De afgelopen weken hebben Democratische politici wanhopig geprobeerd om een Quid pro Quo zaak van de grond te trekken. De belangrijkste aanklacht om een afzetting in gang te zetten. Dat is niet gelukt, omdat de Oekraïne pas in augustus door een artikel op de website van Politico er achter kwam dat de BuZa component van die steun uitgesteld was.
Een steun ter waarde van $141 miljoen was nog niet verstrekt. Volgens het WH een routine kwestie, omdat het onderzoek of Kiyv wel aan de voorwaarden voor een verstrekking voldoet, nog niet was afgerond. Steun aan de Oekraïne was ook in 2017 uitgesteld en in 2019 in de periode april-september acht keer. Waarom die verbazing? Omdat Kiyv wel de MinDef component, wapens etc ter waarde van $ 250 miljoen had ontvangen. Er was geen Quo. Dus moest Plan B van het schap gehaald werden, maar ook dat plan (bribery and extortion) en Plan C (obstruction of justice) vonden na de Schiff hoorzitting en tijdens het verloop van de Nadler hoorzitting hun Waterloo. Het werd uiteindelijk Plan D. Twee kunstmatig in elkaar geflanste en dus gefabriceerde aanklachten: abuse of power en obstruction of Congres.
Die Quid pro Quo diende om te bewijzen dat Trump een eventuele opponent voor de presidentsverkiezing wilde elimineren en hij zich in de binnenlandse aangelegenheden van een soevereine staat mengde. De uitspraken van de president en ook het uitstel van een deel van de veiligheidsteun aan Kiyv werden gestuurd door de onzichtbaarheid van Zelensky´s belofte de strijd aan te binden tegen de diepgewortelde corruptie binnen overheidsinstanties en zijn aversie tegen buitenlandse inmenging in binnenlandse aangelegenheden van een andere staat. De Democratische pogingen om een verbinding met Moskou te bewijzen hebben zijn sporen bij hem nagelaten.
Betekent het wegvallen van de Quid pro Quo dat er tussen Washington en Kiyv nooit zoiets heeft bestaan resp. bestaat een voor wat hoort wat beginsel en in het verlengde een ongewenste inmenging in politieke processen van een van de resp. beide staten? Het antwoord is nee.
De Black Ledger
Op 11 januari 2017 publiceerden twee journalisten van Politico – Kenneth Vogel en David Stern – op de website www.politico.com de resultaten van hun onderzoek in een artikel met de kop “Ukrainian efforts to sabotage Trump backfire” en de kop zegt alles. De vaststelling van hun onderzoek kan als volgt onder woorden gebracht worden: “Ukrainian government officials tried to help Hillary Clinton and undermine Trump by publicly questioning his fitness for office. They also disseminated documents implicating a top-Trump aide in corruption and suggested they were investigating the matter, only to back away after the election. And they helped Clinton’s allies research damaging information on Trump and his advisers”. De strekking van het artikel werd door geen andere mediabron betwist. Vermoedelijk omdat die inmenging in het voordeel van Hillary Clinton en nadeel van Trump was. Dat artikel en de radiostilte van andere, ook liberale mediabronnen, bevestigde dat Kiyv zich op verzoek van een Amerikaanse politieke partij in het voordeel van een van de presidentskandidaten actief in een Amerikaans politiek proces had gemengd.
Waaruit bestond die inmenging? Uit informatie die schadelijk was voor Trump en in het door Michael Horowitz tot zinken gebrachte Steele dossier werd verwerkt en de Black Ledger waarvan de inhoud uiteindelijk Paul Manafort, de door Trump ontslagen leider van zijn verkiezingscampagne, in de gevangenis heeft gebracht. Meerdere Democratisch georiënteerde functionarissen hebben contact opgenomen met formele en informele informatiebronnen in Kiyv met het verzoek om schadelijke informatie te verzamelen en door te geven over Trump c.s.
Alexandra Chalupa was een van de initiatiefnemers; de dochter van een Oekraïense immigrant die in de Clinton periode in de public information office (PIO) van het WH had gewerkt. In 2016 was zij een van de stafmedewerkers bij de DNC. Chalupa had banden met de Amerikaanse ambassade in Kyiv en had in de loop der jaren een uitgebreid netwerk in Kiyv en Washington opgebouwd, bestaande uit (onderzoek) journalisten, overheidsfunctionarissen en inlichtingenfunctionarissen van particuliere ondernemingen. Chalupa informeerde de DNC op 29 maart 2016, een dag nadat Manafort door de Trump campagne was ingehuurd, over de veronderstelde banden die Manafort en Trump zouden hebben met Moskou. Een voormalige stafmedewerker van de DNC erkende: “with the DNC’s encouragement, Chalupa asked embassy staff to try to arrange an interview in which Poroshenko might discuss Manafort’s ties to Yanukovych”. Sidney Blumenthal, Clinton-loyalist en DNC functionaris nam in 2016 ook contact op met Oekraïense functionarissen in Kiyv om belastend materiaal tegen Trump c.s. op te diepen en te verzamelen. Die contacten hebben in ieder geval geleid tot informatie over de gezondheid en lichamelijke status van Trump, die in het Steele dossier is opgenomen.
