Het onlangs uitgekomen boek van Sta-pal columnist, Kol. b.d. Charlef Brantz onder de titel ‘Srebrenica, de schuldigen’ is uitstekend ontvangen en scoort goede recensies.
Op de website ‘leesnieuws’ verscheen een fraaie bespreking en wij nemen graag een kleine greep uit de tekst;
Brantz stelt in zijn boek dat het leger een instituut is dat nimmer faalt en als dit toch dreigt te gebeuren, wordt er een zondebok gezocht. Brantz ziet zichzelf in dit geval als die zondebok, omdat hij de misstanden rondom de val van de enclave bespreekbaar wilde maken. Het werd hem verboden om met de media te praten en de kans op toekomstige promotie tot generaal was ook meteen verkeken. Maar dat belet hem niet om te schrijven.
Over de gebeurtenissen in Srebrenica in 1995 heeft Brantz een heldere mening: ‘Ik twijfel al twee decennia of we bij het debacle van Srebrenica moeten spreken over de val of het verlies van Srebrenica. De val is het resultaat van een geweldsinspanning; bij een verlies is sprake van een ongewilde en een passieve gebeurtenis.’
“Karremans en Van Baal
blijven evenmin van
kritiek verschoond“
Punt voor punt toont de kolonel b.d. in zijn boek aan wat er zijns inziens is misgegaan tijdens de missie, maar ook eenmaal terug in Nederland tijdens de diverse besprekingen. Daarbij geeft hij zijn visie weer over de hoofdpersonen in dit drama, onder wie de toenmalige minister van Defensie Joris Voorhoeve, minister van Ontwikkelingssamenwerking Jan Pronk, en de inmiddels overleden generaal Koninklijke Landmacht Hans Couzy. Luitenant-kolonel Karremans en brigadegeneraal Ad van Baal blijven evenmin van kritiek verschoond. Vooral tussen Van Baal en Brantz waren de conflicten niet van de lucht.
Dat er veel is misgegaan in de enclave, waardoor veel mensen het slachtoffer zijn geworden, is na al die discussies en publicaties inmiddels wel zonneklaar. Een van de feiten, waarover Brantz zich nog steeds verbaast, is waarom er geen luchtversterking kwam om de enclave te behouden. Doch nader onderzoek wees uit dat op 28 mei 1995 Washington al het besluit had genomen om geen luchtaanvallen te laten plaatsvinden. Toen was ook al bekend dat Mladiç had laten doorschemeren dat etnische zuiveringen het gevolg zouden zijn als Srebrenica door hem werd ingenomen. Echter, van Nederlandse kant waren ook ernstige tekortkomingen. Op het moment van de val was het aantal manschappen teruggebracht tot slechts 400. Zonder tanks of andere zware munitie om de Serviërs maar niet kwaad te maken.
Een fraaiere aanbeveling om dit boek aan te schaffen is niet denkbaar. Het boek is te koop bij Bol.com of rechtstreeks te bestellen bij Uitgeverij Aspekt.
NU op NPO politiek 18 juni 2022 vanaf 14.00 uur.
Geachte heer Brantz, ongelooflijk dat de heer Rutte nu staat te oreren over Srebrenica. Ook Ollongren kakelt maar door. Waarom nu, waarvoor moet de aandacht worden afgeleid?
Toch wel heel gek dat slechts enkele weken na de publicatie van uw boeken over de echte schuldigen van het Srebrenica drama, er een rehabilitatie volgt voor Dutchbat III. Iedere Dutchbatter krijgt nu een financiële vergoeding. Is dit het afkopen van de echte waarheden. Ik hoop dat u hierover een vlammend artikel schrijft.
ZIE THEEDOEK hieronder uit mijn column De Berusting column door Paul Quekel senior begin 2004 geschreven
Leest u: http://www.sdnl.nl/wakkerworden.htm Citaat: “Corruptie tiert welig door vele geledingen van onze samenleving! Balkenende is de vleesgeworden pastoor uit de vijftiger jaren! Zalm is een boekhouder zonder visie! Nederland glijdt af naar een hulpbehoevende Staat! Oude van dagen worden aan hun lot overgelaten in de hoop dat ze snel sterven, scheelt kapitalen voor de pensioenfondsen, AOW en gezondheidszorg! En de Tweede Kamer (on)gelovigen?
Die slapen in de Binnenhof Zandbank de slaap der (on)schuldigen!
