Haat, haat en nog eens haat.

Wat de primitieve fanaticus Abu Bakr al-Baghdadi dreef was zijn immense haat tegen Sjiieten – zoals het een goede Sharia moslim betaamt, tegen het Westen – zoals het een goede Sharia moslim betaamt, en in feite tegen iedere andersdenkende – zoals de Koran iedere typische Sharia moslim gebiedt.

Deze in zijn haat en in zijn hart versteende moordenaar laat een spoor van bloed en een complete chaos achter, nadat hij zich, op het hoogtepunt van zijn ‘carrière’, in juli 2014 in Mosul uitriep tot de Kalief van zijn Islamitische Staat. In zijn inaugurele speech beloofde hij ’anders dan koningen en andere heersers’, zijn volgelingen ‘geen luxeleventje, zekerheid en ontspanning, maar datgene wat Allah de ware gelovigen beloofde’ Hij riep de Soennieten op zich in ‘zijn’ kalifaat, dat van Oost Syrië tot diep in Irak uitstrekte, te vestigen en zich in de Ramadan maand bij hem en zijn heilige oorlog aan te sluiten, ‘want de tijd was gekomen om de macht en de rechten der Soennieten te herstellen’.

Hoekse en Kabeljauwse twisten op schaal vergroot in rivieren van bloed en menselijke ellende.

Vijf jaar later was het afgelopen, maar de gehele regio is één grote chaos met miljoenen vluchtelingen, waarboven aasgieren als Poetin en Erdogan cirkelen. De moordenaar kwam als Ibrahim Awad Ibrahim Ali al-Badri in 1971 ter wereld in een vrome familie in Samarra, maar hij pretendeerde in een biografie dat zijn afstamming teruggaat op de Kureish, de stam van de profeet Mohammed, een lekker pervers zooitje bij elkaar dus.

Hij had een ‘titel in Islamitisch recht’ uit 2006 van de Universiteit in Bagdad, maar dat zal waarschijnlijk slechts vergelijkbaar zijn met de ‘hoog opgeleide’ fractieleiders en partijleden van GL en D’66 in de 2^e Kamer en hij werd door de Amerikanen voor 4 jaren gevangen gezet in Bucca.

Die periode is kennelijk sterk vormend geweest, in een broeinest voor terroristen dat vergelijkbaar is met de gevangenis in Vught waar onze terroristen hun plannen ook ongestoord kunnen beramen. Baghdadi kon dankzij lokale cipiers ongestoord communiceren met zijn Soennitische terroristen maatjes; het is geen toeval dat veel figuren in ISIS uit die Amerikaanse gevangenschap komen.

Zodra hij vrijkwam in 2009 versnelde zijn ‘carrière’ als een komeet en één jaar later werd hij leider van IS in Iraq, de beweging die ontstond uit het door Abu Musab al-Zarkawi opgerichte al Quaida filiaal in Iraq. Nadat de Amerikanen Omar, de opvolger van Zarkawi, hadden gedood leek die groepering op sterven na dood, maar Baghdadi zag kans om hen na het vertrek der Amerikanen nieuw leven in te blazen en te centraliseren onder zijn leiding. Dit zonder enige verdere relatie met al Quaida, dat in Syrië onder de naam al Nusra door het leven ging onder leiding van Aiman al-Zawahri.

Al Baghdadi viel zelfs al ‘ongelovige’ al Quaida troepen aan… In 2013 richtte hij de Isis op in Iraq en Syrië, waar de burgeroorlog het terrein al rijp had gemaakt voor hem en zijn ‘etnische zuiveringen’ tegen Christenen, Jezidis, Soennieten en, uiteraard, westerlingen die bij duizenden onthoofd werden terwijl de vrouwen op slavenmarkten werden verkocht ( iets voor de Amsterdamse dorpsgek? ) of als seksobjecten jarenlang werden misbruikt. (zoals de jonge Amerikaanse gevangene Kayla Mueller, die door al-Baghdadi persoonlijk regelmatig verkracht en uiteindelijk vermoord werd. Dat de operatie die hem het leven kostte haar naam droeg was zeer toepasselijk).

Hij wist zijn gelederen te versterken met honderden extremistische medestanders door gevangenissen te overvallen, waaronder Abu Ghraib. Dat waren niet bepaald Sharia toegewijde ‘vrome gelovigen’, maar geperverteerde extremistische moordenaars die bij Isis veel meer konden verdienen dan elders omdat hij de olie uit Syrië en Iraq smokkelde – waarbij Erdogan ook een uiterst dubieuze rol speelde – waardoor hij schatrijk werd, tot dat de Amerikanen en de Koerden die essentiële ‘lifelines’ afsneden.

Na 2014 raakte Isis daardoor steeds verder onder druk en Bagdad kon zich nog slechts manifesteren in video boodschappen terwijl hij ondergronds ging en opmerkelijk lange tijd buiten schot kon blijven, ten koste van zijn leiderschap. Wie leeft bij het zwaard zal sterven bij het zwaard: hij was met drie vrouwen getrouwd en één van hen, die al maanden geleden gevangen werd genomen, wist de Amerikanen te vertellen waar zij hem konden vinden. Of zij van de US de $ 25 miljoen beloning die op zijn hoofd stond heeft gekregen, betwijfel ik.

.