John Solomon, een opinie bijdrager van de Hill, bevestigde in april 2019 dat er inderdaad een bijeenkomst heeft plaats gevonden op de Oekraïense ambassade in Washington en hij inzage kreeg in memoranda en gespreksnotities van die ontmoeting. Die ontmoeting heeft geresulteerd in de Black Ledger. Een van de deelnemers was Andrii Telizhenko die Solomon vertelde: “U.S. officials said during the meeting that they wanted to see a 2014 investigation into payments made from Ukraine’s Russia-backed Party of Regions to U.S. citizens, including Paul Manafort. The 2014 investigation was closed without charges filed against Manafort. It was definitely the case that led to the charges against Manafort and the leak to U.S. media during the 2016 election,” Nazar Kholodnytskyy, een andere aanwezige, verklaarde “it was extremely suspicious” that after these meetings, a ledger showing payments to Manafort from the Party of Regions suddenly became public knowledge. The existence of the ledger was released 10 days after Manafort was promoted to Trump’s campaign chairman…Somebody kept this black ledger secret for two years and then showed it to the public and the U.S. media. It was extremely suspicious”.
Op 31 mei 2016 komt de journalist Leshenko inderdaad met documenten op de proppen waarin off-the-books betalingen van de partij van de voormalige president Yanukovich, Party of Regions, aan Manafort. Die was in de periode 2004-2014 adviseur van Yanukovich en de BlackLedger bevatte 22 betalingen aan Manafort in de periode 2007-2012 ter hoogte van $12,7 miljoen. Op 15 augustus 2016 publiceert de NY Times de inhoud van de Black Ledger.
Geldstromen naar Amerikaanse rekeningen
In juli 2019 publiceert John Solomon een vervolg op zijn april 2019 artikel op de website www.mn.com. In dat artikel met de kop Why donot you want our ecvidence on Democrats “ openbaart hij de hartenkreten van een Oekraïense aanklager: Ukrainian law enforcement officials believe they have evidence of wrongdoing by American Democrats and their allies in Kiev, ranging from 2016 election interference to obstructing criminal probes. But, they say, they’ve been thwarted in trying to get the Trump Justice Department to act.
Konstantin Kulyk, deputy head of the Prosecutor General’s International Legal Cooperation Department en senior law enforcement officials hebben in 2018 tevergeefs geprobeerd om in de Amerikaanse ambassade in Kijv een visum te krijgen voor een zakenreis naar de USA om hun bewijzen van corrumperende financiële activiteiten tussen de USA en Oekraïne aan de Trump regering af te geven. Volgens Kulyk heeft ambassadeur Yovanovitch die later een van de getuigen bij de Schiff hoorzitting was, die aanvragen afgewimpeld: “We were supposed to share this information during a working trip to the United States. However, the [U.S.] ambassador blocked us from obtaining a visa. She didn’t explicitly deny our visa, but also didn’t give it to us.”.
Ze hadden bewijzen dat zakelijke sympathisanten van het voormalige pro-Rusland regime van Viktor Yanukovych illegale geldstromen onderhielden met de USA: “authorized payments for lobbying efforts directed at the U.S. government… In addition, these payments were made from funds that were acquired during the money-laundering operation. We have information that a US company was involved in these payments”. Die nog onbenoemde firma had nauwe banden met een van de meer vooraanstaande Democratische politici. Oekraïense overheidsfunctionarissen hebben bewijzen dat het geld dat aan die Democratische politicus werd betaald, maar onder druk van US overheidsfunctionarissen door het nationale anticorruptie bureau van de Oekraïne (NABU) tijdens de 2016 presidentsverkiezingen uit zicht werd gehouden. Kulyk: ““In the course of this investigation, we found that there was a situation during which influence was exerted on the NABU, so that the name of [the American] would not be mentioned”. Natuurlijk zullen Democraten en liberale media proberen om Kulyk en zijn kompanen in een slecht daglicht te plaatsen en hun geloofwaardigheid aan de kaak te stellen. Dat zal gezien de bewijslast die John Solomon in handen heeft gekregen, een hele toer worden. Om niet te zeggen in een heilloze missie ontaarden. Daarover verderop meer.
