Afscheid van het liberalisme met een Beeldenstorm?

Het is de laatste jaren een soort van mode geworden om te spreken over de ‘dood van het liberalisme’. Maar als de hoge toon van generatieve zelfingenomenheid en cultuurmarxisme door onze steden raast, neemt het bewijs daarvoor toe.

De groeiende intolerantie voor vrijheid van denken, het onvermogen om rustig over verschillen van mening te praten, de manier waarop het grootste deel van het politieke en bestuurlijke establishment, inclusief de politie, de onbedwingbare drang voelt om trouw te zweren aan dergelijke fenomenen – alsof ze allemaal doodsbang zijn om aan de verkeerde kant van de geschiedenis terecht te komen – leidt tot een crisis van meer dan het vertrouwen in de bestaande structuren. Het is eigenlijk een bewijs van een onderliggende morbiditeit van fobie-achtige proporties.

Steeds weer komt deze – niet nieuwe – culturele revolutie op gang, bijvoorbeeld met de beeldenstormers die de het standbeeld van Winston Churchill in Londen aanvielen op zoek naar nieuwe aandachtspunten voor hun intrinsieke razernij. In Nederland liggen standbeelden van de zeehelden De Ruyter en Piet Hein onder vuur en worden bewaakt door burgers die zich hun moeizame oorsprong niet laten afnemen. Een oorsprong die tot op de dag van vandaag zorgt dat we minderbedeelden kunnen verzorgen, opvangen en de vruchten van wat verworven is kunnen delen met de wereld, hetzij met binnenlandse initiatieven, hetzij met deelname in internationale initiatieven. Nerveuze omroepen zijn al begonnen met het verwijderen van programma’s na deze globalistische stormloop, waarbij de BBC Little Britain terugtrekt en HBO Gone with the Wind uit hun streamingdiensten haalt. Zelfs onze eigen NOS bleek een diversiteits-wisselbeker te hanteren voor het geval de toorn van Sauron hen treft.

Onuitwisbare geschiedenis

Wat we zien is niets meer of minder dan de doodswens van een minderheid voor het meest oorspronkelijke liberale ideaal. Een minderheid die de meerderheid hun wil en waarheid wil opleggen en die denkt dat de geschiedenis op een andere wijze heeft plaatsgevonden wanneer je alle referenties eraan afdankt, vernietigd, uitwist. Levert dat straks dan ook andere uitkomsten op in de natuurkunde of de quantummechanica?

Natuurlijk was ‘liberalisme’ altijd een breed gedefinieerde term; een definitie die door de Amerikaanse politiek (‘conservatives’ en ‘liberals’) alleen maar vager werd gemaakt en synoniem is geworden met wat men daar als ‘links’ typeert. Maar in de juiste politieke zin omvat het de meeste grondslagen van onze politieke orde, inclusief (maar niet beperkt tot) gelijkheid, de rechtsstaat en vrijheid – inclusief de vrijheid van meningsuiting waardoor goede ideeën kunnen triomferen. De afgelopen jaren hebben linkse critici graag willen constateren dat het liberalisme is uitgewist door de opkomst van politiek rechts. Maar op onze eigen terreinen komt de veel giftiger aanval op het politieke liberalisme niet van conservatief rechts, maar van radicaal links.

Dit wordt vooral geïnitieerd door degenen die van de universiteit komen en die kennelijk zijn opgeleid om onze samenleving grondig en intens te haten, omdat ze geloven dat deze wordt gekenmerkt door de onderdrukking van bepaalde groepen door andere groepen: een beschamende geschiedenis en een schandelijk heden. Tegenwoordig gaan deze mensen beroepen in waar hun taal van agressieve superioriteit (‘Educate yourself’) wordt gebruikt om te intimideren, iedereen te dwingen om het eens te zijn met hun standpunt en zichzelf anderszins als gefaald te beschouwen.

