Bij Uitgeverij Aspekt in Soesterberg verschijnt binnenkort een opmerkelijk boek van de hand van Kol. B.d. Charlef Brantz onder de titel ‘Srebrenica, de schuldigen’.
archief Brantz. © C. Brantz
25 jaar na dato zet een van de hoofdrolspelers in het Srebrenica-drama de gegevens uit zijn persoonlijke archief en geheugen nog eens op een rij en vergelijkt deze met informatie die sindsdien in de geschreven pers en op radio en televisie zijn verschenen. Het leidt tot een aantal opmerkelijke conclusies die verklaren waarom Srebrenica wel moest vallen. Toen de onder vuur liggende militairen nog meenden te kunnen rekenen op luchtsteun, kwam die uiteindelijk niet en viel de ‘Safe Area’ in Bosnisch-Servische handen. “Door aarzelend optreden van de Franse VN-generaal Janvier Dutchbat luchtsteun onthouden werd toen Srebrenica ingenomen dreigde te worden”, concludeerde de commissie Bakker in 2002[1]. Maar achteraf kan gereconstrueerd worden dat die luchtsteun al maanden eerder – door de VS en ook de VN – in de ijskast was gezet. Wist de Nederlandse militaire leiding in Den Haag dat niet?
Verder zet Brantz gefundeerd uiteen dat de – islamitische – Bosnische regering voor de verwezenlijking van hun ideaal tot het oprichten van een eigen staat, een majeur drama wel erg goed uitkwam; de toenmalige president van de VS, Bill Clinton, had immers off the record aan de Bosniërs laten weten dat de VS alléén fors wilde ingrijpen als er ‘genocide’ dreigde. Binnen de toenmalige militaire top en politici is waarschijnlijk veel te luchtig op al die informatie, die toen al bij hen bekend moet zijn geweest, gereageerd. Door de Nederlandse militairen ook nog eens met matig en weinig materieel op pad te sturen, was de kiem gelegd voor een ‘majeur drama’ precies zoals de Bosniërs goed uitkwam.
© Uitgeverij Aspekt.
Maar was het drama dan min of meer in scene gezet? Nee, ook niet aldus Brantz. De ‘moet kunnen’ mentaliteit binnen defensie en de ambitie van politici – om een rol van betekenis op het wereldtoneel te willen spelen – hebben evenzogoed een rol gespeeld. “Niet zeuren over de moeilijkheden, maar kijken naar de mogelijkheden” was het adagium.
De militaire top, omhoog gevallen door een automatisme van promotiereglementen, voldeed graag aan de politiek wollig verpakte eisen. Gelet op de vlekkeloze carrières die nadien immers door dergelijke hoofdrolspelers werden gemaakt, een winstgevend geheel met promoties, mooie salarisschalen, oorkondes en schitterende eretekenen.
Charlef Brantz wordt tot op de dag van vandaag onheus en nagenoeg crimineel bejegend door een rancuneuze overheid en militaire leiding, die hun ongelijk en onkunde wegens hun vermeende statuur niet kunnen accepteren.
‘Srebrenica, de schuldigen’ is daarom een markant, opmerkelijk en openhartig boek geworden wat veel duidelijk maakt over de achtergronden.
U kunt bij Uitgeverij Aspekt in Soesterberg een exemplaar reserveren en daarvoor gebruik maken van het contactformulier op hun website.
——————–
Specificaties:
| Taal | : Nederlands |
| Bindwijze | : Paperback |
| Afmetingen | : 152 x 231 mm |
| Druk | : 1 |
| Aantal pagina’s | : 244 |
| Illustraties | : Ja |
| Auteur | : Kol. B.d. Charlef Brantz |
| Co-auteur | : Ton Nijhof |
| EAN | : 978-94-6338-000-0 |
| NUR code | : 680 |
[1] Parlementaire Enquete Srebrenica, ‘Missie zonder vrede’ 27 januari 2003.
