Het tweezijdige verdienmodel

Het beeld dat slavernij een westerse misdaad is en de eerste slavenstromen vanuit Afrika naar andere werelddelen liepen, klopt niet en is een product van intellectuele luiheid.

Slavernij en slavenhandel zijn het resultaat van een natuurlijk proces waarbij het machtsspel tussen overwinnaar en overwonnene eindigt in slaven en slavernij. Dat machtsspel is millennia oud en beperkt zich niet zoals de moderne anti-slavernij activist het over de bühne brengt, tot de periode dat Europeanen de Afrikaanse mens uit zijn habitat haalden en verscheepten (in de breedste zin van het woord) naar andere continenten.

Hoewel Afrika symbool staat voor de zwarte slavernij, waarbij zwarte stamhoofden (zoals die van de Ashanti in het verleden en volgens sommige experts ook in het heden) eigen en gevangen genomen stamleden voor eigen gewin doorverkochten aan de blanke transporteur, en vooral mannen afgevoerd werden naar plantages in Noord-Amerika en het noorden van Zuid-Amerika, kan en mag het gegeven dat het misbruik maken van de (on) bewuste onvrijheid nog steeds bestaat in een discussie over slavenhandel en slavernij niet ontbreken.

In de westerse wereld is het bon ton om hedendaagse termen in een Engelse verpakking aan de samenleving te verkopen. Slavernij wordt in het huidige millennium daarom human traficking genoemd: grensoverschrijdende mensenhandel en Illegale handel in intellectueel vermogen. Het veelvuldig verslepen en verkopen van een mens om te kunnen verdienen aan zijn fysieke en intellectuele talenten. Volgens experts heeft dit verdienmodel dat deel uitmaakt van de wars of globalization (wapenhandel, drugs, witwassen van geld en het uitbuiten van milieu en demografische gevolgen van veronderstelde klimaatveranderingen) inmiddels de drugshandel verdrongen van de top van illegale verdienmodellen.

Wars of globalization

In de achterliggende decennia is bevestigd dat verschillende van die van die wars of globalization nauw met elkaar verbonden zijn; een aantal karakteristieken gemeen hebben en plaatselijk en tijdelijk gebruik maken van wederzijdse structuren en instrumenten. Het zijn vrijwel allemaal non-state actoren met losse onherkenbare structuren bestaande uit kleine relatief onafhankelijke cellen die door moderne technologieën zoals internet met elkaar communiceren. Een aantal opereert grensoverschrijdend en kan zelfs mondiaal opereren. Die structuren en/of netwerken hebben een grote mobiliteit; passen excessief gewapend geweld en terroristische instrumenten als kidnapping, bomaanslagen, explosieven, moordaanslagen en gijzelingen toe. Herhaaldelijk maken ze gebruik van de relatieve “gastvrijheid” van moderne, gemankeerde en mankerende staten.Die vervlechting maakt de strijd tegen de mensenhandel-complex maar niet onmogelijk.

Het volume van de mensenhandel en illegale handel in intellectueel vermogen ligt tussen de 25 en 60 miljoen mensen en er is ruim € 150 miljard mee gemoeid. Geen kattenpis dus, en je mag verwachten dat die misstanden regelmatig op de voorpagina’s en websites van analoge en digitale media giganten zouden verschijnen. Maar nee, het boeit blijkbaar niemand. We gaan belangrijke sportwedstrijden houden in landen waarvan bekend is dat zij met grof geld die wedstrijden hebben aangekocht en de moderne slavernij hoogtij viert: we rijden in elektrische auto’s waarvan bekend is dat grondstoffen voor essentiële onderdelen in de (dag) mijn bouw in Afrika en Zuid-Amerika door kinderen onder barre omstandigheden gedolven worden.

Waarom hoort vooral de westerse samenleving daar weinig van? Omdat zoals Ines van Bokhoven in haar 20 juli artikel “Het gezanik van Typhoon,  Akwasi en Jerry” op de website van Opiniez opmerkt:

“de westerse consumptiemaatschappij deze slaven nodig heeft. Wie anders maakt onze telefoontjes, onze kleding, onze gymschoenen… We willen helemaal niet weten wie die spullen voor ons maakt, alsof ze door robots en machines zijn gemaakt… De westerse mens vaart, zonder het te willen, wel bij de onvrijheid van anderen. Dat is een triest feit. Maar de media zullen u niet snel op deze feiten wijzen, afhankelijk als zij weer zijn van adverteerders”.