Cultuurmarxistische decadentie

Degenen die bij uitstek de vruchten hebben geplukt van een vermeend duister verleden, komen ons nu dus vertellen dat niet zij, maar hun verdere voorouders alles, maar dan ook alles verkeerd hebben gedaan?  Zijn zij dan de eersten die zich overgeven, hun banen, hun kapitalen, huizen en andere verworvenheden inleveren ten faveure van de minderbedeelden? Eerlijk gezegd ziet het daar vooralsnog niet naar uit. Het is een soort van biecht zoals we die in de 19^e en 20^e Eeuw nog hebben gekend: “Ik heb gezondigd”. De opdracht om snel even drie rozenkransen te bidden is gauw afgerond en we zijn weer klaar voor een dag comfortabel geld verdienen in een luxe die de ‘deplorables’ onbekend is. Terwijl die weelde en dat comfort, verworven vanuit een zo dramatisch en moeizaam voorouderlijk verleden, voor hen toch de opperste staat van decadentie zou moeten betekenen. Meer nog dan de sigaren rokende directeur, die in de dertiger jaren van de vorige eeuw op maandagmorgen zijn werknemer naar kantoor riep omdat hij op zondag was gezien met een sigaar in zijn mond, op een plek waar die directeur ook was. Dezelfde decadentie spat af van de in cultuurmarxistisch verlangen gedompelde meute menners.

De mogelijkheid om onze geschiedenis te wissen bestaat niet. Hitler kan niet uitgewist worden, Lenin, Stalin, Mao en Pol Pot ook niet. Bovendien zou de geschiedenis dan niet veranderen, niet ineens rooskleuriger zijn. Er zouden over de hele wereld nog steeds evenveel slachtoffers zijn gevallen onder de handen van die slachters. Een standbeeld van Hendrik Verwoerd in Zuid-Afrika vervangen door een standbeeld van Nelson Mandela, wist de tragische geschiedenis van de apartheid niet uit. En bovendien: volgt er dan ook een standbeeld voor de al even tragische en abjecte ‘kill de boer’ beweging en dansen we op de graven van hun slachtoffers? Want dat is momenteel de realiteit in Zuid-Afrika en waarover we de verongelijkte ‘goede mensen’ uitdrukkelijk niet horen.

Zwarte oververtegenwoordiging

In de VS bestaat 13,3 procent van de bevolking uit zwarten. Zij zijn verantwoordelijk voor 52,6% van alle moorden in dat land. Dat is de dagelijkse realiteit in de VS en die wordt met de afschuwelijke moord op George Floyd door een blanke agent niet anders. De zwarte bewaker, met een smetteloze staat van dienst, daags na de eerste onlusten werd vermoord door rellende plunderaars, al evenmin. Dat er vorig jaar 235 zwarten omkwamen door politiegeweld in de VS, staat, gelet op hun aandeel in de zware criminaliteit, niet in verhouding met het aantal van 370 blanken die door politiegeweld omkwamen. Het maakt duidelijk dat de rellen voortkomen uit een ander verlangen dan het bestrijden van een vermeend ‘racisme’. Er is in de cijfers immers geen aanleiding voor te vinden.

Wanneer we de inspanningen wegen, zoals SJW, Antifa en BLM zich die getroosten, staat dat in schril contrast met de zekere gelatenheid waarmee het Joodse volk de moderne geschiedenis van vervolging en genocide achter zich laat. Berooid en bestolen (niet alleen door de Nazi’s) hebben zij hun energie aan de moderniteit besteed, aan vooruitgang en verbetering. Van de door God verlaten woestijn die de Ottomanen achterlieten, heeft het Joodse volk in nog geen 50 jaar tijd een tuin weten te maken die haar weerga niet kent. Maar in dezelfde landen waar de marxistische actiegroepen nu hevig klagen over racisme, blijft de positie van de Joden even heikel als 80 jaar geleden. Zelfs in eigen land zijn ze met de regelmaat van de klok, slachtoffer van ongefundeerde maar evengoed blinde haat en woede.

Over de positie van de Joden hebben we de nieuwe fascisten uiteraard nooit gehoord, terwijl zij in hun winkels en restaurants een continue ‘Kristallnacht’ doormaken.

Vergelijk de Joden maar eens met Afrika na 80 jaar ontwikkelingshulp of de misdaadcijfers onder zwarten in de VS. Het zit niet in de mens zelf, maar in de cultuur die hen wordt opgedrongen of die zij zich laten aanmeten door de nieuwe ‘wereldverbeteraars’. Eenmaal hier en dan weer argumenten verzinnen om ook hier te falen? Of laten zij zich opnieuw en alweer willoos voor het karretje spannen van de nieuwe fascisten van Antifa en SJW om zich hier weer te laten koloniseren in zorgvuldig afgescheiden enclaves in de grote steden. Opdat zij nog decennialang het inkomen vormen van diezelfde elitaire bleekneuzen, maar die zich ver van die enclaves ophouden. In luxe en weelde.

Onze geschiedenis is wat we zijn; tot hier zijn we, ondanks alles, gekomen. En nu gaan we door, de toekomst in en iedereen mag mee. En die toekomst wordt alleen beter als we eraan werken.