‘Ineens’ demonstraties?

Ineens zijn er overal ‘demonstraties’ (Gisteren nog in Breda en Apeldoorn) en wel in zo’n massaliteit dat het geen toeval kan zijn: daar zit organisatie achter en ook geld. Veel – gratis – geld. Door de Gemeente Amsterdam is aan de clubs waar Jerry Afriyie in het kader van ‘Nederland wordt beter’ van 2017 tot 2020 in totaal € 28.500,= subsidie verstrekt. De gemeentelijke subsidie die Nederland Wordt Beter ontvangt is bedoeld voor de organisatie van de ‘Dag van Empathie’.

Medeorganisator van het ontspoorde protest op de Dam was Mitchell Esajas. Deze Esajas zit in het bestuur van het Meldpunt Discriminatie Amsterdam en die ontvingen in 2020 alleen al, maar liefst 525.550 euro van de Gemeente Amsterdam. Daarnaast is Esajas ook nog voorzitter van Stichting New Urban Collective en die streken in 2020 maar liefst € 15.000,= op. Van de Gemeente Amsterdam; dat spreekt. De golf van zelfingenomenheid die nu door de straten van ons land (en vele andere) jaagt, heeft naar mijn smaak daarom meer van doen met gratis geld dan met oprechte zorgen omtrent ‘racisme’ in nota bene Nederland.

Situatie in Afrika

Emeritus hoogleraar Juliaan van Acker liet op de website TPO een paar minder verkwikkelijke zaken rond racisme de revue passeren zoals die zich in Afrika voordoen. Ik citeer hem even letterlijk:

“Mag herinnerd worden aan de Mau Mau-rebellen in Kenia die boerderijen van Engelse boeren overvielen, de ouders vastbonden terwijl ze moesten toezien hoe hun kleuters levend werden gevild?

Wie denkt nog aan de Vlaamse zusters in de Congolese stad Paulis die hun leven hadden gewijd aan het onderwijs en de ziekenzorg? De Simba’s hebben hen wekenlang verkracht om op het einde hun lichaam via de anus met een spies te doorboren en de spies dan in de grond rechtop te zetten. Sommigen leefden nog toen de huurlingen Paulis hebben bevrijd.

De arts in Boende, een plaats in de Congolese Province de l’ Équateur vertelde mij dat er nauwelijks meisjes zijn in de leeftijd van acht jaar die nog niet zijn ontmaagd door hun vader of oudere broer.

Zou het kannibalisme waaraan de Oegandese president Idi Amin zich schuldig maakte, definitief zijn beëindigd?

Worden nog steeds zwarte vluchtelingen uit Zimbabwe in Zuid-Afrika vastgebonden, waarna een brandende autoband over hen wordt gelegd? En welke dood moeten de blanke boeren sterven?

In Kinshasa was ik getuige van een ernstig verkeersongeval. Er lag een man bloedend en zwaargewond op de grond. Niemand deed iets, want hij behoorde niet tot hun stam.

In de Kivu gaan de wreedheden nog steeds door. Duizenden vrouwen zijn al verkracht en voor het leven verminkt doordat opstandelingen hun vagina met een bajonet doorboorden.”

Falende systemen onderhouden

Kortom: in de landen van herkomst staat de zaak er aanzienlijk beroerder voor dan in Nederland, dus je kunt je afvragen waarom hier, in het Westen gedemonstreerd wordt en niet in de landen van herkomst. Als je voorouders voor geweld, honger, oorlog, falende overheden, dictatuur en dergelijke op de vlucht gingen naar het Westen, wordt het dan niet eens tijd om de standbeelden in Afrika omver te trekken en de boel in puin te slaan? Nee integendeel: daarvoor vragen we nog meer gratis geld (in het kader van ‘ontwikkelingssamenwerking’) opdat dergelijke falende systemen nog beter in staat zijn om zich te handhaven.

Volkeren die door een systeem van dictatuur en depotisme zijn gegaan, zullen beelden van hun folteraars maar al te graag neerhalen. Dat is met beelden van Lenin en Stalin ook gebeurd. Namen van straten en zelfs steden werden vervangen, zoals Leningrad tegenwoordig weer Sint-Petersburg wordt genoemd. Maar moeten we de straten dan maar gaan nummeren, zoals in de communistische tijd in b.v. de Sovjet-Unie (Rusland) gebruikelijk was?

We beseffen kennelijk te weinig welke historische diepgang een volk meekrijgt van het wandelen tussen standbeelden en door straten die namen dragen. Het probleem is dat als men ons verleden op totalitaire wijze wil uitzuiveren en dus alleen nog maar ‘volmaakte’, smetteloze figuren op onze pleinen wil overhouden, er een enorme verhuizing moet plaatsvinden. En daar ben ik tegen; ik ben ertegen een volk te worden zonder beelden, zonder standbeelden enzovoort. Maar die hommage kan toegelicht worden, gecorrigeerd worden, betwist worden. Allemaal goed, maar de geschiedenis is zoals die is geweest. Nazi-Duitsland en Hitler kunnen we ook niet uitgummen door alle verwijzingen te vernietigen; het zou een kapitale blunder zijn. Als we de Franse revolutie bejubelen als opmaat naar een nieuwe, modernere norm in heel Europa, hebben we dan meteen ook instemmend geknikt bij de vele onterechte doden onder de quillotine? 

Heksenvervolgingen

Tussen circa 1450 en 1750 hebben in grote delen van Europa heksenvervolgingen plaatsgevonden en vele tienduizenden slachtoffers geëist. De schattingen lopen uiteen van 30.000 tot 60.000 geëxecuteerden waarvan ongeveer 80% vrouwen. De meeste van die vrouwen waren ouder (meestal rond de 60), zeer arm, alleenstaand en machteloos. Onder hen bevonden zich veel natuurgenezers (met kennis van planten en plantenextracten), helers en vroedvrouwen die hielpen bij de zwangerschap. Inmiddels weten we dat heksen nooit hebben bestaan (alhoewel: soms meen ik er nog te ontwaren…) maar betekent die wetenschap meteen dat alle advocaten, rechters, juristen en dergelijke, in onze tijd op benepen toon en samengeknepen billen afstand nemen van die verschrikkelijke en dramatische gerechtelijke dwalingen? Moet de Heksenstraat in Maastricht onder luid gejuich van de kaart worden geveegd?

Dan zouden we toch behoorlijk gek zijn nietwaar?

——————–