Amerikaanse inmenging
Hoewel de misstappen van Joe en Hunter Biden in de corrupte Oekraïense jungle inmiddels genoegzaam bekend moeten zijn, toch een korte samenvatting. Joe dreigde in 2014 $ 1,5 miljard aan Amerikaanse steun aan de Oekraïne te stoppen, als de staatsaanklager Victor Shokin die een onderzoek deed naar Burisma en Hunter Biden niet gestopt en ontslagen zou worden. Op video heeft Joe over die krachttoer uitgebreid lopen pochen. De ontslagprocedure van Shokin kwam in een stroomversnelling toen het Amerikaanse juridisch team van Burisma zich met de procedure gingen bemoeien. Shokin heeft zelf onder ede voor een Europese rechtbank verklaard: “the truth is that I was forced out because I was leading a wide-ranging corruption probe into Burisma Holdings, a natural gas firm active in Ukraine and Joe Biden’s son, Hunter Biden, was a member of the Board of Directors… on several occasions President Poroshenko asked me to have a look at the case against Burisma and consider the possibility of winding down the investigative actions in respect of this company but I refused to close this investigation….President of Ukraine Petro Poroshenko told me not to investigate Burisma as it was not in the interest of Joe and/or Hunter Biden”. Joe´s hedendaad betekende niet alleen een reinrassige Quid pro Quo, maar ook een ongewenste inmenging in een nationale aangelegenheid. Twee stervende vogels in een klap. Geen verrassing dat Joe de zaken tijdens zijn verkiezingscampagne herhaaldelijk de zaken verdraaide.
Joe bleek niet de enige Amerikaanse overheidsfunctionaris en politicus te zijn, die Shokin met alle liefde de juiste weg op wilde helpen. De Amerikaanse Obama ambassadeur in Kyiv, Geoffrey Pyatt drukte Shokin op het hart om “the investigation (naar Burisma) has to be handled with white gloves” (volgens Shokin de zoveelste Amerikaanse waarschuwing het onderzoek te staken) en met die woorden verhoogde Pyatt de Amerikaanse druk op Shokin om het onderzoek naar Burisma en Hunter Biden te stoppen.
Drie senatoren van Democratische huize (Menendez, Durbin en Leah) hebben in mei 2018 tijdens het lopende onderzoek van Muellers Special Counsel, een dwingende brief geschreven naar staatsaanklager Lutshenko, de opvolger van Shokin. In hun brief vroegen de drie om munitie voor een afzetting van Trump op te diepen en benadrukten net als Joe Biden in 2014 het risico dat door het afwijzen van de medewerking de USA zijn steun aan de Oekraïne zou beperken of zelfs stoppen. Woordelijk staat in de brief van de drie senatoren te lezen: “We have supported
capacity-building process and are disappointed that some in Kyiv appear to have cast aside these [democratic] principles to avoid the ire of President Trump…reverse course and halt any efforts to impede cooperation with this important (Special Counsel) investigation”. In die brief verzochten de drie senatoren de regering in Kyiv dringend om zijn president tijdens zijn bezoek aan Washington een complot Moskou-Trump c.s. te laten bevestigen. Quid pro Quo.
Judicial Watch (JW) publiceerde in december 2019 op zijn website www.judicialwatch.org het bericht dat Yovanovitch eind 2016 de toenmalige Staatsaanklager Lutsenko een “untouchable list” had overhandigd. Yovanovitch profileerde zich in de Oekraïne als een strijdster tegen corruptie en irriteerde door haar assertieve instelling menig Oekraïense politicus. Daarom was het opmerkelijk dat ze passief bleef toen Kiyv een onderzoek startte naar Burisma. Opvallend omdat ze voor haar aantreden in Kiyv uitgebreid geïnformeerd was over het corrumptieve karakter van Burisma. De lijst die Yovanovitch overhandigde presenteerde namen van anticorruptie activisten die volgens de regering Obama niet vervolgd zouden moeten worden. Op die lijst stond ook de naam van de stichter van de Oekraïense Groep Anti- Corruption Center (AntAC), die werd gesubsidieerd door de Soros stichting en de Amerikaanse overheid en twee personen van het Oekraïense Parlement die hoorbaar de activiteiten van de Soros stichting steunden.
Die personen zouden tijdens de aanloop naar de Amerikaanse Presidentsverkiezing niet vervolgd moeten worden om eventuele negatieve effecten voor de verkiezing van Clinton te voorkomen. Lutsenko heeft eind 2019 JW daarover geïnformeerd. Dat verdekte dreigement vertaalden Oekraïense overheidsfunctionarissen als: “Don’t target AntAC in the middle of an American presidential election in which Soros was backing Hillary Clinton to succeed another Soros favorite, Barack Obama”. Rudy Giuliani ontdektetijdens zijn factfinding reis in de Oekraïne dat er een corruptie onderzoek liep naar AntAC, omdat zij een bedrag van $4,4 miljoen voor het anticorruptie onderzoek voor andere doeleinden had gebruikt. Yovanovitch heeft ontkend een dergelijke lijst te hebben overhandigd, maar ze ontkende ook een rol gespeeld te hebben bij het verzamelen en versturen van voor Trump schadelijke informatie naar functionarissen van de regering-Obama.
