaard huis. Het stond er nog wel, maar geen mens wilde zijn vingers branden aan de renovatie daarvan.
Vorig jaar trakteerde de huidige Minister van Defensie tijdens een interview voor Betrouwbare Bronnen dat op de website box99.nl werd gepubliceerd, de Nederlandse samenleving met een klaagzang opgebouwd uit drie uitspraken: “De belofte om in 2024 2% van het bruto nationaal product (BNP) aan defensie te besteden gaat Nederland niet halen…wij moeten voor december (2019) onze cijfers voor de NAVO updaten. Dan zullen we zien dat Nederland aan de onderkant zit van de lijstjes. En wij zijn natuurlijk best een rijk land. We zijn zelfs gezakt. We zijn nu van de Europese lidstaten vierde van onderen… de begroting is € 11 miljard, maar als we aan die 2% BBP (ze hanteerde ineens het lagere BBP en niet het in de eerste belofte opgenomen hogere BNP) willen voldoen, dan moet er nog zes miljard bij. Dat is aan investeringen bijna een verdubbeling. En eindigde met de uitsmijter “we zijn niet in staat ons eigen grondgebied te verdedigen; ook niet met de Europese bondgenoten. Dat kunnen we alleen met de Amerikanen en de Britten. Terwijl het een Grondwettelijke taak is”. Waren die uitspraken voor de doorsnee Defensievolger verrassend? Natuurlijk niet.
De Minister stelde in dat interview dat we met zijn allen iets beloofd zouden hebben en ze herhaalt dat een aantal malen in het interview. Ze maakte niet duidelijk wie ze met dat woordje we bedoelde, maar impliceerde dat het electorale deel van de Nederlandse samenleving die belofte aan de lidstaten had gedaan. Dat is feitelijk onjuist, omdat geen politicus aan die samenleving iets heeft gevraagd. Nee, het is de Minister-president in de rug gesteund door zijn Ministers van BuZa en Defensie die dat de Amerikaanse president in Brussel en Washington met de hand op het hart hebben beloofd. De Nederlandse samenleving had allang door dat die belofte in het huidige politieke klimaat nooit ingelost zou worden.
Het wordt echt niet beter
Deze week kwamen Minister en Staatsecretaris met een jubelend persbericht waarin staat te lezen “er is in de begroting ruimte voor meer personeel, maar ook voor verbeterde IT, vastgoed en fysieke en sociale veiligheid. Verder komt er geld voor strategische voorraden, bedrijfsvoering en in standhouding van wapensystemen”. Er wordt ook benadrukt dat investeren en moderniseren de kompasrichting is en blijft; investeren in personeel een noodzaak is in het kader van goed werknemerschap. En beide bewindslieden willen de samenleving doen geloven dat “de verwachting voor 2021 is een bbp percentage van 1.48% (een bruto percentage, omdat slechts een deel naar de Krijgsmacht toevloeit).
Het NOV heeft de juichende teksten waarmee Minister en Staatsecretaris de inhoud van de Defensie nota hebben begeleid, getoetst aan de werkelijkheid zoals die in die zelfde nota wordt geschetst. Startend met het dalende ambitie niveau. Het blijkt dat niet de veiligheidsomgeving en de daarop afgestemde taken die uit het Veiligheidsbeleid van de Alliantie voortvloeien, richtinggevend zijn, maar de ruimte van het Defensie budget, Die ruimte zal volgens de bewindslieden in 2021 stijgen naar 1.48% van het BNP. Niet omdat er meer geld in de Defensiebeurs stroomt maar omdat het BNP daalt door de maatregelen die de Regering heeft genomen om de effecten van de Corona crisis te kunnen dempen. In de NOV nieuwsbrief wordt scherp aangezet dat er geen compensatie voor de 20% ondervulling van het materieel is ingesleuteld en er geen maatregelen genomen zullen worden om de scheve verhouding tussen de vulling burger en militairen functieplaatsen (104% versus 80%) en de gevolgen voor de slagkracht van de krijgsmacht te corrigeren. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd geraakt dat het opschalen van het Defensie budget naar 2% in de levensdagen van het gros van de actief dienenden niet zal gebeuren.
Overigens is het terugschroeven van het ambitieniveau in lijn met de strekking van uitspraken van de huidige Minister en haar voorgangster zoals die in dit artikel staan verwoord. De minster die de doorsnee actief dienende en postactieve Defensie medewerker/werkster met die optimistische teksten wil motiveren, erkende nog geen jaar geleden dat de veiligheid van de Nederlandse bevolking (inb. die van de militairen zelf) door het gevoerde beleid bewust in gevaar is gebracht. En in de achterliggende maanden heeft het Corona spook onze economie bittere klappen toegediend. Wie die teksten binnen het Corona kader nog steeds gelooft, moet zich maar eens laten nakijken.