Moderne slavernij

Adverteerders die op hun beurt misbruik maken van de onvrijheid van mensen in het heden en het nabije verleden. Human traficking of slavernij beperkt zich niet tot het verleden. Sporen van slavernij (wat heet) kunnen in het huidige millennium onder diverse termen op alle continenten gevonden worden. Die strekken zich uit van Noord-Koreanen in de scheepsindustrie in o.m. Polen, via personen van het Indische subcontinent in de dienstverlening en bouw op het Arabisch schiereiland, mensen uit Zuidoost-Azië als bemanning van vrachtschepen op de wilde vaart tot kinderarbeid op alle continenten. Wat te denken van de gedwongen, resp. georganiseerde huwelijken in het Midden-Oosten, het Indische en Chinese subcontinent. Of kinderen van onderworpen stammen in Afrika en het Midden-Oosten die worden verkocht of tegen hun zin in worden aangeboden om ingezet te worden als kindsoldaten voor discutabele doelen. Het meeste triest van die vormen is het feit dat ruim 25% van die werkzaamheden worden gedaan door kinderen en tieners.

Ines van Bokhoven heeft het zoekwerk op internet voor mij gedaan en komt in haar artikel met het door mij aangepaste staatje:

• 75% van de mensen die in gedwongen onvrijheid moeten werken leeft op het Indische (Rohingya) – , Chinees (Oeigoeren) subcontinent en het Midden-Oosten (Yezidi’s ).
• 30% is een vrouw.
• 25% is kind of tiener.
• De gemiddelde prijs voor een mens op Libische en Syrische slavenmarkten is $400.
• In vluchtelingenkampen en conflictgebieden worden vaak mensen ontvoerd om verkocht te worden.

Waarom gaan de Akwasi’s, Jerry’s, Silvana’s en Typhoons niet demonstreren en protesteren in de landen waar de menshandel de pan uitrijst? De reden is simpel: omdat in die landen een dergelijke actie eindigt in een onvrijwillige periode van onvrijheid in een donkere kamer en er geen cent mee te verdienen is. Mensenhandel of het beter bekkende slavernij brengt in Nederland door de hypocriete media en hun ernstig knikkende en soms vuilbekkende medewerkers geld in het laatje. Lewis Hamilton is een treffend voorbeeld van de hypocriete mens die de weg kwijt is geraakt van het padje is. Hij, de miljardair in spe, die door velen gerespecteerd wordt, demonstreert en protesteert in kleding en rijdt in een voertuig van producenten die in het heden en verleden misbruik maken/hebben gemaakt van de gedwongen onvrijheid van mensen en hebben zich mede daardoor kunnen ontwikkelen tot de huidige miljardenbedrijven.

Hypocrisie

Ik beëindig het artikel met een aangepast citaat van Ines van Bokhoven:

“Iedere dag dat we aandacht besteden aan mensen die niet om weten te gaan met hun zelfmedelijden en de media met hun geklaag in beslag nemen, is een dag dat we de slachtoffers van mensenhandel alweer in de kou hebben laten staan. Deze sneuneuzen dragen, met hun jammerklachten, bij aan een klimaat waarin er niet alleen de grootste onzin de ronde doet als ‘informatie over ons slavernijverleden’, maar waarin er niet eens aandacht is voor het onrecht waar ze zo over klagen – alle aandacht gaat immers naar de klagers zelf. Alsof dat iets oplost”.

Deze mensen die op een hypocriete manier geld slaan uit de ellende van een ander, bevestigen bijna dagelijks dat de mensenhandel een tweezijdig verdienmodel vertegenwoordigt, De Akwasi’s etc. kiezen voor de veiligheid en de nerveuze luiheid van de Nederlandse media en het politiek correcte klimaat en weigeren de werkelijke overtreders in de kraag te vatten. Willen activisten de geschiedenis herschrijven? En zich daarbij vooral concentreren op het lot van de donkere medemens in het verleden? Dan eerst die geschiedenis goed bestuderen!