En nu? – deel 2

Terwijl de USA zich in feite al voorbereidde op een zware confrontatie in de jaren ’20 met de ‘grote jongens’ Rusland en vooral China en in gedachten al afscheid nam van het midden oosten, vroeg Iran plots om aandacht. Veel meer aandacht dan goed voor hen is. Hoewel beide concurrenten van de USA zich keer op keer uitputten in morele steun voor Iran, zal het Putin ‘worst wezen’ wat er met Iran gebeurt zolang hij maar op afstand onrust kan stoken. Hij heeft Iran niet nodig, terwijl China Iran”s olie hard nodig heeft en dus groot belang bij ‘rust in de tent’.

De ayatollahs hebben hun hand zwaar overspeeld, waar kunnen zij nu nog naar toe? Iran is platzak, dus heeft belang bij Chinese oliedollars. Dat zijn de feiten maar de genadeloze slager Ali Khamenei stond openlijk te huilen bij de begrafenis van Soleimani, of wat er van hem over was. Dat brengt een onberekenbare factor in het vervolg van dit spel, emotie.

De cynische ayatollahs hebben hun eigen zakken op schandalige wijze gevuld – Khomeini’s zoon was enkele jaren na de revolutie al de grootste ‘private customer’ van Crédit Suisse – maar wat heb je aan al dat geld als je er nergens mee naar toe kunt? Gezien de toenemende onrust onder de Iraanse bevolking zal de klap die Trump nu uitdeelde mogelijk leiden tot de desperate radeloosheid die zich van een crimineel meester maakt wanneer hij zich realiseert dat het eind nabij is en hij uit pure razernij nog slechts zoveel mogelijk slachtoffers wil meeslepen in zijn ondergang.

Het geheimpje dat het Iraanse regime feitelijk helemaal geen medestanders heeft, slechts van hen afhankelijke terroristische zakkenvullers als hun eigen miskraam de Hezbollah, maakt de afweging lastig tussen in blinde woede terugslaan of de 52 rake klappen incasseren die Trump hen heeft toegezegd als hij nog één keer last van hen heeft. Dat Trump in zijn gebruikelijke hyperbool ook aanvallen op culturele doelen heeft aangekondigd kan hij beter uit zijn hoofd laten, want dat zal hem alleen maar kwaad doen bij de rest van de Iraanse bevolking en wereldwijd. Maar dat hij Iran reusachtige schade kan toebrengen is een reële zorg voor de primitieve maar sluwe ayatollahs.

Ook als zij die volgende afstraffing overleven zit er slechts nog wat benzinedamp in de tank van de verwoeste Iraanse economie en één ding is zeker: als het volk niet meer te eten heeft kunnen waarschijnlijk ook de moordlustige SS troepen van de Revolutionaire Garde wel eens een héél kwade dag beleven. Het bewind der ayatollahs begon in immense bloedbaden en kan ook daarin eindigen, terwijl de kans dat Trump de verkiezingen in 2020 niet wint steeds geringer wordt.

De summiere executie van Soleimani was weliswaar Trump’s beslissing, maar Soleimani had inmiddels duizenden grote vijanden over de gehele wereld. Hij trainde en financierde milities in Yemen, Afghanistan, Libanon, Syrië, Iraq en Libanon. Ieder van deze groepen heeft ontelbare slachtoffers en daarmee honderdduizenden zo niet miljoenen vijanden gemaakt die nu allemaal een duimpje in de lucht steken.

Er is alle reden om zeer bezorgd te zijn over Iran’s nucleaire aspiraties op de langere termijn, maar wellicht dat de ayatollahs hun langste tijd gehad hebben want op korte termijn lijken de slagers van Teheran weinig opties te hebben, laat staan dat Trump zich daar grote zorgen over hoeft te maken.

In hun primitieve razernij zinnen de haatjurken op wraak, maar ook in Iran is er een soort van National Security Council waarin wellicht koelere denkers deelnemen.

Wie hier in de korte termijn het meest van profiteert is Poetin, zolang de olieprijzen de huidige 5% toename voortzetten, maar hij zal zijn gratuite pro Iran retoriek niet minderen. China zal het bij mooie woorden laten en het laatste woord kan best eens aan de Iraanse burgerbevolking zijn: de Iraanse olieproductie is gehalveerd, de Rial is 50% gedevalueerd en de kosten van levensonderhoud in 2019 waren 35% hoger. De economie is in een duikvlucht en het kan de ayatollahs geen barst schelen hoe slecht het de bevolking vergaat. Integendeel, de laatste weken zijn een paar duizend demonstranten gemitrailleerd of opgehangen! Waarschijnlijk gaan zij voor nog meer hybride oorlogsvoering met cyberaanvallen en aanslagen op Amerikaans grondgebied, liefst op Trump’s Mar a Lago Resort of diens hotels.

De USA domineert te land, ter zee en in de lucht dus de gevreesde Revolutionaire Garde kan zomaar van de aardbodem verdwijnen, olieboorplatforms en raffinaderijen kunnen in rook opgaan, overheidsgebouwen en militaire complexen tot stof gereduceerd worden. Kortom wat de ayatollahs ook proberen, zij hebben hun hand overspeeld en zullen nooit plezier hebben van al het gestolen geld dat nu in Zwitserland, Cyprus en Singapore geparkeerd is.

Toen ik 42 jaar geleden aan vrienden in Teheran vroeg hoe zij zo’n halve gare als de Sjah konden tolereren was het profetische antwoord: ‘wij begrijpen waar jij het over hebt maar wie weet wat voor een gek wij eventueel voor hem in de plaats krijgen?’

.