Het geheel is als een negenoog, (negenoog is een grote steenpuist in het midden met 8 kleinere eromheen) want waar je ook op over praat, onderzoekt, leest, drukt, of je nu Peter R. de Vries heet of gewoon Jansen, overal spettert de ellende als een kwalijk riekend push (sorry voor de beeldspraak) alle kanten heen en verziekt zo onze samenleving.
Nu weer een geldverslindend rapport van 2500 bladzijden over de integratie. Het is als met zo veel rapporten, de samenstellers hebben er veel aan verdiend, wij de burgers van Nederland kunnen het betalen en de uitkomsten staan/stonden bij voorbaat al vast! Ze hebben enkele dagen nieuwswaarde en verdwijnen dan in de laden van de machthebbers die hun handen wassen in onschuld. De beschermende waarde is als een Fort Knox beveiliging voor hún gesloten bastion van het collectieve zwijgen.
NIEMAND HEEFT SCHULD, want deze rapporten worden opgesteld door commissietjes uit eigen gelederen, voorgezeten door vriendjes uit de politieke sfeer en beoordeeld door de vele zogenaamde “deskundigen” die bijvoorbeeld onze militairen licht bewapend op missie sturen en dan bij calamiteiten deze zelfde militairen de schuld geven van het politieke falen, terwijl de hoofdschuldige met een theedoek op zijn missie gaat en nu Minister van Staat is met vele dik betaalde commissariaten, waarbij zich een klemmende vraag aan gewone gedachten ontsnap: “zijn het beloningen voor bewezen diensten uit het verleden?”. Wie had het ook al weer over de sociaal democratie? Zo hebben we al vele voorbeelden gehad sedert Paars 1 en 2 en nu Balkenende 2, sorry Paars 3″.
Met vriendelijke groet,
Paul Quekel senior, een gebroken Nederlander.
Samenvatting ‘Srebrenica: De Schuldigen’ geeft een schokkende analyse van de gebeurtenissen 25 jaar geleden in Srebrenica, Bosnië. Met dit boek wil de auteur, Charlef Brantz, blootleggen wat er tot op de dag van vandaag misgaat in ons land. In feite is dit boek daarmee een verslag van een falende cultuur binnen onze overheid, politieke elites en instanties – de Nederlandse Strijdkrachten niet uitgezonderd. De auteur heeft het allemaal zelf meegemaakt. Hij was ter plekke en zag de ‘goede intenties’ – zoals die destijds door de Tweede Kamer en de regering waren geformuleerd aan de legerleiding – naar eigen zeggen voor zijn ogen in rook opgaan. Duizenden mensenlevens werden opgeofferd aan persoonlijke ambities, carrière-perspectieven en aan de politieke onwil en onmacht tot het erkennen van ongelijk, aldus Brantz. “Mensen werden geofferd voor het ideaal van de Bosnische leiders om opnieuw een islamitische enclave in het ‘Avondland’ te hebben, zoveel jaren na de Ottomaanse nederlagen in 1683. Voor de Amerikaanse president Clinton was het een kans om nog even iets ‘geweldigs’ te doen na de desastreus verlopen ‘mid-term’ verkiezingen. Niet alleen moslims betreurden in Bosnië talloze slachtoffers. Ook de internationale gemeenschap heeft veel mensenlevens opgeofferd om het islamitische ideaal gestalte te geven in Bosnië. Dat was zeer tegen de zin van het overgrote deel van de inwoners van het voormalige Joegoslavië. Het resultaat was het recept voor een eeuwigdurend conflict. Dat en veel meer, werd door politici toen – en ook nu nog – liever niet begrepen. Voor hun persoonlijke ambities waren de topmilitairen bereid veel van hun ethiek opzij te zetten. En toch ging het om echte mensen van vlees en bloed. Moslim of niet, zwart, blank, paars, rood of groen: doodgewone mensen met verlangens, idealen en wensen voor hun toekomst. Zij werden kil en achteloos geofferd op het altaar van belangen. Ik word tot op de dag van vandaag onheus en nagenoeg crimineel bejegend door een rancuneuze overheid en militaire leiding, die hun ongelijk en onkunde wegens hun vermeende statuur niet kunnen accepteren. Dat zegt genoeg over de werkelijke schuldigen.”