Onjuiste interpretatie van de term “anders”
De militaire wereld heeft aan de Prioriteiten Nota 93 met de voorspellende titel “een andere wereld, een andere Defensie” een andere verwachting gekoppeld dan de politiek. De militaire wereld heeft toentertijd niet begrepen dat het andere karakter van Defensie zich manifesteert door het ontbreken van slagkracht en het terugschroeven van het ambitieniveau voor de krijgsmacht. Naar die doelstelling hebben opvolgende kabinetten met een hoofdzakelijk liberale en christelijke oriëntatie in de achterliggende decennia gepassioneerd toe gewerkt. De € 18 miljard bezuiniging is daarvan het harde bewijs.
Bij de presentatie van het NIOD rapport, inmiddels 18 jaar geleden, kreeg ik de bevestiging dat Defensie aangestuurd wordt door een stel incompetente narcistische burgers en faciliterende militaire adviseurs die eigen belang boven de veiligheid van de Nederlandse samenleving stellen. Die een Defensiepost beschouwen als de ideale opstap naar een beter verdienende baan in de particuliere of politieke wereld of een aantrekkelijke promotie. Toen heb ik de moed opgegeven dat de Krijgsmacht ooit nog eens in staat zou worden gesteld om adequaat inhoud te geven aan artikel 97 van de Grondwet die zegt dat de Krijgsmacht ….ten behoeve van de verdediging en ter bescherming van de belangen van het Koninkrijk, evenals ten behoeve van de handhaving en de bevordering van de internationale rechtsorde…Toen begreep ik eindelijk dat die burgers en militairen, tegenwoordig verzameld in een lichaam met de naam Bestuurstaf, aangestuurd door de Minister-president, nooit de randvoorwaarden zouden scheppen om dat mogelijk te maken.
Effect van strategisch kiezen
Ik bewonder scribenten die blijven volharden in teksten om de politiek te wijzen op de heilloze weg die Den Haag volgt en de geschoten kromme kompasrichting die de krijgsmacht naar het militaire kerkhof stuurt. Ik betwijfel of die artikelen noch de opstelling van de diverse belangenverenigingen een beleidswijziging in de komende jaren kunnen afdwingen. Vergeet dat maar. Daarom begrijp ik persoonlijk niet dat er nog steeds (ex) collegae zijn die zich door mooie woorden van politici laten verleiden om strategisch te gaan stemmen en daardoor de destructieve koers voor de krijgsmacht actief blijven ondersteunen. Om vervolgens uitgebreid te gaan klagen over de politieke maatregelen die in de afgelopen 27 jaar nooit in het voordeel van Defensie zijn geweest.
Dat kan onder de term “zelfdestructie” worden geschaard, maar ik ben ervan overtuigd het allemaal door het verkeerde prisma te bekijken. Dat heb ik tijdens mijn actieve periode zo vaak moeten horen en kijk waar de krijgsmacht nu staat!
”Ik heb de indruk dat we worden bestuurd door een grotendeels onzichtbare macht die de huidige culturele diversiteit wil mengen tot een dusdanig niveau dat er draagvlak ontstaat voor een wereldstaat, en een al te serieuze nationale Krijgsmacht past niet in die agenda”’.Aldus Neef Jansen.
Wij moeten eens ophouden om over” Een grotendeels onzichtbare macht” of de woorden ” duistere macht” te gebruiken.
Die Machten bestaan niet. Het zijn altijd mensen die mentaal zo ziek zijn en zich de macht toe-eigenen, mogelijk dat óf zij hebben veel geld óf zij hebben de macht en ontmoeten te weinig tegenstand. Het zijn vaak gewoon gestoorde figuren waarvan de geschiedenisboeken vol van staat.
We worden “platgegooid met uitspraken zoals de volgende zin voortreffelijk aangeeft: ” Deze week kwamen Minister en Staatsecretaris met een jubelend persbericht waarin staat te lezen “er is in de begroting ruimte voor meer personeel, maar ook voor verbeterde IT, vastgoed en fysieke en sociale veiligheid”.
Allemaal geklets in de ruimte. Immers: Alleen de resultaten tellen, en die worden NIET genoemd.
Mark Rutte heeft daar ook ” EEN HANDJE VAN” en zijn imago is toch al ” onbetekenend” en hij ook als leugenaar te boek staat.
Ik begrijp nog steeds niet dat “men” vaak de kletspraat van politici geloofd.
Wie goed luistert naar de redevoeringen van Thierrie Baudet en de antwoorden die ‘ enkele ministers “trachten te geven” zal zeker merken dat de feiten van Baudet veelal juist zijn en de antwoorden ontwijkend. Baudet zei niet voor de flauwe kul dat Mark Rutte ” een stuitende naïviteit vertoonde”. En, dat heb ook ik uit de antwoorden van Mark Rutte geanalyseerd.
Wij moeten eens ophouden nog vertrouwen in politici te hebben, het voorbeeld uit de nabije geschiedenis is nog steeds actueel. Politici moeten de mensen dienen die haar hebben gekozen, punt uit. Zo neen, opkrassen.
Het artikel van Charlef Brantz is gelukkig van een hoge kwaliteit.