Bewijzen is bevestigen
Politico en Solomon zijn er van overtuigd dat de Democratische partij het netwerk van Alexandra Chalupa en Maria Yovanovitch hebben benut om Trump te beschadigen. In ondertekende getuigenverklaringen afgelegd voor een rechtbank hebben Oekraïense overheidsfunctionarissen onder ede verklaard dat Oekraïense organisaties hebben geprobeerd de Amerikaanse presidentverkiezingen ten gunste van Clinton te beïnvloeden en er contacten zijn geweest tussen Oekraïense overheidfunctionarissen en personen van de Democratische Partij om schadelijke informatie over Trump c.s. op te diepen. Die informatie is of via de diplomatieke kanalen of via Alexandra Chalupa en Victoria Nuland[1] in handen gekomen van DNC en/of BuZa.
Er bestaan financiële documenten waaruit blijkt dat Burisma meer dan M$3 heeft overgemaakt naar rekeningen die op naam van Hunter Biden staan. Er zijn officiële overheidsdocumenten opgedoken waaruit blijkt dat Joe Biden in maart 2016 Kiyv heeft gedwongen om de Staatsaanklager van het onderzoek naar corruptie bij Burisma te halen en te ontslaan en de zaak tegen Burisma voorlopig te sluiten. Correspondentie waaruit blijkt dat de Obama BuZa en leden van de Democratische Partij zich hebben gemengd of druk hebben uitgeoefend om criminele onderzoeken in de Oekraïne te vertragen en zelfs te seponeren. Er zijn bewijzen dat $7 miljard aan fondsen ten onrechte uit de Oekraïne zijn gesmokkeld naar andere landen waaronder de USA.
Mochten
Democraten met brede gebaren en luide stem Trump c.s. beschuldigen van Quid pro
Quo en inmenging in nationale aangelegenheden resp. democratische procesgang
dan moeten ze de hand in eigen boezem steken. Gelet op de te controleren data
en informatie die zijn toegeleverd ligt de bal momenteel in het doel van de
Democraten. Ook voor hen geldt: “Je bent
schuldig totdat je eenduidig hebt bewezen onschuldig te zijn” en in dit
geval bepalen Republikeinen over schuld en onschuld.
[1] Nuland ontving net als de informatielekker regelmatige actuele informatie van de belangrijkste directeur van George Soros’ Open Society Foundations in de Oekraïne.
.
De globalistische salonsocialisten trekken, middels de Amerikaanse Democrats en de Europese EU, wereldwijd aan de touwtjes.
Oekraïne was hun nieuwste zelfverrijkingsproject; dat werd middels een door de CIA/EU georganiseerde coup aan de Russische invloedssfeer ontrokken, waarna de salonsocialistische zakken rijkelijk gevuld konden worden.
En toen Rusland lastig begon te worden organiseerde het aldus geïnstalleerde pro EU regime, al dan niet met medewerking van de CIA, en gedekt door de EU, een “incident” dat de Russen zou dwingen al te openlijke steun aan de opstandelingen stop te zetten, en de mogelijkheid bood hen middels een economische boycot onder druk te zetten.
Zo werd de inlijving van Oekraïne binnen de EU op touw gezet, met als doel het als springplank naar verdere voormalige Sovjet Staten te kunnen gebruiken, op weg naar de honingpotten van het Kaspische bekken.
Maar hoogmoed, in dit geval heel toepasselijk in de vorm van ene Hillary Clinton, komt voor de val.
De door haar als “deplorabels” weggezette Amerikanen brachten Trump de overwinning, en het hele globalistische salonsocialisten project kwam meteen gierend tot stilstand.
Deze nogal onverwachte wending had echter een voor hen vervelende bijwerking, Joe Biden zal namelijk niet de enige geweest zijn die op dat moment in de kwestie Oekraïne met de broek op de knieën stond.
En wat is de standaard reactie van de betrapte crimineel?
In paniek geraakt luidkeels de tegenpartij beschuldigen van hetgeen waar hij/zij zelf op betrapt is.
En dan worden er fouten gemaakt, dan worden er beerputten open getrokken die in het eigen belang eigenlijk beter gesloten hadden kunnen blijven.
Het prettige gevolg hiervan voor de rest van de wereld is dat het hele globalistische salonsocialisten project op dit moment druk doende is om in vlammen gehuld neer te storten.
Ik hoop ten zeerste dat er geen overlevenden te betreuren gaan wezen.