Dat de DB-ers pas een paar dagen voor de aanval op verlof gingen is een misvatting. In een periode van weken wellicht maanden voor de aanval zijn diverse militairen in groepen op verlof gegaan, Vanaf 26 april bevonden zich 180 buiten de Safe Area, waarvan 73 in Nederland en 107 op Kamp Pleso bij Zagreb, die geen toestemming van de Bosnische-Serven kregen om zich te voegen bij DB. Een paar dagen voor de aanval kregen 29 militairen van de Bosnische-Serven toestemming om de Safe Area te verlaten en de gereedstaande vervanging kreeg geen toestemming de SA binnen te komen.In totaal was de sterkte gekrompen met 209 militairen. Het was geen kwestie van verloven intrekken: de Bosnische-Serven lieten wel militairen uit, maar niet in de SA. Wat het alibi denken van Karremans betreft. In mijn twee boeken uitgebreid uit de doeken gedaan. Overigens hebben weinig militairen in het Srebrenica verhaal aan zelfreflectie gedaan, maar wel aan diepduiken.
In het Srebrenica drieluik op tv, vorige week, zagen we – ik wist dat niet – dat 300 Dutchbatters met verlof gingen. 300 van de 700, dat is niet niks en het gebeurde een paar dagen voor de val van de enclave. Of ze ook vervangen werden werd niet gemeld. Vroeger gold in tijden van oorlogsspanningen/mobilisatie: alle verloven worden ingetrokken. Maar ach, dat was vroeger, toen de soldaat nog geen vakbond en CAO had.
Ook op tv vorige week, in het programma Tagesthemen van de ARD, zeg maar Duitsland 1, was er een korte reportage uit Srebrenica. Ik wil er twee zaken uit belichten. De reporters refereerden op geen enkel moment aan de rol van Nederland aldaar, toch opmerkelijk want iedereen weet dat natuurlijk. Voorts waren er gesprekken met burgers en met de burgemeester. De burgers wilden maar met tegenzin vragen beantwoorden, ze waren bezig met het heden en niet met het verleden, zei men. De burgemeester, een Serviër, hield zich wat op de vlakte maar zei toch dat zijn dorp verre van een gemeenschap was. Bosniërs en Serven leefden hun eigen leven en hij was niet optimistisch over de toekomst. Ik ben maar een buitenstaander maar ken natuurlijk wel de geschiedenis van de Balkan, waar men niet lichtvaardig vergeet en het soms generaties kan duren voor er weer een conflict gewelddadig wordt uitgevochten. Alles is daar mogelijk.
Nog een media-uitstapje dan. In de Volkskrant, zeker niet altijd een goede bron, van dit weekend een informatief verhaal over de rechtspraak die nu plaatsvindt in Bosnië. Of althans wat daarvoor moet doorgaan want het beeld wat wordt geschetst is bedroevend. Men is niet voor zijn taak berekend door gebrek aan deskundigheid en menskracht. En, de krant had het voorts over de massamoord in Srebrenica. De term genocide (dat was de kwalificatie van de rechters in Den Haag) vindt men blijkbaar toch niet meer op zijn plaats. Dat was wel eens anders. Terecht lijkt mij. Veel media hebben het nog steeds ten onrechte over de genocide.
ik herinner mij een uitspraak van een Nederlands politicus die beweerde dat een leger nodig is voor een land maar voorts de bereidheid de wapens te gebruiken, indien nodig. En die bereidheid moet duidelijk worden uitgestraald. Daar heeft het aan geschort in Srebrenica bij Dutchbat! Tijdens een burgeroorlogachtige situatie zijn er genoeg incidenten over en weer. Treiterijen, ongewenste roadblocks, diefstal van materiaal en een gijzeling. Dutchbat liet dat gebeuren, men liet met zich sollen en een forse tegenstander als Mladic neemt dat waar en maakt daar misbruik van. Voor dit met zich laten sollen is geen goed excuus. Britse militairen, Brantz maakt daar melding van, laten zien hoe het ook kan. Wanneer Dutchbat die forse houding had uitgestraald had het allemaal anders kunnen lopen.
Karremans was niet de juiste man voor de klus, geen sterk karakter, niet opgewassen tegen Mladic. Defensie heeft de verkeerde man geselecteerd. Maar Karremans heeft mij nog op een andere wijze teleurgesteld. Hij heeft nooit zelfkritiek ge-uit op zijn rol, altijd maar verwijzen naar die ontbrekende luchtsteun en onvoldoende wapens en manschappen. Waarom niet? Zou hij zich te groot voelen om te erkennen dat hij niet voor de taak van bataljonscommandant geschikt was? Kan ik me nauwelijks voorstellen want ook hij moet toch die opnames hebben gezien waar hij wordt vernederd en gekleineerd door Mladic en waar hij niet anders kan doen dan wat stamelen over de pianist en dat presentje voor zijn vrouw.