Ton, ik wil graag een exemplaar bestellen. Hoe doe ik dat?
Het enige wat ik de heer Bruins kan zeggen. Lees het boek of beter gezegd de twee boeken en kijk als U uw mening niet wilt verscherpen en verdiepen niet naar het drieluik dat vanaf 6 juli op het scherm komt. Het is beter voor uw gemoedsrust, Dank voor uw kanttekeningen.
Dank U Charlef voor de reactie. Ik zal het boek zeker lezen en zal ook het drieluik bekijken, waarvan ik niet eens wist dat er zoiets was, en nog niet weet welke zender het is maar ik vind het wel. U acht kijken niet raadzaam maar we moeten ons niet afsluiten voor info, andere meningen. Is het ondermaats kunnen we altijd nog wegzappen.. Ton Nijhof, u kunt mij mailen: bwana2552@ziggo.nl.
Met vr.gr. H.Bruins
Ook ik had destijds, en gedurende vele jaren erna, begrip voor het handelen van Karremans, begreep dat we zonder die luchtsteun kansloos waren en legde de schuld, net zoals wij Nederlanders deden, bij anderen. We waren maar wat blij toen dat “onze jongens” weer veilig thuis waren. Ik herinner me nog de koppen en de foto’s in de Telegraaf. Bij het lot van de Bosniërs stonden we niet stil.
Maar ik ben opgeschoven in mijn mening, niet eens door nieuwe feiten. maar gewoon door alles nog eens te overdenken, op je te laten inwerken en bepaalde vragen te stellen – en te beantwoorden – die toen niet werden gesteld, en nu ook nog maar zelden.
Het belangrijkste is natuurlijk dat wij daar waren met een missie, de plicht om te zorgen voor een “safe haven”. Die plicht hebben we verzaakt, we hebben de Bosniërs uitgeleverd aan de Serviërs en ons verder niet bekommerd om hun lot. De reden is dat Karremans c.s. hun eigen hachje wilden redden. De aftocht, het proosten met Mladic maken zijn optreden alleen maar beschamender. Men durfde de wapens niet oppakken tegen de Serven, omdat die, beweren onze militairen, een overmacht aan troepen en wapens zouden hebben. Of was het toch niet eerder gebrek aan moed en een gebrek aan vechtbereidheid?! Je weet nooit hoe een vijand reageert wanneer die wordt geconfronteerd met een vastberaden tegenstander, ook al is die in de minderheid. De geschiedenis geeft daar voldoende voorbeelden van. Dan die luchtsteun die er maar niet kwam. Dit mag dan waar zijn maar ook hier:is het een valide en voldoende argument om je bij voorbaat over te geven? Ik denk het niet. Ik zie dat het uitblijven van luchtsteun nu met graagte wordt gehanteerd om zichzelf schoon te praten. We weten niet of het een rol zou hebben gespeeld wanneer Karremans de strijd was aangegaan. We weten wel dat er geen strijd is geleverd, we zijn met de staart tussen de benen weggegaan. Kortom, we hadden moeten vechten, daarvoor ben je soldaat en dat was onze taak, het beschermen van die safe haven. Voor het niet aangaan van de strijd bestaat geen excuus.Dat we die safe haven hadden kunnen redden is niet eens voorbaat onaannemelijk, UN troepen hebben namelijk een zekere reputatie. De strijd aangaan met de UN doe je niet zomaar, dat geldt ook voor de Serven. Hoe die strijd zou zijn afgelopen weet niemand. Maar het was een verkeerde beslissing om daar Nederlanders heen te sturen want ook die hebben een bepaalde reputatie We hadden moeten vechten voor die safe haven en dat hebben we niet gedaan, we gingen er vandoor en dat maakt ons schuldig.
Dank voor uw reactie. Ik zal die doorsturen aan Kol. Brantz. Voor u mijnheer, ligt in ieder geval een gratis exemplaar klaar. Wilt u kontakt met mij opnemen?
Met hartelijke groet,
Ton Nijhof