@ A.R. Girbes sr. – Excuus dat ik uw irritatie heb gewekt, maar met dat ‘onzichtbare macht’ doel ik op het volgende. Het betreft een soort macht achter de macht. Een macht die zich niet komt voorstellen in onze avondlijke praatprogramma’s. Maar in discussies op internet zie ik het wel geregeld voorbij komen. En het geeft mij de indruk dat Mark Rutte, Angela Merkel, Macron en dergelijke, niet de echte beslissers zijn en dat de werkelijke beslissingen ergens achter de schermen plaats vinden. Verder weet ik niet precies wat ik ervan denken moet. Ik heb hier drie bronnen met nogal tegenstrijdige beschrijving:
https://eunmask.wordpress.com/2015/12/23/de-vluchtelingen-crisis-in-europa-en-het-kalergi-plan-voor-witte-genocide/
http://www.katholiekforum.net/2017/12/05/de-ultieme-politieke-oorzaak-van-de-islamisering-van-europa-het-coudenhove-kalergi-plan/
https://joop.bnnvara.nl/opinies/graaf-coudenhove-kalergi
Merkel & Co geloven in het grote heil van stalinistisch mengen van volken en culturen, zoals voorgeschreven door Coudenhove-Kalergi. Aldus wordt de islam omhelsd als culturele verrijking, de islam die de menselijke psyche deformeert tot rover en verkrachter of anders slavin en broedmachine van rovers en slavinnen. Binnen dit scenario moeten natiestaat, krijgsmacht en weerbare mannen worden afgeschaft. Democratie, wetenschap, vrijheid van meningsuiting, deugdelijke geschiedschrijving, enzovoort, moeten ook allemaal weg. En de ‘heilstaat’ die hieruit volgt? Waarschijnlijk word het een bloedbad, oorlog, en dan is het fijn om nog wat Krijgsmacht te hebben.
Ik zal eens beginnen met een knuppel in het bekende hoenderhok te gooien; die na te streven 2% is ook nogal aan de schamele kant.
Economisch sterke Westerse landen, zoals Nederland, moeten tot wel 4% aan defensie budget op kunnen hoesten zonder dat dit nefaste gevolgen voor de welvaartsstaat heeft.
Vervolgens is een veel te laag defensie budget lang niet het enige probleem, dit probleem wordt namelijk nog aanzienlijk verergert door de manier waarop dit budget besteed wordt.
Incompetentie en corruptie in de vorm van hoger geplaatst defensie personeel, tot de verantwoordelijke minister aan toe, voor wie het defensie budget enkel een trog is om de eigen buik mee te vullen, en de organisatie enkel een plek is om de eigen carrière vooruit te helpen.
En de veiligheid van Nederland zal hen vervolgens worst wezen.
Een mooi voorbeeld daarvan is de JSF affaire; een foute aanschaf gebaseerd op het ‘professionele’ advies van een ex luchtmacht generaal die daar, als ik het goed heb begrepen, een lucratief baantje bij een van de sub contractors van Lockheed Martin aan over gehouden heeft.
Das dan vijf miljard down the drain, en een enorm gat in de defensie begroting, wat dan onder meer gedicht wordt middels de verkoop van cruciaal defensie materieel, zoals de Leopard en de PzH 2000.
En vervolgens komen dan allerhande zichzelf zeer intelligent vindende lieden, die sociologie gestudeerd hebben aan de UvA, of iets dergelijks, je uitleggen dat een modern leger dat soort uitrusting ook helemaal niet meer nodig heeft.
Je weet dan niet of dat je nu moet lachen of moet huilen.
Realiteit is gewoon dat terwijl een meerderheid van de Nederlandse bevolking er nog altijd van overtuigd is dat een fatsoenlijk leger noodzakelijk is er binnen de gevestigde politiek voor die stelling geen meerderheid te vinden is.
Die gevestigde politiek bestaat namelijk uit klaplopers die denken wel op het defensie budget van anderen mee te kunnen liften, uit socialisten die hopen de macht van het westen te breken, en uit eurofielen die het nationale leger voor een Europees leger willen inruilen.
Zolang de Haagse Augiasstal (en de defensie top) niet uitgemest is gaat defensie haar wettelijke taken in ieder geval niet kunnen uitvoeren.
Dat is een ernstige vorm van landverraad, er zijn in het verleden mensen voor heel wat minder tegen de muur gezet.
Ik heb de indruk dat we worden bestuurd door een grotendeels onzichtbare macht die de huidige culturele diversiteit wil mengen tot een dusdanig niveau dat er draagvlak ontstaat voor een wereldstaat, en een al te serieuze nationale Krijgsmacht past niet in die agenda. Maar men maakt aldus een enorme denkfout. Culturele verschillen bestaan daadwerkelijk. En op basis van die culturele verschillen zijn er zomaar enorme oorlogen en genociden mogelijk. Stapels lijken. Enorme terreur. Voor wie zich goed informeert, dus niet via NPO, maar via de samizdat van internet, die kan zien dat op vele plaatsen in de westerse wereld die oorlog al gaande is. Burgeroorlog. Godsdienstoorlog. En er wordt heel veel geld gestoken in het aanwakkeren van die oorlog, in het de omstandigheden genereren dat die oorlog er komt, overal. Mogelijk is het blinde haat, blinde rancune, of wordt er goed aan verdiend.